Γράφει η Ρέα Φέρτη

Εχτές, μεσημεράκι Σαββάτου… κινήσαμε για την Πλάκα στην Αθήνα. Κέκροπος 1 Θέατρο Μπέλλος.

Η Βίλια Χατζοπούλου στην σκηνοθεσία και στο κείμενο με εξαιρετικούς νέους ηθοποιούς, και τον Σπύρο Ασημένιο, την Μαρία Καλαμποκια, την Αλεξάνδρα Καρώνη την Αγγελική Μπούρα, την Χρυσάνθη Παπαλεβεντη μας ταξίδεψαν σε μια ιστορία…. ενός ηθοποιού σκηνοθέτη (Σπύρος Ασημένιος) ο οποίος ήταν ερωτευμένος με το θέατρο. Μας τον εκφρασαν, σε κάθε ηλικία της ζωής του δημιουργική και ικανή για δράση. Ο σκηνοθέτης με την γυναίκα που αγάπησε ( Χρυσάνθη Παπαλεβέντη), ο σκηνοθέτης με την κόρη του (Μαρία Καλαμποκια), με την εγγονή του, (Αλεξάνδρα Καρώνη) με μια νεα υποψήφια ηθοποιό ( Αγγελική Μπούρα) αλλά πάνω από όλα με το θέατρο. Αρρώστια της γυναίκας του η επάρατη νόσος… θάνατος. Μια κόρη που εκδικείται και μια εγγονή που θυμάται από διηγήσεις της μαμάς της, τελικά δέχτηκε τον παππού της και ταυτόχρονα την τέχνη και τον καλλιτέχνη. Τον κατηγόρησαν ότι δεν τις κατάλαβε, ότι ήθελε μόνο την τέχνη του, το θέατρο αλλά ήτανε δοσμένος και σε εκείνες με μια λαχτάρα που εκφράστηκε στην κόρη και στην εγγονή του.

Η νέα ηθοποιός ήρθε για να δούμε στα μεγάλα μάτια της την συνέχεια της τέχνης αλλά και οι άλλες νέες ήταν η συνέχεια της ζωής, πιθανά και της τέχνης

Λιτά σκηνικά που εκφράζουν πολλές φορές το δοσιμο στην τέχνη και την λιτή ζωή του καλλιτέχνη.

Συμβολικά τα αντικείμενα στην σκηνή. Οι γνωστές σε όλους μας πια καρέκλες με το κόκκινο βελούδο, τρεις γενιές και ένα στρώμα με ένα διαλυμένο κρεβάτι με χαρακτηριστική σκηνή όταν τραβάνε όλοι το κρεβάτι και το στρώμα μια εδώ και μια εκεί μια πάνω μια κάτω.

Η αγωνία του καλλιτέχνη για ζωή. Η τέχνη και η οικογένεια να τον αγωνιούν και η κάθε γυναίκα με τον βαθύ της πόνο για την τέχνη, την ζωή και τον θάνατο για την εξάντληση και την νεότητα αντιπαραβάλλονται.

Οι ερμηνείες εκφράζονται ως σύνολο. Βαθιές ερμηνείες και υψηλής υποκριτικής ικανότητας, με συναισθήματα χωρίς να χάνουν οι διάλογοι και το κείμενο.

Οι φωτισμοί κεριοι και τα ρούχα σύγχρονα. Οι διάλογοι και οι ρόλοι, της σύγχρονης γης, του σύγχρονου κόσμου ίσως στην Ελλάδα ίσως στο εξωτερικό.

Minimal, λιτό και πολύ πραγματικό για προβληματισμό….

Ευχαριστούμε