Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του μουσικοσυνθέτη Γιώργου Λαζαρίδη

Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του μουσικοσυνθέτη Γιώργου Λαζαρίδη

Η γνωριμία μου με τον Γιώργο Λαζαρίδη, ξεκίνησε από ένα μήνυμά του στην καλλιτεχνική ιστοσελίδα μας. Μέσα σε αυτό, με ευγενικό τρόπο συστηνόταν και μας παρακαλούσε να προωθήσουμε την δική του ιστοσελίδα, μια και είναι γνωστή η αγάπη των kallitexnes.gr για τους νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς. Ανοίγοντας την ιστοσελίδα του, βρέθηκα αντίκρυ στις μουσικές του συνθέσεις, οι οποίες είχαν να πουν πολλά υπέροχα, ασυνήθιστα και διαφορετικά από τα συνηθισμένα, πράγματα. Μουσική για κινηματογράφο και ταινίες, σε επικό, ρομαντικό ή και μοντέρνο στυλ. Σε αυτό κυρίως το καλλιτεχνικό κομμάτι ειδικεύεται ο Γιώργος και το αποτέλεσμα απλά συναρπάζει. Το ίδιο και η ευγένεια και η αγνότητα του χαρακτήρα του. Η συνέντευξη αυτή λοιπόν, ήταν μονόδρομος.

Ας αφήσουμε λοιπόν τον νέο αυτό δημιουργό από την Ξάνθη, να μας συστηθεί με τον δικό του, μοναδικό τρόπο!

Οι kallitexnes.gr καλωσορίζουν τον συνθέτη Γιώργο Λαζαρίδη, με έδρα την Ξάνθη. Μουσική για κινηματογράφο, θέατρο, χοροθέατρο, τηλεόραση, βιντεοπαιχνίδια, καθώς και για άλλες τέχνες που δένουν με αυτή. Πόσο πολυπράγμων και πολυτάλαντος είσαι Γιώργο! Πώς τα καταφέρνεις και συνδυάζεις όλα αυτά τα είδη; Αν μπορούσες να επιλέξεις, ποιο θα έλεγες ότι είναι το πιο αγαπημένο σου; 

Γ.Λ: Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη.
Όταν ασχολείσαι με τη σύνθεση μουσικής, καλείσαι να καλύψεις όλο το είδος της. Από βίντεο-φιλμ μέχρι και μουσικές για διαφημίσεις, κάτι το οποίο θεωρούμε εύκολο ενώ στην πραγματικότητα απαιτεί προσοχή.
Θεωρώ πως το δικό μου στοιχείο στη σύνθεση είναι οι ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους περισσότερο από τα υπόλοιπα είδη, και ακόμη περισσότερο η Επική μουσική (Epic). Έχω γράψει μουσική για όλα τα ήδη (σχεδόν) όπως για παράδειγμα. Επική, δράμα, ρομαντική, κοινωνική, θρίλερ… όμως αυτό που με κεντρίζει περισσότερο είναι η Επική.
Μου αρέσει η δράση που έχει λόγω των έντονων κρουστών, το ηχόχρωμα όλης της ορχήστρας που χρησιμοποιείται, η ευχέρεια που έχεις να τοποθετήσεις τα μουσικά θέματα μέσα στην ορχήστρα και φυσικά ο διαφορετικός συνδυασμός των οργάνων.

Πότε μπήκε το μικρόβιο της μουσικής μέσα σου και ποια ήταν τα αρχικά σου ακούσματα τα οποία συνετέλεσαν στη δημιουργία της μουσικής σου ταυτότητας;

Γ.Λ: Θυμάμαι ήμουν 6η δημοτικού (11 χρονών) το 2004, όταν παρακολουθούσα στην τηλεόραση το Fame Story 2 που παιζόταν εκείνη την περίοδο. Θυμάμαι την στιγμή της αποχώρησης του Νίκου Μίχα και το κομμάτι που είχε συνθέσει το “Πάρτι” με το οποίο πάλεψε να κρατήσει την θέση του.
Με είχε ταρακουνήσει τόσο πολύ αυτό το τραγούδι, γύρισα και είπα στους γονείς μου ότι θέλω να πάω μουσική και συγκεκριμένα κιθάρα.

Εκείνη την περίοδο ασχολούμουν  με τον αθλητισμό ο οποίος δεν με τρέλαινε ποτέ για να είμαι ειλικρινής, αναζητούσα κάτι το διαφορετικό αλλά δεν ήξερα τι.
Την επόμενη μέρα γράφτηκα στο Ωδείο και ξεκίνησα μαθήματα μουσικής, όχι όμως κιθάρα, αλλά μπουζούκι.

Σαν παιδί και έφηβος δεν μπορώ να πω ότι είχα κάποια ταυτότητα πάνω στη μουσική. Άκουγα ό,τι ήταν στα top εκείνη την περίοδο χωρίς να με νοιάζει αν θα ήταν pop, rock, disco, trash ελληνικό & ξένο.

Μπορώ να πω ότι η μουσική μου ταυτότητα καθορίστηκε όταν ήμουν φοιτητής, όχι όμως από το πρώτο έτος, αλλά στο τρίτο έτος όπου τα ακούσματα μου έκαναν στροφή 360 μοιρών και βρήκα αυτό που με καλύπτει.

Ποιες ήταν οι σπουδές σου πάνω στον τομέα της μουσικής; Τι σε δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια στα οποία μαθήτευσες τόσο σε ωδεία όσο και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο;

Γ.Λ: Οι σπουδές μου ξεκίνησαν το 2004 όπως αναφέραμε πιο πριν. Συγκεκριμένα το 2006, ξεκίνησα στο πρώτο έτος για το πτυχίο της Αρμονίας το οποίο διαρκεί τρία έτη και το πήρα το 2009. Αμέσως μετά, ξεκίνησα το πτυχίο της Αντίστιξης το 2009, και το πήρα το 2011. Όταν πήρα το πτυχίο της Αντίστιξης το 2011, έδινα Πανελλήνιες πρώτη φορά και όταν έμαθα πως δεν πέρασα γιατί η βάση της σχολής μου  είχε ανεβεί κατά 6.000 μόρια (έμεινα εκτός για 1.000 μόρια), παρέμεινα στην πόλη μου και προετοιμαζόμουν για να ξαναδώσω το 2012. Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, στο πέρασμα δηλαδή από το 2011 στο 2012, ξεκίνησα το πτυχίο της Φούγκας.

Το 2012 κατάφερα τελικά και πέρασα στη σχολή που ήθελα να περάσω από το Γυμνάσιο ακόμη και ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Ιόνιο πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών. Την χρονική περίοδο 2012 που έλειπα φοιτητής, συνέχισα το πτυχίο της Φούγκας και το πήρα το 2013.

Οι γνώσεις που ξεκίνησα να λαμβάνω από το 2006 μέχρι και σήμερα είναι πάρα πολλές, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σημαντικούς ανθρώπους, να συναναστραφώ με πολύ καλούς καθηγητές και στο Ωδείο, αλλά κυρίως στο Πανεπιστήμιο, και θεωρώ ότι έλαβα όσα περισσότερα μπορούσα να κρατήσω από τον κάθε δάσκαλο μου.

Αυτή την περίοδο τελείωσα και με τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα μουσικών σπουδών, στη σύνθεση για τον κινηματογράφο και τις τέχνες της παράστασης.

Ποιοι μεγάλοι καλλιτεχνικοί δημιουργοί υπήρξαν οι κύριες πηγές έμπνευσής σου όλα αυτά τα χρόνια, τι πιστεύεις ότι σου προσέφεραν και κατά πόσο επηρέασαν τη δουλειά σου; 

Γ.Λ: Ένας από τους μεγάλους καλλιτέχνες που έχει επηρεάσει εμένα όπως και πάρα πολύ κόσμο πιστεύω για να ασχοληθούν με την σύνθεση, είναι ο συνθέτης Hans Zimmer.

Όταν ήμουν ακόμα μαθητής στο Ωδείο άκουγα τα έργα του και αναρωτιόμουν πώς; Πως γίνεται και το κάνει; Πώς γίνεται να γράφει μουσική; Πώς μπορεί και συνδυάζει όλα τα όργανα μαζί; Αυτά ήταν τα ερωτήματα μου ως παιδί, όντας επηρεασμένος από τον μεγάλο αυτό συνθέτη.

Το 2008 θυμάμαι στην 3η Γυμνασίου, αποφάσισα πως θέλω να σπουδάσω στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο μουσική και συγκεκριμένα σύνθεση μουσικής. Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει μουσική σύνθεση για τον κινηματογράφο μέχρι που το έμαθα όταν ξεκίνησα να σπουδάζω.

Εκεί ανακάλυψα ότι όλα πηγάζουν από την κλασική μουσική, την ρομαντική και την σύγχρονη μουσική. Υπάρχουν πάρα πολλά έργα τα οποία ακούμε μέσα στις ταινίες που δεν αποτελούν πρωτότυπες ιδέες. Τα περισσότερα είναι αναφορά σε κάποιο συνθέτη που έχει προηγηθεί. Αυτό φυσικά επιτρέπεται στη μουσική σύνθεση με την τεχνική της “παρωδίας”. Δεν αναφέρουμε δηλαδή αμέσως τον όρο ότι έκλεψε την μουσική ή την ιδέα. Με τον όρο “παρωδία” εννοούμε την τροποποίηση μιας μουσικής  ήδη υπάρχουσας ιδέας σε μια νέα μορφή.

Μεγάλοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει την μουσική μου ταυτότητα τα τελευταία χρόνια είναι ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Στέφανος Κορκολής στο σόλο κομμάτι του με την Σοφία Μανουσάκη, ο Hans Zimmer, ο Johann Johannsson, ο James Horner, ο John Williams, ο Debussy, ο Ravel, ο Stravinsky και άλλοι σπουδαίοι συνθέτες που αν αρχίσουμε να αναφέρουμε, δεν θα σταματάμε.

Ο κάθε ένας ξεχωριστά με έχει επηρεάσει με τον δικό του τρόπο, όπως για παράδειγμα, η απλότητα και η μουσικότητα που ακούμε από τους Έλληνες συνθέτες, ο μουσικός προγραμματισμός που χρησιμοποιούν για να γράφουν μουσική, οι ενορχηστρώσεις και οι ιδέες του κάθε συνθέτη ξεχωριστά, η αναζήτηση των οργάνων κατά την διάρκεια της ενορχήστρωσης για την ακριβή προσέγγιση της εικόνας. Όλα αυτά έχουν συμβάλει και έχουν δημιουργήσει τη δική μου μουσική ταυτότητα.

“Αρκετές υπήρξαν οι φορές που προσπάθησα να φανταστώ κάτι το εξωπραγματικό, κάτι αγνό, κάτι που έχουμε φτάσει όλοι οι άνθρωποι να λέμε, θα ήθελα να ζήσω τον απόλυτο έρωτα της ζωής μου όπως στις ταινίες. Με βάση αυτή την φαντασίωση συνέθεσα το “La fille du Bonheur” το οποίο μας δίνει την αγνότητα και την αμοιβαία αγάπη μεταξύ των δύο ανθρώπων”.

Αν κάτι ομολογώ ότι με εντυπωσιάζει βαθύτατα είναι η συμμετοχή σου σε φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. Πες μας, αν θες, κάτι για τις συμμετοχές αυτές και για το τι σου απέφεραν τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Γ.Λ: Μέχρι στιγμής έχω λάβει συμμετοχή σε αρκετούς διαγωνισμούς και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Συγκεκριμένα επιλέχθηκαν δύο έργα μου στο Athens Games festival 2017 με τίτλο «Time for Battle» & «Memories» και το 2018 στο L’Viv μια πόλη στην Ουκρανία στο International Music Competition Composition, με το έργο «The Passage of the Gate & Requiem». 

Είναι σπουδαίο να γνωρίζεις συνθέτες από όλο τον κόσμο όπως επίσης και από διάφορα μέρη του τόπου σου. Αποκτάς την επαφή έστω και μέσω διαδικτύου, το οποίο στις μέρες μας είναι το σημαντικότερο μέσο, ανταλλάσσεις απόψεις, γνώμες, γνώσεις, μαθαίνεις πώς λειτουργεί ο καθένας και πώς προκύπτουν οι ιδέες, και το σημαντικότερο μέσα σε όλο αυτό, είναι ότι γνωρίζεις κόσμο που είτε ασχολείται με την μουσική είτε έχει έρθει απλά για να παρακολουθήσει την δουλειά σου και μετά ξεκινάει ένας διάλογος μεταξύ σας.

Προσωπικά, η επαφή με το κοινό με έχει βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση ακόμη περισσότερο, και σε καλλιτεχνικό βαθμό με βοηθάει να βελτιωθώ ακόμη περισσότερο στο έργο μου.

Τι σε εμπνέει πιο πολύ ώστε να συνθέσεις ένα κομμάτι; Η πραγματικότητα που ζούμε ή ο κόσμος της φαντασίας; Ποια είναι τα θέματα που θίγεις μέσα από τη μουσική σου;

Γ.Λ: Με εμπνέουν και τα δύο μαζί, το κάθε ένα με το δικό του τρόπο. Υπάρχουν πολλά έργα μου τα οποία συνέθεσα μέσα από την πραγματικότητα και τα θέματα που θίγονται είναι το αίσθημα της αγάπης, το οποίο μας αφήνει στα χέρια της να δημιουργήσουμε ελεύθερα αυτό που βγαίνει από μέσα μας μουσικά, το κοινωνικό ζήτημα είναι από την άλλη το οποίο θίγεται, η αγανάκτηση των ανθρώπων στις μέρες μας όπου ελπίζουν και ελπίζουμε όλοι μαζί σε ένα καλύτερο αύριο, η ένταση της ζωής μας, όπως επίσης και η μελαγχολία που έχουμε σαν άνθρωποι.

Από την άλλη μεριά όμως κυριεύει και ο κόσμος της φαντασίας. Είναι τόσο σπουδαίο ότι έχουμε την ικανότητα να δημιουργήσουμε διάφορες ιστορίες με το μυαλό μας οι οποίες αποτυπώνονται μουσικά και μας εξιστορούν μια ιστορία. Θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που γνωρίζουν όλοι, ο «Άρχοντας των δαχτυλιδιών» καλή ώρα, αποτελεί μια ταινία φαντασίας και ένα μυθιστόρημα το οποίο επινόησε ο Tolkien. 

Θυμάμαι το 2018, είχα την ιδέα να δημιουργήσω ένα κομμάτι πολέμου, μάχης, δράσης και όπως είναι φυσιολογικό μέσα στις μάχες και τους πολέμους έχουμε θύματα, οπότε το τελευταίο σκέλος του έργου μου ήταν ένα Requiem. Άφησα την φαντασία μου να δημιουργήσει μια μικρή ιστορία η οποία ξεκινάει λίγο πριν τον πόλεμο μεταξύ των “καλών και των κακών”, συνεχίζει στην διάρκεια της μάχης και εκεί που τελειώνει η όλη ιστορία, οι καλοί έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα μέσα σε όλο αυτό που προηγήθηκε. Έτσι λοιπόν, δημιούργησα ένα δεύτερο μέρος με τον θρήνο των πολεμιστών για τα άτομα που έχασαν κατά τη διάρκεια του πολέμου το οποίο ονόμασα Requiem. Ο τίτλος του έργου μου είναι “The Passage of the Gate & Requiem”.

Αρκετές υπήρξαν οι φορές που προσπάθησα να φανταστώ κάτι το εξωπραγματικό, κάτι αγνό, κάτι που έχουμε φτάσει όλοι οι άνθρωποι να λέμε, θα ήθελα να ζήσω τον απόλυτο έρωτα της ζωής μου όπως στις ταινίες. Με βάση αυτή την φαντασίωση συνέθεσα το “La fille du Bonheur” το οποίο μας δίνει την αγνότητα και την αμοιβαία αγάπη μεταξύ των δύο ανθρώπων.

Είναι γνωστή η συνεργασία σου με τον Γιώργο Κουρτζαρίδη και το αποτέλεσμα αυτής, οι Elpis Project. Πώς προέκυψε αυτή η σύνδεση και ποια είναι η φύση αυτής; Τι έχετε δημιουργήσει ως τώρα;  

Γ.Λ: Η γνωριμία μου με τον Γιώργο Κουρτζαρίδη θα έλεγα ότι έγινε κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ένα βράδυ ήμασταν στο σπίτι του ως γνωστοί καθώς υπήρχαν κοινοί φίλοι που μας ένωναν στον ίδιο χώρο. Θυμάμαι τον Γιώργο έχοντας μάθει από τους φίλους μας τι κάνω και ποιες είναι οι σπουδές μου, να μου δείχνει αυτά τα οποία έγραφε στο παρελθόν (κάτι το οποίο εγώ δεν άντεχα να ακούω μέχρι εκείνο το βράδυ) και πόσο παθιασμένος ήταν με την trance μουσική. Ομολογώ ότι επιχείρησα να ακούσω αυτό το είδος παλιά, αλλά δεν ήταν στο δικό μου άκουσμα, άλλωστε δεν είναι όλες οι μουσικές για όλους. Όταν ξεκίνησε να μου βάζει διάφορα τραγούδια της trance μουσικής γνωστών καλλιτεχνών προσπάθησα να καταλάβω μέσα μου ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός αυτής της μουσικής. Εκεί λοιπόν νομίζω πως βρήκα την απάντηση, απομόνωσα το ρυθμό των beats που χτυπούσε από πίσω και εστίασα στις μελωδίες που είχε το κομμάτι. Στο σπίτι του είχε μια παλιά κλασική κιθάρα στην οποία προσπαθούσε να βγάλει κάποια μουσικά θέματα μόνος του αλλά δεν τα κατάφερνε, γιατί νόμιζε πως όλα θυμίζουν κάποιο άλλο κομμάτι. Θυμάμαι είχα πάρει την κιθάρα στα χέρια μου και ξεκίνησα να βγάζω της αρμονίες και μελωδίες του κομματιού που είχε βάλει και εκείνος είχε σκαλώσει. Όταν πάνω στο ίδιο αρμονικό σκελετό έφτιαξα δικά μου θέματα μου είπε “εγώ δεν μπορώ να γράψω θέματα, δεν το έχω γιατί κάθε όλα μοιάζουν με κάποια γνωστά κομμάτια”. Εντυπωσιασμένος εγώ ακούγοντας την αρμονία και τα μελωδικά θέματα τα οποία πραγματικά εάν μειώσουμε το ρυθμό στο μισό του είναι ξεκάθαρα ένα κινηματογραφικό κομμάτι, συνέχισα να βγάζω κι άλλα θέματα. Τότε γύρισε και μου είπε “θέλεις να γράψουμε ένα κομμάτι trance δοκιμαστικό και ό,τι γίνει”; “Ναι”. του είπα, “γιατί όχι; Άλλωστε δεν έχουμε να χάσουμε κάτι, κάνουμε και οι δύο αυτό που μας αρέσει”.

Έτσι κι έγινε, ο Γιώργος ετοίμαζε την παραγωγή στο beat και τα μπάσα, ενώ εγώ δημιουργούσα αρμονίες και πάνω τους μελωδικά θέματα σαν να συνέθετα ένα soundtrack. Οι ενορχηστρώσεις για το trance είδος έγιναν από τον Γιώργο, ενώ οι ενορχηστρώσεις των αρμονιών και των θεμάτων από μένα. Μέσα σε 1 βδομάδα είχαμε δημιουργήσει ένα κομμάτι από το πουθενά, πράγμα το οποίο δεν το περίμενα ποτέ ότι θα γινόταν.

Πήραμε την απόφαση από κοινού να στείλουμε το τραγούδι μας σε δισκογραφική εταιρεία για το συγκεκριμένο είδος και έτσι το στείλαμε στην Blue SoHo Recorder με έδρα την Κωνσταντινούπολη, χωρίς να ελπίζει αρκετά ο Γιώργος, γιατί δεν πιστεύω πως θα μπορούσαμε να υπογράψουμε με ένα κομμάτι της μιας εβδομάδας σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Μέσα σε λίγες μέρες πήραμε θετική απάντηση από την εταιρεία και υπογράψαμε συμβόλαιο. Ο τίτλος αποφασίστηκε εκείνη τη στιγμή “Internal affliction” εσωτερική θλίψη δηλαδή, και το όνομα του σχήματος μας πλέον επιμελήθηκε ο Γιώργος, “Elpis project”.

Συνεχίσαμε στην πορεία με μια διασκευή που κάναμε από ένα γνωστό κομμάτι trance uplifting, το “Hearts connected” το οποίο είναι διαθέσιμο στο soundcloud.

Το έργο μας δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη από τη δισκογραφική εταιρεία καθώς και οι ίδιοι είμαστε σε αναμονή.

Η μουσική γενικά, πιστεύεις ότι καλλιεργεί τα ήθη; Ένας άνθρωπος που ζει και κινείται με τη μουσική γύρω του και μέσα του ,πιστεύεις ότι μπορεί να είναι κάτι καλό για τους υπόλοιπους ανθρώπους;

Γ.Λ: Η μουσική πιστεύω ότι ανέκαθεν καλλιεργούσε τα ήθη και έφερνε κοντά τους ανθρώπους από διαφορετικές φυλές. Ένας άνθρωπος που ασχολείται με την μουσική και γενικότερα με την τέχνη δεν κάνει διακρίσεις, αντίθετα τον ενδιαφέρει να ασχοληθεί περαιτέρω και να μάθει πολλά περισσότερα τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει μέσα σε έργα του.

Το να ασχολείται κάποιος με την μουσική και να έχει άτομα που ασχολούνται με αυτή μέσα στο κύκλο του, είναι πολύ ευχάριστο. Ένας καλλιτέχνης βλέπει τα πράγματα όχι με ρεαλιστικό τρόπο αλλά με σουρεαλιστικό αρκετές φορές, και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Αντιμετωπίζει και συνδέει τα πράγματα και τις κατάστασης με κάτι το εξωπραγματικό.

Φυσικά στις μέρες μας είναι λίγο δύσκολο να είσαι αμέτοχος σαν καλλιτέχνης από τον ρεαλισμό, καθώς το ζήτημα της τέχνης έχει χτυπηθεί από πλευρές και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν έχουν πολλές επιλογές.

Πώς πιστεύεις ότι αντιμετωπίζουν οι νέοι τη σημερινή εποχή την εκάστοτε καλλιτεχνική δημιουργία; Υπάρχει σεβασμός και διάθεση κατανόησης του καλλιτέχνη ή η πλειοψηφία τείνει στο να προτιμά το μαζικό, το τυποποιημένο και ως εκ τούτου, κάτι που είναι μέτριας ποιότητας; 

Γ.Λ: Θα μιλήσω ευθέως για το συγκεκριμένο ζήτημα. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει ακριβής σεβασμός ως προς τον καλλιτέχνη, ιδιαίτερα από την νέα γενιά, από τους νέους που δεν έχουν τη δυνατότητα να καταλάβουν τι ακριβώς είναι και τι κάνει ένας καλλιτέχνης. Η πλειοψηφία τείνει προς τη μαζικότητα και σε κάτι το οποίο δεν είναι καλής ποιότητας, αλλά μερικής και κακής. Νομίζω ότι οι εποχές μας έχουν αλλάξει 360 μοίρες και η μουσική έχει κυλήσει προς το κακό. Εάν μιλήσουμε για τους μουσικούς του Πανεπιστημίου υπάρχει ελπίδα, εάν μιλήσουμε για τον περισσότερο πληθυσμό που δεν γνωρίζει τι μπορεί να αναζητήσει στο διαδίκτυο (εφόσον πλέον όλα υπάρχουν διαθέσιμα στα χέρια μας και τα αυτιά μας με το πάτημα ενός κουμπιού), πιστεύω πως δεν υπάρχει ελπίδα. Από την άλλη, κυριεύει το κέρδος και όχι η ποιότητα. Όλες οι εταιρείες αποσκοπούν στο κέρδος όπως και ο κάθε καλλιτέχνης που βγαίνει κάθε μέρα με ένα έργο μερικής-κακής ποιότητας αποσκοπεί στο εύκολο χρήμα. Μπορούν να το κάνουν και το κάνουν γιατί όσο υπάρχει το κέρδος των εταιρειών από αυτό το αποτέλεσμα, θα υπάρχει και η αντίστοιχη παραγωγή.

Η μουσική ως μάθημα στα σχολεία. Τι πιστεύεις για αυτό; Έχει την αξία που της αρμόζει; Διδάσκεται σωστά; Κι αν όχι, τι θα πρότεινες προκειμένου κάθε παιδί να ξεκινήσει τη ζωή του απόλυτα εξοικειωμένο με τη μουσική; 

Γ.Λ: Έχοντας αποφοιτήσει από το Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο της πόλης μου (Ξάνθη) και έχοντας γνωρίσει σπουδαίους δασκάλους, η διαδικασία της εκπαίδευσης ήταν άρτια. Ως γνωστόν, πάντα υπάρχουν οι δάσκαλοι εκείνοι που δουλεύουν για το παραπάνω και για την σωστή εκμάθηση της μουσικής ενός παιδιού και από την άλλη είναι εκείνοι που αδιαφορούν παντελώς με μόνο σκοπό να περάσει η διδακτική τους ώρα για να φύγουν. Τέτοιοι άνθρωποι δυστυχώς όπως στην πρώτη περίπτωση είναι ελάχιστοι και είμαι τυχερός που είχα την ευκαιρία να μαθητεύσω κοντά τους, όπως επίσης είχα δυστυχώς και μερικούς δασκάλους στην δεύτερη περίπτωση οι οποίοι δεν εστίασαν στη σωστή εκμάθηση, ή πολλές φορές απλά αδιαφορούσαν. Δεν θέλω να κατακρίνω κανέναν, απλά θεωρώ ότι από την ώρα που καλείσαι εκπαιδευτικός, οφείλεις να κάνεις ό,τι καλύτερο περνάει από το χέρι σου και να δώσεις ό,τι γνώση έχεις στου μαθητές, κι αυτοί με την σειρά τους θα βρουν τον τρόπο να αξιοποιήσουν αυτές τις γνώσεις είτε στο κοντινό μέλλον είτε αργότερα. Στα περισσότερα σχολεία, αυτά δηλαδή που ονομάζονται μη μουσικά σχολεία, από όσο γνωρίζω, την τέχνη την έχουν ως δευτερεύον ή τριτεύον μάθημα, και δεν θα μιλήσω περί των καλλιτεχνικών αλλά της μουσικής συγκεκριμένα όπου δεν καταβάλουν προσπάθεια. Πάνω σε αυτό θεωρώ ότι πρέπει να γίνει μια αναθεώρηση σχετικά με τον ποιον ονομάζουμε καλλιτέχνη κι αν ο καλλιτέχνης θα μπορούσε να ονομάζεται εκπαιδευτικός.

Από την άλλη δε τι να περιμένει κανείς όταν το ίδιο το κράτος και η κυβέρνηση φέρονται με τον αντίστοιχο τρόπο στα μαθήματα της τέχνης;  Αφαιρούν μαθήματα της μουσικής από τα σχολεία, τις τάξεις, ενώ παράλληλα σκέφτονται να κλείσουν τα μουσικά σχολεία για οικονομικούς λόγους.

Η λύση δεν βρίσκεται στην αφαίρεση της τέχνης από κανένα σχολείο ούτε και το κλείσιμο των Μουσικών σχολείων. Δεν μπορεί να μείνει ακαλλιέργητος ο νους και η ψυχή του ανθρώπου.

Ως γνήσιο παιδί της Ξάνθης, μια πόλη η οποία έχει γεννήσει σπουδαίους συνθέτες και μουσικούς (βλ.Μάνος Χατζιδάκις), πόσο αισθάνεσαι ότι κρατάς στα χέρια σου μια παράδοση ξεχωριστής μουσικής και ταυτόχρονα την αίσθηση ότι πρέπει να βάλεις κι εσύ το λιθαράκι σου ώστε να φτιάξεις κάτι νέο;  

Γ.Λ: Ως κάτοικος της Ξάνθης και γενέτειρά μου πόλη, αισθάνομαι πολύ τυχερός που η πόλη του Μάνου Χατζιδάκι ήταν η Ξάνθη. Με τη σειρά μου κι εγώ, έχω συνθέσει 3 κομμάτια για πιάνο και φωνή επηρεασμένος αρκετά από τις συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι και του Στέφανου Κορκολή στην προσωπική του δισκογραφία που είναι το κλασικό κομμάτι.. Έχοντας τα ακούσματα των μεγάλων συνθετών και γράφοντας μουσική για τον κινηματογράφο, πάντα μου αρέσει να κρατάω την απλότητα, τη λιτότητα και τη μελωδικότητα. Όταν ξεκίνησα να δημιουργώ αυτά τα 3 έργα μου, επέλεξα εσκεμμένα μόνο πιάνο και φωνή καθώς επίσης πρωτότυπη ποίηση που τα αξιοποίησα με το δικό μου προσωπικό στοιχείο. Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν ένας και μοναδικός, δεν μπορεί να υπάρξει επόμενος Μάνος. Η φωνή που χρησιμοποιώ δεν είναι απλή, αλλά φωνή όπερας. Δεν απαιτώ την απόλυτη όπερα όπως την γνωρίζουμε εμείς, αλλά την λυρική απλή φωνή που θα καταφέρει να αναδείξει το κομμάτι και πάνω από όλα να το κάνει κτήμα της. Το 2019 κατάφερα και δημιούργησα μια ομάδα φίλων μου οι οποίοι δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους και βγάλαμε ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα. Ο τίτλος του έργου λέγεται “Μαζί στο Φως”, καθώς ηχογραφήθηκε και γυρίστηκε το μουσικό βίντεο κλιπ μέσα στο «Πολυχώρος τέχνης και σκέψης οικία Μάνου Χατζιδάκι» το οποίο αποτελεί φόρο τιμής μου προς τον Μάνο Χατζιδάκι.

Το 2020 κυκλοφόρησαν 2 έργα μου με τίτλους “Για πάντα εσύ” & “Πριν την αυγή”. Ήταν αρκετά δύσκολο να ηχογραφηθούν στο ίδιο μέρος και για αυτό το λόγο το ηχογραφήσαμε σε στούντιο, όμως η φωτογράφιση έγινε στο σπίτι του Μάνου Χατζιδάκι.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παρουσιάσω τους συνεργάτες μου που ο καθένας συνέβαλε με το δικό του λιθαράκι για να δημιουργηθεί η μουσική μου: Ειρήνη Χριστοδούλου-Φωνή/ Νόννα Κυριαζοπούλου-Φωνή/Άννα Κοτσαϊλίδου Πιάνο/Αλέξανδρος Η. Στυλιανίδης-Πρωτότυπη ποίηση/Δημήτρης Κραββαρίτης– Βίντεο, φωτογράφηση/Βασίλης Μαλαδένης-Ηχογράφηση, Μίξη, Μάστερινγκ.

Ελπίζω να καταφέρω να δημιουργήσω σύντομα νέο υλικό και να είναι αντάξιο των έργων όπως αυτό του Μάνου Χατζιδάκι.

Eνόψει της σημερινής κατάστασης η οποία έχει πλέον αποκτήσει χρόνιο χαρακτήρα (μιλάμε για την οικονομική κρίση, συν το πρόβλημα του κορονοϊού),  πώς πιστεύεις ότι πρέπει να την αντιμετωπίζει κάποιος και ιδιαίτερα ένας καλλιτέχνης;

Γ.Λ: Δυστυχώς ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να μείνει ή να συνεχίσει να μένει αμέτοχος μέσα σε όλο αυτό. Ο κλάδος της τέχνης είναι αυτός που έχει χτυπηθεί άσχημα με την οικονομική κρίση και στη συνέχεια ισοπεδώνεται με τον κορονοϊό. Πρέπει να διεκδικεί συνεχώς τα αυτονόητα πράγματα, τα οποία δυστυχώς δεν θεωρούνται αυτονόητα στη χώρα μας. Αυτή τη στιγμή έχουν παγώσει συναυλίες, θέατρα, παραστάσεις, κινηματογράφοι καθώς έχουν οριστεί κάποια μέτρα με τα οποία αντικειμενικά δεν υπάρχει βιοπορισμός μέσω της τέχνης. Σκοτώνουν την τέχνη στη χώρα μας.

Κατά τη γνώμη μου ένας καλλιτέχνης πρέπει να συνεχίσει το έργο του όποιο κι αν είναι αυτό και με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί, που πλέον στις μέρες μας το κύριο μέσο εργασίας στην τέχνη αλλά και σε όλους τους τομείς, αποτελεί πλέον το διαδίκτυο. Δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι εύκολο, όπως επίσης τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Εύχομαι σύντομα να μπορέσουμε να επανέλθουμε στην κανονικότητα και να μπορέσουμε να βγούμε από αυτή τη γυάλα που μας επέβαλαν να ζούμε.

Ποιες είναι οι ελπίδες και τα όνειρά σου για το μουσικό μέλλον και για το μέλλον γενικά; Τι νέο μας ετοιμάζεις σε επαγγελματικό επίπεδο; 

Γ.Λ: Το όνειρο μου είναι να καταφέρω να γράφω μουσική για εταιρείες παραγωγής ταινιών μεγάλου μήκους που παίζονται στον κινηματογράφο, είτε αυτό μεταφράζεται με την έννοια του Hollywood ή Ευρωπαϊκός κινηματογράφος.

Η μουσική μου πορεία θεωρώ ότι βαδίζει ομαλά και σταθερά καθώς, κατά τη διάρκεια της καραντίνας δούλευα για μια ταινία στο Los Angeles (μεγάλου μήκους) όπου συνέθεσα πρωτότυπη μουσική για την ταινία IDYLL σαν εξωτερικός συνθέτης η οποία λίγους μήνες αργότερα έλαβε το πρώτο βραβείο στο Toronto Lift-Off 2020 Global Network feature films και αναμένουμε την εξέλιξη της πορείας της. Ωστόσο, σαν πρώτο βήμα έχω ενταχθεί στο γνωστό IMDB ως additional composer και αποτελώ μέρος του cast crew. Την ίδια περίπου χρονική περίοδο δούλεψα πάνω σε ένα teaser video σε Αμερικανικό φορέα σχετικά με τον κορονοϊό με έδρα το Los Angeles. Το συγκεκριμένο φιλμ δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη, αλλά σύντομα θα το δείτε στις οθόνες σας.

Τα μελλοντικά μου σχέδια έχουν πάρει την πορεία τους για τη συγκεκριμένη χρονιά καθώς βρίσκομαι στη θέση του καθηγητή της μουσικής τεχνολογίας στα ΙΕΚ Δέλτα της Ξάνθης, ένα νέο παράρτημα το οποίο λειτουργεί για πρώτη φορά φέτος και σε ένα ΚΔΑΠ (Κέντρο δημιουργικής απασχόλησης) ως δάσκαλος μουσικής.

Ένα άλλο project το οποίο ξεκινάει αυτή τη χρονιά και έχω τη χαρά να συμμετέχω ονομάζεται Μουσική & Αναπηρία “Τα χέρια τραγουδούν”. Το project ξεκίνησε να υλοποιείται στις αρχές του 2020 με στόχο την ανάδειξη τόσο του Μουσικού όσο και του Φυσικού πολιτισμού του τόπου μας, ευελπιστώντας έτσι να ταξιδέψει η μουσική με ένα διαφορετικό τρόπο. Η σύλληψη της ιδέας είναι της πολύ καλής μου φίλης, Σοφίας Μπαμπούρα, καθώς έχω αναλάβει την ενορχήστρωση, μίξη και παραγωγή κάποιων έργων.

Για το τέλος, άφησέ μας με έναν στίχο τραγουδιού που βγαίνει από την καρδιά σου…

Γ.Λ: Σαν έφηβος πριν από αρκετά χρόνια θυμάμαι τα διάφορα μουσικά σχήματα που δημιουργήσαμε και την επιτυχία που είχαμε. Όταν τα σκέφτομαι αρκετά χρόνια αργότερα μου έρχεται ο ακόλουθος στίχος που έχω παρομοιάσει με τους καλλιτέχνες και ειδικά τους νέους καλλιτέχνες

“Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι,

Πάντα γελαστοί και γελασμένοι”

Βιογραφικό

Λαζαρίδης Γιώργος Τηλ..: (+30) 6986174668 Ξάνθη, Ελλάδα

e-mail: giwrgoslazaridis401@gmail.com

Website: www.giorgoslazaridis.com

Ο Γιώργος Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1993 και μεγάλωσε στην Ξάνθη. Είναι Έλληνας συνθέτης και ειδικεύεται στην σύνθεση για κινηματογράφο, θέατρο, χοροθέατρο, τηλεόραση, video game, καθώς επίσης και άλλες τέχνες που συνδυάζονται με τη μουσική. Έχει κάνει ωδειακές σπουδές στην Ξάνθη όπου έχει πάρει πτυχία σε Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα και μετέπειτα σπούδασε Σύνθεση σε συνδυασμό με τις τέχνες της παράστασης στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Ελλάδα). Έχει αναλάβει τη μουσική για τις εκθέσεις του διάσημου Έλληνα καλλιτέχνη Νίκου Φλώρου (2016), για μια θεατρική παράσταση που πραγματοποιήθηκε στην Ξάνθη (2016), για δύο ταινίες μικρού μήκους (2015) και (2017) στις οποίες αποτέλεσε ενεργό μέλος της ομάδας καθώς επίσης

και άλλες συνεργασίες όπου ανέλαβε τη μουσική σύνθεση σε ταινίες μικρού μήκους.

Τέλος έχει γράψει διάφορα έργα που αποτελούν προσωπική του δουλειά. Τον Οκτώβρη του 2017 στο Athens Games Festival 2017 προκρίθηκαν δύο έργα του με τίτλο “Time for Battle” και “Memories”. Στη συνέχεια τον Δεκέμβρη του 2018 ξεχώρισε μέσα στον Διεθνή διαγωνισμό Σύνθεσης “Sacrarium” το οποίο έλαβε μέρος στην Ουκρανία στην πόλη Lviv με το έργο “The Passage of the Gate & Requiem” το οποίο παίχτηκε από την Συμφωνική ορχήστρα Lviv Philharmonia. Τον Μάρτιο του 2018 σε συνεργασία με τον Γιώργο Κουρτζαρίδη δημιούργησαν τους Elpis Project.Οι Elpis είναι ένα project με διαφορετική αισθητική. Οι ίδιοι το ονομάζουν uplifting κινηματογραφική trance μουσική.Υπέγραψαν το πρώτο τους κομμάτι στην Blue Soho Recorder η έδρα της οποίας είναι στην Κωνσταντινούπολη και σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο τους κομμάτι από την δισκογραφική εταιρεία. Σήμερα ζει στην Ελλάδα καθώς ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Μουσικό Τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ακαδημαϊκή Δεξιότητα

Νοέμβριος 2020 Απόκτηση Μεταπτυχιακού τίτλου από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ιούνιος 2017 Αποφοίτηση από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο Τμήμα Μουσικών Σπουδών

Ιούνιος 2013 Πτυχίο Φούγκας, Ξάνθη

Ιούνιος 2011 Πτυχίο Αντίστιξης, Ξάνθη

Ιούνιος 2009 Πτυχίο Αρμονίας, Ξάνθη

Ενδιαφέροντα

Σύνθεση, Ενοργάνωση, Ενορχήστρωση, Παραγωγή, Μουσική Θεωρία, Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα, Ηλεκτρικό Μπάσο, Πιάνο

Εργαστήρια & Σεμινάρια

Σεμινάριο κινηματογραφικής σύνθεσης με τον Zorzes Katris (Κέρκυρα, Ιανουάριος 2020)

Σεμινάριο για τον βωβό κινηματογράφο με τον Σάκη Παπαδημητρίου (Κέρκυρα, Ιανουάριος 2020)

Σεμινάριο σύνθεσης με τον Paul Everden (Κέρκυρα, Ιούλιος 2019)-

Χοροθέατρο με την Ευαγγελία Ράντου (Κέρκυρα, Ιούλιος 2019) –

Σεμινάριο Σύνθεσης με τον Evi Samoutis (Κέρκυρα, 29th& 30th Απριλίου 2015

Φεστιβάλ & διαγωνισμοί

–Athens Games Festival 2017(works: Memories & Time for Battle).

International Music Composition Competition “Sacrarium”Lviv, UK 2018 (Work:“The Passage of the Gate & Requiem”).

Φιλμογραφία

‘’IDYLL’’ Three soundtracks for film that made in Los Angeles and will going to be released on Netflix or Cinema, (2020) Also that movie won the Lift Off Global Network First Time Filmmakers Festival. You can find it on IMDB.-

‘’Το παραμύθι του Νερού’’ Διαγωνισμός σύνθεσης μουσικής για την ταινία animation, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 2020

Greece-‘’Sad heart’’ Rescored of Sivan Talmor music video clip, 

Greece 2020 -“Star Wars scene–Rey Finds Luke Skywalker”, 

Greece 2020-“Inevitability”(short film), 

Greece 2019-“Dear Santa” ,”Η Ξάνθη καλωσορίζει το 2019” (short film), Greece, December 2018 –

“Hal & Val” –Sizzle Reel (movie trailer, English Production), Greece, December 2018–

‘’Contradictions’’(short film), Greece -2018

“Ortrud”(short film), Greece –2017

“Το Μεγάλο μας Τσίρκο”(theater project), Greece -2016

“Imperial Russia”(report), Greece –2016

“ΘΛΙΨΗΣ”(shortfilm), Greece–2015

Μουσικές Συνθέσεις-

‘’ Bloody wedding F.G.Lorca with George Lazaridis’’ (piece for ensemble and narration), Greece -2020

“Πριν Την Αυγή” (piece for piano and two voices performance), Greece –2020

“Για πάντα εσύ” (piece for piano and two voices performance), Greece –2020

“Mistletoe & Wine”(Cliff Richard, cover for piano), Greece –2019

“Escape” (piece for ensemble, Ambient/Epic music), Greece –2019

“Hearts” (piece for orchestra, Creep-Epic music), Greece –2019

-“P.S. I Love You Sophie”(piece for ensemble), Greece –2019

“Sweet Lullabies for Babies / Beatles Yesterday”(piece for music box), Greece -2019 –

“Lost in the World” (piece for ensemble), Greece –2019

“Dance for the End of Time” (piece for orchestra, Celtic Epic music), Greece –2019

“Silence” (piece for piano for 4 hands), Greece –2019

“Μαζί στο Φως” (piece for piano & voice performance), Greece –2019

“Dear Santa” –H Ξάνθη καλωσορίζει το 2019 (piece for movie trailer), Greece 2018

“I Can’t Help Falling in Love” (Elvis Presley, cover for orchestra), Greece –2018

“Hal & Val –Sizzle Reel” (piece for movie trailer, English Production), Greece -2018

“La Casa De Papel –Bella Ciao” (piece for orchestra, epic music), Greece –2018

“Marina”(Dancing piece for ensemble), Greece –2018

“Danse avec moi” (Dancing piece for ensemble), Greece –2018

“The Prisoners” (piece for ensemble), Greece -2018

“La fille du Bonheur” (piece for piano), Greece-2018

“The Passage of the Gate & Requiem” (piece for orchestra, cinematic music), Greece –2018

“Anatolika” (miniature piece), Greece –2017

“Once upon a time” (miniature piece), Greece –2017

“Mystery” (miniature piece), Greece –2017

“Memories” (minimal music), Greece –2017

“The Waltz” (dancing piece for orchestra), Greece -2017

“The Discussion” (piece for chamber ensemble), Greece –2016 –2017

“Time for Battle” (piece for orchestra, cinematic music), Greece –2016

“Melancholy” (piece for piano–music for Nikos Floros Project), Greece –2016

“The Dissolution” (string quartet), Greece –2016

“Redencion” (piece for quintet ensemble–music for Nikos Floros project), Greece –2016

“Always Gone” (piece for piano and strings –music for Nikos Floros project),Greece –2015