Η πραγματικότητα ξεπερνάει την επιστημονική φαντασία ή… μήπως και οι δυο πτυχές είναι συνυφασμένες μεταξύ τους έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να διακρίνει την …

Η παράσταση μας μεταφέρει στην Τερεζίν (Theresienstadt), όπου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποτελούσε Εβραϊκό γκέτο. Οι Ναζοί χρησιμοποιούσαν την πόλη ως ενδιάμεσο στρατόπεδο για χιλιάδες Εβραίους πριν επιβιβαστούν στα τρένα θανάτου με τελικό προορισμό το Άουσβιτς και την Τρεμπλίνκα.

Και μια ανάσα πριν από το “απέναντι”, ένα ποτάμι πριν φτάσουν στη γη της φιλίας, χάθηκαν όλα. Κι έμεινε μόνος του, αμούστακο παιδί, να πρέπει να αποφασίζει, να ακολουθεί, να αρνείται, να επιδιώκει, να αντιστέκεται, να γλυτώνει, να βρίσκει και να χάνει…

Η εμπνευσμένη διασκευή του κειμένου και η τέχνη της εικόνας του Γιάννη Βολιώτη έρχονται να κλέψουν για δεύτερη φορά τις εντυπώσεις μετά τη “Σμύρνη μου αγαπημένη” και να μας ταξιδέψουν με ταχύτητα φωτός στις προβολές του Βικτωριανού Λονδίνου, που ζωντανεύει επί σκηνής στο ιστορικό Θέατρο Βέμπο, σε μια ατμοσφαιρική υπερπαραγωγή εικόνας και ήχου.

Στον τεχνοχώρο CARTEL έρχεται το ξύπνημα της άνοιξης» του Φρανκ Βέντεκιντ σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά και διασκευή Βασίλη Τζιωκα

Ένας άνθρωπος που επιλέγει να γίνει κάτι άλλο σε έναν κόσμο που επιμένει να μένει ίδιος, αφηγείται καταστάσεις της ζωής του σε ένα ψυχογράφημα μιας κοινωνίας που αρνείται να αλλάξει.

Ο ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ-ΤΟΥΡΚΟΓΙΑΝΝΟΣ-έργο με φιλοσοφικές προεκτάσεις, μεταπλάθει τα εξωτερικά γεγονότα σε εσωτερικό βίωμα και η δικαίωση του έγκειται στην εσωτερική του λύτρωση, έστω και αν ο δρόμος προς αυτήν είναι εντελώς προσωπικός, μια εσωτερική δηλαδή διαδικασία, που την ανακαλύπτει κανείς, μέσα στην σκοτεινή άβυσσο της ύπαρξης του…