Ναταλία: Γνωρίζοντας πως είστε γεννημένος σε μία επαρχιακή πόλη, την Καρδίτσα, θα ήθελα να μάθω αν το όνειρο του ηθοποιού ξεκίνησε από την παιδική ηλικία ή αν η μικρή κοινωνία της επαρχίας σας εμπόδισε σε αυτό.
Παύλος: Ήταν παιδικό όνειρο να γίνω ηθοποιός χωρίς να έχει καμία σχέση με την επαρχία ή την Καρδίτσα, γιατί από εκεί έφυγα μικρός. Δεν ξέρω γιατί είχα αυτό το όνειρο. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος. Δεν υπήρχε κάποιος στην οικογένειά μου ή στο κοντινό μου περιβάλλον που να έχει σχέση με το χώρο, ώστε να επηρεαστώ. Έτσι μου ήρθε από μόνος μου να γίνω ηθοποιός (γέλια).
Ναταλία: Διάβασα στο βιογραφικό σας ότι έχετε σπουδάσει οικονομικά στην Αμερική.
Παύλος: Είναι αλήθεια. Έμεινα στην Αμερική 2 χρόνια και μετά επέστρεψα στην Ελλάδα συνεχίζοντας τις σπουδές μου στο Αμερικάνικο Κολέγιο, ενώ ταυτόχρονα είχα ξεκινήσει μαθήματα σε μία δραματική σχολή. Κάποια στιγμή όμως, έπρεπε να επιλέξω ένα από τα δύο και ευτυχώς επέλεξα την υποκριτική.
Ναταλία: Η απόφαση να ασχοληθείτε με τα οικονομικά ήταν δική σας επιλογή ή υπήρχε παρότρυνση από « τον μπαμπά και την μαμά»;
Παύλος: Μου άρεσαν και τα δύο και πάντα ήθελα να μπορέσω να τα συνδυάσω. Να σπουδάσω και να μπορέσω να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Ναταλία: Είχατε ερεθίσματα από το σχολείο; Ενδεχομένως από θεατρικές ομάδες κλπ;
Παύλος: Όχι, όχι. Κοίτα, είμαι και λίγο μεγάλος… Εμείς στο σχολείο δεν είχαμε θεατρικές ομάδες (γέλια). Μια χορωδία είχαμε και τίποτα περισσότερο. Δεν είχα ιδιαίτερα ερεθίσματα δηλαδή. Ήταν κάτι που είχα από παιδί στο μυαλό μου και που μέχρι τα 18 μου δεν είχα μπορέσει να υλοποιήσω, έως ότου ξεκίνησα μαθήματα υποκριτικής παράλληλα με τις σπουδές μου, όπως προανέφερα.
Ναταλία: Σήμερα, αν κάποιος «googleάρει» το όνομά σας, βλέπει στο βιογραφικό σας δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές συμμετοχές και βιντεοταινίες. Ακόμη, είχατε αναλάβει και την παρουσίαση τηλεπαιχνιδιών και μιας εκπομπής στη ΕΤ1. Έχοντας λοιπόν όλες αυτές τις εμπειρίες στην πλάτη σας τι θα απαντούσατε στην ερώτηση: Θέατρο, Τηλεόραση ή Κινηματογράφος;
Παύλος: Θέατρο. Το θέατρο είναι η δουλειά του ηθοποιού κανονικά. Αυτό δεν σημαίνει πως τα άλλα είναι λιγότερο αγαπητά. Και ο κινηματογράφος μου αρέσει πάρα πολύ και η τηλεόραση, αλλά το θέατρο είναι αναντικατάστατο. Είναι μεγάλη αγάπη!
Ναταλία: Στην καριέρα σας σίγουρα υπήρξαν και οι δύσκολες στιγμές. Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας μία από αυτές;
Παύλος: Δεν είχα ιδιαίτερα πολλές δύσκολες στιγμές. Σίγουρα όμως, είναι ένας χώρος που χαρακτηρίζεται από την ανασφάλεια, την μία μέρα έχεις δουλειά την άλλη μπορεί να μην έχεις. Και φυσικά υπήρχαν τέτοιες περίοδοι στη ζωή μου. Δεν είναι να το τραγικοποιείς, αυτά μπορεί να συμβούν όπως σε κάθε δουλειά. Χρειάζεται ψυχραιμία για να το αντιμετωπίσεις και υπομονή.
Ναταλία: Στη νεότερη γενιά είστε γνωστός από το Ρετιρέ. Η καριέρα σας άνθισε τις δεκαετίες του 80 και του 90 με την επιτυχημένη συμμετοχή σας στο Ρετιρέ. Έχετε εξασφαλίσει μέχρι και σήμερα την είσοδό σας στα σπίτια μας κάθε φορά που το σίριαλ παίζεται σε επανάληψη. Η έντονη ταύτιση του ονόματος σας με τον ρόλο σας στο σίριαλ αυτό έχει φτάσει να σας ενοχλήσει ποτέ;
Παύλος: Δεν με ενοχλεί. Ο κόσμος έχει την τάση να ταυτίζει τον καλλιτέχνη με τους ρόλους που υποδύεται. Το θέμα είναι εσύ να κάνεις διάφορα πράγματα. Έχω κάνει τόσα πράγματα στην καριέρα μου που δεν με απασχολεί αυτό. Έτσι κι αλλιώς αυτό συμβαίνει, γιατί η συγκεκριμένη δουλειά είναι η πιο προβεβλημένη.
Ναταλία: Εσείς θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε έναν ρόλο ως τον πιο αγαπημένο από όσους έχετε υποδυθεί;
Παύλος: Όχι. Και δεν θέλω να το κάνω. Σε ότι έχω κάνει έχω βάλει την ψυχή μου και τον καλύτερο εαυτό μου, άσχετα αν στο τέλος βγήκε καλό ή κακό. Αλλά αγαπώ ότι έχω κάνει. Δεν θα άλλαζα τίποτα στην μέχρι τώρα πορεία μου και ούτε θέλω να είμαι άδικος.
Ναταλία: Μέχρι πρόσφατα πρωταγωνιστούσατε στη παράσταση «Από την Γεωργία, με αγάπη». Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κοιτάτε σε έναν ρόλο για να τον επιλέξετε;
Παύλος: Το βασικότερο πάντα είναι το έργο, να έχει ενδιαφέρον, να μου αρέσει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μου άρεσαν όλα, το έργο, ο ρόλος, οι συνεργάτες. Ήταν μία κλασική, ελληνική κωμωδία που κατά την γνώμη μου έλειπε από την ελληνική σκηνή. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πλέον αξιόλογοι νέοι σεναριογράφοι. Τα τελευταία χρόνια έπαιζα πιο πολύ κλασικά έργα και ρόλους, οπότε αυτή η κωμωδία μου άρεσε.
Από την τελευταία παράσταση: “Από την Γεωργία με αγάπη”
Ναταλία: Στο μέλλον, τι ετοιμάζετε;
Παύλος: Στο μέλλον, θα δούμε… (γέλια). Δεν ξέρω τίποτα. Θα δούμε.
Ναταλία: Θα ήθελα να κλείσουμε με μία συμβουλή που θα δίνατε σε όλα τα νέα παιδιά που διαβάζουν αυτή την στιγμή kallitexnes.gr και θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο είτε ως ηθοποιοί, είτε ως σκηνοθέτες, σεναριογράφοι κλπ
Παύλος: Το βασικό που χρειάζεται πάντα σε όλες τις δουλειές είναι να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις, να θες να το κάνεις πραγματικά, για να μπορέσεις να αντέξεις ότι σου προκύψει. Τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά, να διαβάζεις, να έχεις επιρροές, να έχεις την δύναμη να απορρίπτεις πράγματα, να αποκτάς δηλαδή κριτική σκέψη, αλλά κυρίως χρειάζεται αγάπη και δουλειά.
Και όλα αυτά, γιατί η τέχνη είναι μια διέξοδος, η απόδειξη ότι η ζωή μπορεί να είναι ωραία, το μοναδικό καταφύγιο, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Στιγμιότυπο από την συνέντευξη
Καμία κριτική