– Μιλήστε μας για την ως τώρα πορεία σας στο θέατρο
Μαριέττα: Η Συμμετοχή μου στο Ξύπνημα της Άνοιξης-Κανόνες Ηθικής είναι το πρώτο μου βήμα στο θεατρικό χώρο. Έχω συμμετάσχει μέσα στα πλαίσια της δραματικής σχολής σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις αλλά η συνεργασία μου με τον Θοδωρή Βουρνά είναι σα να λέμε η πρώτη βουτιά! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για αυτή τη συνεργασία,οι πρόβες κυλούν πολύ ομαλά,υπάρχει άψογη συνεννόηση μεταξύ των μελών της παράστασης και ευελπιστώ αυτό να έχει το καλύτερο απότέλεσμα.
– Πως απόφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το χώρο.
Μαριέττα: Το ενδιαφέρον μου και η ενασχόληση μου με την θεατρική τέχνη ξεκίνησε αρκετά νωρίς, περίπου από την ηλικία των 10 ετών του δημοτικού σχολείου. Πάντα με ενδιέφερε και μου άρεσε να συμμετέχω σε θεατρικά δρώμενα, μουσικές παραστάσεις και εκδηλώσεις του σχολείου. Θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζω τα λόγια του ποιήματος που είχα να παρουσιάσω στο σχολείο όλη μέρα!Τα κοίταγα και τα ξανακοίταγα με πολλή λαχτάρα. Στη συνέχεια μετά από λίγο καιρό μέσα από μια σειρά που έπαιζε στην τηλεόραση μου γεννήθηκαν και μου ξύπνησαν πολλά συναισθήματα, συναισθήματα που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Με μάγευε η μουσική,τα τοπία του έργου, οι ηθοποιοί. Τα πάντα. Αν και ακούγεται λίγο αστείο,εμένα αυτή η σειρά μου γέννησε την επιθυμία στην ηλικία των 12 ετών να παρακολουθήσω για πρώτη φορά μια θεατρική παράσταση. Το ένα έφερε το άλλο και τελειώνοντας το σχολείο μπήκα στη δραματική σχολή. Μετά την ένταξή μου στη σχολή τα πράγματα άλλαξαν πάρα πολύ για μένα. Κατάλαβα ότι την τέχνη του θεάτρου για να την υπηρετήσεις, πρέπει αρχικά να την σεβαστείς,να την αφήσεις να σου προσφέρει απλόχερα όλη αυτή τη μαγεία, αυτό το κάτι που μας κρατάει ζωντανούς πάνω στη σκηνή. Να δουλεύεις σκληρά, να μοχθείς για αυτό που αγαπάς!Τότε θεωρώ πως το υπηρετείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το θέατρο για μένα είναι ανάσα, πνοή, ζωή, αγώνας, συνειδητοποίηση και πάνω από όλα παιδεία της ψυχής και του μυαλού.
– Συμμετέχετε στο Ξύπνημα της Άνοιξης-Κανόνες Ηθικής
πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας.
Μαριέττα: O ρόλος της Λίζας είναι ενός κοριτσιού 18 χρονών που ζει με τους γονείς της. Στο σπίτι της, όπως θα καταλάβουμε στην εξέλιξη του έργου, αντιμετωπίζει μια αρκετά δύσκολη κατάσταση. Όλο αυτό που ζει το παρουσιάζει μεγεθύνοντας την ήδη υπάρχουσα κατάσταση. Της αρέσει να χειραγωγεί τον συνομιλητή της,να έχει την απόλυτη προσοχή, της αρέσει να προβάλλεται στους φίλους της. Η Λίζα εμφανίζει μία έντονη τάση φυγής από την πραγματικότητα από την καθημερινή ζωή, θέλει να πιστεύει σε φτιαχτές ιστορίες που παίρνουν ζωή από την ίδια κάνοντάς τες να μοιάζουν πέρα για πέρα αληθινές, είτε κάποιες από αυτές έχουν μια δόση αλήθειας είτε όχι. Η Λίζα είναι σε μία διαρκή αναζήτηση του εαυτού της χωρίς να την νοιάζει το σωστό και το λάθος. Τολμάει χωρίς όρια και δισταγμούς. Είναι όμως ταυτόχρονα και ένας άνθρωπος που αναζητεί την αγάπη, την πραγματική αγάπη, κάποιον να την νοιάζεται πραγματικά, να νιώθει σημαντική, έναν φίλο που θα μπορεί να στηριχτεί πάνω του για ό,τι και αν χρειαστεί καθώς δεν πήρε τη στοργή και την τρυφερότητα από την οικογενειά της. Έχει ανάγκη τον έρωτα, να βιώσει αυτό το συναίσθημα που θα την κάνει να νιώσει ζωντανή, να ξεχάσει αυτά που πονάνε και να προσπαθήσει να προχωρήσει τη ζωή της παρακάτω. Στην εξέλιξη του ρόλου η Λίζα περνάει από πολλά στάδια που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να τα παρατηρήσουμε.
– Το έργο είναι διασκευή του πρωτότυπου κειμένου που το φέρνει στο σήμερα και προέκυψε μέσα από τις πρόβες.Ποιά ήταν η διαδικασία.
Μαριέττα: Μέσα από τις πρόβες για το έργο ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ-ΚΑΝΟΝΕΣ ΗΘΙΚΗΣ προέκυψε μια νέα προσέγγιση που μας ενδιέφερε όλους αρκετά. Μετά από τις πρώτες κιόλας αναγνώσεις συνειδητοποιήσαμε πως το πρωτότυπο κείμενο δεν ανταποκρινόταν στα σημερινά δεδομένα,στο σημερινό τρόπο έκφρασης και σκέψης και στη συνέχεια των αναγνώσεων άρχισε βήμα βήμα να πραγματοποιείται η διασκευή του έργου σε όλη τη φάση της. Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά δίναμε στο Βασίλη Τζιώκα, που διασκεύασε το κείμενο, ιδέες και σκέψεις που μας εμφανίζονταν την ώρα της ανάγνωσης, σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη μας, τι θα θέλαμε να προστεθεί, να αφαιρεθεί, τι δεν κόλλαγε στη ροή και όλο αυτό βοήθησε στην πορεία και την εξέλιξη της διασκευής.
– Ποιό είναι το θέμα της παράστασης όπως το αντιλαμβάνεστε εσείς.
Μαριέττα: Το ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ-ΚΑΝΟΝΕΣ ΗΘΙΚΗΣ πραγματεύεται την νεανική απόρία, τον βαθύ στοχασμό, την αναζήτηση έξι 18χρονων παιδιών σε ό,τι αφορά την σεξουαλική τους ταυτότητα, την αναζήτηση της αλήθειας, του σωστού, του λάθους, τον ρόλο τους μέσα στην κοινωνία, το πώς προσδιορίζουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτή, το πώς χαρακτηρίζονται μέσα από τα μάτια των φίλων γύρω τους, την κριτική που επιβάλλει η σημερινή κοινωνία και το πώς τελικά καταφέρνουν να ξεφύγουν και αν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα και τα πρέπει της κοινωνίας που τους περιβάλλει.
– Μιλήστε μας για την ως τώρα πορεία σας στο θέατρο
Αλέξανδρος: Η ενασχόληση μου με το θέατρο ξεκινάει από τα παιδικά μου χρόνια, συμμετέχοντας πάντα στις ετήσιες παραστάσεις του σχολείου. Τα τελευταία 6 χρόνια είμαι ενεργό μέλος στο θεατρικό σύλλογο «Ερωτέχνες», όπου, πέρα από θεατρικά σεμινάρια και μαθήματα στα πλαίσια θεατρικού εργαστηρίου, στόχος μας είναι να ανεβαίνουμε στο σανίδι με διαφόρων ειδών έργα.
Η συμμετοχή μου στην παράσταση «Νυμφομάνια» τον Ιούνιο του 2014 ήταν το πρώτο επαγγελματικό εγχείρημα.
– Πως απόφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το χώρο.
Αλέξανδρος: Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν ακριβώς δική μου απόφαση μιας και ξεκίνησα να ασχολούμαι από πολύ μικρός. Ο λόγος ήταν ότι και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και κυρίως η μητέρα μου, ασχολούνταν με το θέατρο ερασιτεχνικά. Το ότι συνεχίζω να ασχολούμαι όμως μέχρι και σήμερα είναι δική μου επιλογή! Κατά τη γνώμη μου, η μαγεία του θεάτρου κρύβεται στο ότι ανά πάσα στιγμή σου ζητείται, όχι απλά να μιμηθείς, αλλά να γίνεις ένας άλλος χαρακτήρας με τη δική του προσωπικότητα και να κάνεις πράγματα που στην πραγματική σου ζωή ίσως να μην τα έχεις καν φανταστεί.
– Συμμετέχετε στο Ξύπνημα της Άνοιξης-Κανόνες Ηθικής
πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας.
Αλέξανδρος: Ο Αντρέας είναι ένας έφηβος 17 χρονών. Ουσιαστικά είναι ένα φοβισμένο παιδί που νιώθει μοναξιά. Δεν έχει καθόλου καλή σχέση με τους γονείς του, αδέρφια δεν έχει. Είναι ένας αδύναμος μαθητής που δεν αισθάνεται καμία σιγουριά για τον εαυτό του και αντιλαμβάνεται οτιδήποτε συμβαίνει απολύτως κυριολεκτικά . Όσον αφορά τις παρέες, δεν είναι αρκετά κοινωνικός. Έχει έναν κάτι παραπάνω από κολλητό φίλο, τελείως διαφορετικό από αυτόν, που τον θαυμάζει, με τον οποίο δεν υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον και από τις δύο πλευρές. Με τους υπόλοιπους συμμαθητές του και πάλι οι φιλικές σχέσεις δεν είναι ουσιαστικές. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του στέκεται εμπόδιο στο να ενταχθεί ομαλά στα διάφορα κοινωνικά σύνολα όπως οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας του. Σχετικά με τα κορίτσια, είναι ακόμα αρκετά κουμπωμένος και μην έχοντας καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό του, διστάζει να τα προσεγγίσει και να δείξει το ενδιαφέρον του. Είναι ο μοναδικός χαρακτήρας του έργου που φοβάται την αλλαγή σε ότι αφορά το παρόν και το μέλλον του.
– Το έργο είναι διασκευή του πρωτότυπου κειμένου που το φέρνει στο σήμερα και προέκυψε μέσα από τις πρόβες.Ποιά ήταν η διαδικασία.
Αλέξανδρος: Κατά τη διάρκεια των προβών ξεκινήσαμε να διαβάζουμε τη μετάφραση του πρωτότυπου έργου και ύστερα από κάποιες αναγνώσεις αρχίσαμε να το φανταζόμαστε υπό διαφορετικές συνθήκες. Μετά, διαβάζαμε και συζητούσαμε τις σκηνές χωριστά και από συνάντηση σε συνάντηση το εξελίσσαμε. Το ότι αποφασίσαμε να το μεταφέρουμε στο σήμερα μας έλυσε τα χέρια σε κάποια θέματα αλλά δημιούργησε νέα εμπόδια. Με πολύ καλή συνεργασία τα ξεπεράσαμε και φτάσαμε σε ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα για μας.
– Ποιό είναι το θέμα της παράστασης όπως το αντιλαμβάνεστε εσείς.
Αλέξανδρος: Το θέμα της παράστασης είναι η αλλαγή και η μετάβαση ενός εφήβου προς την ενηλικίωση. Το έργο στέκεται κυρίως στο πως αντιλαμβάνεται ο κάθε ήρωας αυτήν την αλλαγή, πώς την ζει και κατά πόσο τον επηρεάζει σε προσωπικό επίπεδο και στις σχέσεις του με τους άλλους.
* φωτογραφίες Αποστόλης Ζυγούρης
Καμία κριτική