Σε μια εκρηκτική σύγκρουση με την ακατάπαυστη αντίφαση ενός βασανισμένου ανθρώπινου μυαλού, η θεατρική παράσταση “4.48 Psychosis“, βασισμένη στο έργο της Sarah Kane και σκηνοθετημένη από την ταλαντούχα Ελένη Σκότη, προσφέρει μια συναισθηματική περιπέτεια που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Η performer Pavlina Styl, η οποία δίνει ζωή στον παραληρηματικό μονόλογο της Sarah Kane, εντυπωσιάζει με την ερμηνεία της, εμβαθύνοντας στο πνεύμα και στην ψυχική ασθένεια που διαπνέει το έργο.
Το “4.48 Psychosis” της Sarah Kane αποτελεί ένα εξαιρετικά πολύπλοκο και συναισθηματικά φορτισμένο έργο που εξερευνά την ψυχική ασθένεια, την απόγνωση και την περίπλοκη σχέση μεταξύ αυτοκτονίας και τέχνης. Η Sarah Kane, με τον τρόπο της, οργιάζει μέσα από το κείμενο, προσφέροντας ένα ταξίδι στα σκοτεινά βάθη του ψυχισμού. Το έργο δεν έχει κανονική πλοκή ή χαρακτήρες, αλλά αντί για αυτό περιγράφει το ψυχικό ταξίδι μιας γυναίκας που αντιμετωπίζει τα διάφορα στάδια της ψυχικής ασθένειας. Η γλώσσα της Kane είναι πολύ πυκνή, συχνά σκληρή, αλλά παράλληλα ποιητική, αντανακλώντας με αυτό τον τρόπο την ένταση και τον πόνο που βιώνει η ηρωίδα και δημιουργώντας έναν αφηγηματικό κόσμο που κατακλύζεται από απεγνωσμένη ομορφιά και μια ιδιαίτερη αισθητική εμπειρία για το θεατή.
Το έργο δεν ακολουθεί την παραδοσιακή δομή του θεάτρου, αλλά προσφέρει έναν μονόλογο πολλαπλών φωνών, ένα είδος συνονθύλευσης σκέψεων, συναισθημάτων, και αυτοσχεδιασμού. Οι σκέψεις ανακατεύονται με τα συναισθήματα, δημιουργώντας μια αφηγηματική ροή που αντανακλά την χαοτική κατάσταση της ψυχικής ασθένειας.
Το θέμα της αυτοκτονίας είναι παρόν σε όλο το έργο, με τον αυτοσχεδιασμό της Kane να αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων που οδηγούν κάποιον σε αυτή την απόφαση. Η έλλειψη κατανόησης, οι αντιφάσεις, και ο παραλογισμός είναι τα κεντρικά θέματα, ενώ η τέχνη αναδύεται ως μια μορφή αυτοθεραπείας ή ακόμη και αντίδοτο στην απόγνωση.
Σε μια καταλυτική μεταμόρφωση της σκηνής σε ένα “ψυχιατρικό νοσοκομείο”, οι θεατές καλούνται να γίνουν μάρτυρες μιας ανείπωτης απόγνωσης, αντιμέτωποι με τον πυρετό μιας ψυχής που ποτέ δεν βρήκε ανακούφιση. Η επιλογή της Ελένης Σκότη να μεταφέρει την δράση σε ένα “ψυχιατρικό νοσοκομείο” αποδίδει στη σκηνοθεσία ένα επιπλέον στοιχείο, αναδεικνύοντας έτσι την προσπάθειά της να ενσωματωθεί η καθημερινότητα με την εσωτερική κατάσταση της ηρωίδας, δημιουργώντας έναν περιβάλλον που αποτελεί τόσο σκηνή, όσο και συμβολισμό.
H εξαιρετική επιλογή της Ματίνας Μέγκλα για το μαύρο μακρυμάνικο φόρεμα της ηθοποιού, που παραπέμπει σε ζουρλομανδύα, λειτουργεί ως σύμβολο της συμβιβαστικής και αντιφατικής φύσης της ψυχικής ασθένειας και σημείο αναφοράς για τον αγώνα ανάμεσα στην ψυχική διαταραχή και την επιθυμία για αγάπη. Με άλλα λόγια, το φόρεμα γίνεται όχημα έκφρασης, αντικείμενο συμβολισμού, και συνώνυμο της ευαισθησίας του ψυχικού κόσμου που αναδεικνύεται στη σκηνή. Η επιλογή του μαύρου χρώματος δημιουργεί μια ατμόσφαιρα σοβαρότητας και μελαγχολίας, συμβολίζοντας οπτικά τη σκοτεινή πραγματικότητα που αποκαλύπτεται στο έργο. Η επιλογή αυτή συμβάλλει στην αίσθηση του αβάσταχτου βάρους που κουβαλάει η ηρωίδα, ενώ παράλληλα ενισχύει την εκφραστικότητα της ερμηνείας.
Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη ενσωματώνει με γοητευτικό τρόπο την ατμόσφαιρα και το συναισθηματικό επίπεδο του κειμένου της Sarah Kane, δημιουργώντας έναν κόσμο που είναι ταυτόχρονα σκοτεινός και συναρπαστικά πολύπλοκος.
Στο κέντρο της σκηνής κρέμεται από την οροφή ένα μικρόφωνο ως εκκρεμές, συνδυάζοντας την απομόνωση και την αβεβαιότητα, που συγχρονίζεται με το “τικ-τακ” του ρολογιού, προειδοποιεί για την αναπόφευκτη πορεία προς την ψυχική ασθένεια, προσθέτοντας μια αίσθηση του επείγοντος και του αναπόφευκτου, καθώς η Pavlina Styl πλανάται ανάμεσα σε μανιώδεις φάσεις και στιγμές ηρεμίας. Η Ελένη Σκότη αναδεικνύει με επιδεξιότητα τον ρυθμό της παράστασης, παρέχοντας στην ηθοποιό – perfomer Pavlina Styl τον χώρο να εκτοξεύσει την ερμηνεία της.
Η Pavlina Styl εκπληρώνει το αποστολή της, αναδεικνύοντας με εντυπωσιακό τρόπο τη σύγκρουση ανάμεσα στη λογική και στο παραληρηματικό, μεταμορφώνοντας τον “ποταμό” του μονόλογου της συγγραφέως σε φωνές και τραγούδια. Μέσα από τον ρόλο της τραγουδίστριας, η Pavlina Styl ισορροπεί πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί από την οδύνη, σε στιγμές αισιοδοξίας και αποκάλυψης. Η ερμηνεία της, στο πλαίσιο αυτού του συναισθηματικά φορτισμένου και πολύπλοκου έργου απαιτεί όχι μόνο τεχνική επιδεξιότητα, αλλά και βαθιά συναισθηματική ενσυναίσθηση.
Η επιλογή της Pavlina Styl να υιοθετήσει το ρόλο της Sarah Kane αναδεικνύει την ικανότητά της να εκφράζει με ευαισθησία και αυθεντικότητα τα συναισθήματα και τις σκέψεις της Βρετανίδας συγγραφέως. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται με την παρουσία της είναι σκοτεινή και εντυπωσιακή, συνάδοντας με την αισθητική του έργου και την περίπλοκη ψυχολογία που το διαπνέει. Οι σκηνογραφικές και ενδυματολογικές επιλογές της Ματίνας Μέγκλα, όπως είναι το μαύρο μακρυμάνικο φόρεμα που επέλεξε να φορέσει η Pavlina Styl, μαζί με το σκηνικό της παράστασης, συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα απομόνωσης και συγκέντρωσης, που συμβάλλει στο να κεντρίσει την προσοχή του κοινού.
Την κινησιολογία της παράστασης έχει επιμεληθεί η Μόνικα Κολοκοτρώνη, η οποία δημιουργεί έναν πολυδιάστατο χορό μεταξύ της οπτικής τέχνης και της συναισθηματικής έντασης που ενισχύει τον παραληρηματικό μονόλογο και επισημαίνει την εσωτερική μάχη της ηρωίδας. Η κίνηση αντανακλά τις απότομες αλλαγές συναισθηματικής κατάστασης και τις εξάρσεις του πόνου που αντιμετωπίζει η πρωταγωνίστρια.
Το “4.48 Psychosis” είναι ένα ταξίδι στα βαθύτερα κομμάτια της ψυχής, μια ανατρεπτική εξόρμηση σε έναν κόσμο που συχνά αγνοείται και χάνεται μέσα στους ρυθμούς της σύγχρονης καθημερινότητας. Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη αποτυπώνει τον πόνο και την απόγνωση με εύστοχες εικόνες, ενώ η Pavlina Styl προσφέρει μια συναρπαστική ερμηνεία, αναδεικνύοντας τη σύνθεση και πολυπλοκότητα μιας ψυχικά διαταραγμένης προσωπικότητας.
Σε μία τολμηρή προσέγγιση προς τον ατομικό πόνο ενός εξωτερικά “υγιούς” κόσμου, η παράσταση αφήνει το κοινό της σε μια ανατριχιαστική αναμονή. Το “4.48 Psychosis” δεν είναι ένα απλό θεατρικό έργο, είναι μια εμπειρία που συνθλίβει και αναγεννάται ταυτόχρονα. Η σκοτεινή της αισθητική, η ένταση του λόγου, και η αβίαστη ανακάλυψη της αλήθειας συνθέτουν ένα έργο που παραμένει επίκαιρο και ανατρεπτικό.
Ταυτότητα της Παράστασης:
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία: Pavlina Styl
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ελένη Σκότη
Κίνηση: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Σκηνογραφική επιμέλεια – Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Φωτισμοί – Trailer: Νύσος Βασιλόπουλος
Sound Design: Pavlina Styl, Μαριλένα Ορφανού, Γιώργος Στεφανακίδης
Φωτογραφίες παράστασης: Τζοάννα Βρακά
Μοντάζ: Σταύρος Μαρκουλάκης
Αφίσα Παράστασης: Στέλιος Τριχαντήρης
Performer: Pavlina Styl
Ηχογραφημένη φωνή Ψυχιάτρου: Εβελίνα Αραπίδη
Καμία κριτική