Είδαμε την παράσταση "Ο ήχος του όπλου" της Λούλας Αναγνωστάκη στο Altera Pars

Ερμηνευτικά, είναι από τις πιο συγκροτημένες θεατρικές παραστάσεις, απαρτιζόμενη από αξιόλογους ηθοποιούς που μέχρι και στην υπόκλιση καταλαβαίνει κανείς ότι χρειάζεται κάποια ώρα, ώστε να αποφορτιστούν και να γίνουν από «ρόλοι», ηθοποιοί. Και οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης καταφέρνουν να κερδίσουν από τους θεατές "το συμπάσχειν", ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και ρόλου.

Γράφει η θεατρολόγος Αναστασία Φιριππή

Στο θέατρο “Altera Pars” φιλοξενείται η παράσταση «Ο ήχος του όπλου», ένα θεατρικό κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη, με την σκηνοθετική υπογραφή του Πέτρου Νάκου. Στην κατηγορία του μεταπολεμικού θεάτρου, το έργο γράφεται το 1987 και όπως αναφέρει ο Βάλτερ Πούχνερ, «Το θέατρο της Λούλας Αναγνωστάκη είναι βαθιά ιδεολογικό με την ευρύτερη σημασία και αντιστέκεται σε μια καθαρά ιδεολογική ερμηνεία». Ο Πέτρος Νάκος μεταφέρει στο σήμερα το κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη με μία άκρως ποιοτική σκηνοθετική ματιά.

Σε ένα alternative σκηνικό, με την επιμέλεια της Δέσποινας Χειμώνα, με βάση τα φυσικά υλικά, με ηχητικό φόντο την προεκλογική εκστρατεία του 2015 που εντείνει το πολιτικό στίγμα της παράστασης, ο Πέτρος Νάκος στήνει τους ηθοποιούς του, τους ήρωες του κειμένου της Λούλας Αναγνωστάκη, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους υπό φυσιολογικές συνθήκες, συμπάσχουν μεταξύ τους, ενώ παράλληλα είναι πρόσωπα που εκφράζουν μεγάλες ιδέες και ιδανικά. Από την προβληματική των ημερών μας σχέση ενός νεαρού ζευγαριού, την διαχρονική διαταραγμένη ψυχοσύνθεση της μάνας που είναι και γυναίκα, μέχρι την διαρκή και κλιμακούμενη απειλή ενός όπλου.

Επιμελώς δομημένο το σκηνικό παρουσιάζει όλους τους χώρους με την βοήθεια της θεατρικής ψευδαίσθησης πρωτίστως και έπειτα με την βοήθεια των δύο επιπέδων της σκηνής του “Altera Pars” που συμβάλει στην ανάδειξη των παράλληλων δράσεων του έργου επί σκηνής. Προς την ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και ο φωτισμός του Παναγιώτη Μανούση, που δημιουργεί την απαραίτητη για το κλίμα της παράστασης ατμόσφαιρα και αναδεικνύει την κάθε σκηνή ενώ κατευθύνει το βλέμμα του θεατή σε διαφορετικό σκηνικό επίπεδο κάθε φορά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι ενδυματολογικές επιλογές της Δέσποινας Χειμώνα αναδεικνύουν ακριβώς την ηλικία και τον χαρακτήρα του κάθε ήρωα, στη μοντέρνα πάντα μεταφορά του έργου στο σήμερα.

Ερμηνευτικά, είναι από τις πιο συγκροτημένες θεατρικές παραστάσεις, απαρτιζόμενη από αξιόλογους ηθοποιούς που μέχρι και στην υπόκλιση καταλαβαίνει κανείς ότι χρειάζεται κάποια ώρα, ώστε να αποφορτιστούν και να γίνουν από «ρόλοι», ηθοποιοί. Και οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης καταφέρνουν να κερδίσουν από τους θεατές “το συμπάσχειν”, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και ρόλου.

Για την ερμηνευτική της ικανότητα ξεχωρίζει η Μίνα Χειμώνα, καθώς χειρίζεται τον ρόλο της ως “Κάτια” με ιδιαίτερη γλαφυρότητα, πετυχαίνοντας όμως ένα αξιόλογο φυσικό αποτέλεσμα. Η Μίνα Χειμώνα χρησιμοποιεί περίτεχνα τα υποκριτικά της εργαλεία, με ένα πρόσωπο απόλυτα εκφραστικό, με φωνή που λέει την αλήθεια και με σωματική κίνηση, όπως ακριβώς θα είχε φανταστεί την ηρωίδα της η Λούλα Αναγνωστάκη.

Σθεναρή σκηνική παρουσία αποτελεί επίσης, η Λιάνα Παρούση στο ρόλο της “Μαρίκας” παίζοντας με απόλυτη φυσικότητα, κρατώντας μία ισορροπία μεταξύ των υπόλοιπων ηρώων. Η Έφη Κιούκη επάξια έχει τον ρόλο της “Φανής”, με καλοδουλεμένη κίνηση και έκφραση πετυχαίνει την υποκριτική απεύθυνση, ακόμα και στα πιο δύσκολα σημεία του ρόλου της.

Ο Πάνος Νάτσης, με εξίσου υποκριτική δυναμική, αναδεικνύει απόλυτα την ψυχοσύνθεση του Μάρκου, την διαρκή ανάγκη του για ελευθερία. Τέλος, ο Τάσος Περάκης ανταπεξέρχεται στον δύσκολο ρόλο του “Γιαννούκου”, ενός παιδιού με ανασφάλειες, αισθήματα κατωτερότητας και έναν διαρκή φόβο, κατακλεισμένος από την απειλή του όπλου που τυχαία βρέθηκε στα χέρια του.

Η επιλογή του Πέτρου Νάκου της μεταφοράς του έργου στο σήμερα, αναδεικνύει την διαχρονικότητα των νοημάτων του θεατρικού έργου της Λούλας Αναγνωστάκη, υποβάλλοντας τους θεατές σε μία διαδικασία συνεχούς ενσυναίσθησης προς τα τεκταινόμενα.

Συντελεστές της παράστασης

Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος

Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Πέτρος Νάκος

Επιμέλεια σκηνικού: Δέσποινα Χειμώνα

Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης

Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα

Μουσική επιμέλεια: Πέτρος Νάκος / Αγγελική Κοντού

Κινησιολογία: Ελβίρα Μπαρτζώκα

Φωτογραφίες: Τζίνα Σταύρου

Παίζουν οι ηθοποιοί

Κάτια: Μίνα Χειμώνα

Μαρίκα: Λιάνα Παρούση

Μιχάλης: Πάνος Νάτσης

Γιαννούκος: Τάσος Περάκης

Φανή: Έφη Κιούκη

Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου

Ο ήχος του όπλου
Κοινωνικό
σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου

Αναστασία Φιριππή

Ονομάζομαι Αναστασία Φιριππή, είμαι θεατρολόγος, απόφοιτη του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ασχολήθηκα ιδιαίτερα με μαθήματα σχετικά με την αποκωδικοποίηση του θεατρικού φαινομένου αλλά και των κινηματογραφικών ταινιών. Συχνά εμπλουτίζω τις γνώσεις μου παρακολουθώντας Σεμινάρια που έχουν σχέση με το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη δημοσιογραφία. Έχω δημιουργήσει ένα blog στο οποίο γράφω άρθρα σχετικά με το θέατρο καθώς και τις κριτικές μου για θεατρικές παραστάσεις (http://www.misstheater.com). Στα ενδιαφέροντά μου είναι η συγγραφή καλλιτεχνικών κειμένων και οι χειροτεχνίες. Έχοντας ως βασικό εργαλείο τις θεωρητικές αλλά και πρακτικές γνώσεις περί θεάτρου, αφιερώνω αρκετό χρόνο στη συγγραφή άρθρων και κριτικών θεατρικών παραστάσεων. Ό, τι νέο υπάρχει σχετικά με το θέατρο είμαι πάντα πρόθυμη να το μελετήσω και να το αφομοιώσω.
Το Θέατρο συνεχώς εξελίσσεται, έχει φωνή και άποψη, έχει κάτι νέο να πει με μία πρωτότυπη παρουσίαση.