Μπαίνοντας κάποιος στο “Studio Κυψέλης”, είναι σαν να μπαίνει σε ένα μαγικό κουτί, όπου για δύο ώρες αφήνει απ΄ έξω την πραγματικότητα. Προσπαθήσαμε, η αίθουσα της σκηνής να είναι μαγική και ο θεατής που μπαίνει σ΄ αυτή, να παρασύρεται στην μαγεία του θεάτρου!
– Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από τις παραστάσεις που σκηνοθετείτε φέτος. Πως προέκυψε η ιδέα για την μουσικοθεατρική παράσταση του Γιάννη Σολδάτου “Ο Fellini και τα όνειρα των κλόουν“;
Γ.Λ.: Είναι η δεύτερη φορά που ο Γιάννης Σολδάτος γράφει κάποιο έργο για την ομάδα μου, τους “Θεατρίνων Θεατές“. Το έγραψε κατ΄ ουσία για να καλύψει τις ανάγκες της ομάδας μου, καθώς αποφασίσαμε να κάνουμε ένα musical. Θέλαμε φέτος να κάνουμε κάτι πιο ανάλαφρο και γλυκό για τον κόσμο και έτσι βρήκαμε την ιδέα του Fellini. Έτσι λοιπόν, με σύμμαχο το ωραίο κείμενο του Γιάννη Σολδάτου και με το δυναμικό των συνεργατών μου, της σκηνογράφου Γιοβάννας Πρασίνου, της μουσικού Νίκης Γκουντούμη, του χορογράφου Σίμωνα Πάτροκλου και των παιδιών που εκτελούν την παράσταση υποκριτικά, καταφέραμε να προσεγγίσουμε τον μαγικό κόσμο των κλόουν και του Fellini, δίνοντας στίγματα από τις καλύτερες ταινίες του και τον υπέροχο αυτό μουσικοχορευτικό κόσμο με χρώμα, φωνή και διάθεση.
– Εκτός από την παράσταση “Ο Fellini και τα όνειρα των κλόουν“, σκηνοθετείτε και ένα υπέροχο κείμενο του Γκέοργκ Μπύχνερ. Πείτε μας δύο λόγια για τον “Λεντς“.
Γ.Λ.: Όλο αυτό ξεκίνησε πριν από είκοσι χρόνια, όταν δούλευα με τον Δημήτρη Ποταμίτη και μου πρότεινε να παίξω τον “Λεντς” . Τότε δεν ήξερα καν, αυτό το κείμενο και δεν με ενδιέφερε να το κάνω. Μετά από κάποια χρόνια, λίγο πριν πεθάνει, με πήρε τηλέφωνο για να μου δωρίσει το βεστιάριο του, το οποίο τελικά δεν πήρα, γιατί τότε δεν είχα στο μυαλό μου να κάνω δική μου ομάδα. Σε αυτό το τηλεφώνημα μου ξαναπρότεινε να κάνω τον “Λεντς“. Εγώ είχα διαβάσει το κείμενο και το θεώρησα πολύ δύσκολο και έτσι, πάλι δεν το επιχείρησα. Πριν δύο καλοκαίρια λοιπόν, μου πρότεινε να κάνω τον “Λεντς“, η Ροζίτα Σώκου, που είχε κάνει την ελεύθερη θεατρική απόδοση του κειμένου.
Πρόκειται για ένα έργο, που παρακολουθεί για πρώτη φορά την πολυμορφία της τρέλας και παρουσιάζει έναν ήρωα που είναι πολύ κοντά στην τρέλα, με πολύ ωραίες απόψεις και διεκδικήσεις. Έτσι, το πήρα απόφαση και άρχισα να κάνω μία πολύ καλή διανομή με τους: Ζαχαρία Ρόχα, Τέτη Σχοινάκη, Μιχάλη Αλικάκο, Νίκο Καραγιώργη, Νίκο Χαλατζίδη, Ειρήνη Καρπούζη και είμαι χαρούμενος, γιατί ο “Λεντς” και ο “Fellini” συγκέντρωσαν υμνητικές κριτικές και όλοι στάθηκαν στις καλές ερμηνείες.
– Ας αλλάξουμε κλίμα. Είστε ένας άνθρωπος, που δημιουργήσατε έναν δικό σας θεατρικό χώρο στον οποίο σκηνοθετείτε τις δικές σας δουλειές. Τι σας ώθησε στο να κάνετε κάτι τέτοιο;
Γ.Λ.: Αρχικά, θέλω να σου πω ότι είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς, γιατί από τότε που ξεκίνησα να κάνω θέατρο δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά. Πέρασα από τα σημαντικότερα σχήματα του θεάτρου, όπως το Εθνικό Θέατρο, τον Δημήτρη Ποταμίτη, την Μαριάννα Τόλη, με την οποία είμαστε χρόνια συνεργάτες και φίλοι.
Κάποια στιγμή η Άννα Συνοδινού, με παρότρυνε να σκηνοθετήσω και έτσι έκανα την “Ρωμαϊκή Άνοιξη της Κυρίας Στόουν” του Τένεσι Ουίλιαμς. Μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά που κάποιος πήρε τα δικαιώματα για να γίνει αυτή η παράσταση. Σκηνοθετώντας αυτή την παράσταση, κατάλαβα ότι μου αρέσει πολύ αυτού του είδους η ενασχόληση με το θέατρο και κάπως έτσι οδηγήθηκα στο να δημιουργήσω την δική μου ομάδα, τους “Θεατρίνων Θεατές“. Το όνομα της ομάδας μου δεν είναι τυχαίο, καθώς δηλώνει πως για να υπάρξει θέατρο πρέπει να υπάρχουν θεατρίνοι, αλλά και θεατές που γεύονται και εισπράττουν αυτά που διαδραματίζονται μπροστά τους.
– Πως είναι να διευθύνετε ένα θέατρο σήμερα, που η οικονομική κατάσταση όλων είναι τόσο άσχημη;
Γ.Λ.: Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν ξεκινούσα σήμερα δεν θα το έκανα. Όταν ξεκίνησα αυτό το εγχείρημα ήμουν τυχερός, γιατί υπήρχαν οι επιχορηγήσεις , υπήρχαν φεστιβάλ το καλοκαίρι, όπου έκανα δέκα παραστάσεις. Επίσης, οι δικές μου παραστάσεις έχουν την δυνατότητα να περιοδεύσουν. Η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζω κάποιες δυσκολίες πλέον, αλλά προσπαθώ να μην κάνω εκπτώσεις στο ανέβασμα των παραστάσεων. Όταν ήμουν ηθοποιός, το μοναδικό μου άγχος ήταν να παίξω καλά τον ρόλο μου, αλλά τώρα πασχίζω στο να είμαι τακτικός στις πληρωμές μου, να έχω τα κοστούμια που θέλω, τα σκηνικά και να κρατάω το ρεπερτόριο μου σε ένα καλό επίπεδο.
– Ποια είναι τα μυστικά μίας πετυχημένης ομάδας, ώστε να συνεργάζεται αρμονικά;
Γ.Λ.: Νομίζω πως δεν υπάρχουν συγκεκριμένα μυστικά. Είμαι από τους ανθρώπους που πάντα πάλευα να είμαι ενταγμένος σε μία ομάδα ή να δημιουργήσω μία ομάδα. Η μόνη προϋπόθεση για να πάει καλά μία ομάδα, είναι να έχει “κοινό παρονομαστή” στα “θέλω” της. Δεν είναι πάντα εύκολο να δέσει μία ομάδα, αλλά εγώ είχα την τύχη να συναντηθώ με ανθρώπους που με έχουν στηρίξει σημαντικά και έχουν απαρτίσει αυτή την ομάδα, όπως η Καίτη Ιμπροχώρη, η Μαριάννα Τόλη, η Σοφία Μπεράτη και πολλοί άλλοι. Το επίτευγμα αυτής της ομάδας, είναι ότι οι ηθοποιοί της, ανοίγουν τα φτερά τους και βρίσκουν δουλειά και αλλού.
Η μόνη προϋπόθεση για να πάει καλά μία ομάδα, είναι να έχει “κοινό παρονομαστή” στα “θέλω” της. Δεν είναι πάντα εύκολο να δέσει μία ομάδα, αλλά εγώ είχα την τύχη να συναντηθώ με ανθρώπους που με έχουν στηρίξει σημαντικά και έχουν απαρτίσει αυτή την ομάδα.
– Ποια είναι η διαδικασία επιλογής ενός έργου για εσάς; Ψάχνετε μόνος σας ή με την βοήθεια της ομάδας σας;
Γ.Λ.: Συνήθως ψάχνω μόνος μου και προτείνω κάποια έργα στην ομάδα. Εκείνοι είτε τα δέχονται, είτε τα απορρίπτουν ή εκφράζουν κάποιες ενστάσεις. Αυτό που με ενδιαφέρει πολύ στην θεματολογία των έργων που επιλέγω, είναι η αιώνια διαμάχη των δύο φύλλων και πως αυτή εκφράζεται σκηνικά. Με αφορά πολύ η ανθρώπινη επικοινωνία και η αγάπη.
– Τι θα θέλατε να θυμάται ο κόσμος μετά από χρόνια, ακούγοντας το όνομα του θεάτρου “Studio Κυψέλης“;
Γ.Λ.: Πρωτίστως, θα ήθελα να θυμάται τα έργα που είδε σε αυτό το θέατρο και ότι μπαίνοντας εδώ, είναι σαν να μπαίνει σε ένα μαγικό κουτί, όπου για δύο ώρες αφήνει απ΄ έξω την πραγματικότητα. Όταν φτιάχναμε αυτόν τον χώρο, θέλαμε να έχει μία ιδιαίτερη αισθητική. Προσπαθήσαμε, η αίθουσα της σκηνής να είναι μαγική και ο θεατής που μπαίνει σ΄ αυτή, να παρασύρεται στην μαγεία του θεάτρου!
– Ως ένας άνθρωπος που σκηνοθετεί τις δικές του παραστάσεις, δίνετε δουλειά σε νέους ηθοποιούς. Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί, που θα ερχόταν σε μία δική σας ακρόαση;
Γ.Λ.: Να είναι συνεπής στον λόγο του. Να είναι αποφασισμένος και να δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνει. Στα νέα παιδιά λέω συνήθως, να αγαπήσουν το θέατρο, όχι ως βιοποριστικό επάγγελμα, αλλά ως ανάγκη έκφρασης.
– Θεωρείτε ότι είναι εύκολο για μία μέση Ελληνική οικογένεια να βγει ένα βράδυ και να παρακολουθήσει θέατρο;
Γ.Λ.: Όχι, δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο, γιατί υπάρχουν τόσες άλλες ανάγκες που θα πρέπει να καλυφθούν πριν. Γι’ αυτό και προτείνουμε στην ένωση των μικρών θεάτρων, όπου είμαι μέλος, την θέσπιση ενός ενιαίου εισιτηρίου, ώστε να μπορούμε να συντηρηθούμε κι εμείς και να μπορεί κάθε οικογένεια να παρακολουθήσει την παράσταση που επιθυμεί. Όταν δημιουργούσα αυτό το θέατρο, ήθελα να το ονομάσω “Cheap Theater“, αλλά επειδή η λέξη “φθηνό” παραπέμπει και αλλού, τελικά κατέληξα σε άλλη ονομασία.
Όταν κάποιος έρχεται σε μία ακρόαση, θα πρέπει να είναι συνεπής στον λόγο του, να είναι αποφασισμένος και να δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνει. Στα νέα παιδιά λέω συνήθως, να αγαπήσουν το θέατρο, όχι ως βιοποριστικό επάγγελμα, αλλά ως ανάγκη έκφρασης.
– Η φωνή του θεάτρου θεωρείτε, ότι φτάνει σε όλους τους ανθρώπους;
Γ.Λ.: Όχι, δεν φτάνει σε όλους τους ανθρώπους, αλλά σε αυτό δεν φταίει το θέατρο, αλλά οι επιλογές του κάθε ανθρώπου και ο τρόπος που έχει διαλέξει να ενημερώνεται για ο,τι συμβαίνει γύρω του. Το θέατρο είναι σε θέση να λυτρώσει και να ψυχαγωγήσει τον καθένα μας, αρκεί να κατευθυνθούμε προς αυτό.
– Ποια είναι τα όνειρα σας για το “Studio Κυψέλης“;
Γ.Λ.: Να εξακολουθήσω να κάνω θέατρο εδώ. Δεν θέλω να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια ή όνειρα, γιατί οι εποχές είναι περίεργες και δύσκολες.
– Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Γιώργο Λιβανό για την συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην θεατρική του πορεία και να ανεβάζει τόσο καλές παραγωγές στο θέατρο «Studio Κυψέλης«.
Λεωνίδας Ζέης
Latest posts by Λεωνίδας Ζέης (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Η Κάρεν Στόουν δεν μένει πια εδώ” στο Studio Κυψέλης - 16 Ιουνίου 2017
- Συνέντευξη στην ηθοποιό Καίτη Ιμπροχώρη που πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Η Κάρεν Στόουν δεν μένει πια εδώ” στο Studio Κυψέλης - 22 Μαΐου 2017
- Κατερίνα Μορένα: “Όλα στη ζωή μας είναι στιγμές, μοναδικές και ανεπανάληπτες!” - 15 Μαρτίου 2017
Καμία κριτική