Λίγα λόγια για το έργο
Ο Α αφηγείται τη ιστορία του:
πώς μεγάλωσε, πώς έγινε δήμιος της Επανάστασης, πώς εκτέλεσε τον προκάτοχο του, τον Β, επειδή ο τελευταίος σταμάτησε να υπακούει τις εντολές του Κόμματος.
Τι γίνεται όμως όταν κυριεύεται ο ίδιος από αμφιβολίες για την ύπαρξη νοήματος στις εκτελέσεις εχθρών της Επανάστασης και δεν μπορεί να εκτελέσει πλέον τις εντολές του Κόμματος;
Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει προκειμένου να απαλλαγεί από το χρέος του απέναντι στην Επανάσταση;
Η κριτική μας
Ένα ιδιότυπο κείμενο, που αμφισβητεί την ηθική των επαναστάσεων και μιλά για την βία από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είχε κριθεί ως αντιεπαναστατικό από την Ανατολική Γερμανία, και γι αυτό και απαγορεύτηκε. Το «Μάουζερ» είναι ένας τύπος ντουφεκιού, που χρησιμοποιήθηκε στην Ρώσικη Επανάσταση. Το έργο, μας δίνει την ευκαιρία, να κοιτάξουμε πίσω μας και να αναλογιστούμε τους λόγους που το χώμα έχει χορτάσει αίμα -δικό μας αίμα, του αδερφού μας, του πατέρα μας, του γιου μας. Να αναλογιστούμε τα εγκλήματα της ιστορίας και ίσως αυτό βοηθήσει, ώστε να κοιτάξουμε με άλλη ματιά το αύριο. Άλλωστε, πρέπει να θυμόμαστε πως «πρέπει να περπατάμε προσεκτικά γιατί βαδίζουμε πάνω σε νεκροταφεία» όπως λέει ένας στίχος του Πολωνού ποιητή Γιούλιους Σλοβάτσκι.
Η σκηνοθεσία του Κλήμη Εμπέογλου, ήταν πολύ εμπνευσμένη. Το έργο αποδόθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτυπωθεί το κύριο γεγονός, χωρίς ιστορικά πλαίσια, καθώς αφορά κάθε λαό, της οποιαδήποτε εποχής. Ιδιαίτερα, η σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση, επιτάσσει την κριτική μας ματιά, η οποία θα βοηθήσει να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα τα άγρια ένστικτά μας, αυτούς που εντέχνως μας τα χειραγωγούν και τέλος να τα κατευνάσουμε, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε για έναν κόσμο με λιγότερη βία και περισσότερους Ανθρώπους. Με τους ηθοποιούς σε πρώτο πλάνο και με όπλο της το σωματικό θέατρο, αλλά και με τις ιδιαίτερες σκηνοθετικές της τεχνικές, κατάφερε να μας περάσει όλες τις ανησυχίες και τους φόβους.
Οι Έβελυν Ασουάντ, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Αγγελική Ζησούδη και Γιώργος Κισσανδράκης ενσάρκωσαν την ιστορία του Μίλλερ, με εξαιρετική υποκριτική δεξιοτεχνία. Αλληλοεξαρτώμενοι, με αφηγηματική αλληλουχία, αντεπεξήλθαν στις απαιτήσεις του έργου, οι οποίες ομολογουμένως ήταν πολύ αυξημένες. Οι καταπληκτικές αυτοσχεδιαστικές τους στιγμές, έδειξαν πόσο «διαβασμένοι» ήταν, αλλά και το πόσο είχαν δουλέψει.
Μια εξαιρετική παράσταση για το σήμερα, το αύριο, το χθες. Για τον άνθρωπο και την βία. Για τον άνθρωπο και τον Άνθρωπο.
Παίζουν οι ηθοποιοί
Έβελυν Ασουάντ, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Αγγελική Ζησούδη, Γιώργος Κισσανδράκης
Συντελεστές
Συγγραφέας: Heiner Müller
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου(εκδόσεις Άγρα)
Σκηνοθεσία: Κλήμης Εμπέογλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζησούδη
Μουσική: Στέφανος Συμινελάκης
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Σχεδιασμός Σκηνικού: Νίκος Κυριακόπουλος
Κοστούμια: Μυρτώ Σαρμά
Ειδικές Κατασκευές: Μπλερίμ Δαμπιράι
Φωτογραφίες: Νίκος Θωμάς
Σχεδιασμός αφίσας: Παναγιώτα Τζιόβα
Βίντεο: Τάκης Παπαναστασίου
Μοντάζ: Στάμος Δημητρόπουλος
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Αραξιάνα Αβακιάν
Καμία κριτική