Υπόθεση:
Στο έργο εκτυλίσσεται η ιστορία μιας ληστείας στο κρεοπωλείο του Κωνσταντίνου Λεβαντή, όπου ως βοηθός εργάζεται ο αδερφός του Μάνθος Καλαντζής και εξαιτίας αυτής, βλέπουμε να ξετυλίγονται μέσα στο ψυγείο τα “τραύματα” που έχουν οι πρωταγωνιστές. Όσα ποτέ δεν είπαν ή δεν πρόλαβαν να κάνουν και όλα αυτά για τα οποία πλέον μετάνιωσαν που έκαναν. Οι δύο ηθοποιοί μέσα από τα λόγια και την κίνησή τους εμφανίζονται μπροστά μας ξεγυμνώνοντας την κοινωνία μας. Στερεότυπα, όνειρα που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν, ψεύτικες ελπίδες μέσω talent shows, προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις και το βασικότερο όλων, έλλειψη επικοινωνίας. Μεγαλώνουμε με ανθρώπους δίπλα μας και δεν ξέρουμε καν τι σκέφτονται, τι θέλουν, τι ονειρεύονται, τι αγαπούν.
Μέσα στο ψυγείο δοκιμάζονται τα σώματά τους, οι αντοχές τους, φυσικές και ψυχικές. Εκεί μέσα όμως, όπου χάνουν και βρίσκουν διαρκώς την ελπίδα, καταφέρνουν να γίνουν ανθρώπινοι, κι αν αυτό ακούγεται πολύ, τουλάχιστον για μια φορά άκουσαν, κατανόησαν, συμφιλιώθηκαν με τη ζωή, δεν τους χώριζε τίποτα παρά μόνο τους ένωνε ο κοινός τους φόβος. Όπως άλλωστε πολλές φορές έχει ειπωθεί, μπροστά στο θάνατο όλοι είμαστε ίσοι.
-Τι σκέφτεσαι ?
-Το θάνατο.
Η κριτική μας:
Το Θέατρο 104 είναι το καλύτερο μέρος για να συνδυάσει κανείς έναν καφέ ή ένα ποτό αναλόγως την ώρα, πριν ή μετά την παράσταση. Ο χώρος εντός του θεάτρου είναι ζεστός, σχεδόν σαν σπίτι ενώ έξω, στα κλασικά σιδερένια τραπέζια απολαμβάνεις μιαν άλλη ατμόσφαιρα, αυτή ενός κήπου, όπου πάλι θα έλεγα πως μου θυμίζει σπίτι.
Η σκηνοθεσία της Ράνιας Νικολούλη ήταν ευρηματική, την διακατείχε μια ενσυναίσθηση στην σχέση ανάμεσα στους ηθοποιούς και επικράτησαν ρεαλιστικά στοιχεία, όσο αναφορά τον χώρο και τον χρόνο στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία της Αμπρίλ Θαμόρα. Η σκηνοθετική της προσέγγιση στις δραματικές σκηνές της παράστασης ήταν όπως έπρεπε, ώστε να μας προσδώσουν ακόμα παραπάνω ένταση και αγωνία.
Το βασικότερο ίσως όλων, η ερμηνεία των δύο ηθοποιών, του Κωνσταντίνου Λεβαντή και του Μάνθου Καλαντζή ήταν κάτι που θα έλεγα πως συγκλονίζει. Οι φορτισμένοι μονόλογοι, οι συναισθηματικοί διάλογοι δεν νομίζω πως θα αφήσουν κανέναν θεατή ασυγκίνητο, κυριολεκτικά και μεταφορικά μιλώντας.
Είδαμε την παράσταση στο black box. Τα σκηνικά από την Ιωάννα Κατσιαβού ήταν απλώς το κάτι άλλο. Μάλιστα το τέλος του έργου σε συνδυασμό με αυτά τα σκηνικά ήταν ευφυές και πολύ έντονο συναισθηματικά.
Ο φωτισμός υπό τον έλεγχο της Κατερίνας Μαραγκουδάκη ήταν πολύ όμορφα στρατευμένος δίνοντας ένταση στις εκφράσεις των ηθοποιών σε σημεία στα οποία ήταν ιδιαίτερα φορτισμένοι, αλλά βοήθησαν παράλληλα πολύ και οι σκηνοθετικές υπερβάσεις.
Η ενδυμασία και το μακιγιάζ σε επιμέλεια Ιωάννας Κατσιαβού και Βασιλικής Τσιότα αντίστοιχα, είναι απλά, αλλά επιτηδευμένα, με σκοπό όλα να φαντάζουν σαν να έγιναν απρόσμενα, όπως συνέβη από τη μια στιγμή στην άλλη που βρέθηκαν αυτοί μέσα στο ψυγείο.
Η χορογραφία της Μαριάννας Τσαγκαράκη σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, προκαλεί μεγάλη αίσθηση. Τόσο η κινησιολογία των δύο χωριστά, όσο και μαζί είναι σαν ένας “χορός”, ο χορός της ζωής.
Σε όλα αυτά δίχως άλλο ξεχωρίζουν η πρωτότυπη μουσική από τον Παναγιώτη Νικολακόπουλο και το video art της Αγγελίνας Βοσκοπούλου, τα οποία είναι αναπόσπαστα κομμάτια της παράστασης, διότι αυτό που παρακολουθήσαμε είναι ένας πετυχημένος συνδυασμός όλων των παραπάνω και καταφέρνει πραγματικά να ολοκληρώσει το θέαμα και να αφήσει το κοινό του πλήρες.
Μεγαλώνουμε με ανθρώπους δίπλα μας και δεν ξέρουμε καν τι σκέφτονται, τι θέλουν, τι ονειρεύονται, τι αγαπούν.
Συντελεστές:
«Το ψυγείο»
της Αμπρίλ Θαμόρα
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ –Δημήτρης Ψαρράς
Σκηνοθεσία: Ράνια Νικολούλη
Σκηνικά-Κοστούμια: Ιωάννα Κατσιαβού
Κινησιολογία: Μαριάννα Τσαγκαράκη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Πρωτότυπη μουσική: Παναγιώτης Νικολακόπουλος
Επεξεργασία ήχων : Σωτήρης Καναρέλης
Video art: Αγγελίνα Βοσκοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνια Δαμουλιάνου
Επικοινωνία παράστασης: Αλέξανδρος Κωνσταντάκης
(6949458018 / alexandroskonst@gmail.com)
Δημόσιες σχέσεις: Χάρης Μαραγκός
Φωτογραφία: Δημήτρης Τριανταφύλλου
Make up artist: Βασιλική Τσιότα
Trailer παράστασης: Στέλιος Δάγκας
Μουσική διδασκαλία:Εύα Θωμοπούλου
Φωτογραφίες αφίσας:Νικόλας Σταυρόπουλος
Γραφιστικά: Παναγιώτης Διαμαντούλης
Φιόνα Βύσκα
Μεγαλώνοντας με αγάπη για τη διαφορετικότητα και την ιδιομορφία των πολιτισμών αρχικά αφοσιώθηκα στις ξένες γλώσσες με μητρικές μου την Αλβανική και την Ελληνική, γνωρίζω άπταιστα Αγγλικά όπως και αρκετά Γαλλικά και Τούρκικα.
Σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας με έμφαση στο Marketing, για το οποίο έχω παρακολουθήσει και ειδικά σεμινάρια. Παράλληλα πάντα ασχολούμαι ενεργά με τη Ζωγραφική και τη Συγγραφή παιδικών βιβλίων κάνοντας πλέον και τα πρώτα βήματά μου ως freelancer.
Latest posts by Φιόνα Βύσκα (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Περί τυφλότητος” στον πολυχώρο BIOS - 20 Δεκεμβρίου 2017
- Είδαμε την παράσταση “Το ψυγείο” στο θέατρο 104. - 16 Δεκεμβρίου 2017
Καμία κριτική