Κυρίως, επειδή δεν πιστεύει σε ευχολόγια και μοίρες, αλλά στην σκληρή δουλειά, την θέληση, το πάθος. Έτσι έστησε την καριέρα του στην μουσική, διάστικτη από σημαντικές συνεργασίες και ανεπανάληπτες στιγμές. Οι Ζιγκ Ζαγκ, ένα από τα πιο επιδραστικά ελληνικά συγκροτήματα, του οφείλουν πολλά, αλλά και ο ίδιος σε αυτούς.
Απολαύστε τον Δημήτρη Κατσαρό σε μια απολαυστική, άκρως ειλικρινή εξομολόγηση
στον Σπύρο Καλαματιανό για λογαριασμό του site kallitexnes.gr. Αφοπλιστικός, άμεσος και ουσιαστικός στις απαντήσεις τους, όπως ακριβώς και στην μουσική του διαδρομή που συνεχίζει μέχρι σήμερα και έχει πολλά να δώσει ακόμα…
– Πώς ήταν η πρώτη σου επαφή με τη μουσική;
– Θυμάμαι ήμουν στην Πύλο και ο πατέρας μου ήτανε λιμενάρχης εκεί και με
είχε βάλει στη Φιλαρμονική της Πύλου. Ήμουνα τότε 8 χρονών και μάθαινα
τυμπανάκι. Μέσα σ’ ένα χρόνο είχα βγει και έπαιζα τυμπανάκι με την φιλαρμονική της
Πύλου!
– Οπότε, οι γονείς σε στήριξαν σ’ αυτό. Σωστά;
– Ε, με στήριξαν…μια κουβέντα είναι αυτό. Όχι, δεν με θέλανε για μουσικό και
τέτοια. Αλλά εμένα μου άρεσε τόσο πολύ η μουσική, άσχετο αν σπούδασα Καλών
Τεχνών. Η μουσική ήταν η αγάπη μου, οπότε ασχολήθηκα με τη μουσική. Και
εργαζόμουν σαν μουσικός με όλους τους μεγάλους τραγουδιστές με τις μεγάλες
επιτυχίες από 18-19 χρονών. Από 15 χρονών, είχαμε κάνει ένα συγκρότημα τους
Hair τότε και πηγαίναμε στα club, στα απογευματινά γιατί δεν μας αφήνανε το βράδυ,
ήμασταν ανήλικοι, και παίζαμε για μισή ώρα και μία ώρα. Και μετά ας πούμε από 19
χρονών συνεργάστηκα με όλους τους μεγάλους τραγουδιστές της Ελλάδας. Με
όλους. Όταν μιλάμε με όλους, στην κυριολεξία με όλους. Και μετά ας πούμε ήμασταν
σε μια ηλικία και πήγα με ‘’Τα παιδιά από την Πάτρα’’ για τρία χρόνια και μετά κάναμε
τους Ζιγκ Ζαγκ.
– Οι Ζιγκ Ζαγκ… Πώς σου ήρθε η έμπνευση της δημιουργίας αυτού του
συγκροτήματος που έχει αφήσει εποχή;
– Είχα πάει εγώ στην Πάτρα με την Γιούλη Τσίρου για να παίξω μουισκή. Με
τα παιδιά (σ.σ: τα Παιδιά της Πάτρας) είχα κάνει έναν δίσκο με το σκεπτικό της
κομπανίας, αλλά ο δίσκος δεν είχε κάνει επιτυχία. Αυτοί δουλεύανε σαν μουσικοί στο
Χάραμα της Πάτρας. Και πήγα κάτω και επειδή εγώ είχα στο μυαλό μου και ήθελα να
κάνω ένα συγκρότημα έθνικ, δηλαδή ένα συγκρότημα σαν τους Beatles, γιατί τότε
είχαμε μεγαλώσει με Beatles και Rolling Stones, αντί για ποπ μουσική και ροκ, όμως,
σκεφτόμουν να τραγουδάνε ανατολίτικη λαϊκή μουσική, δηλαδή τσιφτετέλια,
ζεϊμπέκικα κτλ, και τους έψησα… Τους έπεισα μάλλον να κάνουμε ένα συγκρότημα
σαν κουαρτέτο, έτσι τέσσερα άτομα, με την λογική που σου εξήγησα. Μας βοήθησαν
κάποιοι άνθρωποι πάρα πολύ διότι τηλεφωνιόμουνα συνέχεια με κόσμο-βλέπεις, ένα
συγκρότημα άμα δεν δουλεύει δεν μπορεί να στηθεί. Μας πήρε στην Αθήνα ας πούμε
ο Στέλιος Φωτιάδης, ο άντρας της Γλυκερίας και μαέστρος, οι οποίοι ήτανε και
κουμπάροι μου γιατί με είχανε παντρέψει η Γλυκερία και ο Στέλιος. Να σκεφτείς, η
πρώτη μας δουλειά ήταν με την Γλυκερία και τον Μητσάκη στην ‘Όμορφη Νύχτα’. Και
μέσα σε έξι μήνες… μας έκανε παραγωγή ο Στέλιος γιατί μας πίστεψε, και μέσα σε έξι
μήνες είχαμε γίνει… είχαμε κάνει επιτυχία. Και εγώ είχα αναλάβει βέβαια τα πάντα:
ήμουνα ο μάνατζερ του συγκροτήματος και έκανα όλο το στήσιμο, τα έθνικ τα ρούχα,
ττα πάντα ας πούμε περνάγανε από εμένα και έτσι καταξιωθήκαμε σαν
έθνικ συγκρότημα.
– Αυτό το συγκρότημα ακόμα και μέχρι σήμερα κάνει περιοδείες. Σωστά;
– Ναι κάνουμε. Πάρα πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα, φυσικά.
Χριστούγεννα, Πάσχα στην Αυστραλία, στην Αμερική, στον Καναδά, σε φεστιβάλ
ελληνικής μουσικής. Πάρα πολύ λίγα. Μιλάμε για 15 εμφανίσεις το χρόνο και τώρα ας
πούμε, όπως ξέρεις εδώ και 10 χρόνια εμφανιζόμαστε τρία άτομα.
Ο Γιώργος Σαρρής που παίζει κιθάρα και τραγουδάει, εγώ που παίζω
κιθάρα και είμαι και ο μάνατζερ του συγκροτήματος και η Έλενα Πατρόκλου που
παίζει πλήκτρα και τραγουδάει. Εδώ και 10 χρόνια. Οι άλλοι δύο έχουν αποχωρήσει.
Ο Ζμπέκος αποχώρησε το 2000 από το συγκρότημα και τότε πήραμε… την Έλενα
Πατρόκλου, μία καταπληκτική τραγουδίστρια, καταπληκτική μουσικό από την Κύπρο
και η οποία είναι και καθηγήτρια φωνητικής. Και μετά έφυγε και ο Παρασκευόπουλος
και μείναμε εμείς οι τρεις, ο Σαρρής, εγώ και η Έλενα. Από το 2011 μέχρι τώρα
δουλεύουμε ως τρίο με πάρα πολύ λίγες εμφανίσεις το χρόνο.
-Ποιο είναι το μυστικό της διαχρονικότητας αυτού του συγκροτήματος και των κομματιών που παίζονται ακόμα και σήμερα και τραγουδιούνται;
– Δεν υπάρχει μυστικό σε ένα συγκρότημα. Το μυστικό ας πούμε στο
συγκρότημα είναι το να είναι η ιδέα καλή και να το αγαπήσει το συγκρότημα ο
κόσμος. Όπως και σ’ έναν τραγουδιστή. Έτσι; Δεν υπάρχει μυστικό.
Ούτε συνταγή και στην τέχνη, ούτε… Όπως είναι και στον έρωτα. Δεν υπάρχει
συνταγή… Εν τω μεταξύ το συγκρότημα είναι μία κοινωνία. Στο συγκρότημα πρέπει να είναι ένας για όλους και όλοι για έναν…
– Όταν ήρθε η επιτυχία, πώς την βιώσατε όλοι μαζί σαν συγκρότημα; Ποια ήταν τα συναισθήματα τα οποία σας κατακλύζανε τότε;
– Τα συναισθήματα είναι τα συναισθήματα που νιώθει κάθε καλλιτέχνης όταν γίνεται γνωστός, αναγνωρίσιμος και τον αγαπάει ο κόσμος. Τρελαίνεται (γέλιο).
– Κατάλαβα. Κάποια συνεργασία η οποία σε καθόρισε; Είπες ότι, και όντως έτσι είναι, έχεις συνεργαστεί με όλους.
– Κοίταξε να δεις, εγώ ήμουνα επαγγελματίας μουσικός. Εργαζόμουνα και έκανα εμφανίσεις μ’ όλους τους τραγουδιστές της Ελλάδας. Με τον Αγγελόπουλο, με τον Βοσκόπουλο, με τον Νικολάου, με τον Μητροπάνο, με την Γλυκερία, με την Βιτάλη, με… Τι να πρωτοθυμηθώ; Με τον Χριστοδουλόπουλο, με την Πίτσα Παπαδοπούλου… Με όλους, με όλους τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες. Δεν είχα προβλήματα κανένα με κανέναν και ούτε ήταν κάτι το οποίο να ήταν σημείο αναφοράς. Ήμουνα ένας επαγγελματίας μουσικός που εργαζόμουν και ήμουνα πάρα πολύ επαγγελματίας και θετικός σ’ αυτό που έκανα. Τώρα με τους Ζιγκ Ζαγκ δουλέψαμε και συνεργαστήκαμε πάρα πολύ με τον Διονυσίου τον Άγγελο, συνεργαστήκαμε με την Κωνσταντίνα, με τον Βοσκόπουλο, με την Γαρμπή, με τον Αγγελόπουλο τον Στάθη και με πολλούς άλλους… Οι συνεργασίες μας ήτανε πάρα πολύ θετικές.
– Σήμερα γιατί δεν βλέπουμε, θεωρείς, συγκροτήματα να γράφουν ιστορία όπως γράψατε εσείς;
-Κοίτα, υπάρχουν οι Μέλισσες, υπάρχουν οι Πυξ Λαξ… υπάρχουν συγκροτήματα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο στην Ελλάδα ένα συγκρότημα να διαρκέσει και να φτιαχτεί, ακόμα. Διότι είναι μικρή αγορά, είναι πάρα πολύ στενά τα πλαίσια ας πούμε που θα βγάλεις χρήματα και όλοι θέλουν να κάνουν σόλο καριέρα. Συν το ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει η κουλτούρα του συγκροτήματος!
– Η εξέλιξη του Internet, αλλά και των talent shows, θεωρείς ότι βοήθησαν τη μουσική βιομηχανία του σήμερα ή όχι;
– Σε όλες οι δουλειές που γίνονται, είτε show business, είτε επιχειρηματικές, είτε οτιδήποτε, υπάρχει μία εξέλιξη είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, στο χώρο και στον χρόνο, η οποία είναι έτσι. Πρέπει να το δεχτούμε. Διότι άμα δεν το δεχτούμε, μένουμε έξω από την αγορά. Πολύ απλά.
– Η δημιουργία της οικογένειας είναι ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο, και αν δεν κάνω λάθος έχεις και ένα παιδί που παίζει μουσική. Σωστά;
– Ναι, την Κίρκη.
– Θεωρείς ότι ήρθε στην κατάλληλη στιγμή στη ζωή σου;
– Δεν υπάρχει η κατάλληλη στιγμή για την οικογένεια, ούτε ακατάλληλη. Η οικογένεια είναι τι θέλεις και… Τι πάει να πει κατάλληλη και ακατάλληλη…
– Όχι λέω επειδή η δουλειά του μουσικού, η δουλειά που έχει κάποιος καλλιτέχνης γενικότερα, είναι δύσκολο να συνδυαστεί με την οικογένεια. Γι’ αυτό το λέω.
– Σαχλαμάρες είναι όλα αυτά. Άμα θέλει ο άνθρωπος όλα τα κάνει και τα συνδυάζει, αρκεί να το θέλει. Άμα δεν το θέλεις και έχεις διάφορες αναστολές, εννοείται ότι όλα είναι δύσκολα και περιμένεις την κατάλληλη στιγμή και… Άμα θέλει ο άνθρωπος και δύο άτομα αγαπιούνται και θέλουν να κάνουν οικογένεια , δεν υπάρχει ας πούμε κατάλληλη στιγμή και αυτά για μένα. Έτσι;. Τώρα, αν δεν θέλεις βέβαια και δεν είσαι 100% σίγουρος, ε βέβαια υπάρχουν αυτές οι λέξεις «η κατάλληλη στιγμή», «δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή»… Εντάξει, όλα είναι σχετικά.
– Κατάλαβα. Η Κίρκη, που ασχολείται με τη μουσική;
– Η Κίρκη έχει πάρει δύο πτυχία. Έχει τελειώσει ΑΣΟΕΕ, έχει σπουδάσει και
είναι καθηγήτρια οικονομικών στα λύκεια και έχει πάρει και το πτυχίο ‘Οικονομικά στις
Επιχειρήσεις’. Επίσης, ασχολείται με τη σύνθεση, γράφει τραγούδια, παίζει κλαρίνο
και τραγουδάει και λίγο.
-Γνωρίζω ότι είχατε συνεργαστεί σε συναυλίες, εντός και εκτός συνόρων. Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε μαζί και δυσκογραφικά;
– Όχι δεν νομίζω.
– Υπάρχουν όνειρα και στόχοι που είναι ανεκπλήρωτα, ανεκπλήρωτοι και δεν τα έχεις πραγματοποιήσει ακόμα στη ζωή σου;
– (γέλιο) Όποιος κάνει σχέδια γελάει ο Θεός.
-Τι θα ήθελες να πεις έτσι κλείνοντας σαν ευχή σ’ αυτή τη συνέντευξη;
– Σαν ευχή… Ο κόσμος να μην έχει ανάγκη τις ευχές… Να είναι η ζωή του όλη μία ευχή…
Σπύρος Καλαματιανός
Καμία κριτική