Η “γνωριμία” μου με τον Ιάπωνα ζωγράφο Νorimichi Kamei έγινε μέσω Instagram. Συγκεκριμένα, μέσω προτεινόμενων σελίδων. Αρχικά, όταν είδα την πρώτη του ακουαρέλα, νόμισα ότι ήταν μια πανέμορφη φωτογραφία, αποτέλεσμα φίλτρου. Όταν πάτησα στη σελίδα του, γρήγορα κατάλαβα ότι όλη αυτή η ομορφιά ήταν το αποτέλεσμα της τέχνης ενός καλλιτέχνη που ειδικεύεται στα ξεχωριστά “ημιδιαφανή υδατοδιαλυτά χρώματα”.Συνέντευξη με τον Ιάπωνα ζωγράφο Norimichi Kamei- An interview with Japanese painter, Norimichi Kamei
Κάτοικος του Ibaraki (Mito City, το κέντρο της περιοχής Kanto), γεννημένος το 1969, με ένα ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα που τον οδήγησε από τις σπουδές στη Νομική στη βιομηχανία ενδυμάτων του Τόκιο (με ειδίκευση στο χρώμα) και μετά το 2017 στη ζωγραφική, ο Νorimichi Kamei είχε την ευγένεια και την υπομονή, μέσα από αμφίδρομες μεταφράσεις από ιαπωνικά σε αγγλικά και έπειτα ελληνικά, να μας ανοίξει τη σκέψη και την καρδιά του και να μοιραστεί το πιο σπουδαίο κομμάτι της ύπαρξής του μαζί μας: τις πανέμορφες ακουαρέλες του. Ας αφεθούμε λοιπόν σε ένα ταξίδι μέσα από το μπλε του ουρανού και των σύννεφων που ταξιδεύουν πάνω σε αυτόν και στο πράσινο της γης και ας ερμηνεύσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά την ομορφιά που βρίσκεται στις ακουαρέλες του καλλιτέχνη μας από την μακρινή Ιαπωνία.
I was “introduced” to Japanese painter Norimichi Kamei via Instagram. Specifically, through recommended pages. Initially, when I saw his first watercolor, I thought it was a gorgeous photo, the result of a filter. When I clicked on his page, I quickly realized that all that beauty was the result of the art of an artist who specializes in unique “semi-transparent water-soluble colors.”
A citizen of Ibaraki (Mito City, το κέντρο της περιοχής Kanto), born in 1969, with a restless artistic spirit that led him from studying law to the garment industry in Tokyo (specializing in color) and then in 2017 to painting, Norimichi Kamei had the kindness and patience, through two-way translations from Japanese to English and then Greek, to open his mind and heart and share the most important part of his existence with us: his beautiful watercolors. So let’s go on a journey through the blue sky and the clouds traversing it, the green of the earth and let’s interpret the beauty found in the watercolors of our artist from distant Japan.
Είναι η πρώτη μου συνέντευξη με καλλιτέχνη που προέρχεται από την μακρινή Ιαπωνία, και όπως καταλαβαίνετε, η συγκίνησή μου είναι μεγάλη. Αφού σας ευχαριστήσω αρχικά βαθύτατα για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα, αν θέλετε, να μας παρουσιάσετε τον εαυτό σας. Να συστηθείτε στο ελληνικό σας κοινό.
This is my first interview with an artist from far away Japan, and as you can understand, I am very excited. After first thanking you profoundly for granting this interview, I would like, if you would like, to introduce yourself. Introduce yourself to your Greek audience.
N.K.: Ονομάζομαι Norimichi Kamei από την Ιαπωνία. Είμαι ζωγράφος ακουαρέλας. Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Είμαι πολύ χαρούμενος που δίνω αυτή τη συνέντευξη σε ένα καλλιτεχνικό site από την Ελλάδα.
Σπούδασα Νομικά στο πανεπιστήμιο και μετά την αποφοίτησή μου εργάστηκα στη βιομηχανία ενδυμάτων για περισσότερα από 25 χρόνια. Τα χρώματα που χρησιμοποιώ είναι οι “ακουαρέλες”, οι οποίες αναπτύχθηκαν από έναν Ιάπωνα κατασκευαστή το 1950 για τους Ιάπωνες μαθητές του δημοτικού σχολείου. Ονομάζονται ημιδιαφανείς ακουαρέλες και είναι σπάνιες στον κόσμο. Βρίσκονται ως καλλιτεχνικό αποτέλεσμα κάπου ανάμεσα στις διαφανείς και τις αδιαφανείς ακουαρέλες (gouache).
N.K.: My name is Norimichi Kamei from Japan. I am a watercolor painter. Thank you very much for the interest. I am very happy to have this interview from an artistic site from Greece.
I studied law at university and after graduation I worked in the garment industry for more than 25 years. The paints I use are “watercolors,” which were developed by a Japanese manufacturer in 1950 for Japanese elementary school students called semi-transparent watercolors. These watercolors were developed by a Japanese manufacturer in 1950 for Japanese elementary school students, and are rare in the world. They are somewhere between transparent watercolors and opaque watercolors (gouache).
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να στραφείτε στη ζωγραφική και συγκεκριμένα στην υδατογραφία; Τι πιστεύετε ότι προσφέρει η συγκεκριμένη τεχνική τόσο στον καλλιτέχνη όσο και στο κοινό του;
What was it that made you turn to painting and specifically to watercolor? What do you think this particular technique offers both the artist and his audience?
N.K.: Από την παιδική μου ηλικία επηρεάστηκα πολύ από έναν φίλο μου από το δημοτικό που ήταν πολύ καλός στο σχέδιο. (Τώρα είναι καλλιτέχνης γυαλιού στην Αυστραλία.) Μου άρεσε επίσης να παρακολουθώ. Η ζωγραφική ήταν τότε για εμένα απλά ένα χόμπι.
Τώρα που ασχολούμαι πλέον επαγγελματικά, όταν κοιτάζω έναν πίνακα ζωγραφικής, αναρωτιέμαι: “Πώς είναι ζωγραφισμένος; Από πού ξεκίνησε ο καλλιτέχνης;” Θυμάμαι ότι πάντοτε εκτιμούσα τους πίνακες από την περίεργη οπτική γωνία που διαθέτει ένα παιδί. Αν με ρωτήσετε πότε ακριβώς ξεκίνησα να ασχολούμαι συστηματικά με τη ζωγραφική θα σας πω ότι στην πραγματικότητα ξεκίνησα να ζωγραφίζω τον Ιανουάριο του 2017, όταν έπαθα γρίπη για πρώτη φορά στη ζωή μου, και ενώ ξεκουραζόμουν στο σπίτι, έτυχε να αρχίσω να ζωγραφίζω ακουαρέλες κατά τύχη. Ανακάλυψα επίσης το Instagram, το οποίο υπήρξε από τότε σημαντικός παράγοντας για να συνεχίσω να δημοσιεύω τους πίνακές μου.
Όσον αφορά τα χρώματα ακουαρέλας που αναπτύχθηκαν από την Ιαπωνία, αυτά τα χρώματα είναι για μαθητές δημοτικού, αλλά είναι καταπληκτικά στη χρήση τους! Ως καλλιτέχνες, θέλουμε περισσότεροι ενήλικες Ιάπωνες, ακόμα και οι ηλικιωμένοι που έχουν τελειώσει τη δουλειά τους, να γνωρίζουν πόσο υπέροχα είναι αυτά τα χρώματα ως χόμπι ακόμα και για ανθρώπους σε μεγάλη ηλικία!
Ελπίζουμε ότι σε 10 χρόνια, τα ιαπωνικά “χρώματα για μαθητές δημοτικού” θα εισαχθούν στην παγκόσμια αγορά υλικών τέχνης. Φυσικά, ελπίζουμε επίσης να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που λένε: “Δεν είμαι καλός στη ζωγραφική, μισώ τη ζωγραφική”, ακόμη και αν πρόκειται μόνο για ένα παιδί. Θέλω τα παιδιά όχι μόνο να “μη μισούν τη ζωγραφική και να μη νιώθουν ανία”, αλλά ακόμη περισσότερο, “να γίνουν καλά στη ζωγραφική και να τους αρέσει η ζωγραφική”!
N.K.: From childhood I was greatly influenced by a friend from elementary school who was very good at drawing. (He is now a glass artist in Australia.) I also liked to watch. Drawing was just a doodle…
When I look at a painting, I ask myself “How is it painted? Where did the artist start?” I remember that I appreciated the paintings from the curious point of view that a child possesses.
I actually started painting in January 2017, when I had the flu for the first time in my life, and while I was resting at home, I happened to start painting watercolors by chance. I also discovered Instagram, which has been an important factor in my ability to continue publishing my paintings. Concerning the watercolor paints, developed by Japan, these paints are for elementary school students, but they’re amazing to use! As artists, we want more Japanese adults, and even the elderly who have finished their work, to know how wonderful these paints are as a hobby even for people in their old age!
We hope that in 10 years time, Japanese “paints for elementary school students” will be introduced in the global art materials market. Of course, we also hope to reduce the number of children who say, “I am not good at painting, I hate painting,” even if it is only one child. I want the kids not only to “not hate painting and not feel boredom”, but even more, “become good at painting and like painting”!
Πιστεύω ότι η “θεραπεία” που έρχεται από τη θέαση ενός πίνακα τοπίου, η “δύναμη της παρατήρησης” και η “διορατικότητα” κατά τη ζωγραφική και η “δοκιμή και το λάθος” όταν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του πώς να ζωγραφίσουμε, είναι αυτά που μας κάνουν να μεγαλώνουμε ως ανθρώπινα όντα.
I believe that the “healing” that comes from viewing a landscape painting, the “power of observation” and “insight” when painting, and the “trial and error” when encountering the problem of how to paint, are what make us grow as human beings.
Η ζωγραφική σας παρουσιάζει εξ ολοκλήρου πανέμορφα τοπία. Πού ακριβώς βρίσκονται όλα αυτά τα όμορφα μέρη και γιατί έχετε αποφασίσει να ασχοληθείτε μόνο με το τοπίο ως θέμα;
Your painting presents entirely beautiful landscapes. Where exactly are all these beautiful places located and why have you decided to focus only on landscape as a subject?
N.K.: Επικοινώνησα με έναν φωτογράφο από το εξωτερικό και τον ρώτησα: “Μπορώ να χρησιμοποιήσω μερικές από τις φωτογραφίες σας ως αναφορά για πίνακα ακουαρέλας;”. Πήρα την άδεια και συνδύασα διάφορες εικόνες για να δημιουργήσω νέα τοπία. Συνδυάζω λόγου χάρη, ένα φανταστικό δάσος με τον ουρανό και άλλες εικόνες που έχουν τραβηχτεί, και ούτω καθεξής. Αν υπάρχει παραγγελία, ζωγραφίζω ένα πραγματικό τοπίο. Για να εξηγήσω γιατί υπάρχουν τόσα πολλά τοπία… Θα ήθελα να εξηγήσω γιατί έχω τόσα πολλά τοπία στη ζωγραφική μου. Κάθε ένας από τους πίνακές μου δεν έχει “τίτλο”.
Όταν βλέπετε τους πίνακές μου… “Είναι αυτό ένα ηλιοβασίλεμα; Είναι ανατολή; Είναι η Ιαπωνία; Είναι μια ευρωπαϊκή χώρα”; Πάντα εξηγώ ότι η σωστή απάντηση είναι αυτό που αισθάνεστε. Πάντα εξηγώ ότι αυτό που αισθάνεται κανείς είναι η σωστή απάντηση. Δεν βάζω την υπογραφή μου στους πίνακές μου. Αν βάλω την υπογραφή μου σε έναν πίνακα, αυτός γίνεται “έργο τέχνης” και όχι “τοπίο”. Θέλω ο θεατής να μπει στο τοπίο και να πει: “Θέλω να πάρω μια βαθιά ανάσα! Θέλω να πάρω έναν υπνάκο! Θέλω να κάνω έναν περίπατο!”. Θέλω όλοι να νιώσουν έτσι. Ως αποτέλεσμα… ζωγραφίζω τοπία όλο και περισσότερο.
N.K.: I contacted an overseas photographer and asked, “May I use some of your photographs as a reference for a watercolor painting?”.
I obtained permission and combined various images to create new landscapes. Ι combine an imaginary forest with the sky and other images that are taken, and so on. If there is an order, I draw a real landscape.
To explain why there are so many landscapes… I would like to go ahead and explain why I have so many landscapes. Each of my paintings does not have a “title”. When you look at my paintings… “Is this a sunset? Is it a sunrise? Is this Japan? Is it a European country? I always explain that the right answer is what you feel.
I always explain that what one feels is the correct answer. I do not put my signature in my paintings. If I put my signature on a painting, it becomes a “work of art” rather than a “landscape”. I want the viewer to enter the landscape and say, “I want to take a deep breath! I want to take a nap! I want to take a walk!”. I want them to feel that way. As a result…I have been painting landscapes more and more.
Ως καλλιτέχνης, ειδικεύεστε επίσης και στη διδασκαλία της ζωγραφικής σε μικρά παιδιά. Πώς θα περιγράφατε την όλη αυτή εμπειρία ανταλλαγής γνώσης, ιδεών και εντυπώσεων;
As an artist, you also specialize in teaching painting to young children. How would you describe this whole experience of exchanging knowledge, ideas and impressions?
N.K.: Θέλουμε ως καλλιτέχνες, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να βιώσουν την ομορφιά της ζωγραφικής και της θέασης εικόνων. Θέλω τα παιδιά να νιώσουν ότι η ζωγραφική δεν είναι δύσκολη. Όταν κοιτάζετε ένα τοπίο, μπορείτε να δείτε τα διάφορα χρώματα του ουρανού, όπως το βαθύ μπλε από πάνω και το υπόλευκο μπλε του μακρινού ουρανού, το χρώμα των φύλλων στον ήλιο, στη σκιά, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και διάφορα άλλα πράσινα. Ελπίζουμε ότι τα παιδιά θα γίνουν πιο συνειδητοποιημένα, εμπνευσμένα και περίεργα μέσα από τη ζωγραφική και ότι θα αναπτύξουν την ικανότητα διορατικότητας και παρατήρησης και θα γίνουν παιδιά που μπορούν να κατανοήσουν τα συναισθήματα των ανθρώπων.
Ελπίζουμε επίσης ότι οι ενήλικες θα χρησιμοποιήσουν τα ίδια χρώματα που μισούσαν όταν ήταν παιδιά… και θα αφήσουν πίσω τους αυτό το μίσος, έστω και λίγο. Θέλω επίσης οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να μάθουν πόσο υπέροχα είναι τα ιαπωνικά “παιδικά χρώματα”.
Για να το πετύχω αυτό, θα ήθελα πρώτα να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους και να συνεχίσω τις δραστηριότητές μου για να μεταφέρω τις σκέψεις μου σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
Παρεμπιπτόντως, δεν είμαι συνδεδεμένος ή κάνω διαφήμιση σε καμία ιαπωνική εταιρεία χρωμάτων! Αυτά είναι απλώς τα προσωπικά μου συναισθήματα!
Επίσης, χρησιμοποιώ “παιδικά χρώματα” και διδάσκω ζωγραφική όχι μόνο σε μικρά παιδιά, αλλά και σε εργαζόμενες γυναίκες, δασκάλους δημοτικού σχολείου και, πιο πρόσφατα, σε ηλικιωμένους που ζουν σε εγκαταστάσεις αυτοεξυπηρέτησης. Αισθάνομαι σαν να “ζωγραφίζω μαζί τους” παρά να τους διδάσκω.
N.K.: We want as many people as possible to experience the beauty of painting and viewing pictures. I want children to feel that painting is not difficult. When you look at a landscape, you can see the various colors of the sky, such as the deep blue of the sky above and the whitish blue of the distant sky, the color of the leaves in the sun, in the shade, in summertime, in autumn, and various other greens. We hope that children will become more aware, inspired, and curious through drawing, and that they will develop their powers of insight and observation, and become children who can understand people’s feelings.
We also hope that adults will use the same paints that they used to hate when they were children… and let go of that hate, even if only a little. I also want people around the world to know how wonderful Japanese “children’s paints” are.
In order to achieve this, I would first like to get to know more people and continue my activities to convey my thoughts to as many people as possible.
By the way, I am not affiliated with any Japanese paint company! These are just my personal feelings!
I use “children’s paints” and I teach painting not only to young children, but also to working women, elementary school teachers and, more recently, to elderly people living in self-care facilities. I feel as if I am “painting with them” rather than teaching them.
Έχετε δηλώσει ότι σημασία δεν έχει να είναι κάποιος μόνο καλός καλλιτέχνης αλλά και καλός άνθρωπος. Πιστεύετε ότι με τη βοήθεια της τέχνης μπορεί κάποιος να γίνει όντως καλύτερος άνθρωπος; Και αν ναι, για ποιο λόγο;
You have stated that it is not only important to be a good artist but also a good person. Do you believe that with the help of art one can actually become a better person? And if so, why?
N.K.: Βέβαια, αλλά από την άλλη πλευρά, πιστεύω ότι η “θεραπεία” που έρχεται από τη θέαση ενός πίνακα τοπίου, η “δύναμη της παρατήρησης” και η “διορατικότητα” κατά τη ζωγραφική και η “δοκιμή και το λάθος” όταν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του πώς να ζωγραφίσουμε, είναι αυτά που μας κάνουν να μεγαλώνουμε ως ανθρώπινα όντα.
N.K.: Sure, but on the other hand, I believe that the “healing” that comes from viewing a landscape painting, the “power of observation” and “insight” when painting, and the “trial and error” when encountering the problem of how to paint, are what make us grow as human beings.
Όταν βλέπετε τους πίνακές μου… “Είναι αυτό ένα ηλιοβασίλεμα; Είναι ανατολή; Είναι η Ιαπωνία; Είναι μια ευρωπαϊκή χώρα”; Πάντα εξηγώ ότι η σωστή απάντηση είναι αυτό που αισθάνεστε. Πάντα εξηγώ ότι αυτό που αισθάνεται κανείς είναι η σωστή απάντηση. Δεν βάζω την υπογραφή μου στους πίνακές μου. Αν βάλω την υπογραφή μου σε έναν πίνακα, αυτός γίνεται “έργο τέχνης” και όχι “τοπίο”.
When you look at my paintings… “Is this a sunset? Is it a sunrise? Is this Japan? Is it a European country? I always explain that the right answer is what you feel.
I always explain that what one feels is the correct answer. I do not put my signature in my paintings. If I put my signature on a painting, it becomes a “work of art” rather than a “landscape”.
Τι θεωρείτε προσωπικά εσείς όμορφο; Είναι τελικά η έννοια της ομορφιάς σχετική;
What do you personally consider beautiful? Is the concept of beauty ultimately relative?
N.K.: Συχνά βρίσκω την ομορφιά στον ουρανό, ιδίως στην κίνηση των σύννεφων, και συχνά πιάνω τον εαυτό μου να τα κοιτάζει. Η έννοια της ομορφιάς… κατά την προσωπική μου άποψη… δεν είναι ούτε “σχετική” ούτε “απόλυτη”, αλλά μάλλον “διφορούμενη”, μεταβαλλόμενη ανάλογα με το περιβάλλον, τη φυσική κατάσταση, τη διάθεση κ.λπ. του καθενός τη δεδομένη στιγμή. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του “έννοια της ομορφιάς” και δεν την αρνείται κανείς. Ωστόσο, “μια έννοια της ομορφιάς που προσβάλλει τους ανθρώπους” δεν πρέπει να υπάρχει.
N.K.: I often find beauty in the sky, especially in the movement of the clouds, and I often find myself gazing at them. The concept of beauty…in my personal opinion…is neither “relative” nor “absolute,” but rather “ambiguous,” changing depending on one’s environment, physical condition, mood, etc. at the time. Each and every person has their own “concept of beauty” and it is not denied by anyone. However, “a concept of beauty that offends people” should not exist.
Τι σας κάνει πραγματικά ευτυχισμένο και ολοκληρωμένο στη ζωή σας; What makes you truly happy and fulfilled in your life?
N.K.: Φίλοι με τους οποίους μπορώ να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου με καλή υγεία.
N.K.: Friends with whom I can spend my free time in good health.
Ποιοι είναι οι κυριότεροι καλλιτέχνες που σας έχουν εμπνεύσει ως τώρα στο έργο σας ως ζωγράφος;
Who are the main artists who have inspired you so far in your work as a painter?
N.K.: Ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι γενικά, αλλά κυρίως οι Monet, Boudin και Sisley. Ωστόσο, μια σημαντική προσωπική επιρροή ήταν ο φίλος μου από το δημοτικό σχολείο, ο οποίος τώρα είναι καλλιτέχνης γυαλιού στην Αυστραλία. Με προσκαλούσε να κάνω σκίτσα όταν ήμουν παιδί.
N.K.: Impressionist painters in general, but especially Monet, Boudin, and Sisley. However, a major personal influence was the friend of mine from elementary school who is now a glass artist in Australia. He used to invite me to sketch when I was a child.
Πείτε μας κάποια γενικά πράγματα για τις τέχνες στην Ιαπωνία. Για ποια καλλιτεχνικά δημιουργήματα είναι γνωστή η χώρα σας;
Tell us some general things about the arts in Japan. What artistic creations is your country known for?
N.K.: Το Ukiyoe είναι διάσημο ακόμη και στο εξωτερικό. Επίσης, “κεραμικά” από την αρχαιότητα. Πρόσφατα, όμως, τα “κινούμενα σχέδια”, όπως τα έργα Ghibli, είναι επίσης δημοφιλή ως ιαπωνική τέχνη.
N.K.: Ukiyoe is famous even abroad. Also, “ceramics” from ancient times. But recently, “animation” such as Ghibli works are also popular as Japanese art.
Ποια είναι η θέση των τεχνών στην Ιαπωνία; Υπάρχει τόσο ατομικό όσο και κρατικό ενδιαφέρον για τον τομέα αυτό;
What is the status of the arts in Japan? Is there both individual and governmental interest in this field?
N.K.: Σε σύγκριση με άλλες χώρες, νομίζω ότι η ευαισθητοποίηση των Ιαπώνων για τις τέχνες είναι ακόμη χαμηλή. Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι το να κοιτάζουν πίνακες, να πηγαίνουν σε μουσεία, να ζωγραφίζουν κ.λπ. είναι υψηλά και δύσκολα πράγματα. Θα ήθελα να δω έναν κόσμο όπου η τέχνη θα είναι πιο προσιτή και παρούσα στην καθημερινή ζωή. Από την άλλη πλευρά, για τους νέους, η παρακολούθηση anime και η λήψη φωτογραφιών είναι μέρος της ιαπωνικής κουλτούρας.
N.K.: Compared to other countries, I think that Japanese people’s awareness of the arts is still low. I think many people think that looking at paintings, going to museums, painting, etc., are lofty and difficult things to do. I would like to see a world where art is more accessible and present in everyday life. On the other hand, for young people, watching anime and taking pictures are part of Japanese culture.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Ποια η ευχή που πάντοτε δίνετε στα παιδιά που τους διδάσκετε ζωγραφική;
What is your biggest dream as a person and as an artist? What is the wish you always give to the children you teach painting to?
N.K.: Θέλω να κάνω τη ζωγραφική πιο προσιτή και ευχάριστη, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους ενήλικες που ένιωσαν ότι δεν ήταν καλοί στη ζωγραφική ή ότι δεν είχαν καλή αίσθηση της τέχνης κατά την παιδική τους ηλικία. Θα ήθελα να κάνω τη ζωγραφική πιο προσιτή για όλους όσους αισθάνθηκαν ότι δεν ήταν καλοί στη ζωγραφική και δεν είχαν καμία αίσθηση της τέχνης στην παιδική τους ηλικία. Είναι διασκεδαστικό! Θα συνεχίσω να εργάζομαι για να κάνω τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι η ζωγραφική δεν είναι δύσκολη! Για τον λόγο αυτό, θα ήθελα να με γνωρίσουν περισσότεροι άνθρωποι. Ελπίζω επίσης ότι οι μπογιές που αναπτύχθηκαν για τους Ιάπωνες μαθητές του δημοτικού σχολείου θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον σε όλο τον κόσμο. Είναι ένα από τα όνειρά μου.
N.K.: I want to make painting more accessible and enjoyable, not only for children, but also for adults who have felt that they were not good at painting or did not have a good sense of art during their childhood. I would like to make painting more accessible and enjoyable for children and adults who felt that they were not good at painting and had no sense of art in their childhoods. It’s fun! I will continue to work to make people feel that painting is not difficult! For this reason, I would like more people to get to know me. I also hope that the paints developed for Japanese elementary school students will be used all over the world in the future. It is one of my dreams.
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- “Έγκλημα στο Κατσικονήσι”, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού, στο “Διάχρονο” θέατρο - 18 Μαρτίου 2023
- “Ένα τραγούδι πες μου ακόμα”, στο ProjectR – cafe-stage, με τον Βασίλη Θεοδώρου και τον Αλέξανδρο Αγγελούση - 17 Μαρτίου 2023
- “Οι Περιπέτειες του Δον Καμίλλο”, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κοζή, για δεύτερη χρονιά, στον Χώρο Τέχνης Ασωμάτων - 15 Μαρτίου 2023
Καμία κριτική