Με τραγούδια από μεγάλα μιούζικαλ του εξωτερικού, έγινα θεατής και ταυτόχρονα νοητή πρωταγωνίστρια στην ιστορία πασίγνωστων μιούζικαλ: «Άθλιοι», «Ομπρέλες του Χερβούργου», «West Side Story», «Chicago», «Cats», «Evita», «La La Land»… ένα μικρό δείγμα των κόσμων που ταξίδεψα με το υπέροχο αυτό μουσικό τρίο.
Σειρά είχε μια πανέμορφη καλοκαιρινή βραδιά στο «Χυτήριο» και αυτόν εδώ τον Φεβρουάριο από τις 27 του μηνός, το «Κελάρι Athenaeum» υποδέχεται την εξαιρετική αυτή τριάδα η οποία φιλοξενεί στην παρέα της τέσσερις αγαπημένους φίλους καλλιτέχνες.
Έτσι, το «Α little theatre music» γίνεται «Α little theatre music and friends» και με την συντροφιά μιας ηθοποιού με δυνατή παρουσία στη ροκ σκηνή, έναν ακόμα ηθοποιό που λατρεύει το τραγούδι, έναν τενόρο στενά δεμένο με το θέατρο και μια σοπράνο που τολμά όλα τα είδη, έχει σκοπό να μας μαγέψει και να μας κάνει να αγαπήσουμε τα μιούζικαλ, όσο τα αγαπά και η δεμένη αυτή ομάδα.
Το μουσικό ταξίδι ξεκινά την Τετάρτη στις 27/2 με τη Μαρτίνα Δημοπούλου, έπειτα την Πέμπτη 14/3 με τον Χρήστο Γεωργαλή, την Πέμπτη 28/3 με τον Άρη Προσπαθόπουλο και την Πέμπτη 4/4 με τη Μαρία Γράμψα.
Με την ευκαιρία των λαμπερών αυτών παραστάσεων η ψυχή του «Α little theatre music», η Φανή Γέμτου και η Έλλη Δαδήρα δηλαδή, παραχώρησαν συνέντευξη στο kallitexnes.gr και μας μίλησαν για το ξεχωριστό αυτό μουσικό σχήμα, για τους φίλους και συνεργάτες τους, για τα όνειρα, τις ελπίδες και τους φόβους τους.
Ας τις καλωσορίσουμε, λοιπόν!
Ένα από τα μυστικά της ζωής, είναι πως όσο πιο πολλά μαθαίνεις, τόσο συνειδητοποιείς ότι το ένα πράγμα συμπληρώνει το άλλο, ακόμα κι αν αρχικά μοιάζουν άσχετα πεδία.
-Προς μεγάλη μου τέρψη, βλέπω ότι το «A little theatre music» ανοίγει τα φτερά του και από τις 27/2 ως τις 4/4 γίνεται «Α little theatre music & friends». Με ποιό σκεπτικό προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;
Φανή Γέμτου: Έχοντας κάνει αρκετές επιτυχημένες εμφανίσεις με την συναυλία μας «Α little theatre music» μέσα στο 2018 («Χυτήριο», «El Convento Del Arte», φεστιβάλ Μικρού Παρισιού, «Αγγέλων Βήμα», Πολιτιστικό Κέντρο Μπενετάτου, Αμφιθέατρο «Μ. Θεοδωράκης» κ.α.), σκεφτήκαμε πως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ανανεώσουμε αυτή την συναυλιακή πορεία των ρόλων ξένου μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου, που ξεδιπλώνουν τις μουσικές τους ιστορίες επί σκηνής, με την είσοδο κι άλλων φωνών κι ερμηνειών που είναι ικανές να ενισχύσουν το εγχείρημά μας, χαροποιώντας τόσο εμάς, όσο και το κοινό μας.
-Παρουσιάστε μας τους τέσσερις αυτούς ξεχωριστούς φίλους και καλλιτέχνες, που θα εμπλουτίσουν περισσότερο το πρόγραμμά σας.
Φανή: Γνωρίζοντάς τους όλους κι έχοντας εικόνα τόσο της προσωπικότητάς τους, όσο και της καλλιτεχνικής τους πορείας, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως η συνεργασία μας με τον καθένα ξεχωριστά πρόκειται να δώσει νέες διαστάσεις στη συναυλία. Ο καθένας από τους αγαπημένους μας καλεσμένους, είναι στ’ αλήθεια ικανός, τόσο φωνητικά, όσο και ερμηνευτικά να φέρει στη σκηνή ρόλους των μιούζικαλ με τον δικό του αυθεντικό τρόπο. Η πρώτη μας guest (Τετάρτη 27/2) είναι η Μαρτίνα Δημοπούλου, η πιο μικρή της παρέας, ηθοποιός και τραγουδίστρια σε συγκροτήματα ροκ μουσικής κυρίως. Αγαπάει σαν τρελή το μουσικό θέατρο κι εδώ θα μας το αποδείξει περίτρανα. Ο δεύτερος καλεσμένος μας είναι ο Χρήστος Γεωργαλής (Πέμπτη 14/3), ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης και τραγουδιστής. Τραγουδάει κυρίως ελληνικό έντεχνο, ενώ έχει συμμετάσχει σε σημαντικά μιούζικαλ της αθηναϊκής σκηνής. Τον περιμένουμε πώς και πώς. Ο τρίτος καλεσμένος μας είναι ο Άρης Προσπαθόπουλος (Πέμπτη 28/3), κλασικός τραγουδιστής με γερό βιογραφικό, τενόρος που αγαπάει πολύ το θέατρο. Πρόκειται να ερμηνεύσει τραγούδια που αναδεικνύουν το μέγεθος της φωνής του, σε ρόλους που άφησαν δυνατά την σφραγίδα τους στην ιστορία των μιούζικαλ. Τελευταία κι εξίσου σημαντική η τέταρτη καλεσμένη μας, η Μαρία Γράμψα, ερμηνεύτρια με αξιοσημείωτη πορεία, μουσικός με κλασική παιδεία, μια σοπράνο που έχει τραγουδήσει πολλά είδη, ενώ αγαπάει ιδιαίτερα το μιούζικαλ. Τους περιμένουμε όλους με πολύ μεγάλη χαρά και προσμονή.
-Πώς γεννήθηκε αρχικά η ιδέα του «Α little theatre music»; Ποιος είναι ο βασικός εμπνευστής της;
Φανή: Το «Α little theatre music» είναι μια συναυλία στα πρότυπα των συναυλιών του Broadway και του West End, όπου τόσο η παρουσίαση, όσο κι οι ερμηνείες λειτουργούν με θεατρικότητα, φέρνοντας επί σκηνής πάνω από 30 ρόλους. Θα λέγαμε πως είναι ένα μικρό κολάζ ιστοριών των μιούζικαλ και των ρόλων τους. Ο θεατής παρακολουθεί σχεδόν έναν αιώνα μιούζικαλ, συμμετέχοντας τόσο στις πληροφορίες των μιούζικαλ που του παρέχονται, όσο και στην ακρόαση σημαντικών τραγουδιών που ερμηνεύονται υποκριτικά. Όλα τα παραπάνω σύνθετα χαρακτηριστικά υπήρχαν στο μυαλό μου χρόνια, από τον καιρό που έκανα μεταπτυχιακό στο μουσικό θέατρο στο Λονδίνο. Μ’ αρέσει να χτίζω μια ιδέα από το πουθενά και να τη φέρνω στο φως. Αγαπώ αυτό το πάντρεμα δεξιοτεχνικού τραγουδιού και υποκριτικής. Γοητεύομαι πάντα από τον συνδυασμό τεχνικής αρτιότητας κι ερμηνευτικής δεινότητας. Αυτή η συναυλία απαιτεί πολλά από τους ερμηνευτές, καθώς δεν είναι μια στατική αναπαραγωγή μελωδιών, ούτε μια υποκριτική πανδαισία που καταπίνει την φωνητική ή μουσική δεξιοτεχνία. Χρειάζεται ισορροπία κι εμείς ως ομάδα, με την Έλλη και το Νίκο απαιτούμε να δουλεύουμε πέρα από τις ευκολίες μας. Με την Έλλη δουλεύουμε χρόνια μαζί. Συμπληρώνουμε συνειδητά η μια την άλλη. Η Έλλη έχει δουλέψει πάνω στη μουσική διδασκαλία της συναυλίας, ενώ εγώ πάνω στην ίδια την ιδέα, τα κείμενα και την επιλογή του ρεπερτορίου. Ο Νίκος διαχειρίστηκε μια μεγάλη γκάμα τραγουδιών, που τα ερμηνεύει στο πιάνο με τον μοναδικό τρόπο που τον διακρίνει. Βάλαμε λοιπόν κι οι τρεις ένα στοίχημα με αυτό μας το εγχείρημα. Να δουλέψουμε πάνω σε αυτή τη χρυσή ισορροπία υποκριτικής και φωνητικής/μουσικής δεξιοτεχνίας, που αν επιτευχθεί μπορεί να απογειώσει.
-Θεωρείτε προσόν για μια ηθοποιό να είναι εξίσου ταλαντούχα και ως τραγουδίστρια και να είναι σε θέση να ερμηνεύει με όμορφο τρόπο μουσικά κομμάτια;
Φανή: Θεωρώ προσόν ένας ηθοποιός να έχει καλλιεργήσει όλα τα μέσα του. Το σώμα, τη φωνή, το πνεύμα, την αναπνοή, το συναίσθημα, την φαντασία του. Όσο πιο σφαιρικά αγκαλιάζεις αυτό που κάνεις, τόσα πιο πολλά καταφέρνεις σε επίπεδο αποτελέσματος και προσωπικής έρευνας.
Έλλη: Δεν το θεωρώ μόνο προσόν, το θεωρώ απαραίτητο εφόδιο. Ολόκληρη η βιομηχανία υποκριτικής στην Αμερική και την Αγγλία, γαλουχούν ηθοποιούς με παιδεία όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά και την κίνηση. Φαντάζομαι ότι όλοι έχουμε παρατηρήσει και θαυμάσει κάποιους ξένους ηθοποιούς να τραγουδάνε τουλάχιστον σαν επαγγελματίες και κάποιοι από αυτούς είναι και εξαιρετικοί τραγουδιστές. Στην Ελλάδα τυπικά είναι προσόν, ουσιαστικά όμως δεν υπάρχει η ανάλογη παιδεία. Δε διδάσκεται με την προσήλωση κι επιμονή που θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου.
-Ποιά μιούζικαλ σας συγκινούν πιο πολύ και τα έχετε προσθέσει στο ρεπερτόριό σας;
Φανή: Αγαπώ πολύ τους «Άθλιους» και τις «Ομπρέλες του Χερβούργου». Είναι δυο μιούζικαλ που θεωρώ πως με έχουν διαμορφώσει. Ήταν κάτι κομβικό η συνάντησή μου μαζί τους και έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Από κει και πέρα, όλα τα τραγούδια που έχουμε επιλέξει είναι τραγούδια που δεν μπορείς παρά να τα ερωτευτείς. Για μένα το μιούζικαλ είναι θέμα έρωτα.
Έλλη: Δεν είναι μόνο αυτά που έχουμε βάλει στο ρεπερτόριο της συναυλίας, αλλά και πολλά άλλα που αν τα προσθέταμε θα τελειώναμε μετά από 4 ώρες! Σίγουρα όμως τα «Les Miserables», «West Side Story», «Chicago», «Evita», «La La Land», είναι μερικά από τα δικά μου αγαπημένα.
-Πείτε μας λίγα λόγια για τον ξεχωριστό και ταλαντούχο πιανίστα Νίκο Δρογώση, που είναι ουσιαστικά το τρίτο μέλος του «Α little theatre music».
Έλλη: Γνωρίζω τον Νίκο από τότε που ήμασταν παιδιά. Πηγαίναμε στο ίδιο ωδείο, το «Ορφείο» και πήραμε δίπλωμα με την ίδια δασκάλα πιάνου, τη Μοιρούλα Νάσου. Είναι ένας ταλαντούχος πιανίστας με δεξιοτεχνικές ευκολίες, αλλά και πολύ μελετηρός. Είναι ευρύτερα γνωστός στα μουσικά πράγματα, κυρίως στο χώρο της τζαζ όπου συμμετέχει σε διάφορα σχήματα. Ο Νίκος ήταν ιδανικός για το δικό μας εγχείρημα, γιατί συνδυάζει την κλασική πιανιστική παιδεία και δεξιοτεχνία με την ικανότητα του αυτοσχεδιασμού και τη βαθύτερη γνώση της αρμονίας και των διαφορετικών μουσικών στυλ. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός είναι κάπως δυσεύρετος, καθώς υπάρχουν εξαίρετοι μουσικοί που είτε υπηρετούν αποκλειστικά την κλασική μουσική, είτε μόνο τον αυτοσχεδιασμό.
Φανή: Είναι ένας δυνατός πιανίστας, ένας πολύ γλυκός συνεργάτης και φίλος. Δουλεύουμε μαζί από την προηγούμενη κοινή μας δουλειά, από «Τα Μάτια των Μεγάλων Κοριτσιών». Δοτικός, ήρεμος, συνεργάσιμος, με χιούμορ, αποτελεί την ισχυρή μουσική μας βάση χωρίς την οποία καταρρέει όλο το εγχείρημα. Έχει την ευθύνη της ερμηνείας, της δεξιοτεχνίας και των δυναμικών όλης της μουσικής της συναυλίας και τα καταφέρνει περίφημα. Τον αγαπώ και τον εκτιμώ πολύ. Επειδή δεν του αρέσει να φαίνεται και να μιλάει πολύ, τα λέμε εμείς γι’ αυτόν, γιατί πραγματικά αξίζει πολλά.
Καμιά φορά νιώθω πως δεν εμπεριέχουμε εμείς τη μουσική και το τραγούδι, αλλά εκείνα μας εμπεριέχουν κι η σχέση μας μαζί τους είναι πάντα υπό εξερεύνηση.
–Πέρα από το «A little theatre music», με τί άλλο ασχολείστε στον θεατρικό ή μουσικό χώρο αυτό τον καιρό;
Έλλη: Η ερώτηση με τις χίλιες απαντήσεις! Σταθερά, έχω τους μαθητές μου και τη διδασκαλία σε μουσική και χορό. Πέρασα μια βόλτα και από το «Τhe Voice of Greece 2018». Φέτος βρίσκομαι στο θέατρο «Διάχρονο», στο έργο «Ψευτοσπουδαίες» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαντέλη, με συνεργάτιδες τις υπέροχες πρωταγωνίστριες Μαίρη Βιδάλη και Γωγώ Αντζολετάκη κι άλλους υπέροχους συναδέλφους. Φυσικά είμαι παρούσα σε συναυλίες που με καλούν, σε συμφωνική ορχήστρα, μπάντες ή σε χορευτικές εμφανίσεις τάνγκο. Στις 8 Μαρτίου για παράδειγμα,θα παίξω πάλι τάνγκο με το Μάριο Στρόφαλη και τους Tanguerissimo στο φουαγιέ της Λυρικής. Άλλος ένας στόχος είναι να επαναλάβω κάποιες από τις προηγούμενες δουλειές μου, που τις θεωρώ ιδιαίτερα αξιόλογες και θα ήθελα να τις δει ακόμα περισσότερος κόσμος.
Φανή: Παίζω στην μαύρη μουσική κωμωδία «Χορτοφάγος Τίγρις» του Στέλιου Τσιλιούκα, σε σκηνοθεσία Θάνου Αγγέλη. Πρόκειται για ένα σύγχρονο ελληνικό έργο, που καυτηριάζει μέσα από μια αισχρά τραγελαφική ιστορία το πώς η Ελλάδα έφτασε σήμερα σε αυτό το τέλμα έχοντας διασχίσει την περίοδο του΄90, της δεκαετίας μιας απόλυτα επίπλαστης ευμάρειας. Με μουσικούς επί σκηνής και πρωτότυπη μουσική, πήγε εξαιρετικά καλά και υπάρχει μια σκέψη να συνεχιστεί, γιατί τώρα διανύουμε τις τελευταίες παραστάσεις μας στο θέατρο «Αλκμήνη». Εκτός από αυτό, ασχολούμαι με τη διδασκαλία θεάτρου. Επίσης, ετοιμάζω ένα νέο θεατρικό project που δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμα, γιατί βρίσκεται υπό σκέψη και οργάνωση.
-Πείτε μας λίγα λόγια για τον χώρο που σας φιλοξενεί αυτή την καλλιτεχνική σεζόν.
Έλλη: Το «Κελάρι Atheneaum» είναι ένας πανέμορφος και ποιοτικός χώρος, όσον αφορά τα μουσικά δρώμενα της πόλης, καθώς φιλοξενεί πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά και νέους υποσχόμενους. Βρίσκεται στο Θησείο στην οδό Αδριανού. Κτιριακά είναι μέρος του ωδείου «Atheneaum», αλλά λειτουργεί τόσο σε συνεργασία με αυτό, όσο και αυτόνομα. Είναι ένας χώρος με ωραία σκηνή και φυσικό πιάνο με ουρά, καθώς επίσης με τραπέζια και μπαρ. Στο χώρο αυτό προσφέρεται εκτός από ποτό, πολύ καλό φαγητό. Έχω συνεργαστεί στο παρελθόν με το «Κελάρι» και αποτελεί μια όμορφη επιλογή για καλλιτέχνες και θεατές.
-Τί αποτελεί η μουσική και το τραγούδι για εσάς; Ποιά είναι η αξία τους γενικά στη ζωή των ανθρώπων;
Έλλη: Πέρα από τέχνη και έκφραση, η μουσική είναι ανάγκη, συνομιλία με το σύμπαν, φάρμακο, ψυχοθεραπεία, χαρά. Από μικρή θυμάμαι ότι όταν φοβόμουν, τραγουδούσα για να ξορκίσω το φόβο! Ακόμα και τώρα όταν είμαι σε έντονη συναισθηματική κατάσταση, τραγουδάω μόνη μου στιχάκια της στιγμής και αποφορτίζομαι. Με την ειδικότερη έννοια, το τραγούδι είναι η ποιητική περίληψη μιας ιστορίας ντυμένη με μουσική. Αγαπώ τη μουσική, τις ιστορίες και την περιεκτικότητα λόγου στην ποίηση.
Για μένα, δε νοείται άνθρωπος που να μην έχει κάποιο είδος ενασχόλησης με τη μουσική, σε κάποιο επίπεδο. Θεωρώ μάλιστα ότι η μουσική, όπως και το θέατρο, έπρεπε να έχουν πιο καθοριστικό και πιο έντονο ρόλο στην ελληνική παιδεία. Δυστυχώς, αυτό δε συμβαίνει και έτσι διαπιστώνω μια τεράστια έλλειψη στην ουσιαστική εκπαιδευτική εξέλιξη των παιδιών. Επειδή είμαι κι εκπαιδευτικός, κάνω ό,τι περνάει απ΄το χέρι μου για να δυναμώσω αυτή τη σχέση στο μυαλό των μαθητών μου.
Φανή: Η μουσική λειτουργεί μέσα μου πολύ απελευθερωτικά, όπως πιστεύω ότι συμβαίνει και στους περισσότερους ανθρώπους. Μαλακώνει τις προσωπικές άμυνες, τις αιχμές και τις γωνίες του καθενός, διεισδύοντας στο κέντρο του. Ξυπνάει όλες τις αισθήσεις, ενεργοποιεί το μυαλό με έναν αυτόματο υποσυνείδητο τρόπο. Προσωπικά όταν τραγουδάω, νιώθω ευτυχισμένη. Σε όλους τους πολιτισμούς, η μουσική είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου. Πέρα από το δυτικό πολιτισμό, που η μουσική και το τραγούδι είναι και άμεσα συνδεδεμένα με την αισθητική του ικανοποίηση και την αισθητική ως έννοια γενικότερα, σε άλλους πολιτισμούς και τα δύο αποτελούν κυρίως πεδία καθημερινής συλλογικής επικοινωνίας, θρησκευτικής λατρείας, πολεμικής ενθάρρυνσης, κωδικοποίησης λαϊκής γνώσης, σεξουαλικής προσέγγισης. Ο Δαρβίνος διατύπωσε τη σκέψη πως οι πρόγονοί μας-πριν ακόμα εκφράσουν την αμοιβαία αγάπη τους με αρθρωμένη γλώσσα-κατέβαλλαν προσπάθειες να έλξουν ο ένας τον άλλον με ρυθμούς και νότες. Καμιά φορά νιώθω πως δεν εμπεριέχουμε εμείς τη μουσική και το τραγούδι, αλλά εκείνα μας εμπεριέχουν κι η σχέση μας μαζί τους είναι πάντα υπό εξερεύνηση.
-Πείτε μας κάποια πράγματα για τις μουσικές σας σπουδές. Κατά πόσο σας βοήθησαν ως ηθοποιούς;
Φανή: Νομίζω πως ένα από τα μυστικά της ζωής, είναι πως όσο πιο πολλά μαθαίνεις, τόσο συνειδητοποιείς ότι το ένα πράγμα συμπληρώνει το άλλο, ακόμα κι αν αρχικά μοιάζουν άσχετα πεδία. Πόσο μάλλον αν είναι απολύτως σχετικά. Τίποτα, μα τίποτα δεν είναι άχρηστο. Για μένα το θέατρο είναι μουσική κι η μουσική θέατρο. Τους ρόλους μου τους μελετάω με τη λογική παρτιτούρας και τα τραγούδια με τη λογική μονόπρακτου. Όσον αφορά τις μουσικές μου σπουδές, αμέσως μετά τη δραματική σχολή ξεκίνησα να σπουδάζω κλασικό τραγούδι δίπλα στη Λυδία Αγγελοπούλου. Τελειώνοντας τη δραματική και τη θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στο μουσικό θέατρο κι έτσι έζησα για δύο σχεδόν χρόνια στο Λονδίνο, φοιτώντας στο Central School of Speech and Drama. Επιστρέφοντας, συνέχισα να δουλεύω ακατάπαυστα με τη φωνή μου δίπλα στο Νίκο Παναγιωτόπουλο για πολλά χρόνια. Παρακολουθώ μαθήματα δασκάλων μου στο εξωτερικό μέσω skype κατά καιρούς, ενώ δουλεύω καθημερινά σχεδόν με τη φωνή και την αναπνοή μου.
Έλλη: Ξεκίνησα μουσική από 6 ετών στο «Ορφείο Ωδείο». Μετά το σχολείο πήρα δίπλωμα πιάνου, πτυχίο θεωρητικών, στη συνέχεια πήρα δίπλωμα μονωδίας και δίπλωμα κοντραμπάσου. Κατόπιν, ξεκίνησα να διδάσκω όλα τα παραπάνω. Θεωρώ τις μουσικές σπουδές έναν ιδιαίτερα απαιτητικό κλάδο, που απαιτεί διαρκή και αμείωτη αφοσίωση. Όποιος ασχολείται με τη μουσική το γνωρίζει αυτό, μαθαίνει την πειθαρχία, την αξία της ανάλυσης, της επιμονής, της μεθοδικότητας, της ατομικής, αλλά και της συλλογικής δουλειάς. Δεν σηκώνει αναβολές, προχειρότητες ή δικαιολογίες. Το επιθυμητό αποτέλεσμα έρχεται μαθηματικά και μεθοδευμένα. Φυσικά υπάρχει και το ταλέντο που παίζει το ρόλο του, αλλά αποτελεί το μικρότερο κομμάτι του αποτελέσματος. Θεωρώ λοιπόν, ότι όλα τα προαναφερθέντα προσφέρουν εργαλεία ανεκτίμητης αξίας όχι μόνο σε έναν ηθοποιό, αλλά και σε οποιονδήποτε άνθρωπο σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο. Άλλωστε καθετί λειτουργεί συμπληρωματικά και καμιά γνώση δεν είναι περιττή, ούτε στην τέχνη, ούτε στη ζωή.
-Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας έπειτα από 10 χρόνια;
Έλλη: Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνω συχνά τέτοιες σκέψεις. Μου αρέσει να επικεντρώνομαι στο παρόν και να βάζω άμεσους και βραχυπρόθεσμους στόχους. Όμως αυτό που εύχομαι είναι να είμαι υγιής και χαρούμενη, ώστε να κάνω όλα αυτά που αγαπώ. Μουσική, θέατρο, χορό, πολεμικές τέχνες. Φλερτάρω με τον κινηματογράφο, θα μου άρεσε για παράδειγμα η ιδέα να παίξω σε μια ταινία του Λάνθιμου, τον οποίο θεωρώ εμπνευσμένο δημιουργό. Φλερτάρω και με τη σκηνοθεσία-θα φταίει το γονίδιο! Πέρα από την τέχνη πάντως, θα μπορούσα να με φανταστώ να σπουδάζω στο πανεπιστήμιο ευρωπαϊκό πολιτισμό ή πολιτική και λατρεύω οτιδήποτε έχει να κάνει με την ελληνική γλώσσα, αλλά και με άλλες γλώσσες. Μπορεί να γίνω και μαμά, ποιος ξέρει; Γεγονός πάντως είναι ότι διακατέχομαι από διαρκή ανησυχία και βρίσκω ενδιαφέρον σε πάρα πολλά πράγματα. Ελάτε να με βρείτε σε 10 χρόνια να τα πούμε!
Φανή: Μου μοιάζει πολύ δύσκολη ερώτηση. Καταρχάς, μου φαίνεται πολύ αισιόδοξη κι εγώ δεν ξέρω αν είμαι τόσο για να μπορώ να την απαντήσω. Αυτό που μπορώ να πω, είναι πως σε 10 χρόνια καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έχω ζήσει ακόμα περισσότερη ζωή με όλα τα καλά και τα κακά της.
-Ποιές είναι οι επιθυμίες και οι ευχές σας για τη φετινή χρονιά;
Έλλη: Εκτός από τα προφανή, όπως υγεία και ευημερία, θα ήθελα να δω τους κόπους πολλών ετών να αποδίδουν καρπούς. Θα ήθελα να πάνε καλά οι καλλιτεχνικές μου δουλειές και να τις απολαύσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Θα ήθελα να έχω λιγότερο άγχος γενικότερα και να μπορέσω να ανταποκριθώ στις οικονομικές μου υποχρεώσεις πιο άνετα φέτος, αφού δε σας κρύβω ότι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει τραγικά στο χώρο μας. Μπορεί να δουλεύεις ασταμάτητα και σκληρά σε δυο και τρεις δουλειές και να μην καταφέρνεις να επιβιώσεις οικονομικά ούτε στο ελάχιστο. Εύχομαι λοιπόν, να έχω την ευκαιρία να κάνω αυτά που θέλω και να μπορώ να ζω από αυτά. Να έχω την οικονομική ανεξαρτησία να κάνω τις δικές μου δουλειές, όπως εγώ τις φαντάζομαι και φυσικά να έχω τους αγαπημένους μου στη ζωή μου!
Φανή: Υγεία, υγεία και πάλι υγεία, με μεγάλες δόσεις ειλικρίνειας, χιούμορ, αγάπης και έρωτα. Ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές συναντήσεις, χρήματα και ταξίδια. Πολλά ζητάω;
Με την υπόσχεση ως συνεργάτες πρώτιστα και ως φίλοι και θαυμαστές, ότι θα φροντίζουμε να στηρίζουμε τα όνειρα και τις ελπίδες αυτές και να σβήνουμε τους φόβους, τους ευχόμαστε καλή επιτυχία και πάντα να είναι κοντά μας να μας χαρίζουν τέτοιες πανέμορφες στιγμές!
Ταυτότητα παράστασης:
Στο πιάνο ο Νίκος Δρογώσης.
Κείμενα, επιλογή ρεπερτορίου: Φανή Γέμτου
Μουσική διδασκαλία: Έλλη Δαδήρα
Φωτογραφίες: Έφη Σκίτσα
Αγαπημένοι guest:
Τετάρτη 27/2: Μαρτίνα Δημοπούλου
Πέμπτη 14/3: Χρήστος Γεωργαλής
Πέμπτη 28/3: Άρης Προσπαθόπουλος
Πέμπτη 4/4: Μαρία Γράμψα
Διάρκεια παράστασης: 120′ με διάλειμμα
Ώρα έναρξης: 21:30
Τιμή εισόδου: 10€
«Κελάρι Athenaeum»
Αδριανού 3,10555, Θησείο.
Τηλ.: 2103210239, 6945160385
Θεωρώ τις μουσικές σπουδές έναν ιδιαίτερα απαιτητικό κλάδο, που απαιτεί διαρκή και αμείωτη αφοσίωση. Δεν σηκώνει αναβολές, προχειρότητες ή δικαιολογίες. Το επιθυμητό αποτέλεσμα έρχεται μαθηματικά και μεθοδευμένα. Φυσικά υπάρχει και το ταλέντο που παίζει το ρόλο του, αλλά αποτελεί το μικρότερο κομμάτι του αποτελέσματος.
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Συνέντευξη στη θεατρική ομάδα της παράστασης “Το αίμα νερό γίνεται” - 9 Μαΐου 2023
- «Δε μείναν λόγια», το νέο τραγούδι, της ερμηνεύτριας Ζωή Λιαντράκη - 28 Απριλίου 2023
- Συζητώντας με την τραγουδοποιό κι ερμηνεύτρια,Κατερίνα Ντίνου - 22 Απριλίου 2023
Καμία κριτική