H Rosanna Mailan αναμφισβήτητα είναι μια εξαιρετική πολυτάλαντη Κουβανή καλλιτέχνης. Είναι ένας σπάνιος χαρακτήρας, με ευαισθησίες και αξίες που σπανίζουν στις μέρες μας. Σαφέστατα το μέλλον είναι μπροστά της, καθώς ήδη μετράει πάρα πολλές επιτυχίες – συνεργασίες στο ενεργητικό της. Με την εξαιρετική, καθηλωτική ερμηνεία της, αμέσως σε μαγεύει και σε ταξιδεύει…Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την Μinos-Emi, το γνωστό τραγούδι «αν είναι η αγάπη αμαρτία» σε πρώτη εκτέλεση από την αείμνηστη Τζένη Βάνου, ένα τραγούδι του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη Μίμη Πλέσσα…
Μόνο που αυτή την φορά το ακούμε και το βλέπουμε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο (διαβάστε περισσότερα εδώ)
Με αυτή την πρώτη της συνέντευξη, θέλησα να την γνωρίσω καλύτερα για λογαριασμό του site kallitexnes.gr. Απολαύστε την.
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντάς μου για τις νέες σου επαγγελματικές δραστηριότητες.
Τραγουδάω εδώ και χρόνια σε όλα τα latin stage της Αθήνας και περνώντας τα χρόνια έχω ξεκινήσει και συνεργάζομαι και με την επαρχία (Θεσσαλονίκη κ.α). Συνεργάζομαι επίσης με πολλές σχολές χορού και όλο το χρόνο κάνουνε εκδηλώσεις, οπότε συμμετέχω και εγώ σ’ αυτές τις εκδηλώσεις και σε φεστιβάλ που γίνονται στην Αθήνα. Υπάρχουν δύο μεγάλα φεστιβάλ. Το ένα είναι το Salsa Spring που γίνεται κάθε χρόνο… Συμμετέχω σ’ ένα φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο Μάιο, το Salsa Spring στο Λουτράκι, που μαζεύονται καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο και εγώ αντιπροσωπεύω την Κούβα αλλά στην Ελλάδα. Και έρχονται άλλοι καλλιτέχνες, χορευτές και τραγουδιστές από άλλες χώρες που αντιπροσωπεύουν ο καθένας τον τόπο που μένουν. Επίσης γίνεται άλλο ένα στον Βόλο το καλοκαίρι που ασχολείται πιο πολύ με τα afro-style, οπότε έρχονται και από Αφρική πολλές συμμετοχές.
Παρ’ όλο που δουλεύω χρόνια δεν έχω βγάλει ακόμα πολλά single, αλλά σιγά-σιγά κάνω παραγωγές με τις ομάδες, με τους καλλιτέχνες που συνεργάζομαι και αυτή τη στιγμή έχω την ευκαιρία να παρουσιάσω ένα ελληνικό τραγούδι… με την δική μου κουλτούρα, την κουβανέζικη κουλτούρα. Που είναι το τραγούδι του Μίμη Πλέσσα, το γνωστό και αγαπημένο τραγούδι «Αν είναι η αγάπη αμαρτία» και έχω γράψει τους στίχους, με μουσική του ίδιου του μουσικοσυνθέτη.
Πώς νιώθεις που συνεργάζεσαι με το Μίμη Πλέσσα και γιατί το συγκεκριμένο κομμάτι;
Ο Μίμης Πλέσσας για εμένα θεωρώ ότι είναι ένας μεγάλος μαέστρος, ένας τεράστιος μουσικοσυνθέτης, που έχει δώσει πολλά σε καλλιτέχνες, παρόλο που στην Κούβα δεν ακούγεται η μουσική του, αλλά με το που έφτασα στην Ελλάδα ο πρώτος δίσκος που έπεσε στα χέρια μου ήτανε του Μίμη Πλέσσα. Τότε δεν καταλάβαινα ούτε ελληνικά, ούτε «καλημέρα», τίποτα. Και το κομμάτι που με εξέφρασε μέσα σ’ αυτό το cd ήταν το «αν είναι η αγάπη αμαρτία» από την Τζένη Βάνου. Η ερμηνεία της με έφτασε, παρ’ όλο που δεν ήξερα καν τι ήθελε να πει. Kαθόλου δεν κατάλαβα το κομμάτι και το έμαθα παπαγαλία και σιγά-σιγά μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε το τραγούδι. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γινόταν αυτή η συνεργασία μετά από 10 χρόνια. Δηλαδή 10 χρόνια ήταν που είχα ακούσει το τραγούδι και είχα γνωρίσει έναν κοινό φίλο της οικογένειας του ο οποίος ήξερε ότι τραγουδάω αυτό το τραγούδι και μου λέει θα σε φέρω σε επαφή με την οικογένεια. Και έτσι μία μέρα έφτασα στο σπίτι του και του το παρουσίασα live, δηλαδή το έπαιξα στο πιάνο δίπλα του. Και αποφάσισε ο ίδιος να μου το δώσει και εγώ σκέφτηκα να το κάνω στα ισπανικά.
Περιέγραψε μου την γνωριμία σας…
Η συνάντηση με τον Μίμη Πλέσσα ξεκίνησε από έναν φίλο μου τον Παύλο Χριστοδούλου που είναι κοινός φίλος της οικογένειας και ξέροντας ότι είχα μάθει το κομμάτι, μία μέρα μου λέει Ροζάνα θέλω να σε πάω κάπου. Δεν ήξερα πού. Και καταλήγουμε στο ίδιο το σπίτι του Μίμη Πλέσσα. Μας δέχτηκε ο ίδιος ο συνθέτης στο πιάνο του και εκεί παρουσίασα το κομμάτι δίπλα στον ίδιο τον συνθέτη. Και από εκεί ξεκίνησε η πρόταση. Το κομμάτι το έχει κάνει ενορχήστρωση ο Roman Gomez από Αργεντινή…Απλά μαγική η συνάντηση αυτή…Δεν περιγράφεται με λόγια…
Τραγουδώντας και βιντεοκλίπ με τον ίδιο μουσικοσυνθέτη, κάτι το οποίο δεν το έχουμε δει ξανά από τον Μίμη Πλέσσα…
Όχι, είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει…Τεράστια τιμή να έχω τον ίδιο μουσικοσυνθέτη να συμμετέχει στο βιντεοκλίπ, είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσα να έχω στη ζωή μου… Με έναν top μουσικό, μ’ έναν κορυφαίο σύνθετη…Χάρηκα πάρα πολύ που δέχτηκε να παίξει μαζί μου στο βίντεοκλιπ…
Στην Ελλάδα πώς βρέθηκες;
Στην Ελλάδα ήρθα το 2007 μετά από πρόσκληση του πατέρα μου που ήδη ζούσε εδώ στην Ελλάδα. Δούλευε επίσης στα μαγαζιά όπου μετά ακολούθησα και εγώ και ξεκίνησα συνεργασίες, με το που ήρθα ξεκίνησα να δουλεύω μαζί του και κατάλαβα ότι έχουμε πολλά κοινά με τους Έλληνες. Και παραμένω εδώ ακολουθώντας αυτό το δρόμο, το latin…
Ήταν εύκολη, δύσκολη απόφαση να έρθεις εδώ;
Δύσκολη απόφαση δεν ήτανε γιατί ο κάθε Κουβανός έχει όνειρο…
Ο κάθε Κουβανός έχει όνειρα να ταξιδέψει…
Λόγω του ότι είναι δύσκολα τα πράγματα εκεί;
Λόγω του ότι είμαστε λαός που θέλουμε ελευθερία, θέλουμε περιπέτεια, θέλουμε ταξίδια. Παρόλο που δεν μας είναι εύκολο λόγω του συστήματος εκεί, με το που μου δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω ήταν πολύ ευχάριστο νέο, είχα μόλις τελειώσει τις σπουδές μου εκεί, κλασικό πιάνο και κλασική κιθάρα και το να έρθω ήταν μεγάλη χαρά. Να γνωρίσω μια άλλη χώρα και πόσο μάλλον την Ελλάδα, να φανταστείς στα σχολεία μαθαίνουμε και Ελληνική ιστορία. Η απόφαση να μείνω ήταν δύσκολη γιατί έπρεπε να αποφασίσω να κάνω μία νέα αρχή σε μία ξένη χώρα. Δεν ήταν καθόλου εύκολο γιατί ήξερα ότι άμα αποφασίσω να μείνω, σήμαινε ότι δεν θα δω για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα την οικογένειά μου και πόσο μάλλον τη μητέρα μου που έμεινε πίσω στην Κούβα…
Η προσαρμογή σου εδώ ήταν εύκολη ή δύσκολη; Ποιες ήταν οι δυσκολίες που είχες να αντιμετωπίσεις εδώ;
Η δυσκολία ήταν η γλώσσα που δεν ήξερα καν ελληνικά, ούτε τα αγγλικά μου ήταν σε καλή κατάσταση για να μπορέσω να επικοινωνήσω. Σιγά-σιγά τα απόκτησα και τα δύο, αλλά το να επικοινωνήσω ήταν πολύ δύσκολο. Όμως κατέβαλα πολύ κόπο και τα έμαθα μέσα σε ένα χρόνο, έμαθα να διαβάζω, να γράφω και να μιλάω. Οπότε η μόνη δυσκολία ήταν αυτή. Σαν χαρακτήρες θεωρώ ότι είστε ίδιοι με τους Λατίνους… Είστε λαός φιλότιμος και αμέσως ένιωσα την φιλοξενία, δεν είχα καθόλου θέμα.
Πότε και πως σου γεννήθηκε η επιθυμία να ασχοληθείς με την μουσική;
Η απασχόληση μου ξεκίνησε έξι χρονών. Ήδη ο πατέρας μου είχε δει τις δυνατότητες μου και με έβαλε σε ωδείο από 6 χρονών και ήταν πάρα πολύ αυστηρός μαζί μου. Δηλαδή μέρα-νύχτα ήμουν στο πιάνο και μελετούσα…Στα επτά μου χρόνια έκανα την πρώτη μου συναυλία. Μου την διοργάνωσε ο πατέρας μου και έκανα μία συναυλία με τους φίλους μου στην γειτονιά δηλαδή πιο πολύ, σ’ ένα θέατρο της γειτονιάς…
Πώς αισθάνθηκες όταν ανέβηκες πρώτη φορά στο stage 7 χρόνων;
Είχα πάρα πολύ άγχος! Δηλαδή η Ροζάνα που βλέπετε τώρα η χαμογελαστή και η άνετη… καθόλου, ήμουν πάρα πολύ φοβητσιάρα, πάρα πολύ ντροπαλή, γιατί το θεωρούσα για ‘μένα υπερβολικό να είμαι σε ένα stage παρόλο που ήθελα να γίνω καλλιτέχνης…. Ήμουν το παιδάκι που δεν ήθελε να δείξει τις δυνατότητες του, αλλά σιγά-σιγά το έχω ξεπεράσει και αναλύσει αυτό. Τώρα άνετα ανεβαίνω και άνετα δίνω κέφι.
Μίλησε μου για την πρώτη σου εμφάνιση στην Ελλάδα…
Με το που ήρθα ήταν αρχές καλοκαιριού, οπότε ξεκίνησα περιοδεία στα νησιά και ασχολήθηκα μ’ αυτό όλο το καλοκαίρι του 2007. Με το που γύρισα ήδη με είχαν ακούσει αρκετοί μουσικοί και με καλέσανε να συμμετέχω στην δική τους μπάντα σε μαγαζιά latin όπως ήτανε η Cubanita το Palenque και το Enzzo de Cuba…
Οι γονείς σου πώς αισθάνονται με την εξέλιξή σου, μ’ αυτά που κάνεις που εξελίσσεσαι, που προχωράς;
Ο πατέρας μου κάθε μέρα μου λέει πόσο περήφανος είναι. Και ήξερε… Επειδή ήταν πολύ αυστηρός εγώ είχα τις γκρίνιες μου γιατί ήθελα να έχω μία κανονική παιδική ζωή, να παίζω, να βγαίνω με τους φίλους μου. Δεν το είχα αυτό, είχα πάρα πολλή πίεση από την πλευρά του, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι άξιζε όλο αυτό. Η μητέρα μου δεν έχει έρθει στην Ελλάδα ακόμα, οπότε δεν με έχει δει στις παραστάσεις μου. Εγώ όσο μπορώ τις στέλνω βίντεο, φωτογραφίες κτλ…. Τώρα έχουν ξεκινήσει να ανοίγουν εκεί και το internet στην Κούβα, διότι μέχρι τώρα δεν είχαν…Είμαι πολύ περήφανη που έχω έναν δρόμο, μία πορεία πολύ ποιοτική και με αξία.
Τι είναι αυτό το οποίο σε χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο;
Είμαι πάρα πολύ ευγενική. Και αυτό είναι το κορυφαίο σε μένα.
Πόσο σημαντικό είναι να δημιουργήσεις δική σου οικογένεια;
Έχω ένα παιδί 11 χρονών. Δεν έχω αποκτήσει ακόμα έναν γάμο, δεν έχω ολοκληρώσει ένα γάμο. Είναι ένα από τα όνειρά μου να συνεχίσω και να μεγαλώσω την οικογένειά μου, να έχω πολλά παιδιά. Και είναι κάτι που μου λείπει πάρα πολύ γιατί δεν την ζω εδώ. Είμαι μόνο με το παιδί μου και τον πατέρα μου. Οπότε το επιπλέον, μάνα, ξαδέρφια, θείοι, αυτά, δεν τους έχω μαζί μου. Και τώρα που πηγαίνω που στην Κούβα τα τελευταία χρόνια συνεχόμενα, με το που γυρνάω είναι κάτι που μου λείπει από τη στιγμή που μπαίνω μέσα στο αεροπλάνο…
Η μουσική, το latin βλέπουμε ότι αναπτύσσεται πάρα πολύ σ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα. Πώς αισθάνεστε εσείς εκεί στην Κούβα που βλέπετε ότι σιγά-σιγά ο κόσμος ανακαλύπτει τα μουσικά είδη της Κούβας, ανακαλύπτει γενικότερα την Κούβα και την κουλτούρα που επικρατεί εκεί…
Εμένα όλο αυτό με κάνει πάρα πολύ περήφανη, επίσης αυτή η ανάπτυξη που λες, με διευκολύνει στις δουλειές μου…Επειδή είναι ένα είδος που αρέσει πάρα πολύ έχω πάρα πολλά καλέσματα για live εμφανίσεις, δεξιώσεις, εταιρικά event…Οπότε αισθάνομαι πάρα πολύ ιδιαίτερη μερικές φορές που μπορώ να παρουσιάζω αυτό σε μία χώρα που είναι στην άλλη άκρη του κόσμου, γιατί θα μπορούσα να κάνω Pop και τραγούδια που είναι γνωστά στα αγγλικά, που είναι παγκόσμια. Αλλά όμως μου ζητάνε δικά μου τραγούδια, παρόλο που δεν είμαι ακόμα διάσημη, μου δίνουν την ευκαιρία να κάνω το δικό μου είδος. Οπότε παραμένω σταθερή στην κουλτούρα και στο είδος που έχω μεγαλώσει…
Όλο αυτό σας κάνει υπερήφανους σαν λαό;
Ναι, όντως όπου περπατάω και λέω είμαι από την Κούβα παίρνουν άλλη έκφραση, λένε αμέσως Φιντέλ Κάστρο, Τσε Γκεβάρα και θα ήθελα πάρα πολύ να δω πού εμφανίζεσαι… Δηλαδή κερδίζω το κοινό…Πραγματικά για αυτό και μόνο μπορείς να πεις ότι είμαστε πολύ υπερήφανοι σαν Κουβανοί…
Περιέγραψε μου μία τυπική καθημερινή μέρα σου.
Την πιο δύσκολη ή την πιο εύκολη;
Και τα δύο.
Η πιο δύσκολη είναι όταν πρέπει να ξυπνήσω από τις 07:30 μετά που έχω γυρίσει από ταξίδι 05:00 το πρωί σπίτι και πρέπει να ξυπνάω 07:30 κάθε μέρα για να ετοιμάσω το παιδί για το σχολείο. Μετά συνεχίζω να ετοιμάζω το πρόγραμμα που θα ακολουθήσω όλη την ημέρα, μετά πρέπει να ετοιμάσω φαγητό με το που θα γυρίσει το παιδί και να κάτσω μαζί του, δεν κάθομαι ούτε μισή ώρα μαζί του γιατί πρέπει να φύγω για μία πρόβα, μετά πρέπει να συνεχίσω μία δουλειά και μετά μόλις τελειώνω τη δουλειά κ.α, καταλαβαίνω ότι έχουν περάσει ώρες και μπορεί και να μην έχω φάει κιόλας. Δηλαδή με απορροφάνε οι ευθύνες πάρα πολύ που και την άλλη μέρα νιώθω μεγάλη εξάντληση, μεγάλη κούραση. Αυτό δεν το περνάω μόνο μία φορά, το περνάω αρκετές φορές, μέχρι που αποφασίζω να βάλω πρόγραμμα σ’ όλο αυτό και να κάνω πιο εύκολη την ημέρα μου….
Η πιο εύκολη ημέρα μου είναι όταν είμαι με το παιδί μου, τον πατέρα μου, τους φίλους μου και απλά παίζουμε μουσική για πάρτι μας…Ειδικά όταν αυτό συνδυάζετε και με live το βράδυ, ακόμα καλύτερα…
Τα όνειρά σου και οι στόχοι σου από εδώ και πέρα ποιοι είναι;
Έχω όνειρα όπως κάθε καλλιτέχνης έχει όνειρα. Και θα είναι κάτι απίστευτο να πω ότι δεν ονειρεύομαι να γίνω διάσημη, δεν ονειρεύομαι τη δημοσιότητα. Όχι δημοσιότητα, την δημοφιλία θέλω και ονειρεύομαι.
Ναι κατάλαβα.
Δεν το ονειρεύομαι αυτό. Μου αρέσει πάρα πολύ η προσωπική ζωή που έχω, το χρόνο και την ελευθερία μου. Συνεργάζομαι με εταιρίες αλλά δεν είμαι με συμβόλαιο πουθενά, ούτε με μάνατζερ, οπότε εγώ ελέγχω μέχρι στιγμής τον εαυτό μου και μπορώ να ελέγξω πού και πότε θέλω να βγάζω δικές μου παραγωγές. Να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όνειρο που έχω, να είμαι ελεύθερη και να κάνω και επαγγελματικά πράγματα. Έχω όνειρα όπως και θέλω να κάνω μουσική, ποιοτική μουσική.
Δεν ακολουθώ τη μόδα, το Pop το Trap κτλ…Ακολουθώ τα δικά μου γούστα. Βέβαια βλέπω τι αρέσει εκτός από τα γούστα μου και κάνω ένα fusion σ’ όλα αυτά. Τα ενώνω όλα και παρουσιάζω ένα ωραίο πρόγραμμα.
Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχει αυτή η συνέντευξη γιατί σιγά-σιγά θέλω να ανακαλύψουν κ.α άτομα ποια είναι η Ροζάνα, τι κάνει εδώ στην Ελλάδα, όλα αυτά, οπότε χαίρομαι πάρα πολύ που έχει γίνει αυτή η συνέντευξη και ελπίζω να μην είναι η μόνη συνέντευξη…Ειλικρινά σε ευχαριστώ και χαίρομαι που έδωσα την πρώτη μου συνέντευξη σε εσένα…
Σπύρος Καλαματιανός
Latest posts by Σπύρος Καλαματιανός (see all)
- Η Ελένη Γουρζή στο Μπαράκι της Διδότου - 30 Σεπτεμβρίου 2024
- 2010-2025 : Δεκαπέντε χρόνια Studio Κυψέλης - 30 Σεπτεμβρίου 2024
- Horror Film Festival - 20 Σεπτεμβρίου 2024
Καμία κριτική