Η πολιτική ορθότητα νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα άλλοθι των τελευταίων χρόνων. Δηλαδή πραγματικά ότι γίνει και ότι δεν γίνει, κολλάμε από πίσω ένα:”Politically Correct” και το κάνουμε συγχωροχάρτι.
Η Δένια Μιμερίνη, μια πολλά υποσχόμενη ηθοποιός με αστείρευτο ταλέντο και γοητευτική παρουσία, έχει κατακτήσει τις καρδιές του ελληνικού κοινού με τις δυναμικές ερμηνείες της. Αυτή την περίοδο την συναντάμε στην θεατρική παράσταση “OLEANNA” στον ρόλο της Κάρολ, στο Θέατρο Καλλιρόης που συμπρωταγωνιστεί με τον σπουδαίο ηθοποιό Φίλιππο Σοφιανό. Επίσης, η Δένια πρωταγωνιστεί και στην δραματική τηλεοπτική σειρά “Έρωτας Φυγάς” στον ΑΝΤ1. Η ερμηνεία της ως Ρηνιώ, μια δυναμική και ανεξάρτητη κοπέλα, συγκίνησε τους τηλεθεατές και έδειξε την ικανότητά της να ενσαρκώνει δύσκολους ρόλους με ευαισθησία και βάθος. Ας γνωρίσουμε καλύτερα την Δένια μέσα από αυτή την από καρδιάς συνέντευξη-συζήτηση που μας παραχώρησε αποκλειστικά στο kallitexnes.gr και τον Νίκο Γινάργυρο.
– Όταν πήρες για πρώτη φορά τον ρόλο στα χέρια σου, ποια ήταν ενδεχομένως τα πρώτα σου συναισθήματα, οι πρώτες σου σκέψεις και πώς προετοιμάστηκες ψυχολογικά, έτσι ώστε να υποδεθείς έναν τόσο πολύπλοκο ρόλο;
Δένια: Όταν πήρα στα χέρια μου αυτόν το ρόλο, αρχικά πετούσα από χαρά, οπότε βούτηξα με πολύ πάθος σε όλο αυτό. Με έπιασε σε ένα πολύ καλό σημείο που καμιά φορά λέω ότι η άγνοια υποκριτικά σου δίνει μία δύναμη, με την έννοια ότι όταν δεν ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις, δεν φοβάσαι καθόλου και βουτάς, έτσι βούτηξα κι εγώ. Μόλις βγήκα από τη σχολή, είχα όλους τους μηχανισμούς πολύ φρέσκους στη φαρέτρα μου, οπότε ήμουν έτοιμη να αξιοποιήσω όλα αυτά τα εργαλεία που έμαθα από τη σχολή. Μόλις πήρα τον ρόλο, άρχισα να καταλαβαίνω το βάθος του και πόσο ανατρεπτικά είναι τα γεγονότα στη διάρκεια του έργου. Άρχισα πραγματικά να νιώθω δέος και πολύ έντονα το συναίσθημα της ευθύνης γιατί είναι ένας ρόλος που έχει πολύ μεγάλη ευθύνη στο πώς θα τον παρουσιάσεις, τι θα φωτίσεις, πώς θα το φωτίσεις και γενικά ήταν μία πάρα πολύ ωραία πρόκληση και επειδή μου αρέσουν οι προκλήσεις ήμουν πραγματικά έτοιμη για αυτό.
– Ποιες ήταν λοιπόν αυτές οι προκλήσεις που συνάντησες κατά την διάρκεια της προετοιμασίας σου για αυτό τον ρόλο και πώς τις αντιμετώπισες;
Δένια: Νομίζω η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να παίζεις με τον Φίλιππο Σοφιανό και να είσαι ισάξια! Ο κύριος Σοφιανός μου έδειξε με τον τρόπο του, χωρίς λόγια, αλλά έμπρακτα, ότι πολύ συνειδητά ήμουν η επιλογή του για το συγκεκριμένο ρόλο, οπότε αυτό μου έδωσε δύναμη για να συνεχίσω. Οι προκλήσεις που αντιμετώπισα ήταν οτι είναι ένας ρόλος, ο οποίος αλλάζει άρδην από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου. Η γλώσσα του Mamet είναι πολύ απαιτητική, το κείμενο είναι πολύ πυκνό πραγματικά και πρέπει να γίνει σωστή αποδελτίωση, έτσι ώστε να μπορεί να το καταλάβει και το κοινό, αλλά και εμείς οι ίδιοι να μπορούμε να το φωτίσουμε εκεί που πρέπει. Οπότε χρειάστηκε πάρα πολλή έρευνα, διάβασμα, πολλές πρόβες για να καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, χρειάστηκε από πλευράς μου και μία μελέτη των συμβάντων γενικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και γενικά του πως λειτουργεί ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, να δω τι συμβαίνει έξω και γενικά ασχολήθηκα πάρα πολύ με τις έννοιες όπως είναι η εκπαίδευση, η πολιτική ορθότητα, τι σημαίνει μία παρεξήγηση… οπότε για μένα αυτά ήταν καίρια ρεαλιστικά πράγματα.
Πραγματικά στο τέλος του έργου είναι σαν να παίζεται ένα παιχνίδι μεταξύ της Κάρολ και του Τζών, όχι το ποιος έχει μεγαλύτερη εξουσία ή το ποιος έχει δίκιο, αλλά το ποιος παίζει καλύτερα το θύμα.
– Αναφέρθηκες στον σπουδαίο ηθοποιό Φίλιππο Σοφιανό, ο οποίος έχει κάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα τηλεοπτικά και θεατρικά. θα ήθελα να μου πεις πώς είναι η συνεργασία σας και αν υπάρχει κάποια συμβουλή που σου έδωσε την οποία να έχεις κρατήσει.
Δένια: Λοιπόν η συνεργασία μας είναι άψογη γιατί τηρήθηκαν οι ισορροπίες, παρόλο που έχει και την δυσκολία του ότι σκηνοθετεί και παίζει, καθότι θα πρέπει να βγαίνεις από τον ρόλο, να κάνεις μία παρατήρηση και μετά να μπαίνεις στο έργο και για μένα ότι πρέπει να ακούω τον σκηνοθέτη και παράλληλα να βλέπω τον καθηγητή. Ο κύριος Σοφιανός είναι κύριος πραγματικά και έχει πολύ ωραίο τρόπο στο να σου κάνει τις παρατηρήσεις. Έχει μία πολύ ωραία ματιά στο σκηνοθετικό κομμάτι και όπως λέει και ο ίδιος πρεσβεύει το χρήσιμο θέατρο, εκείνο το θέατρο που δεν είναι μόνο για να περάσεις καλά, αλλά του να σε προβληματίσει κιόλας. Πάντα κρατάω τις συμβουλές του επειδή τον εκτιμώ ιδιαίτερα ως ηθοποιό από πριν συνεργαστούμε. Έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και σκηνική χημεία, όπου μας το λέει και το κοινό αυτό. Από τις πρώτες συμβουλές που μου είχε δώσει είναι το “ότι σου δώσω, μου δίνεις”, το οποίο βέβαια μας το είχαν πει και στη σχολή, αλλά το είδα και έμπρακτα να συμβαίνει πάνω στη σκηνή, γεγονός που κάνει την παράσταση πολύ ζωντανή και διαφορετική την κάθε φορά. Ακούει κι αυτός τις δικές μου ανάγκες, τις προτάσεις και είναι πάρα πολύ ωραίο που υπάρχει σεβασμός και αλληλοεκτίμηση.
– Πώς θεωρίες τελικά ότι αλληλεπιδρά το κοινό και ποια μηνύματα ελπίδας ή ανατροπής ελπίζεις να μεταφέρεις στους θεατές;
Δένια: Λοιπόν, θα μιλήσω ως “Κάρολ” και όχι ως Δένια αυτή τη στιγμή, γιατί ως Δένια κάνω πολλά βήματα πίσω με τις απόψεις της. Νομίζω ότι είναι υπέρμαχος του ότι τίποτα δεν είναι σταθερό, ότι όλα κρέμονται από μία πολύ λεπτή κλωστή και ότι τα πάντα είναι όντως αμφισβητήσιμα. Είναι μία φοιτήτρια που στην αρχή του έργου όντως δεν καταλαβαίνει και υπάρχει μία πολύ μεγάλη μερίδα ανθρώπων που όντως δεν καταλαβαίνουν με το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα και εν πάσει περιπτώσει είναι και λίγο ταμπού το να μην καταλαβαίνεις γιατί σε βάζει σε μειονεκτική θέση, αλλά μήπως το ότι δεν καταλαβαίνεις φταίει και κάποιος άλλος; Η Κάρολ νομίζω ότι έχει το κοινό με το μέρος της στην αρχή του έργου, αλλά βέβαια μετά χάνει το δίκιο της, οπότε αυτό που προσπαθεί να καταδείξει είναι το ότι ένας άνθρωπος από μία θέση εξουσίας, είτε αυτός είναι ο καθηγητής, είτε αυτή μετά με την ομάδα της, έχει την τάση να βλέπει την δική του σκοπιά μόνο, αλλά τα πράγματα όμως δεν έχουν μία πλευρά, αλλά τουλάχιστον δύο για να μην πω εκατόν δύο! Προοσπαθεί να καταδείξει ότι από την στιγμή που εγώ προσπαθώ να επιβληθώ έχοντας μία εξουσία την οποία εκμεταλλεύομαι για να κερδίσω κάτι, κάνω εσένα να χάνεις κάτι πολύ σημαντικό και από τη στιγμή που αισθάνομαι εγώ πολύ καλά με αυτό, έχω καταπιέσει άλλους χίλιους ανθρώπους από κάτω. Όπως λέει και ο Τίτος Πατρίκιος στην ποίησή του: “Η αμοίραστη ελευθερία για κάποιους γίνεται σκλαβιά”!
Την στιγμή που εγώ προσπαθώ να επιβληθώ έχοντας μία εξουσία την οποία εκμεταλλεύομαι για να κερδίσω κάτι, κάνω εσένα να χάνεις κάτι πολύ σημαντικό και από τη στιγμή που αισθάνομαι εγώ πολύ καλά με αυτό, έχω καταπιέσει άλλους χίλιους ανθρώπους από κάτω.
– Να μιλήσουμε λίγο για κάποιους όρους που πραγματεύεται η παράσταση, όπως είναι η εξουσία, η πολιτική ορθότητα, η σεξουαλική παρενόχληση, το φλερτ. Θα μπορούσες να μου δώσεις τη δική σου ερμηνεία για τους παραπάνω όρους και ποιες είναι οι διαφορές ή και τα κοινά ενδεχομένως με τον τρόπο που τα αντιμετωπίζει και τα διαχειρίζεται όλα αυτά η Κάρολ;
Δένια: Για μένα ο ορισμός της εξουσίας είναι η “παγίδα” που βασικά είναι συνώνυμο. Δεν μου αρέσει καθόλου η εξουσία. Σέβομαι όταν υπάρχει μία ιεραρχία γιατί κάποιες φορές είναι λειτουργικό, αλλά για εμένα είναι πολύ μεγάλο “τζίζ” γιατί ο άνθρωπος έχει την έμφυτη τάση με το που του δοθεί εξουσία να κάνει κατάχρηση, οπότε σε αυτό το σημείο συμφωνώ με την Κάρολ. Η πολιτική ορθότητα νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα άλλοθι των τελευταίων χρόνων. Δηλαδή πραγματικά ότι γίνει και ότι δεν γίνει, κολλάμε από πίσω ένα:”Politically Correct” και το κάνουμε συγχωροχάρτι, οπότε και σε αυτό με βρίσκει σύμφωνη. Όσο αφορά το φλερτ και την σεξουαλική παρενόχληση που με ρώτησες, η παράσταση βέβαια δεν μιλάει μόνο για την σεξουαλική παρενόχληση, αλλά θίγει πάρα πολλά ζητήματα, όπως είναι η εκπαίδευση, η εξουσία, η πολιτική ορθότητα και ένα από αυτά που είναι πολύ έντονο στην παράσταση είναι φυσικά και η σεξουαλική παρενόχληση και για αυτό είναι και ένα τόσο πολύ δυνατό έργο! Ξεκινάμε από έναν μεγάλο κανόνα και από πράγματα που θεωρώ κεκτημένα, ότι το “όχι” είναι “όχι”! Από την άλλη μεριά, έχουμε και το φλερτ το οποίο είναι ευλογημένο και όταν υπάρχει συναίνεση μπορεί να συμβεί! Δεν είμαι υπέρ του να κατηγορούμε και τα δύο, δηλαδή από τη στιγμή που κάποιος σε φλερτάρει, δεν σε παρενοχλεί κιόλας! Από τη στιγμή όμως που κάποια από τις δύο πλευρές αρνηθεί κάτι και αυτό συνεχίσει, για μένα εκεί ξεκινάει η παρέμβαση. Υπάρχουν όπως και κάποιοι χώροι όπως είναι το επαγγελματικό ή όπως είναι καθηγητής – μαθήτρια που εκεί τα πράγματα βέβαια δεν είναι τόσο ρευστά και υποδηλώνουν μία μεγαλύτερη απόσταση των πραγμάτων. Για μένα τα πράγματα δεν θα πρέπει να είναι τόσο σύνθετα, όσο τα έχουμε κάνει στο κεφάλι μας… το “ναι” είναι “ναι” και το “όχι” είναι “όχι” και πρέπει όλοι να αφουγκραζόμαστε, που είμαστε, με ποιον είμαστε και εάν είναι αποδεχτό εκείνη τη στιγμή να κάνουμε κάτι, από τον άλλον κυρίως.
– Θεωρείς ότι η Κάρολ με τη συμπεριφορά της έτσι όπως εξελίσσεται στο έργο, αντανακλά τις γυναίκες του σήμερα και γενικότερα;
Δένια: Θα πω όχι γιατί η Κάρολ δεν είναι σίγουρα θύμα. Όταν όμως μιλάμε για γυναίκες ή και άνδρες θύματα του “mee too” ή οποιασδήποτε άλλης παρενόχλησης, μιλάμε σίγουρα για θύματα, οπότε δεν θα έλεγα ότι Κάρολ αντικατοπτρίζει τις γυναίκες θύματα γιατί δεν είναι καθαρά θύμα. Ωστόσο καταδεικνύει ένα ζήτημα το οποίο είναι η παρενόχληση, όπου ένα φρέσκο κορίτσι πηγαίνει στο γραφείο του καθηγητή της, που τυχαίνει να είναι άνδρας και στο δικό της μυαλό την φλέρταρε. Δείχνει λοιπόν πολύ έξυπνα τι μπορεί να είχε γίνει, αλλά για εμένα παρακάτω χάνει το δίκιο της, οπότε για αυτό δεν μπορώ να πω ότι είναι θύμα.
Ξεκινάμε από έναν μεγάλο κανόνα και από πράγματα που θεωρώ κεκτημένα, ότι το “όχι” είναι “όχι”! Από την άλλη μεριά, έχουμε και το φλερτ το οποίο είναι ευλογημένο και όταν υπάρχει συναίνεση μπορεί να συμβεί! Δεν είμαι υπέρ του να κατηγορούμε και τα δύο, δηλαδή από τη στιγμή που κάποιος σε φλερτάρει, δεν σε παρενοχλεί κιόλας! Από τη στιγμή όμως που κάποια από τις δύο πλευρές αρνηθεί κάτι και αυτό συνεχίσει, για μένα εκεί ξεκινάει η παρέμβαση.
– Το έργο βασίζεται καθαρά στο παιχνίδι της κατάχρησης εξουσίας και από τις δύο πλευρές, οι ισορροπίες διασαλεύονται και οι εξουσίες αναποδογυρίζουν. Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που πιστεύεις ότι θέλει να φωτίσει ο David Mamet για τις ανθρώπινες σχέσεις και την κατάχρηση εξουσίας, έτσι όπως διαδραματίζεται στο έργο;
Δένια: Νομίζω ότι από τα μεγαλύτερα κέρδη του έργου είναι η έννοια της γόνιμης αμφισβήτησης, αλλά και το ότι πρέπει να κοιτάω καλά προτού ενστερνιστώ το οτιδήποτε ή πάρω μία θέση. Νομίζω ότι είναι αυτό ακριβώς που γράφει και ο ίδιος ο Mamet ότι “ο ένας πιστεύει ότι ήταν ένα μάθημα, η άλλη πιστεύει ότι ήταν σεξουαλική παρενόχληση, όποιον και να πιστέψετε, θα κάνετε λάθος”! Πραγματικά δεν είναι θέμα ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, για μένα υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, όχι στο συγκεκριμένο έργο και αυτό είναι και το κέρδος, αλλά είναι πάρα πολύ ωραίο και άβολο παράλληλα το ότι διχάζεται τόσο πολύ το κοινό. Όταν βγαίνεις από ένα έργο και σε προβληματίζει και το φέρεις μετά αυτό και γίνεται και μία ενδοσκόπηση για εμένα αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Το μεγαλείο του Mamet είναι ότι το έργο δείχνει πώς σε δύο θύματα, μπορούν να κρύβονται και δύο θήτες και εγώ αυτό έχω πει και στον κύριο Σοφιανό ότι πραγματικά στο τέλος του έργου είναι σαν να παίζεται ένα παιχνίδι μεταξύ της Κάρολ και του Τζών, όχι το ποιος έχει μεγαλύτερη εξουσία ή το ποιος έχει δίκιο, αλλά το ποιος παίζει καλύτερα το θύμα.
– Βλέπουμε στο έργο ότι με την πρώτη αφορμή που η Κάρολ βρίσκει εξουσία, θέλει και αυτή να κυριαρχήσει, όπου βγάζει αλαζονεία, έπαρση, εκδικητικότητα, στο όνομα της ορθής συμπεριφοράς και της δικαίωσης που αναζητά. Εσύ, ως Δένια σε ποια σημεία την δικαιολογείς;
Δένια: Εγώ ως Δένια δεν δίνω 100% άδικο στην Κάρολ, όπως δεν δίνω και 100% δίκιο στον Τζών. Της δίνω απόλυτο δίκιο στο ότι δεν καταλαβαίνει, γιατί δεν κάνει και κάποιος κάτι για να την βοηθήσει να καταλάβει. Δεν έχει άδικο ένας άνθρωπος όταν δεν καταλαβαίνει, όπως επίσης και όταν σε καλεί ο καθηγητής σου στο γραφείο του για να συζητήσετε την πρόοδό σου, εσύ οφείλεις να πηγαίνεις. Στην πρώτη πράξη η Κάρολ δέχεται έναν καταιγισμό από τις προσωπικές ιστορίες και απόψεις του Τζών, που κάπου την κάνουν να συνδεθεί μαζί του. Προσπαθεί μεν να την ενθαρρύνει, αλλά σε ένα παιδί το οποίο δεν καταλαβαίνει και του λες ότι η εκπαίδευση είναι κάτι το περιττό και ότι υπάρχουν παιδιά που δεν καταλαβαίνουν, είναι σαν να του λες ότι είσαι μία αποτυχία! Δεν την αδικώ ούτε και για την κρίση πανικού που παθαίνει. Από κει και πέρα όμως δεν θα της δώσω και δίκιο στην καταγγελία που κάνει για σεξουαλική παρενόχληση γιατί πραγματικά στη δεύτερη πράξη προσπαθεί να φύγει από το γραφείο του, την καταπιέζει και της λέει κάτσε εδώ και προσπαθεί να την “τουμπάρει” πολλές φορές. Δεν της δίνω δίκιο σε πολλά πράγματα, όπως και με την εμπλοκή της σε μία ομάδα, που εκεί ξεκινάει να καταλαβαίνει τα πάντα και να μιλάει με όρους.
Αν δεν υπάρχει δόσιμο στο θέατρο, δεν υπάρχει και λόγος να γίνει. Το να το κάνουμε από μία θέση ασφάλειας με μηδενικά ρίσκα, δεν αλλάζει τίποτα μέσα μας. Αν δεν ανοίγουμε τις καρδιές μας, δεν έχει όφελος για μένα.
– Πέρα από το θέατρο συμμετέχεις και στην πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Έρωτας Φυγάς” που πλέον προβάλλεται από τον ΑΝΤ1. Πες μου πώς μπήκες και στον τηλεοπτικό χώρο και πως αισθάνεσαι για αυτό το ρόλο;
Δένια: Ήταν ένα υπέροχο δώρο γενεθλίων το 2022 που μπήκα σε αυτό το πολύ όμορφο ταξίδι που λέγεται “Έρωτας Φυγάς”. Πραγματικά για εμένα είναι πολύ μεγάλη ευλογία αυτή η δουλειά, έχω συναντηθεί με πολλούς ανθρώπους που όλους τους εκτιμούσα και τους θαύμαζα υποκριτικά και για μένα είναι όνειρο να συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω! Ένιωσα πολύ τυχερή που αυτή η δουλειά, είναι και η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά, όπου γνώρισα και ανθρώπους όπως την Μαριάννα Πολυχρονίδη που έχουμε αναπτύξει μία πολύ όμορφη, συγκινητικά βαθιά σχέση, που επίσης την θαύμαζα πολύ ως καλλιτέχνιδα, αλλά τώρα τη θαυμάζω πολύ περισσότερο και ως άνθρωπο! Πιστεύω πολύ σε αυτή τη δουλειά και χάριν σε όλους τους συνεργάτες μου, με έκαναν πολύ να πιστέψω και στον εαυτό μου και μου δίνει δύναμη όταν ακούω ωραία λόγια για μένα και τη δουλειά μου. Όσο αφορά στον ρόλο μου, τη Ρηνιώ, η οποία έχει τραβήξει τα πάνδεινα, αφού είναι ένα κορίτσι το οποίο έχει βιώσει τα πάντα… το τι σημαίνει να είσαι υπηρέτρια σε ένα πολύ μεγάλο αρχοντικό… τι σημαίνει να είσαι γυναίκα τη δεκαετία του ’50… το να ερωτεύεσαι για πρώτη φορά… τι σημαίνει να απογοητεύεσαι ερωτικά… να σε βιάζουν και να πρέπει να ζήσεις μετά από αυτό με την ντροπή γιατί τότε πίστευαν ότι έφταιγε το θύμα… μπορεί να είναι βασανισμένος ο ρόλος μου, αλλά είναι πάρα πολύ ωραίος και μου έχει δώσει δύναμη να μιλήσω για πολύ ωραία θέματα με αποκορύφωμα αυτό του βιασμού, όπου δείξαμε με πολύ ωραίο τρόπο ότι δεν έφταιγε το θύμα. Μακάρι οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες να ήταν μόνο στοιχεία μυθοπλασίας, αλλά δυστυχώς είναι και η πραγματικότητα και μου έδωσε πολύ δύναμη που μπόρεσα να μιλήσω για αυτό με τον τρόπο μου. Λαμβάνω πολύ ωραία μηνύματα από άτομα που τους έχω βοηθήσει και μου στέλνουν και νέα κορίτσια ότι τις έχω βοηθήσει να αποδεχτούν πράγματα, οπότε για εμένα είναι ένας ρόλος ο οποίος και καλλιτεχνικά με ικανοποιεί πολύ, αλλά και ηθικά, αισθάνομαι ότι κάπως βοηθάω και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό!
Λαμβάνω πολύ ωραία μηνύματα από άτομα που τους έχω βοηθήσει και μου στέλνουν και νέα κορίτσια ότι τις έχω βοηθήσει να αποδεχτούν πράγματα, οπότε για εμένα είναι ένας ρόλος ο οποίος και καλλιτεχνικά με ικανοποιεί πολύ, αλλά και ηθικά, αισθάνομαι ότι κάπως βοηθάω και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό!
– Τι σε συναρπάζει στο θέατρο ως θεατή και τι ως ηθοποιό;
Δένια: Νομίζω ότι από την στιγμή που ξεκίνησα να δουλεύω στο θέατρο, δεν μπορώ να αφεθώ εντελώς και να με συνεπάρει κάτι ως απλώς θεατής. Τώρα θα κάνω παρατηρήσεις που αφορούν πολύ τεχνικά πράγματα. Οπότε θα πω το ίδιο πράγμα και ως θεατής και ως ηθοποιός: Το έργο, το πως αυτό είναι φωτισμένο, το πόσο μιλάει στο παρόν και το κατά πόσο είναι δοτικό. Δηλαδή για εμένα αν δεν υπάρχει δόσιμο στο θέατρο, δεν υπάρχει και λόγος να γίνει. Το να το κάνουμε από μία θέση ασφάλειας με μηδενικά ρίσκα, δεν αλλάζει τίποτα μέσα μας. Αν δεν ανοίγουμε τις καρδιές μας, δεν έχει όφελος για μένα. Το θέατρο με συνεπαίρνει όταν δείχνει και τα καλά και τα κακά και σε βοηθάει όχι μόνο να αισθανθείς καλύτερα όταν βγεις, αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι πιο ελεύθερος, ελεύθερος να εκφράσεις και τα καλά σου και τα κακά σου και τα σκοτάδια σου και τα πιο φωτεινά σου σημεία.
– Σε έχω δει ότι ασχολείσαι και με τον χορό. Πες μας κάποια πράγματα και για αυτή σου την ενασχόληση.
Δένια: Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το χορό από πολύ μικρή ηλικία και ξαφνικά εμφανίστηκε στη ζωή μου το Latin και οι ευρωπαϊκοί χοροί και επειδή ήμουν αρκετά καλή, ξεκίνησα να κάνω αθλητικό χορό. Κατεβαίνω δηλαδή με καβαλιέρο σε πρωταθλήματα και ήδη έχω αρκετές διακρίσεις σε αυτό. Κάποια στιγμή που ήμουν σε μεγαλύτερη ηλικία έδωσα εξετάσεις για να πάρω τα επαγγελματικά διπλώματα και έτσι διδάσκω μαθήματα σε μεγάλους και σε παιδιά. Είμαι πλέον δασκάλα χορού, οπότε ο χορός είναι η άλλη μου ζωή και όταν συνδυάζω και το θέατρο είναι πραγματικά ευλογία! Ο χορός είναι θέατρο και το θέατρο είναι χορός οπότε για μένα είναι η απόλυτη ευλογία να μπορώ να τα συνδυάζω και τα δύο!
Ο χορός είναι θέατρο και το θέατρο είναι χορός οπότε για μένα είναι η απόλυτη ευλογία να μπορώ να τα συνδυάζω και τα δύο!
– Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Δένια: Είμαι πλέον σε μία νέα παράσταση θεατρική παράσταση – κωμωδία, η οποία λέγεται “Πίσσα και πούπουλα” με ένα θίασο από νέα παιδιά σε σκηνοθεσία Σοφίας Φυτιάνου. Το έργο το έχει γράψει ο Δημήτρης Καράς και θα είμαστε κάθε Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο ARROYO στον Κεραμεικό. Θα είναι κωμωδία οπότε εκεί θα έχει και το χορευτικό κομμάτι μέσα στον ρόλο μου. Στην παράσταση παίζουν με αλφαβητική σειρά, η Κωνσταντίνα Δαούτη, ο Γιώργος Κουμούτσος, η Αναστασία Νάστια, η Ντεντιάεβα, ο Θωμάς Παπαδάκης, η Νατάσα Παπανδρέου και ο Νικόλας Χατζηβασιλειάδης. Ξεκινάμε από Σάββατο 2 Μαρτίου.
– Ας μιλήσουμε και λίγο για σένα. Πως αποφορτίζεσαι μετά από μία δύσκολη μέρα στη δουλειά;
Δένια: Η αλήθεια είναι ότι αποφορτίζομαι πάρα πολύ δύσκολα. Συνήθως, όταν έχω την τύχη και πραγματικά το εννοώ αυτό, η μέρα μου να ξεκινάει με γύρισμα, πρόβα, παράσταση και να τελειώνει στις 12:00 το βράδυ -που για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία- είναι βέβαια μετά πολύ δύσκολο να αποφορτιστείς γιατί είσαι σε υπερένταση και σε αδρεναλίνη. Συνήθως μου αρέσει όταν γυρνάω σπίτι να διαβάζω ένα βιβλίο, να ηρεμώ, να σκέφτομαι τα πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων και με κάνουν ευτυχισμένη και με βοηθάει πολύ να αποφορτιστώ η γυμναστική και επιλεκτικά το να βρίσκομαι με ανθρώπους που μου δίνουν φως.
– Κάνε μας μία ευχή για το τέλος.
Δένια: Η ευχή που θα ήθελα να κάνω είναι καλά μυαλά για όλους μας, όχι γκρίνια, να ονειρευόμαστε γιατί τα όνειρα είναι για να τα κάνουμε πραγματικότητα! Στη Δένια θα ευχηθώ οι μέρες της να ξεκινούν για πάντα από δω και πέρα 9:00 το πρωί και να τελειώνουν 12:00 το βράδυ.
– Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την τόσο όμορφη κουβέντα που είχαμε και σου εύχομαι από καρδιάς να φτάσεις όλους τους στόχους και όνειρά σου και ακόμη παραπάνω από αυτά!
Δένια: Κι εγώ σε ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση και τις εύστοχες ερωτήσεις.
Απομαγνητοφώνηση – Επιμέλεια: Νίκος Γινάργυρος
Με την Δένια Μιμερίνη και τον Νίκο Γινάργυρο στο τέλος της συνέντευξης.
Καμία κριτική