Ο  Κωνσταντίνος Τσονόπουλος μας μιλάει “Από…έρωτα”

Γράφει η Μπάτσου Αγγελική

Είναι πραγματικά ψυχοθεραπευτικό και πραγματική ξεκούραση να συναντά κανείς νέους καλλιτέχνες με όραμα, δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον. Κυρίως όμως, είναι πραγματικά ενθαρρυντικό να αντιλαμβάνεται κάποιος ότι τα νέα παιδιά ξέρουν να ερωτεύονται και ν’ αγαπούν βαθιά και ειλικρινά. Έστω και μέσα από ηλεκτρονικά μηνύματα, sms σε κινητό, μοντέρνα στιχάκια και μηνύματα γραμμένα σε σπρέι στους τοίχους, ο έρωτας είναι τελικά αυτός που κινεί τον κόσμο… Και για όλους όσους αναρωτιούνται τι μένει τελικά από όλα αυτά, ο Κωνσταντίνος Τσονόπουλος απαντά ότι “μένει ό,τι αξίζει”. 

Ο πρωταγωνιστής της παράστασης στο Τρένο στο Ρουφ, “Vincent, αίμα στο χιόνι”, ντύνεται τα χρώματα, τις λέξεις και τα τραγούδια του φτερωτού Θεού και μας περιμένει με την παρέα του όλους ξανά στη μουσική σκηνή Σφίγγα, για να μας πει αναλυτικά τι μπορεί να μας συμβεί…” Από…έρωτα”.

Οι kallitexnes.gr καλωσορίζουν στην παρέα τους, τον Κωνσταντίνο Τσονόπουλο, ο οποίος μαζί με τον σκηνοθέτη Ευθύμη Χρήστου, παρουσιάζει σε επανάληψη τη μουσικοθεατρική παράσταση “Aπό…έρωτα”, στη μουσική σκηνή Σφίγγα. Κωνσταντίνε, πώς νιώθεις που επιστρέφεις ξανά σε μια παράσταση που τόσο αγάπησες;

Κ.Τ: Ανυπομονούσα! Το «Aπό…έρωτα» είναι μια παράσταση που φτιάξαμε από το μηδέν, μια παράσταση που αγκάλιασε ο κόσμος και αγαπήσαμε κι εμείς. 

Πώς ακριβώς προέκυψε η ιδέα της συγκεκριμένης παράστασης και η συνεργασία σου με τον Ευθύμη;

Κ.Τ: Την περίοδο που μου έγινε η πρόταση από την Σφίγγα, δούλευα πάνω σε μια ιδέα με γράμματα που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να συμβεί! Πήρα τηλέφωνο τον Ευθύμη και του είπα να το κάνουμε μαζί. Ο Ευθύμης είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ, σαν φίλο και σαν συνεργάτη, οπότε όλα τα άλλα ήταν εύκολα. Στις πρόβες γελάσαμε πολύ!

Processed with VSCO with a4 preset

Πρέπει να προσαρμοστούμε στην εποχή. Ο ρομαντισμός δεν χάνεται στο μέσο της επαφής, αλλά στην πρόθεση, την ουσία και την αλήθεια της επαφής.

Τελικά, “Aπό…έρωτα”, τι μπορεί και πού μπορεί να φτάσει κάποιος;

Κ.Τ: Δεν υπάρχει όριο. Ο έρωτας μηδενίζει κάθε όριο. Στον έρωτα αναθεωρείς, ζεις, πονάς, τα δευτερόλεπτα γίνονται ώρες και οι μέρες γίνονται λεπτά.

Η παράσταση αυτή αναφέρεται σε γράμματα, μηνύματα ηλεκτρονικής ή μη μορφής, απεσταλμένα ή μη… Πιστεύεις ότι όντως ισχύει το γνωστό “scripta manent” (τα γραπτά μένουν);

Κ.Τ: Μένει ό,τι αξίζει.

Νιώθεις ότι κάτι το οποίο δε στάλθηκε ποτέ έχει την ίδια δύναμη και αξία σε σχέση με κάτι το οποίο έφτασε στον προορισμό του;

Κ.Τ: Αξία έχει να μοιράζεσαι. Συναισθήματα, σκέψεις, εικόνες, λόγια έρωτα, ποιήματα. Να μοιράζεσαι.

Ποια η σημασία του αποστολέα και του παραλήπτη ενός μηνύματος; Ποιοι θεωρείς ότι είναι οι παράμετροι που καθορίζουν αν όντως μια γραπτή ερωτική επικοινωνία είναι επιτυχημένη;

Κ.Τ: Η διαθεσιμότητα, η συχνότητα, η αλήθεια και η ελευθερία.

Η έμπνευση στη συγγραφή των κειμένων της παράστασης προήλθε από προσωπικά σου βιώματα μόνο ή εμπνεύστηκες και από άλλες ιστορίες;

Κ.Τ: Στην παράσταση ακούγονται κυρίως κείμενα και ποιήματα που έχουν ταξιδέψει στο χρόνο, όμως παράλληλα ακούγονται και κείμενα δικά μου, των παιδιών που παίζουμε μαζί και του Δημήτρη Οικονόμου. Η έμπνευση ήρθε από δικά μας βιώματα, αλλά είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα ταυτιστούν. 

Με βάση αυτά που διαβάζω στο δελτίο τύπου της παράστασης, θα ήθελα να μου πεις, αν θες και θυμάσαι, το πιο ωραίο γραπτό κείμενο που έχεις διαβάσει ποτέ σε post it ή ακόμα και σε τοίχο!

Κ.Τ: «Χάθηκε ο έρωτας» (σε τοίχο)

Ένα μήνυμα στο messenger είναι πλέον μια μοντέρνα τακτική, όπου κάποιος κερδίζει σε χρόνο και αμεσότητα. Μήπως όμως έτσι χάνεται ο ρομαντισμός, ειδικά στα πρώτα στάδια μιας σχέσης;

Κ.Τ: Πρέπει να προσαρμοστούμε στην εποχή. Ο ρομαντισμός δεν χάνεται στο μέσο της επαφής, αλλά στην πρόθεση, την ουσία και την αλήθεια της επαφής.

Αν θες, θα μπορούσες να μας αναφέρεις 5 αγαπημένα σου μουσικά κομμάτια που αναφέρονται στον αιώνιο φτερωτό Θεό;

Κ.Τ: Το Kοπερτί (Λένα Πλάτωνος), Θα καθόμουνα πλάι σου (Σοφία Βέμπω), Je t’ aime (Lara Fabian), Volver volver (Buika), Un altra te (Eros Ramazzotti)

Ακολούθως, αν θες, πες μας κάποιους στίχους από ποίηση ή γνωμικό περί έρωτα, τα οποία θεωρείς ότι σε αντιπροσωπεύουν περισσότερο.

Κ.Τ: Θα μοιραστώ μαζί σας ένα κομμάτι από ένα γράμμα.

“Πέρασε ο καιρός…

Ήρθε ο χειμώνας, μπήκε κιόλας ο Δεκέμβρης. Στις βόλτες μου στην πόλη θα ‘πρεπε να μυρίζω τζάκι και μελομακάρονα. Τα βράδια θα ‘πρεπε να νιώθω το κρύο στην καρδιά και στα πόδια μου. Θα ‘πρεπε ο ήλιος να με οδηγεί στο βουνό κι όχι στα λιβάδια. Νιώθω, όμως, την άνοιξη μέσα μου και όχι τον χειμώνα. Τα ρουθούνια μου μεθάνε από το άρωμα γιασεμιού που αναδίδει το σώμα σου. Στα χείλη μου έχει στηθεί γιορτή. Θυμούνται τα φιλιά σου. Θέλω τον έρωτα σου, το γέλιο, το πάθος, την αγάπη σου. Θέλω να σε λατρέψω όπως ο Πάρης την Ελένη του. Ξανά. Άφησε με να σε λατρέψω για μια αιωνιότητα.”

Σύστησέ μας και στα υπόλοιπα μέλη της υπέροχης αυτής ομάδας και πες μας για τον ρόλο τους στην παράσταση. 

Κ.Τ: Ο Βασίλης Ψυλλάς είναι η ήρεμη δύναμη, φέρει μια ευγένεια σε κάθε του κίνηση και σε κάθε του λέξη. Μπορεί να πει κάτι χυδαίο και να ακουστεί σαν ποίημα. 

Η Όλγα Σκιαδαρέση είναι ένα ευαίσθητο πλάσμα με αγγελική φωνή. Απολαμβάνω να βρίσκομαι μαζί της στην σκηνή (πολλές φορές ξεχνιέμαι και την χαζεύω).

Η Αντριάννα Ανδρέοβιτς είναι η συνεργός μου στη βλακεία. Ενέργεια, πάθος, τσαχπινιά, χιούμορ, ερωτισμός. Τα έχει όλα! 

Ο Αστέρης Κωνσταντίνου είναι φετινή προσθήκη στο τιμ και έγινε πολύ γρήγορα αγαπητός σε όλους μας. Ταλαντούχος μουσικός και με καρδιά γεμάτη έρωτα!

Η Κατερίνα Κούδα είναι σε ρόλο έκπληξη! (Ελάτε να δείτε) Φωνάρα!

Η ιδέα ενός guest επισκέπτη σε κάθε σας παράσταση, ακούγεται σπουδαία! Θα ήθελες να μας πεις ποιοι είναι οι επισκέπτες έκπληξη ή ας παραμείνει επτασφράγιστο μυστικό για το σασπένς;

Κ.Τ: Έχω δώσει όρκο σιωπής.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα συνεχίσεις με τη συγκεκριμένη παράσταση ή υπάρχει κάτι νέο στον ορίζοντα;

Κ.Τ: Υπάρχει η σκέψη η παράσταση να ταξιδέψει, αλλά είναι ακόμα νωρίς. Τον Φλεβάρη ξεκινάω πρόβες για το “Sunday” που θα σκηνοθετήσω την άνοιξη του 2020 στην Αθήνα.

Και για το τέλος, ας κλείσουμε με μια ευχή σου για τον έρωτα και για τη σχέση του με τον άνθρωπο γενικά.

Κ.Τ: Θα κλείσουμε όπως κλείνουμε και στην παράσταση.

Εύχομαι όλοι να πάθετε έρωτα!

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)