Είδαμε την Παράσταση "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ"

Το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ" τα έχει όλα. Πάντρεμα κλασικού και μοντέρνου, κινηματογράφου και θεάτρου. Εκπληκτική μουσική και αξέχαστες ερμηνείες!

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη

Την Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου, βρεθήκαμε στο ιστορικό θέατρο Βέμπο και στην πρεμιέρα της παράστασης “Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”, σε σκηνοθεσία Γιάννη Βολιώτη.

Το “Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ” είναι το μοναδικό δημοσιευμένο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, το οποίο κυκλοφόρησε στο μηνιαίο περιοδικό Lippincott’s Monthly Magazine στις 20 Ιουνίου 1890, για το τεύχος Ιουλίου του ίδιου έτους. Οι εκδότες του περιοδικού, φοβούμενοι την ανηθικότητα του μυθιστορήματος, λογόκριναν το έργο και αφαίρεσαν περί τις 500 λέξεις πριν την δημοσίευση, χωρίς να ενημερώσουν τον Ουάιλντ. Ακόμα κι έτσι όμως, το έργο κατάφερε να εξοργίσει το βρετανικό κοινό, οδηγώντας μέχρι και σε κραυγές για δίωξη του συγγραφέα για την προσβολή της Βικτωριανής ηθικής. Τέλος, το συγκεκριμένο έργο θεωρείται ότι ανήκει στην κλασσική Γοτθική λογοτεχνία με έντονο Φαουστικό θέμα.

Ένα τέτοιο κλασικό έργο, που δεν είναι γραμμένο σε θεατρική μορφή, αποτελούσε και πάντα θα αποτελεί σημαντικότατη πρόκληση στο θεατρικό του ανέβασμα. Πόσο μάλλον στην σημερινή εποχή με την βίαιη εισβολή της εικόνας που βιώνουμε στην ζωή μας. Παρόλα αυτά, ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Βολιώτης, κατάφερε με πανέξυπνο τρόπο, χρησιμοποιώντας τρισδιάστατες εικόνες (3D) “προβάλλοντας” και βγάζοντας στο φως έναν ολόκληρο κόσμο New Age ηθικής, με όλα τα επίπεδα, να συνδυάσει το κλασικό με το μοντέρνο, σε ένα πραγματικά επιτυχημένο πάντρεμα.

Το πάντρεμα αυτό εξυπηρετεί και σε άλλους σκοπούς. Επειδή το έργο δεν είναι προσδιορισμένο και προσεγμένο για την θεατρική πραγματικότητα και δοσμένο ως θεατρικό κείμενο , η εικόνα χρησιμοποιείται και για να προβάλλει κάποιες σκηνές του έργου, που αλλιώς θα είχανε μείνει εκτός, ως εξωκειμενικές. Επίσης, το τρισδιάστατο σκηνικό εξυπηρετεί την ρεαλιστική απόδοση σκηνοθεσίας του έργου, καθώς μετατρέπεται σε ότι απαιτεί το κείμενο, από πλούσιο αστικό σαλόνι της εποχής, σε κήπο, δρόμο και τα λοιπά.

Η εισαγωγή του έργου, με τον πρωταγωνιστή Φώτη Λάμαρη να παίζει πιάνο, ενώ προβάλλεται το λογότυπο της παράστασης, αποτέλεσε μια από τις πιο μαγικές σκηνές του έργου. Επιπροσθέτως, ο σκηνοθέτης πόνταρε στο εξαιρετικό ταλέντο του πρωταγωνιστή του στο πιάνο, με αποτέλεσμα η μουσική, η οποία παιζόταν “ζωντανά” επί σκηνής, να συνεπαίρνει τους θεατές. Μάλιστα, το πιάνο ήταν το μοναδικό σκηνικό αντικείμενο που παρέμεινε στην σκηνή καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης, παίρνοντας με αυτό το τρόπο τεράστια σημειωτική σημασία, ως το μόνο μέσο που ο “σκοτεινός” ήρωας είναι πραγματικά ο ευατός του.

Στις ερμηνείες, όλοι οι ηθοποιοί στάθηκαν εξαιρετικοί. Ο Φώτης Λάμαρης, στο ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ, καταφέρνει να κοινωνήσει στο κοινό την αλλαγή του ήρωα μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Μεταμορφώνεται έτσι, μπροστά στα μάτια μας, από παιδί σε σκοτεινό χαρακτήρα. Η Φανή Γεωγαργάκη καταφέρνει να προσφέρει στο όλο εγχείρημα την αθωότητα και την γλυκάδα, που τόσο πολύ απουσιάζουν από το κείμενο. Τέλος οι Δημήτρης Σιγανός, Μιχάλης Παναγόπουλος, Αντώνης Τακτικός και Βασίλης Τερατόρης, αποτελούν την ραχοκοκαλιά της παράστασης, την όχι και τόσο ήσυχη δύναμη του κλασικού αυτού κειμένου.

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ τα έχει όλα. Πάντρεμα κλασικού και μοντέρνου, κινηματογράφου και θεάτρου. Εκπληκτική μουσική και αξέχαστες ερμηνείες!

Αναλυτικές πληροφορίες από τον Οδηγό Θεάτρου

Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ
Δραματική
σε σκηνοθεσία Γιάννη Βολιώτη

Μαριαλένα Δογγούρη

Η Μαριαλένα Δογγούρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Σπούδασε θεατρολόγος στο τμήμα θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Πατρών. Από μικρή είχε βαθιά αγάπη για το θέατρο και τις τέχνες γενικότερα. Μεγάλο χόμπι της η συγγραφή. Μεγάλη αγάπη της τα ζώα.