Είδαμε την παράσταση «Oνομάζομαι άγνωστη» στο θέατρο «Αλκμήνη»

Γράφει η Αγγελική Μπάτσου

Βρεθήκαμε στο θέατρο «Αλκμήνη» για να παρακολουθήσουμε την παράσταση της Πολύνας Γκιωνάκη «Ονομάζομαι άγνωστη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Βαμβακά.

Στο Secret Room του θεάτρου, όταν άνοιξαν οι πόρτες του βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πανέμορφο σκηνικό. Ένα πιάνο με την Κρινιώ Νικολάου καθισμένη στο σκαμπό του στα δεξιά μας, στο κέντρο ένας καναπές με τραπεζάκι και στ΄ αριστερά ένας καθρέφτης, μια συρταριέρα, μια καρέκλα και διάχυτη παντού η παρουσία μιας ντίβας της όπερας.

Πολύνα Γκιωνάκη. Μέσα από την τέχνη, μέσα από τις μελωδίες και τις νότες του Verdi, τoυ Bizet, του Bellini, τoυ Puccini, τoυ Wagner, χορεύοντας στους ρυθμούς του βαλς του Dmitri Shostakovich ξεδιπλώνονται παρελθόν και παρόν και μαζί με τη μουσική, ταξιδεύουμε κι εμείς σ΄ένα ταξίδι ζωής…

Λίγα λόγια για το έργο:

Η ιστορία μιας ζωής μέσα σε μια ώρα… Μια ντίβα της όπερας αναπολεί το παρελθόν, που έχει σημαδέψει το παρόν και ονειρεύεται για το αύριο. Όλα τα «αν» που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει την ιστορία της ζωής της, όλα τα «γιατί» μοιάζουν να ενώνονται και να στροβιλίζονται γύρω της, κομμάτια αναμνήσεων και αισθήσεων που έχουν τη δύναμη να βγαίνουν στην επιφάνεια και να καταλαμβάνουν με τη βία, την καρδιά και τις σκέψεις μιας γυναίκας με όνομα.

Μιας γυναίκας όμως, που μοιράζεται μια κοινή ιστορία με χιλιάδες άλλες. Μια γυναίκα, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει ένα συγκεκριμένο όνομα. Μια άγνωστη.

Ο Γιάννης Βαμβακάς με τον σωστό χειρισμό των φωτισμών, τους οποίους έχει αναλάβει ο ίδιος, τις σωστές παύσεις και κορυφώσεις και τη χρήση της μουσικής, κατορθώνει να μας χαρίσει ένα αριστουργηματικό περιβάλλον που παραπέμπει σε μιαν άλλη διάσταση.

Η κριτική μας:

Η Πολύνα Γκιωνάκη γράφει ένα κείμενο, μέσα στο οποίο κάθε γυναίκα βρίσκει κάποια κομμάτια του εαυτού της. Με αυτοβιογραφικά στοιχεία, με αμεσότητα και ειλικρίνεια, εκφράζει μέσω της γραφής της την ιστορία της γυναίκας μέσα από εποχές και καταστάσεις.

Είναι μια πανέμορφη γραφή, εμποτισμένη με συναίσθημα, ευαισθησία και αγάπη, μα ταυτόχρονα με θυμό, πόνο και απώλεια. Η ερμηνεύτρια μας, προχωρά ένα βήμα παραπέρα και κάνει αυτά τα λόγια μια υπέροχη μουσικοθεατρική παράσταση. Με εξαιρετική μαεστρία, ντύνεται τον αστραφτερό κόσμο μιας μεγάλης ντίβας και μας αποκαλύπτει κομμάτι-κομμάτι την ιστορία μιας γυναίκας που έζησε τη φήμη, τον ξέφρενο έρωτα, την αρρώστια, την άρνηση, την προδοσία, τη μητρική αγάπη, μα κυρίως τη μοναξιά. Μια μοναξιά που δεν κάνει διακρίσεις. Κοινό κτήμα όλων των γυναικών, λίγο-πολύ…

Η Πολύνα Γκιωνάκη είναι μια όμορφη, λαμπερή παρουσία, που αφήνει την πόρτα της ψυχής της ανοιχτή και μπορεί κάποιος να δει το πρόσωπο και όχι το προσωπείο. Μέσα από έναν μονόλογο (ίσως το πιο απαιτητικό είδος ως θεατρικός ρόλος), αποδεικνύει το μεγάλο της ταλέντο και κρατάει συγκεντρωμένο και ιδιαίτερα συγκινημένο το κοινό της. Μέσα από την ιστορία μιας τραγουδίστριας της όπερας, μαθαίνουμε και ταυτιζόμαστε με χιλιάδες άλλες ιστορίες που έχουν ζήσει οι γυναίκες. Σε κάθε ιστορία, όσο όμορφη κι αν ακούγεται ή φαίνεται, θα υπάρχει πάντα ο κακός δράκος, ο οποίος παίρνει συνήθως τη μορφή των ανθρώπων που αγαπάμε πιο πολύ. Οξύμωρο, αλλά αληθινό…

Εκείνο το στοιχείο που συγκλονίζει πιο πολύ στη συγκεκριμένη παράσταση, είναι η τελική σκηνή αυτής. Πραγματικά συγκλονιστικό, συγκινητικό σε υπερθετικό βαθμό και βαθιά αληθινό, ένα πρόσωπο της κοινωνίας που τείνει ειδικά τα τελευταία χρόνια να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Μπροστά σε μια κατάθεση ψυχής, δοσμένη με τόσο ταλέντο, τραγικότητα και ευαισθησία, δεν έχουμε παρά να δώσουμε θερμά συγχαρητήρια για κάτι τόσο ξεχωριστό και πανέμορφο. Ένα θέαμα που με πλοίο τη μουσική, μας ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη μιας ιστορίας. Στην ιστορία μιας γυναίκας. Στον κόσμο της πιο γνωστής μας άγνωστης…

Τα πιο όμορφα λόγια αφορούν επίσης τον σκηνοθέτη της παράστασης, Γιάννη Βαμβακά, γιατί μέσα στον περιορισμένο χώρο μιας σκηνής κατάφερε να χωρέσει μια ολόκληρη ζωή. Με τη σύμπραξη του Γιώργου Μαλτέζου, ο οποίος έχει αναλάβει τη σκηνική επιμέλεια, δημιούργησαν το τέλειο περιβάλλον μιας διάσημης άγνωστης και το έκαναν το βασίλειό της, τον τέλειο χώρο όπου η βασίλισσα σαν σε παιχνίδι σκάκι χάνει τελικά το στέμμα της. Με τον σωστό χειρισμό των φωτισμών, τους οποίους έχει αναλάβει ο ίδιος, τις σωστές παύσεις και κορυφώσεις και τη χρήση της μουσικής, κατορθώνει να μας χαρίσει ένα αριστουργηματικό περιβάλλον που παραπέμπει σε μιαν άλλη διάσταση. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για το πανέμορφο αυτό αποτέλεσμα και του ευχόμαστε μόνο επιτυχίες με ό,τι και αν καταπιάνεται!

Η Πολύνα Γκιωνάκη γράφει ένα κείμενο, μέσα στο οποίο κάθε γυναίκα βρίσκει κάποια κομμάτια του εαυτού της. Είναι μια πανέμορφη γραφή, εμποτισμένη με συναίσθημα, ευαισθησία και αγάπη, μα ταυτόχρονα με θυμό, πόνο και απώλεια.

Η σωστή οργάνωση της σκηνοθεσίας που ανέφερα λίγο πιο πριν, κατορθώνει να κάνει να συνυπάρχουν με αρμονικό τρόπο η ντίβα και η βοηθός της, η οποία δεν είναι άλλη από την Κρινιώ Νικολάου. Σε έναν σιωπηρό ρόλο, το μόνο που αφήνει να μιλήσει είναι οι νότες που γεννούν τα δάχτυλά της όταν αγγίζουν τα πλήκτρα του πιάνου και ξεχύνεται στον χώρο μια θεϊκή μελωδία.

Μια εκπληκτική μουσικός, η οποία δένει τέλεια με την Πολύνα Γκιωνάκη και με το πνεύμα της παράστασης και δίνει αυτό το «κάτι» που μαγεύει και ταξιδεύει την καρδιά και το μυαλό. Της αξίζουν επίσης συγχαρητήρια, για τον τόσο υπέροχα μουσικό της ρόλο και ευχόμαστε να την ακούσουμε σύντομα σε παρόμοια μουσικά ταξίδια!

Αξίζει να αναφερθεί ως ένας επιπλέον σημαντικός τομέας της παράστασης, τα υπέροχα ρούχα της Πολύνας Γκιωνάκη, έργο του Atelier Loukia και η χορογραφία του Τάκη Λουκάτου. Τα κομψά ρούχα έδιναν την εντύπωση της ντίβας και ο χορός, γεμάτος τέχνη και αυτός, έντυνε τέλεια τον χαρακτήρα του ρόλου. Εξαιρετικό αποτέλεσμα και για τους δύο δημιουργούς. Μπράβο τους!

Το «Ονομάζομαι άγνωστη» είναι ένα θεατρικό αφιερωμένο σε κάθε άγνωστη γυναίκα, που μπορεί να είναι και η ίδια μας η μητέρα. Είναι γεγονός ότι στις σχέσεις μας τις πιο πολλές φορές αγγίζουμε την επιφάνεια, αγνοώντας (πολλές φορές και ηθελημένα) τα βάθη μιας ψυχής και την πραγματικότητα, η οποία ξεκινά για τη γυναίκα τη στιγμή που κλείνει την πόρτα του σπιτιού της και γίνεται ερωμένη, σύζυγος, σύντροφος και μητέρα. Μέσα από το έργο αυτό, συναντάμε την άγνωστη που εμείς οι γυναίκες κρύβουμε μέσα μας και αντιλαμβανόμαστε ότι άτομα που μοιράζονται κοινές ιστορίες, κάθε άλλο παρά άγνωστα είναι τελικά…

Αν θέλετε να τις ζήσετε ένα απόγευμα, συντροφιά με μια ταλαντούχα ηθοποιό και μια εξαίρετη μουσικό, το θέατρο «Αλκμήνη» σας περιμένει!

Σε έναν σιωπηρό ρόλο, η Κρινιώ Νικολάου το μόνο που αφήνει να μιλήσει είναι οι νότες που γεννούν τα δάχτυλά της όταν αγγίζουν τα πλήκτρα του πιάνου και ξεχύνεται στον χώρο μια θεϊκή μελωδία.

Ταυτότητα παράστασης:

Ερμηνεία: Πολύνα Γκιωνάκη
Αφήγηση-πιάνο: Κρινιώ Νικολάου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βαμβακάς
Σκηνική επιμέλεια: Γιώργος Μαλτέζος
Φωτισμοί-Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Βαμβακάς
Κομμώσεις: Αθηνά Μουστάκα
Φωτογραφίες: Πηνελόπη Μασούρη
Παραγωγή: Γιάννης Βαμβακάς

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα.

Την κυρία Πολύνα Γκιωνάκη ντύνει η κυρία Λουκία (Atelier Loukia).
Ευχαριστούμε τον Τάκη Λουκάτο για την χορογραφία.

Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 12€ & μειωμένο: 8€
Προπώληση viva από 22 Ιανουαρίου: τιμή: 10€

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6947940079

Πρεμιέρα: Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στις 21:30.
Κάθε Παρασκευή στις 21:00 και Σάββατο στις 19:00
μέχρι και το Σάββατο 20 Απριλίου στις 19:00.

Θέατρο «Αλκμήνη»
Αλκμήνης 8, Πετράλωνα
Τηλ.: 2103428650

About
Latest Posts

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.