Παρακολουθήσαμε τη “Ζωή μετά” του Αρκά, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγορά στο Χυτήριο

Επειτα από 4 μήνες μιας στάσης και παύσης σε όλα τα επίπεδα της ζωής, βρέθηκα ξανά μπροστά σε μια οθόνη να αντικρίζω τις σκέψεις μου να αποτυπώνονται σε λέξεις πάνω σε πρόγραμμα κειμένου. 

Ας θέσω ως εισαγωγή για την πρώτη μου ανάλυση θεατρικού έργου “μετά” την καραντίνα, μερικές σκέψεις μου… Εντελώς ξαφνικά, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, βρεθήκαμε όλοι μας από τις 10 Μαρτίου, να βιώνουμε μια κατάσταση άνευ προηγουμένου. Ενάντιοι απέναντι σε έναν αόρατο κίνδυνο, κλειστήκαμε στα σπίτια μας και στον εαυτό μας για να προστατεύσουμε το πολυτιμότερο αγαθό μας και μέσα σε όλο αυτό χάσαμε προς στιγμή άλλα, εξίσου πολύτιμα πράγματα: την ελευθερία μας, την δεδομένη ανθρώπινη επαφή και συνύπαρξη, τις δουλειές μας, τα πλάνα μας, κάποια  όνειρα που είχαμε στα σκαριά, χάσαμε κοντολογίς ένα μεγάλο κομμάτι της ίδιας μας της ζωής. Του δικαιώματός μας να την ορίζουμε όπως θέλουμε εμείς και όχι όπως μας έλεγαν κάποιες ψυχρές, απρόσωπες φωνές από τα Μ.Μ.Ε να την διαχειριζόμαστε.

Ο άνθρωπος όμως, και δη ο καλλιτέχνης, είναι εκ φύσεως ένα κοινωνικό ον. Ένας άνθρωπος που ζει για να μοιράζεται: σκέψεις, εμπειρίες, αισθήματα. Ένα άτομο που χειρίζεται τα ήθη και την ψυχολογία προκειμένου να προσφέρει κάθαρση, γέλιο, δάκρυ, συγκίνηση ή και προβληματισμό στο ακροατήριό του. Και από τη στιγμή που μιλάει η φύση, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με αυτή. Με μεγάλη μου τέρψη, είδα μέσα από όλο αυτό το τοπίο καταστροφής, να ξεπηδούν τα πρώτα δέντρα και άνθη. Είδα να γεννιούνται από την αρχή ή να συνεχίζουν μέσα από τεράστιες δυσκολίες και περιορισμούς οι παραστάσεις που είχαν διακοπεί, είδα να χτίζεται μια νέα πραγματικότητα με νέα δεδομένα μεν αλλά με στόχο δε, τον ένα και μοναδικό που ίσχυε και θα ισχύει για πάντα: την προσφορά στο κοινό.

Κάπου εδώ λοιπόν έρχεται και κουμπώνει και η σχεδόν προφητική παρουσία του κορυφαίου Αρκά ο οποίος με τον τίτλο “Ζωή μετά”, ντύνει ένα θεατρικό για δεύτερη χρονιά και τα λόγια του αντιπροσωπεύουν επακριβώς την κατάσταση που ζήσαμε κι ακόμα ζούμε. Πώς είναι λοιπόν και πώς θα είναι η ζωή μας “μετά”; Μετά την απειλή του κορονοϊού, του εγκλεισμού, του αναπόφευκτου τέλους που καθορίζει την πορεία όλων στο πέρασμα του χρόνου; 

Η εταιρεία θεατρικών παραγωγών «Μέθεξις», μέσα από τη “Ζωή μετά” του Αρκά, με έναρξη το Σάββατο 4 Ιουλίου, με βάση τον υπέροχο θεατρικό κήπο και την open air σκηνή του Θεάτρου Χυτήριο, καθώς και με συνεχείς περιοδείες σε πολλές γειτονιές της Ελλάδας, έχει σκοπό να προσφέρει τρελές στιγμές γέλιου με ξεκαρδιστικές ιστορίες, βγαλμένες μέσα από τις σελίδες των άλμπουμ του Αρκά (η “Ζωή Μετά”, ο “Ισοβίτης” και “Χαμηλές Πτήσεις”).

Στην περίφημη επίσημη συγκινητική έναρξη, τηρώντας τους απαιτούμενους κανόνες ασφαλείας, μαζεμένοι όλοι μαζί, φίλοι και θεατές, χειροκροτήσαμε με όλη μας την ψυχή την δεύτερη χρονιά της παράστασης αυτής και επειδή όντως βιώσαμε όλοι μας μήνες πιο πριν το συναίσθημα της “Ζωής μετά”, ήταν και το χειροκρότημα αυτό πιο εγκάρδιο από ποτέ. Ήταν η δική μας  ηχηρή κραυγή για όλη την αγωνία και τον φόβο που νιώσαμε όλο αυτόν τον καιρό και τελικά μπορέσαμε να ξορκίσουμε μέσα από το γέλιο αυτού του θεατρικού…

07

Υπόθεση

Οι σχέσεις μεταβάλλονται. Κάθε είδους σχέση αλλάζει, δοκιμάζεται, αναιρείται από την άλλη πλευρά ή και αυτοαναιρείται. Κάποιες σχέσεις εντάσσονται στο σωφρονιστικό, άλλες στο θείο δίκαιο. Ο Μπαμπάς Σπουργίτης προσπαθεί να ξεπεράσει την προδοσία της σπουργιτίνας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τα βγάλει πέρα λίαν ανεπιτυχώς με έναν γιο “τέρας”. Ο Ισοβίτης βρίσκει παρηγοριά στο μοναδικό πλάσμα που του προσφέρει τη φιλία του με το αζημίωτο πάντα, τον βρωμερό και παραδόπιστο ποντικό Μοντεχρήστο. Ο Θανατοποινίτης έρχεται σε φιλοσοφική αντίθεση με τον παπά και το μυστήριο της εξομολόγησης, κι ενώ περιμένει τη χάρη, βρίσκεται σε οριακό σημείο με τον δεσμοφύλακα. Στον επάνω κόσμο, ο άγγελος-γραμματέας λύνει και δένει, ο διαβολάκος αιτείται μεταγραφής στον Παράδεισο (θα περάσει άραγε τις εξετάσεις;), και οι νέοι ένοικοι έρχονται σε σύγκρουση με τους παλιούς. Τελικά τι σημασία έχει ο χρόνος όταν όλα αν και αλλάζουν, τελικά ανακυκλώνονται; Αυτά, και άλλα ξεκαρδιστικά σκετς και ερωτήματα σας περιμένουν στην αυλή του Χυτηρίου.

Κριτική

Με τι μέτρα και σταθμά, με ποιον συγκριτικό παράγοντα θα μπορούσε άραγε κάποιος να διασκευάσει και να σκηνοθετήσει τον ευφυέστατο νοητικό κόσμο ενός καλλιτέχνη όπως ο Αρκάς; Ο Δημήτρης Αγοράς, παίρνοντας για δεύτερη χρονιά πάνω του το στοίχημα, κατορθώνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, να είναι ειδικά φέτος, πιο επίκαιρος από ποτέ.

Σε μια καλλιτεχνική συνεργασία όπου τα κείμενα και οι χαρακτήρες του αγαπημένου σκιτσογράφου ζωντανεύουν, ο σκηνοθέτης μας κατορθώνει να μεταφέρει αυτούσια την πρωτότυπη σκέψη του καλλιτέχνη σχολιάζοντας με πολύ χιούμορ και καυστικό τρόπο τον σύγχρονο Έλληνα, διεισδύοντας στις ανθρώπινες σχέσεις, ξεσκεπάζοντας τους φόβους  και τις μεταφυσικές ανησυχίες κάθε ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο κάθε αδυναμία, γίνεται με γνώμονα το γέλιο, δύναμη, μάθημα και παράδειγμα προς μίμηση ή και αποφυγή για το εκάστοτε κοινό. 

Με τον Χρήστο Τριπόδη επίσης στην καλλιτεχνική επιμέλεια, η φετινή παράσταση αλλάζει ως σενάριο και γίνεται ένα επίκαιρο, ζωντανό μωσαϊκό της ελληνικής πραγματικότητας, θέτοντας επί σκηνής ήρωες και ερωτήματα που ταιριάζουν απόλυτα με τη φιλοσοφία των τελευταίων μηνών. Για πόσο κάποιος ή κάποια μένει πιστή μπροστά στις δυσκολίες; Ποιος είναι τελικά επιτυχημένος ή αποτυχημένος γονιός; Πώς θα τα βγάλουμε πέρα με την οξύνοια των παιδιών μας; Τι είναι τελικά η φυλακή; Κατά πόσο διαβρώνει ο εγκλεισμός σε ένα κελί ή χώρο τον ψυχισμό ενός ανθρώπου; Πώς νιώθει ένας θανατοποινίτης; Σε τι βοηθάει ή δε βοηθάει η θρησκεία, ο παπάς και η εξομολόγηση; Είναι αλήθεια ότι κάπου εκεί πάνω συναντιόμαστε όλοι; Πώς θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί τον άλλο κόσμο; 

Ιδού λοιπόν κάποια ερωτήματα που αν τα ενώσουμε με χρώματα, εικόνες, κίνηση, ομιλία, ήχους, μουσική και τραγούδι, όλα μαζί συνθέτουν ένα πανέμορφο σκηνοθετικό χαλί που λατρεύεται από κάθε είδους κοινό. 

14

Σε πείσμα των καιρών, η “Ζωή μετά” συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για όλο το καλοκαίρι. Φορέστε το καλύτερο χαμόγελό σας, ντυθείτε την πιο καλή σας διάθεση κι ελάτε να απολαύσετε 80 λεπτά κωμωδίας χωρίς όρια και τέλος, με πρωταγωνιστές μια εκπληκτική ομάδα καλλιτεχνών που έχει ως στόχο της μόνο έναν: να σας ανεβάσει στ’ αστέρια!

Με ένα σενάριο και θίασο στενά δεμένο και σε πλήρη αρμονία, μπορώ να πω χωρίς καμία αμφιβολία ότι η φετινή χρονιά δικαιώνει με τρόπο απόλυτο τόσο τον διάσημο σκιτσογράφο μας, όσο και τον σκηνοθέτη Δημήτρη Αγορά. Ζήσαμε μια εκπληκτικά όμορφη παράσταση, απολαύσαμε κάθε της λεπτό και μπορέσαμε να ξεφύγουμε μέσα από το γέλιο σε έναν άλλο κόσμο που δεν χωράνε περιορισμοί και φόβοι για τον λόγο ότι το θέατρο εξορκίζει κάθε άσχημη σκέψη και διάθεση. Τον ευχαριστούμε θερμότατα γι αυτό, του ευχόμαστε καλή συνέχεια στις παραστάσεις και στην περιοδεία και πάντα να είναι έτσι δοτικός και δημιουργικός για το κοινό του! Πολλά μπράβο για άλλη μια φορά.

Οι πρωταγωνιστές ως παρουσία σας διαβεβαιώνω ότι κάνουν όχι για πέντε, ούτε για δέκα αλλά για είκοσι ακόμα ηθοποιούς! 

Ο Γιώργος Γιαννόπουλος, η νέα προσθήκη στη φετινή σεζόν, πότε ως Ισοβίτης, ως παπάς, ως πατέρας σπουργίτης, έρχεται και δένει τέλεια με την λοιπή ομάδα και εντυπωσιάζει με τη μεστότητα της ερμηνείας του, το χιούμορ του και τον σκηνικό δυναμισμό του.

Αν κάποιος όμως τα σπάει στην κυριολεξία, δεν είναι άλλος από τον Θανάση Βισκαδουράκη. Είτε ως βρωμύλος αρουραίος, είτε ως μικρός Εωσφόρος, αεικίνητος σαν κωμική σφαίρα, σκορπάει γέλιο με κάθε του κίνηση και φαρμακερή ατάκα. Σε ανοιχτή ακρόαση με το κοινό του θεάτρου, κατορθώνει να μαγνητίζει με το υπέρμετρο κωμικό ταλέντο του και το απόλυτο δόσιμό του στους ρόλους του.

Η Σοφία Βογιατζάκη, μια αξιαγάπητη παρουσία με τόσο χαρακτηριστική φωνή, γίνεται ο τέλειος  φαρμακόγλωσσος κι ετοιμόλογος άγγελος του Παραδείσου, η παθολογικά άπιστη σύζυγος του φυλακισμένου, η φιλενάδα του αναξιοπαθούντα πατέρα σπουργίτη και τη λατρεύουμε για άλλη μια φορά. Καταιγιστική ως θεατρική περσόνα, μια φιγούρα με τρομερό σκηνικό εκτόπισμα, μια πραγματικά σπουδαία καλλιτέχνιδα!

O Πέτρος Μπουσουλόπουλος, ως νεαρός αντιδραστικός σπουργίτης, ονειρεύεται όπως όλοι οι νέοι να είναι κάποιος άλλος, αγαπά να μισεί τον πατέρα του και με την κιθάρα στον ώμο το παίζει επαναστάτης με αιτία. Όταν όμως τα χρόνια περνούν και οι καταστάσεις μεταβάλλονται τι γίνεται; Αισθαντική, ευαίσθητη και βαθιά μα ταυτόχρονα γεμάτη λεπτό χιούμορ ερμηνεία η οποία δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ταλέντο και την αγάπη για προσφορά του συγκεκριμένου καλλιτέχνη!

Ο Χρήστος Τριπόδης, πέρα από καλλιτεχνικός διευθυντής, δοκιμάζει και δοκιμάζεται ως δεσμοφύλακας, και έρχεται αντιμέτωπος λεκτικά με τον απορημένο και σαστισμένο Ισοβίτη. Ντυμένος κατόπιν στα λευκά, έκπληκτος από το παιχνίδι της μοίρας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στον πάνω κόσμο. Θα τα καταφέρει όμως με τον ελαφρά τσαούση άγγελο και ιδιαίτερα με τον διαβολάκο που έχει βαλθεί να του κάνει τη μεταθανάτια ζωή δύσκολη;  Ως δυναμικό όμως και ερμηνεία, τα καταφέρνει κάτι παραπάνω από θαυμάσια!

Ο Δημήτρης Αγοράς τέλος, τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως ηθοποιός, ξεχωρίζει για το δεμένο και ευρηματικό του ερμηνευτικό δυναμικό και ιδιαίτερα για τον ρόλο του τόσο ως φυλακισμένος θανατοποινίτης όσο και ως υπερήλικας που μισεί τους πάντες και τα πάντα πάνω στον Παράδεισο. Για άλλη μια φορά του δίνουμε συγχαρητήρια τόσο για το σκηνοθετικό όσο και για το υποκριτικό μέρος του στην παράσταση και τον ευχαριστούμε για όλα!

12

Μαζί με τον σκηνοθέτη ευχαριστούμε επίσης και δίνουμε θερμά συγχαρητήρια και σε όλη την υπόλοιπη ομάδα ερμηνευτών, η οποία έφτιαξε έναν υπέροχο θίασο που δεν θα ξεχαστεί καθόλου εύκολα. Γιώργο Γιαννόπουλε, Θανάση Βισκαδουράκη, Σοφία Βογιατζάκη, Πέτρο Μπουσουλόπουλε, Χρήστο Τριπόδη, Δημήτρη Αγορά, μπράβο σας για άλλη μια φορά!

Εντυπωσιακά τα κοστούμια του θεατρικού, έργο της  Κωνσταντινιάς Βαφειάδου, τα οποία ταιριάζουν απόλυτα με την αισθητική των σκίτσων του Αρκά και μας βάζουν για τα καλά μέσα στην πλοκή του θεατρικού. 

Τα σκηνικά της Λίας Ασβεστά, εύχρηστα, μινιμαλιστικά και μοντέρνα, έδεσαν αρμονικά με το κλίμα του έργου και με το πνεύμα των σκίτσων του Αρκά. Σε συμφωνία με τα κοστούμια και τους φωτισμούς διευκόλυναν την κίνηση των ηθοποιών και αποτέλεσαν πηγή τέρψης για το μάτι του θεατή.

Πολύ όμορφη και ποιοτική δουλειά τόσο από άποψη κοστουμιών όσο και σκηνικών! Θερμές ευχαριστίες και πολλά μπράβο στους παραπάνω καλλιτέχνες που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Καλή τους συνέχεια στο τόσο ωραίο τους έργο!

Σε πείσμα των καιρών, η “Ζωή μετά” συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για όλο το καλοκαίρι. Φορέστε το καλύτερο χαμόγελό σας, ντυθείτε την πιο καλή σας διάθεση κι ελάτε να απολαύσετε 80 λεπτά κωμωδίας χωρίς όρια και τέλος, με πρωταγωνιστές μια εκπληκτική ομάδα καλλιτεχνών που έχει ως στόχο της μόνο έναν: να σας ανεβάσει στ’ αστέρια! Θα της χαλάσουμε το χατήρι; Δε νομίζω…

Συντελεστές παράστασης

Στο Θέατρο Χυτήριο η «Ζωή μετά» θα παίζεται κάθε Παρασκευή – Σάββατο και Κυριακή με έναρξη το Σάββατο 4 Ιουλίου 2020 έως και Κυριακή 2 Αυγούστου και από Παρασκευή 28 Αυγούστου έως και την Κυριακή  13 Σεπτεμβρίου 2020

Παραγωγή:   ΜΕΘΕΞΙΣ, Χρήστος Τριπόδης

Πρωταγωνιστούν:

Γιώργος Γιαννόπουλος, Θανάσης Βισκαδουράκης, Σοφία Βογιατζάκη, Πέτρος Μπουσουλόπουλος, Χρήστος Τριπόδης, Δημήτρης Αγοράς.

Συγγραφέας: ΑΡΚΑΣ

Θεατρική Διασκευή / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγοράς

Κοστούμια: Κωνσταντινιά Βαφειάδου

Σκηνικά: Λία Ασβεστά

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Χρήστος Τριπόδης

Διάρκεια παράστασης: 80’ (χωρίς διάλειμμα)

Επικοινωνία: 210 7622034 & 6943290294

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)