Διαπίστωσα ότι τα μέσα δεν συγχώρεσαν την κομματικοποίησή μου και οποιαδήποτε προσπάθεια έκανα μετά, δεν έτυχε καμίας καλοπροαίρετης κριτικής. Έτσι λοιπόν, επέλεξα να αποστασιοποιηθώ.

Συνέντευξη στην Χρύσα Κατσιματίδου

Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός της “ροκ” και ελαφράς μουσικής με 30ετή επιτυχημένη πορεία στη μουσική σκηνή και δισκογραφία. Δημιούργησε το αξιόλογο Συγκρότημα των «Poll» (με Κώστα Τουρνά και Σταύρο Λογαρίδη), συνεργάστηκε στενά με την Μπέσσυ Αργυράκη, όπου πήραν το Α΄ βραβείο στο 14ο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης με το τραγούδι του «Σαν ένα όνειρο», εκπροσώπησε την Ελλάδα στον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision με το «Μάθημα Σολφέζ» του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Σέβης Τηλιακού, (μαζί με τον Πασχάλη Αρβανιτίδη, την Μαριάννα Τόλη και την Μπέσσυ Αργυράκη), έχει γράψει τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και το σήμα της πασίγνωστης τηλεοπτικής σειράς του Ν. Φώσκολου «Λάμψη»  το 1992.

Με αφορμή την μεγάλη συναυλία με τίτλο «Τα Καλύτερα μας Χρόνια» που θα γίνει στο «Θέατρο Βράχων-Μελίνα Μερκούρη«, την Πέμπτη στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς μας μιλά, σε μία αποκλειστική συνέντευξη στο kallitexnes.gr. Μαζί του στη συναυλία θα είναι επίσης, ο Πασχάλης Αρβανιτίδης, η Ελπίδα, ο Δάκης, ο Λάκης Τζορντανέλλι, ο Γιώργος Πολυχρονιάδης και η Κατερίνα Αδαμαντίδου, ενώ την παρουσίαση θα κάνει ο Νίκος Βεντουράτος.

– Τραγουδοποιός, ερμηνευτής, κιθαρίστας, συμμετείχατε στους “teenagers” και στους “Dino and the X-rays”. Αργότερα με τον Κώστα Τουρνά και τον Σταυρό Λογαρίδη δημιουργήσατε τους “Poll”, ένα πολύ αξιόλογο συγκρότημα. Μιλήστε μας για εκείνη την εποχή.

Ρόμπερτ: Χρόνια ξενοιασιάς, αλλά και δημιουργίας, μιας και κάποια από τα συγκροτήματα που αναφέρετε, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ελληνική pop -rock σκηνή της δεκαετίας 70 -80 με σπουδαιότερο, κατά γενική ομολογία, τους Poll. Νοιώθω περήφανος, αλλά συνάμα και τυχερός για το γεγονός οτι συνέβαλα κι εγώ, στη διαμόρφωση των  μουσικών ακουσμάτων της εποχής. Βλέπετε, προσπαθούσα να βρω το δρόμο μου και να αποδείξω πρώτα από όλα στον εαυτό μου, αλλά και στην οικογένεια μου, ότι η επιλογή μου να ασχοληθώ με τη μουσική, ήταν “σωστή”. Εποχή δύσκολη, αλλά με προοπτικές.

– Πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1975 με το τραγούδι σας “Σαν ενα όνειρο” που ερμηνεύσατε μαζί με την Μπέσυ Αργυράκη και 5ο βραβείο στο διαγωνισμό της Eurovision με το “Μάθημα Σολφέζ ” με τον Πασχάλη, την Μαριάννα Τόλη και την Μπέσυ Αργυράκη το 1977. Μιλήστε μας για εκείνη την εμπειρία σας. Ποια είναι η γνώμη σας για τους σημερινούς διαγωνισμούς τραγουδιού και τα talent show;

Ρόμπερτ: Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν το μοναδικό μέσο που είχαν συνθέτες και στιχουργοί να επικοινωνήσουν τη δουλειά τους. Τα πράγματα ήταν απλά. O καθένας μπορούσε να στείλει ένα τραγούδι και εφόσον αυτό προκρινόταν από πολυμελή επιτροπή ειδικών (συνθέτες, στιχουργοί, μουσικοί, κλπ.) μπορούσε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό και να τύχει διάκρισης.

Σε αντιδιαστολή, η Eurovision ήταν και είναι ένα φεστιβάλ που οι δισκογραφικές εταιρείες είχαν και έχουν την “ευθύνη” της αποστολής του τραγουδιού, καθώς και του συνολικού concept.

Η δίκη μου εμπειρία και στις δυο διοργανώσεις ήταν μοναδική. Βλέπετε, η επιτυχία που ήλθε σε πολύ μικρή ηλικία, δεν με επηρέασε αρνητικά. Δεν άλλαξα, δε συμβιβάστηκα.

Σήμερα, η εξέλιξη της τεχνολογίας στο οπτικοακουστικό πεδίο, δίνει στους δημιουργούς και στους τραγουδιστές εύκολα, σχετικά ανέξοδα και γρήγορα αναγνωρισιμότητα και επιβράβευση. Δεδομένων όμως, των οικονομικών συνθηκών και της προβληματικής ψυχολογίας του κόσμου, στην πλειοψηφία τους τα προσδοκώμενα “αποτελέσματα” είναι αναλώσιμα και εφήμερα.

– Ποια είναι η γνώμη σας για τη νέα γενιά των καλλιτεχνών; Ξεχωριζετε κάποιους και αν ναι, μπορείτε να μας πείτε ενδεικτικά κάποια ονόματα;

Ρόμπερτ: Σήμερα υπάρχουν αξιολογότατοι καλλιτέχνες συνθέτες, στιχουργοί και ερμηνευτές- αλλά το γενικότερο περιβάλλον είναι τόσο δύσκολο που απαιτεί μεγάλη προσπάθεια επιμονή, υπομονή για να μπορέσει κάποιος να επιβιώσει αξιοπρεπώς, με ο,τι η λέξη συνεπάγεται.

Ως μέλος ενός συγκροτήματος κι εγώ, θα σας πω οτι μου αρέσουν πολύ οι “Μελισσες“.

– Μιλήστε μας λίγο, για τον συνθέτη Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Πως ξεκινήσατε να συνθέτετε μουσική και τι είναι αυτό που σας εμπνέει για να γράψετε μία μουσική;

Ρόμπερτ: Καθημερινά ερεθίσματα, απλές προσλαμβάνουσες εικόνες ειναι αυτά που ευαισθητοποιούν τις αισθήσεις μου και γράφω. Άλλες φορές το αποτέλεσμα με ικανοποιεί και άλλες το αφήνω για αργότερα. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ομολογήσω, πως δεν είμαι καλός στις δημόσιες σχέσεις.

Υπάρχει αρκετό ανέκδοτο υλικό.

– Εκτός από τραγούδια, συνθέτετε ορχηστρική μουσική, έχετε γράψει τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και το σήμα της πασίγνωστης τηλεοπτικής σειράς του Ν. Φώσκολου «Λάμψη»  το 1992. Μιλήστε μας για το πως σας έγιναν οι δύο αυτές προτάσεις; Τι σας αρέσει περισσότερο να γράφετε. τραγούδια ή ορχηστρική μουσική;

2-planetrec (43)Ρόμπερτ: Παρορμητισμός, θυμός και πίκρα ήταν τα συναισθήματα εκείνα που με οδήγησαν να γράψω ενα τραγουδι για την κατάρριψη του Νοτιοκορεάτικου τζάμπο το 1982 και στη συνέχεια να αποδεχτώ την πρόταση για τη σύνθεση του ύμνου της Νέας Δημοκρατίας.

Όσον αφορά τη Λάμψη, ήλθε από το πουθενά, χωρίς να το περιμένω. Ένα τηλεφώνημα από τον Νίκο Φώσκολο που έψαχνε γρήγορα ένα τραγούδι για τους τίτλους, αλλά και την συνολική επένδυση της σειράς.

Συγκυρίες και οι δυο που είχαν διαφορετικά “καλλιτεχνικά” αποτελεσματα.

Δεν είναι πάντα εύκολο να βάλω το σωστό (υποκειμενικά πάντα μιλάω) στίχο σε μια μουσική που αυθόρμητα βγαίνει από την ψυχή μου. Τα λόγια δεν είναι αρκετά να αποτυπώσουν, αυτά που θέλω να πω. Με αυτό το σκεπτικό, μου αρέσει περισσότερο να γράφω μουσική.

– Τα τελευταια χρόνια απέχετε απο τα φώτα της δημοσιότητας και από την πρώτη γραμμή καλλιτεχνών θα λέγαμε…  Πείτε μας, με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο. πέρα από την επικείμενη συναυλία;

Ρόμπερτ: Επέλεξα να απέχω εδώ και πολλά χρόνια, όταν διαπίστωσα ότι τα μέσα δεν συγχώρεσαν την κομματικοποίησή μου και οποιαδήποτε προσπάθεια έκανα μετά, δεν έτυχε καμίας καλοπροαίρετης κριτικής. Έτσι λοιπόν, επέλεξα να αποστασιοποιηθώ. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα και πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω πολλά σ΄ αυτόν τον τομέα. Παράλληλα προγραμματίζω μια σειρά εμφανίσεων με συναδέλφους και θα το επικοινωνήσω, όταν οριστικοποιηθεί.

– Πως σας έγινε η πρόταση να συμετασχετε σε αυτή την επετειακή συναυλία; Πως αισθανεστε που θα είστε στην ίδια σκηνή. με όλα αυτά τα ονόματα για πρωτη φορά; Θα σκεφτόσασταν ενδεχομένως και μια δισκογραφική δουλεια ή και κοινές εμφανισεις με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες τις συναυλίας;

Ρόμπερτ: Και πάλι θα μιλήσω για συγκυρία και timing.

Σε μια συζήτηση με τον παραγωγό προέκυψε η ιδέα και εκείνος έσπευσε με ενθουσιασμό να την υλοποιήσει. Άρα, η πρόταση, η αποδοχή και η συμμετοχή έγιναν περίπου στον ίδιο χρόνο και νομίζω ότι “έχω μέρος της ευθύνης”….

Αναφορικά με τη δισκογραφία, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στα άμεσα σχέδια μου.

– Μιληστε μας λίγο για τα παιδιά σας, τον Αλέξανδρο που συνθέτει μουσική και τις κόρες σας την Μάρθα και την Ιλενια που και οι δυο τραγουδούν υπέροχα! Ποια είναι τα όνειρα σας για τα παδιά σας και τι τα συμβουλεύετε σε σχέση και με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον καλλιτεχνικό χώρο;

Ρόμπερτ: Ιδανικά, θα ήθελα τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα, να μπορέσουν να κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί επάγγελμα. Προσπαθήσαμε να τους δώσουμε εφόδια, ώστε να μπορούν να βιοποριστούν. Όλα έχουν σπουδάσει ο,τι μόνα τους διάλεξαν και όλα ανεξαιρέτως ασχολούνται ερασιτεχνικά με τη μουσική που υπεραγαπούν. Ελπίζω και το λέω με πλήρη συνείδηση και πολύ αγάπη- επειδή τα δεδομένα από το σχεδιασμό ως την υλοποίηση άλλαξαν και αλλάζουν συνεχώς, να τους βγει αυτό που έχουν στην καρδιά τους.

– Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στον καλλιτεχνικό χώρο; Σας έχει επηρεάσει η κρίση προσωπικά;

Ρόμπερτ: Σαν αποδέκτες μιας καλής οικονομίας ή παραοικονομίας βιώνουμε μια τραγική κατάσταση.

Σαν καλλιτέχνης είμαι φύσει αισιόδοξος και ελπίζω όπως συμβαίνει σε όλες τις αρχαίες τραγωδίες, την τελευταία στιγμή να παρέμβει ο “από μηχανής Θεός”!!!

Σαφώς και με έχει επηρεάσει η κρίση, μιας και υπήρξα πάντα, ένας συνεπής φορολογούμενος πολίτης.

– …και μία ευχή σας θα θέλαμε…

Ρόμπερτ: “Νομίζω πως μπορώ να φτιάξω ενα καλύτερο κόσμο.
Βοήθεια αν μου δώσεις μια αγκαλιά γεμάτη αγαπη
Νομίζω πως μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο
Οι καρδιές αν ενώσουν και πιστέψουμε σε ένα σκοπό”.

Φωτογραφία από την συνάντηση των συντελεστών για την συναυλία “Τα Καλύτερα μας Χρόνια”

Σας ευχαριστούμε πολύ για την υπέροχη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και σας ευχόμαστε να συνεχίσετε την επιτυχημένη πορεία σας για πολλά χρόνια ακόμη!   

Πληροφορίες για την επετειακή συναυλία “Τα Καλύτερά μας Χρόνια” θα βρείτε εδώ

Ευχαριστούμε πολύ την Άντζη Νομικού

Φωτογραφίες: Chronos Art Productions

Χρύσα Κατσιματίδου

Χρύσα Κατσιματίδου

Ονομάζομαι Χρυσή Ισμήνη Σατσιματίδου. Τελείωσα το Α' λυκειο Καλλιθέας το 1978 και παρακολούθησα την επαγγελματική σχολή δημοσιογραφίας "εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας". Ταυτόχρονα με την σχολή, εργάστηκα στις εφημερίδες "Δικέφαλος" "Φώς των σπορ" "Ματς και σπορ" "Θάλλασια σπορ και πισίνα" εφημερίδα "Αυριανή", γράφοντας περιγραφές αγώνων ποδοσφαίρου, μπάσκετ, παίρνοντας συνεντεύξεις και έχοντας και μόνιμη στήλη στο επαγγελματικό περιβάλλον της «Αυριανής» ως ελεύθερος ρεπόρτερ.
Αργότερα στη συντακτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού "Έκφραση" για 10 χρόνια.
Συνεργάστηκα με πολιτική εφημερίδα γράφοντας θέματα μέσης ανατολής και αυτή τη στιγμή συνεχίζω να γράφω σε ένα ηλεκτρονικό μέσο στο Κάιρο.
Μ΄ αρέσει πολύ να μιλάω και να παίρνω συνεντεύξεις από πρόσωπα που είναι στην επικαιρότητα. Έχω εργαστεί στο ραδιόφωνο ως παραγωγός με την εκπομπή "Mai di Domenica", μια 2ωρη μουσική εκμπομπή με κινηματογραφικά, θεατρικά και ροκ κομμάτια καθώς και έχω γράψει και άρθρα με σκέψεις, κρίσεις ειδήσεων στα ιντερνετικά μέσα: xorisoria και imaginistes.gr. Ακόμα, γράφω παραμύθια με ήρωες κατοικίδια και διηγήματα για άστεγες γυναίκες μέσα στην κρίση. Μ΄ ενδιαφέρουν η αρχιτεκτονική φωτογραφία, η μουσική και τα ταξίδια. Λατρεύω τον κινηματογράφο και βλέπω το καλό θέατρο...
Χρύσα Κατσιματίδου