Βρεθήκαμε στο θέατρο “Βαφείο – Λάκης Καραλής” για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Η Ψευτοϋπηρέτρια» του Πιερ Καρλέ ντε Σαμπλαίν ντε Μαριβώ, σε απόδοση – σκηνοθεσία Ζαχαρία Ρόχα. Μία αισθηματική κωμωδία, που εστιάζει περισσότερο στην ανάδειξη των συναισθημάτων των χαρακτήρων και όχι στην εξωτερική πλοκή. Όπως στα περισσότερα έργα του Μαριβώ, έτσι κι εδώ έχουμε παρεξηγήσεις, μεταμφιέσεις, υπηρέτες- αρλεκίνους που περιπλέκουν την κατάσταση και άλλα ευτράπελα.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη βράδυ στο θέατρο “Χυτήριο” στο Γκάζι, παίζεται ο θεατρικός μονόλογος “Μωρό μου”, τον οποίο έγραψε και ερμηνεύει η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου. Ένα κείμενο που αφηγείται κομμάτια της ζωής μιας γυναίκας που έζησε τα πάντα.

Για δεύτερη χρονιά συνεχίζεται η επιτυχία του θεατρικού μονολόγου “Στη σιωπή”, τον οποίο σκηνοθετεί και ερμηνεύει ο Πέτρος Αποστολόπουλος. Το κείμενο ανήκει στον ποιητή και στιχουργό Δημήτρη Λέντζο. Ένα κείμενο, στο οποίο εναλλάσσονται με μαεστρία τα συναισθήματα του ήρωα και τον βλέπουμε να ξετυλίγει όλες τις πτυχές της προσωπικότητας του.

Ο Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου) ήταν ένας ιδιαίτερος θεατρικός συγγραφέας, πολύ διαφορετικός από τους υπόλοιπους Έλληνες συγγραφείς και αυτό η Μάρθα Φριντζήλα φαίνεται να το ξέρει καλά, αφού έπιασε την σουρεαλιστική του ματιά και διάθεση στο έπακρο.

Συναντήσαμε την ηθοποιό Έφη Καραγιάννη σε ένα συμπαθητικό καφέ στα Εξάρχεια και είχαμε μία πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί της. Η Έφη είναι ένας ζεστός άνθρωπος που έχει τις ανησυχίες που μοιράζονται όλοι οι νέοι άνθρωποι στις μέρες μας.

H συνάντηση και η συζήτηση με την χορογράφο και ιδρύτρια του χοροθεάτρου “Λυδία Λίθος” Φένια Αποστόλου, δεν μπορεί να είναι παρά μόνο απολαυστική. Μιλάει με πάθος και αγάπη για την δουλειά της και σου μεταφέρει όλα αυτά που σκέφτεται με αμεσότητα και ειλικρίνεια.

Το Αλμανάκ είναι ένα βιβλίο αναμνήσεων. Μια καταγραφή ημερομηνιών που αξίζει να μείνουν στην ιστορία. Τι θα γράφουν για εμάς τα τεύχη του μέλλοντος; Τι θα πρέπει να θυμόμαστε και τι όχι; Στην Ελλάδα που ξημερώνει, ποιές ημερομηνίες αξίζει να φυλάξουμε και ποιές επετείους να γιορτάσουμε; Ποιός είναι ο ρόλος της τέχνης, της μνήμης και της ιστορίας σε μια χώρα όπου χάνονται τα πάντα;

Βρεθήκαμε στην συνέντευξη τύπου που έγινε στο φουαγιέ του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά για την παράσταση ο ‘’ΝΤΕΛΙΚΑΝΗΣ’’ , που θα σκηνοθετήσει ο Ηλίας Μαλανδρής στο Ηρώδειο στις 9 Οκτωβρίου.

Το βράδυ της Πέμπτης 29/09 παρακολουθήσαμε, στα πλαίσια των Ιωνικών γιορτών του Πολιτιστικού Φεστιβάλ Νέας Σμύρνης, την παράσταση “ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ” του Μενάνδρου σε σκηνοθεσία της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων.

Ένα έργο, ύμνος στην ελευθερία επιλογής του ανθρώπου, ως αναπόσπαστο δικαίωμα του. Ένα έργο με βαθιές πολιτικές προεκτάσεις και την έννοια του ασύλου στην αρχαιότητα. Ένα έργο για την θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία και την αντιμετώπιση του διαφορετικού ως ξένο. Ένα έργο για την ελπίδα και το όνειρο ξεριζωμένων ανθρώπων, που προσπαθούν να βρουν και να αγγίξουν την νέα αρχή σε μία σκηνοθεσία πραγματικά καθηλωτική και συνάμα απλή.