Μια ξεχωριστή συνέντευξη με τον ηθοποιό και μουσικό, Πέτρο Μπουσουλόπουλο

Ο Πέτρος Μπουσουλόπουλος, είναι ένας άνθρωπος που μοιάζει να έχει αποτινάξει εντελώς από πάνω του κάθε τιμητικό τίτλο και ταμπέλα και συνεχίζει τον δρόμο του, με την κιθάρα στον ώμο, “κάνοντας απλά τη δουλειά του”. Για τον λόγο αυτό, οι κουβέντες του είναι μετρημένες, σοβαρές, σταράτες, γεμάτες όμως με ανώτερο πνεύμα και χιούμορ. Ιδού γιατί η συνέντευξη που ακολουθεί είναι 100%, θα έλεγε κανείς, αληθινή.
Ο καλλιτέχνης μας, ο οποίος αυτήν την περίοδο παίζει στο Θέατρο “Χυτήριο”, στην παράσταση “Η ζωή μετά χαμηλών πτήσεων” του Αρκά, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγορά,  ξεκίνησε την καριέρα του το 2003, μα έγινε ιδιαίτερα γνωστός σε όλους μας μέσα από τον ρόλο του ως Μάρκος Μαυροτσούκαλος στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Ευτυχισμένοι μαζί” (2007-2009). Το σερί των τηλεοπτικών του επιτυχιών συνεχίστηκε με πρωταγωνιστικούς ρόλους στις εξής σειρές: “Η ζωή μιας άλλης” (2010-2012), “Είναι στιγμές” (2012), “Ρουά Ματ” (2014-2015), και “Κὀκκινο νυφικό” (2017-2018). Ξεχωριστή είναι επίσης και η σχεδόν παράλληλη πορεία του με τη μουσική, η οποία τον οδήγησε στον πρώτο του μουσικό δίσκο-single με τίτλο “Η αγάπη μου ένα βράδυ”, o oποίος κατάφερε να γίνει χρυσός. Όλα αυτά τα χρόνια εμφανίζεται επίσης σε Live στα οποία παίζει μαζί με την μπάντα του, πότε λαϊκό-ρεμπέτικο και πότε ελληνικό ροκ.
Το “παιδί”του όμως, στο οποίο έχει επενδύσει καρδιά και ψυχή είναι το νέο του Θεατρικό Εργαστήρι “Αγιούτο”, το οποίο μετρά σχεδόν δύο χρόνια ζωής και βρίσκεται στη Ρόδο. Επίσης, ένα νέο παράρτημα του άνοιξε πολύ πρόσφατα και στο Ρέθυμνο Κρήτης. Είναι ένα εργαστήρι το οποίο αποτελείται από μια ομάδα καταξιωμένων ηθοποιών και εξειδικευμένων θεατρολόγων. Λειτουργούν τμήματα για παιδιά, εφήβους, και ενήλικες . Το ίδιο το όνομα του, “Αγιούτο”, συμβολίζει την ανάγκη για βοήθεια που όλοι μας έχουμε και μας προσφέρεται απλόχερα μέσα από την ενασχόλησή με την τέχνη και το μοίρασμα αυτής της κοινής και πανέμορφης εμπειρίας με άλλους ανθρώπους. Ας ακούσουμε όμως τι έχει να μας πει ο τόσο ουσιαστικός, Πέτρος Μπουσουλόπουλος!

– Μπάτσου Αγγελική: Πέτρο, αυτή την περίοδο σε βρίσκουμε στην παράσταση “Αρκάς: η ζωή μετά χαμηλών πτήσεων”, στο θέατρο “Χυτήριο”. Θα ήθελα να μας πεις πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, και ποιες είναι οι εντυπώσεις και τα πρώτα σου συναισθήματα από τη συνεργασία αυτή;

– Πέτρος Μπουσουλόπουλος: Με πολύ απλά λόγια, θα σου πω ότι με πήρε ο Χρήστος Τριπόδης, που κάνει την παραγωγή και που παίζει και κάποιο ρόλο μέσα στο θεατρικό, και μου πρότεινε να συμμετάσχω στην παράσταση. Ήταν χαρά μου όταν άκουσα ότι πρόκειται για κάτι που έχει γράψει ο Αρκάς, μια και τον διαβάζω από παλιά. Η πρώτη εντύπωση είναι θετική. Στην παρούσα φάση, βρισκόμαστε στην τέταρτη παράσταση, είμαστε στην αρχή, και όπως καταλαβαίνεις, υπάρχει ενθουσιασμός για την ώρα. Περνάμε πολύ καλά και έξω και πάνω στη σκηνή, αυτό που προσπαθούμε να αποδώσουμε μας ικανοποιεί, προσπαθούμε να το εξελίξουμε και φαίνεται να υπάρχει και μια θερμή ανταπόκριση από τον κόσμο που έρχεται να μας δει.

– Αγγελική: Ποια κοινά στοιχεία με τους ήρωες του έργου πιστεύεις ότι μπορεί να βρει ο Έλληνας και γενικά, ποια νοήματα πιστεύεις ότι περνάει ο Αρκάς μέσα από τα σκίτσα του και την γραφή του;

– Πέτρος: Νιώθω ότι o Aρκάς πατάει κυρίως στην ωμή αλήθεια των σχέσεων, της καθημερινότητας και των καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μας γενικότερα…κι ας έχει αυτό που διαβάζουμε στα κόμικ, εκ πρώτης όψεως πλάκα. Κάτι μπορεί να είναι αστείο και να κρύβει ταυτόχρονα μπόλικη αλήθεια μέσα. Ο κάθε άνθρωπος βέβαια, αντιλαμβάνεται τα πράγματα όπως ξέρει, μπορεί και βολεύεται.

– Αγγελική: Έχεις ξεκινήσει τα τελευταία δύο χρόνια ένα Θεατρικό Εργαστήρι με το όνομα ”Αγιούτο” το οποίο το ξεκίνησες στη Ρόδο και τώρα βρίσκεται κι ένα δεύτερο Εργαστήρι και στο Ρέθυμνο, στην Κρήτη. Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια γι αυτή σου την προσπάθεια.

– Πέτρος: Το Θεατρικό Εργαστήρι “Αγιούτο”, είναι μία προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από ενάμιση χρόνο και διανύουμε ήδη την δεύτερή μας χρονιά για τη Ρόδο και την πρώτη για το Ρέθυμνο. Καταρχήν, το Θεατρικό Εργαστήρι είναι για εμένα, ένα σχολείο. Έχει μια ανταπόκριση από τον κόσμο που είναι συγκινητική και νιώθει κάποιος εύκολα ότι όλα αυτό έχει γίνει με πολλή αγάπη. Είναι τρομερά σημαντικό να νιώθεις ότι εκτιμούν ότι είσαι εκεί και ότι παλεύεις γι αυτό που αγαπάς. Ελπίζω τουλάχιστον με έναν τρόπο να δίνω έμπνευση σε κάποιους ανθρώπους, όπως κι εκείνοι δίνουν σε εμένα και να μπορώ να βάζω τα δυνατά μου και να το προσπαθώ όσο γίνεται περισσότερο, γιατί θέλει πολλή οργάνωση. Όλα αυτά με πολύ κέφι και τρέλα φυσικά! Τι λίγα λόγια τελικά ; Αυτό θέλει μια συνέντευξη από μόνο του!

– Αγγελική: Μέσα από αυτή σου την προσπάθεια ως καλλιτέχνης γενικά, τι έχεις να συμβουλεύσεις τα νέα παιδιά τα οποία ξεκινούν να μπουν στο χώρο της υποκριτικής;

– Πέτρος: Αν και δεν ήμουν ποτέ καλός στις συμβουλές, ούτε και γενικά καλλιτέχνης, μάλλον θα πω να κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά να το κάνουν με μεράκι. Να χαιρόμαστε και τη διαδικασία. Όχι μόνο το χειροκρότημα!

Το Θεατρικό Εργαστήρι “Αγιούτο” είναι για εμένα, ένα σχολείο. Έχει μια ανταπόκριση από τον κόσμο που είναι συγκινητική και νιώθει κάποιος εύκολα ότι όλα αυτό έχει γίνει με  πολλή αγάπη.  Είναι τρομερά σημαντικό να νιώθεις ότι εκτιμούν ότι είσαι εκεί και ότι παλεύεις γι αυτό που αγαπάς.

– Αγγελική: Επιστρέφοντας ξανά στην παράσταση… πρόκειται για ένα καθαρά χιουμοριστικό έργο και γενικά κι εσένα σε έχουμε γνωρίσει μέσα από χιουμοριστικός ρόλους, οπότε θα ήθελα να μου πεις Πέτρο, τι ρόλο παίζει για σένα το χιούμορ στη ζωή σου;

– Πέτρος: Το χιούμορ σίγουρα έχει ένα λυτρωτικό ρόλο. Όλοι μας αποζητάμε το γέλιο, το καλό χιούμορ, που βγαίνει αβίαστα και μας κάνει να γελάμε μέσα από την καρδιά μας και έχει πάντα κάτι να μας πει. Και φυσικά, και στη δική μου ζωή, το στοιχείο αυτό παίζει σπουδαίο ρόλο γιατί τελικά είναι η ματιά, είναι ο τρόπος που κοιτάς κάποιον για να δεις πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Αυτό το καταλαβαίνεις με τον τρόπο που εκφράζεται κάποιος, κι αν ο τρόπος αυτός χρησιμοποιεί την ευφυϊα που κρύβει το χιούμορ, είναι τελικά ο καλύτερος!

– Αγγελική : Όσον αφορά την τέχνη της υποκριτικής, θεωρείς ότι η κωμωδία είναι μια δύσκολη τέχνη; Δηλαδή, είναι δύσκολο να κάνεις τον άλλον να γελάσει πραγματικά;

– Πέτρος: Ναι, φυσικά και είναι δύσκολο γιατί πρέπει να περάσεις πρώτα από το δράμα σε αυτό που κάνεις για να βγει κάτι χιουμοριστικό. Κατά την άποψή μου, θα πρέπει να υπάρχει από πριν ένα δραματικό υπόβαθρο. Μπορεί να γελάμε με αυτά που συμβαίνουν, αλλά πάντοτε, σε κάθε γεγονός, υπάρχει από πίσω κάτι πιο σοβαρό. Οπότε, ως ερμηνευτής, καλείσαι να αντιμετωπίσεις αρχικά το δράμα και έπειτα το χιουμοριστικό μέρος. Βέβαια εγώ, αυτό που απολαμβάνω να παίζω στο θέατρο είναι σίγουρα η κωμωδία. Αν και δε σου κρύβω, θέλω να ασχοληθώ και με το δράμα!

– Αγγελική: Πώς ακριβώς μπήκε στη ζωή σου η υποκριτική;

– Πέτρος: Αυτό είναι και το παράδοξο… ότι η υποκριτική ξεκίνησε για μένα μέσα από ένα ωδείο όπου έκανα μαθήματα κιθάρας. Κάποια στιγμή στο ωδείο ανεβάσαμε ένα μιούζικαλ, το Grease, στο οποίο συμμετείχαν τα παιδιά. Η παράσταση αυτή είχε σεμιναριακό χαρακτήρα και τελικώς μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, αγάπησα το θέατρο.

– Αγγελική: Ας πάμε τώρα και στη μουσική σου ιδιότητα. Θα θέλαμε να μας πεις Πέτρο, πώς ξεκίνησε η μουσική για εσένα;

– Πέτρος: Η μουσική ξεκίνησε για μένα από μικρή ηλικία. Έκανα κάποια μαθήματα κιθάρας από 15-16 χρονών και μετά, όταν ασχολήθηκα με τα θεατρικά, σταμάτησα για μεγάλο χρονικό διάστημα τη μουσική. Κάποια στιγμή, στο “Ευτυχισμένοι μαζί”, που έπρεπε ως ρόλος να παίζω κιθάρα, είδαν ότι ξέρω να παίζω, και όλο αυτό έπειτα βγήκε πιο φυσικά πλέον στην επιφάνεια. Έτσι, εγώ και η μουσική μου παρέα, κάνουμε κάποια live με τραγούδια που αγαπάμε. Έχουμε φτιάξει έτσι, ένα μουσικό παρεάκι και παίζουμε σε κάποια μαγαζιά που αγαπώ και που απολαμβάνουμε να είμαστε όλοι μαζί, μια κεφάτη ομάδα. Έχω ένα σχήμα που παίζουμε παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα και ένα άλλο, που παίζουμε κυρίως ελληνική ροκ σκηνή.

– Αγγελική: Στη ζωή σου, σε ποια τέχνη θα πίστευες ότι γέρνει περισσότερο η ζυγαριά; Στην υποκριτική ή στo τραγούδι και στη μουσική;

– Πέτρος: Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, για να είμαι ειλικρινής. Τη μια στιγμή μπορεί να γείρει προς την υποκριτική, την άλλη προς τη μουσική. Όπως συμβαίνει και σε όλα τα πράγματα, τίποτα δε διαρκεί για πάντα και τίποτα δεν είναι σίγουρο ότι θα θέλεις να το κάνεις για πάντα. Στην τελική, αν το σκεφτείς καλύτερα, ωραία είναι και τα διαλείμματα!

– Αγγελική: Ποιο κοινό πιστεύεις ότι είναι το πιο δοτικό και σε ποιο εσύ εισπράττεις και αντιλαμβάνεσαι περισσότερο την ενέργειά του; Στο θεατρικό κοινό ή στο μουσικό;

– Πέτρος: Καλύτερα την ενέργεια την αντιλαμβάνομαι στο θέατρο γιατί η αλήθεια είναι ότι βοηθάει ο τρόπος που ο θεατής θα δει την παράσταση όπου γίνεται απόλυτη ησυχία. Υπάρχει μια προσήλωση και συγκέντρωση σε όλο αυτό, ενώ στη μουσική σκηνή τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο κόσμος μπορεί να μιλάει, να πίνει το ποτό του, και γενικά να είναι πιο χαλαρός. Τη μουσική την αντιλαμβάνεται κανείς βέβαια ως ενέργεια (όπως και το θέατρο, αλλά είναι διαφορετικό.
Συνολικά, και οι δύο σκηνές είναι ένα διαφορετικό μάθημα για τον άνθρωπο που στέκεται πάνω στη σκηνή και πρέπει να παραθέσει αυτό που έχει, είτε μουσικά είτε θεατρικά.

– Αγγελική: Υπάρχει μια συμβουλή που θυμάσαι από κάποιον που σου έχει δώσει όταν πρωτοβγήκες ως ηθοποιός;

– Πέτρος: Μη φοβάσαι όταν παίζεις. O κόσμος το καταλαβαίνει και όλο αυτό «δεν περνάει». Δε θέλει να βλέπει φοβισμένους ανθρώπους γιατί είναι έτσι κι αλλιώς φοβισμένος από μόνος του. Δεν θα πω ποιος μου το είπε αλλά ήταν κάτι που μου έμεινε!

– Αγγελική: Πέτρο, πιστεύεις ότι μέσα από αυτό τον καλλιτεχνικό χώρο μπορούν ν’ αναπτυχθούν γνήσιες φιλίες;

– Πέτρος: Μπορούν. Μπορούν και όχι.

– Αγγελική: Τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε όλοι βιώσει την κρίση, η οποία έχει επηρεάσει και το θέατρο και γενικά τον καλλιτεχνικό χώρο. Θα ήθελα να σε ρωτήσω, εσύ πώς την βιώνεις και σε τι επίπεδο σε έχει επηρεάσει;

– Πέτρος: Νομίζω πλέον ότι πάθαμε ανοσία. 10 χρόνια είναι κάπως πολλά. Η παρηγοριά μου πάντως για όλα τα παράλογα πολιτικοκοινωνικά που συμβαίνουν γύρω μας και προαποφασίζουν πριν από εμάς για εμάς, είναι η σκέψη ότι οι παππούδες μας ζήσανε και τον 2ο παγκόσμιο και τον εμφύλιο. Βαστάτε λοιπόν!

Συντελεστές παράστασης

Πρωταγωνιστούν αλφαβητικά:
Θανάσης Βισκαδουράκης, Σοφία Βογιατζάκη, Γιώργος Γαλίτης, Μάρα Δαρμουσλή, Κατερίνα Θεοχάρη, Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Χρήστος Τριπόδης, Γιώργος Χατζής, Βασίλης Ζώης, Δημήτρης Αγοράς

Συγγραφέας: ΑΡΚΑΣ
Θεατρική Διασκευή / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγοράς
Kοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Χορογραφίες: Αντιγόνη Γύρα
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Χρήστος Τριπόδης
Παραγωγή: ΜΕΘΕΞΙΣ, Χρήστος Τριπόδης
Επικοινωνία: 210 7622034 & 6943290294