Παρακολουθήσαμε τη "Λυσιστράτη" σε σκηνοθεσία Άρη Ηλία Τοπάλογλου στο "Από Μηχανής" θέατρο

Βρεθήκαμε στο “Από Μηχανής” θέατρο, για να παρακολουθήσουμε τη “Λυσιστράτη”, σε σκηνοθεσία Άρη Ηλία Τοπάλογλου

Bρεθήκαμε στο “Από Μηχανής” θέατρο, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση “Summer Stock – ΑΡΙΣΤΟφΑΝΗΣ ΑΛλΙΩΣ – project ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ”, σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Άρη Ηλία Τοπάλογλου.

Για πρώτη χρονιά, το “Από Μηχανής” θέατρο εγκαινίασε τον θεσμό “Summer Stock Theatre”, με κεντρική θεματική τον Αριστοφάνη. Καλύπτοντας ως χώρος και δυναμική όλη την παραγωγή των παραστάσεων (με τη χρήση σκηνικών και κοστουμιών που ήδη υπάρχουν στο φροντιστήριο του θεάτρου), η νέα αυτή πρόταση, συνδυάζοντας την ομορφιά του κλασικού με τη δυναμικότητα του μοντέρνου, κατόρθωσε να φτιάξει κάτι εντελώς νέο και πρωτοπόρο που κέρδισε την αποδοχή και την αγάπη του κοινού.
Το καλοκαίρι ως εποχή, ταιριάζει απόλυτα με το πνεύμα των αρχαίων έργων μεγάλων δημιουργών, και η κωμωδία, που ως θεατρικό είδος, περνάει διαχρονικά μηνύματα, είναι μια τέλεια θεατρική επιλογή. Όλα όσα είδαμε στο “Summer Stock, Αριστοφάνης αλλιώς, project Λυσιστράτη”, δε διέψευσαν στο ελάχιστο την άποψή μου αυτή.

Υπόθεση

Η φεμινίστρια Λυσιστράτη, αγανακτισμένη από τον συνεχή πόλεμο των Ελλήνων αντρών, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να επιβάλλει την ειρήνη, προτείνει στις υπόλοιπες γυναίκες ως μοχλό πίεσης, την αποχή από τα συζυγικά τους καθήκοντα. Με αφορμή τον μαινόμενο Πελοποννησιακό πόλεμο, η γυναικεία επανάσταση που αποδεικνύει τη σοφία των γυναικών, γίνεται η αιτία να σταματήσει ο πόλεμος και να έρθει η πολυπόθητη ειρήνη για την οποία πάλευαν τόσο καιρό οι άντρες.

Κριτική

Το «Από Μηχανής» Θέατρο εγκαινιάζοντας για πρώτη φορά τον θεσμό «Summer Stock Theatre», μέσα από ένα γκρουπ νέων σκηνοθετών και ηθοποιών, μας παρουσίασε μια άλλη οπτική του Αριστοφάνη. Μέσα από μια πιο σύγχρονη ματιά, αναπλάθεται το αριστοφανικό γίγνεσθαι και με όπλο τη φαντασία και το μεράκι, το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από κωμικό και εντυπωσιακό.
Για τον σκηνοθέτη και ταυτόχρονα ερμηνευτή Άρη Ηλία Τοπάλογλου, το στοίχημα που έπρεπε να κερδίσει ήταν διπλό. Τόσο όσον αφορά τον χώρο, όσο και το περιεχόμενο της παράστασης. Μιλάμε για τη σκηνή ενός θεάτρου στο Μεταξουργείο (και όχι σε ένα ανοιχτό αρχαίο θέατρο) και για ένα αρχαίο έργο μέσα από τα μάτια ενός νέου δημιουργού, πράγμα που σημαίνει ότι είδαμε κάτι παλιό και κλασικό, μέσα από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα. Ήταν ένας Αριστοφάνης αλλιώτικος, μεταφρασμένος τόσο ως κείμενο, όσο και ως δυναμικότητα, με τρόπο που ανήκει στον σύγχρονο κόσμο και αναλύεται με μοντέρνους, τολμηρούς και ρηξικέλευθους καλλιτεχνικούς χειρισμούς.

Ο σκηνοθέτης μας, με τη βοήθεια της προσεγμένης μετάφρασης του Δημήτρη Δημητριάδη και τη συμβολή ως βοηθού σκηνοθεσίας της Μελίνας Μπουκουβάλα, πήρε ρίσκα, επένδυσε στην τόλμη του και στην όρεξη για δουλειά και δημιουργία, και έδωσε μια εντελώς νέα πνοή στον Αριστοφάνη. Με σχετικά λιτά σκηνικά μέσα (όπως ακριβώς και στο αρχαίο θέατρο), με μια άγρια ελευθερία στη γλώσσα και στην κίνηση, με ξέφρενο χιούμορ, με εναλλαγές σκηνών που ξάφνιαζαν ευχάριστα, κατόρθωσε να κρατήσει αμείωτο το γέλιο, το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό μας σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Με έναν μαγικό τρόπο, παρελθόν και παρόν, αναμείχθηκαν επιτυχημένα πάνω στη σκηνή, θυμίζοντάς μας μεν τον αρχαίο κωμικογράφο, συστήνοντάς μας δε μια νέα πρόταση για την καλλιτεχνική αντιμετώπιση ενός τέτοιου έργου. Αθυρόστομο; Ναι. Προκλητικό; Ναι. Μα πάνω απ’ όλα, αληθινό, γνήσιο, ευθύ, και με πολύ ωραίο χιούμορ. Ακριβώς, όπως το αντίστοιχο αρχαίο, χωρίς όμως να προσβάλει κανέναν και ούτε φυσικά να επιδέχεται περιθώριο προσβολής το ίδιο. Οι ισορροπίες εξαιρετικές, ο ρυθμός γρήγορος και ευχάριστος, οι ερμηνείες προσεγμένες, αποτέλεσμα σκληρής προετοιμασίας, κοντολογίς, ένα διαμάντι που έλαμψε πάνω στη σκηνή του “Από Μηχανής” θεάτρου. Για όλα όσα έδωσε με όλο το πάθος και την ψυχή του τόσο στην οργάνωση της παράστασης όσο και στο κοινό του ο Άρης Ηλίας Τοπάλογλου, του αξίζουν πολλά μπράβο και συγχαρητήρια. Μπόρεσε με αδιαμφισβήτητη επιτυχία να δημιουργήσει κάτι που αγαπήθηκε ιδιαίτερα και γνώρισε μεγάλη απήχηση. Ως σκηνοθέτης, δημιούργησε μια σωστή από κάθε άποψη παράσταση, και ως ηθοποιός, έδωσε τα πάντα πάνω στη σκηνή. Μια έντονα δυναμική, εντυπωσιακή και ταυτόχρονα αστεία ερμηνεία, που έδεσε τέλεια με το ύφος της υπόλοιπης ομάδας. Του ευχόμαστε καλή συνέχεια στο δημιούργημά του αυτό και να είναι πάντα γεμάτος αγάπη και όρεξη για νέες θεατρικές περιπέτειες!

Συνεχίζοντας με τις πρωταγωνίστριες, αξίζει να πούμε αρχικά ότι και οι τέσσερις ήταν πραγματικά υπέροχες! Η Μυρτώ Μπέρνχαρτ ως Λυσιστράτη, η αυστηρή και ταυτόχρονα δυναμική αρχηγός, συντονίζει με λίαν επιτυχημένο και αποτελεσματικό τρόπο τη Μαρία Ελευθεριάδη, την ευαίσθητη και ευμετάβλητη της παρέας, την Κατερίνα Καλουμένου, την κινούμενη σεξουαλική ωρολογιακή βόμβα και την πιο επιθετική και σταράτη, Sally Al Dabbas. Μια τετράδα-θαύμα οφθαλμών, η οποία ξεχώρισε τόσο ως ομάδα όσο και ως ατομικό δυναμικό. Ο σοβαρός δυναμισμός της Μυρτώς Μπέρνχαρτ, η τσαχπινιά και η γλυκύτητα της Μαρίας Ελευθεριάδη, η ομορφιά και η ακτινοβολία της Κατερίνας Καλουμένου, και το φωτεινό και έντονο εκτόπισμα της Sally Al Dabbas, θα μου μείνουν αξέχαστα. Πολλά μπράβο και θερμά συγχαρητήρια σε όλες και στην καθεμιά ξεχωριστά. Εύχομαι μόνο τα καλύτερα και πάντα επιτυχίες!

Στο αντίπαλο δέος των γυναικών, σε μια άνιση μάχη που είναι χαμένη ευθύς εξαρχής, στέκονται οι άντρες της παράστασης. Νίκος Δήμας, Κωνσταντίνος Μυλωνάς, Άρης Ηλίας Τοπάλογλου, εναντίον Λυσιστράτης και λοιπών γυναικών, και ιδού οι πιο συμπαθείς και κωμικοί ηττημένοι! Είναι πραγματικά άκρως διασκεδαστικό το να βλέπει κάποιος τους κυνηγούς να γίνονται κυνηγημένοι και τους ως τότε αρχηγούς του σπιτιού να μοιάζουν να έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους. Μια εξίσου εξαιρετική ανδρική ομάδα, απαραίτητο συμπλήρωμα της γυναικείας τετράδας, που σκόρπισε γέλιο με τα καμώματά της και κέρδισε την αποδοχή και τον θαυμασμό όλων μας. Πολλά μπράβο και στους τρεις ερμηνευτές για τους ρόλους που τόσο επιτυχημένα υποδύθηκαν. Τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή συνέχεια και πάντα να μας προσφέρουν τέτοιες ενδιαφέρουσες παραστάσεις στο μέλλον!

Αν κάτι εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν η κίνηση των ηθοποιών, έργο της Χρυσηϊδας Λιατζιβίρη. Σχεδόν σαν χορός, ερμηνευτές και ερμηνεύτριες όργωναν κυριολεκτικά τη σκηνή και μάγευαν με τις κινήσεις των σωμάτων τους. Πάρα πολύ προσεγμένη και εντυπωσιακή δουλειά, η οποία δημιούργησε ένα εκρηκτικό, σχεδόν ηλεκτρικό αποτέλεσμα. Μπράβο στη χορογράφο, την ευχαριστούμε για το γεγονός ότι η συνεισφορά της στο θεατρικό αυτό απέδωσε με τόσο όμορφο τρόπο!

Τα σκηνικά-κοστούμια, έργο της Όλγας Σαλιώρα, ταίριαζαν απόλυτα με το μινιμαλιστικό και μοντέρνο, ελαφρώς extreme, στυλ της παράστασης. Οι γυναίκες, ντυμένες με σέξι μαύρα ρούχα, οι άντρες με μπόξερ, τα έπιπλα, λιγοστές καρέκλες οι οποίες όμως όπως αποδεικνύεται, έκαναν και με το παραπάνω τη δουλειά τους!
Οι φωτισμοί, έργο του Γιώργου Αγιαννίτη, εναρμονίζονταν απόλυτα με τη μουσική του Άγγελου Καλογιάννη, οδηγώντας στην τελευταία σκηνή, η οποία έμοιαζε με έναν εν κινήσει φωτισμένο ζωγραφικό πίνακα. Το αποτέλεσμα, απλά αριστουργηματικό, θεωρώ ότι είναι το πιο εντυπωσιακό τέλος που έχω δει ως τώρα σε παράσταση! Μπράβο σε όλους τους παραπάνω δημιουργούς για την πρωτοτυπία και την ευφάνταστη έμπνευσή τους!

Χαίρομαι ιδιαίτερα που είχα την ευκαιρία να δω έναν “πειραγμένο”, ίσως και ελαφρά “λοξό” Αριστοφάνη. Ούτως ή άλλως και η ονομασία του τίτλου της παράστασης περιλαμβάνει τη λέξη “αλλιώς”. Μέσα από αυτή τη διαφορετική προσέγγιση, μπορεί κανείς να δει και να γνωρίσει περισσότερες διαστάσεις του ίδιου θέματος και να έρθει σε επαφή με τα νέα και μοντέρνα μυαλά της σημερινής μας εποχής, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό. Η ενασχόληση με αρχαία έργα τα οποία είναι μεταφερμένα στα σύγχρονα δεδομένα, προυποθέτει τόλμη και φαντασία και η συγκεκριμένη παράσταση αφθονεί σε αναφορά με τα δύο παραπάνω στοιχεία. Σε καμία περίπτωση, μην τη χάσετε!

Συντελεστές παράστασης

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Άρης Ηλίας Τοπάλογλου
Σκηνικά-κοστούμια: Όλγα Σαλιώρα
Μουσική: Άγγελος Καλογιάννης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Επιμέλεια κίνησης: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μελίνα Μπουκουβάλα
Φωτογραφίες-Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Παίζουν: Μαρία Ελευθεριάδη, Νίκος Δήμας, Κατερίνα Καλουμένου, Κωνσταντίνος Μυλωνάς, Άρης Ηλίας Τοπάλογλου, Μυρτώ Μπέρνχαρτ, Sally Al Dabbas.

About
Latest Posts

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.