Το θεατρικό ραντεβού ήταν κανονισμένο. Σάββατο βράδυ, Πειραιώς 131. Μια οδός κι ένας αριθμός που στεγάζει ένα νεοανακαινισμένο θέατρο το οποίο άνοιξε τις πόρτες του στο αθηναϊκό κοινό με ένα θεατρικό έργο, βασισμένο στο σενάριο του Ισπανού Cesc Gay. Με πρωτότυπο τίτλο “Los Neighbours de Arriba”, σε μετάφραση Μανίνας Ζουμπουλάκη και απόδοση κειμένου Χρήστου Κωνσταντίνου και Δημήτρη Μαλισσόβα, το θεατρικό αποκτά τον ελληνικό τίτλο «Οι Γείτονες από πάνω», και έρχεται να σκορπίσει γέλιο και ταυτόχρονα να συγκινήσει. Μέχρι δακρύων και στις δύο περιπτώσεις!Παρέα με τους “Γείτονες από πάνω”, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα, στην Πειραιώς 131
Πλοκή της παράστασης
Ο Επαμεινώνδας Ζαχαρίας Μπέκος ή αλλιώς Ζακ Μπεκώ (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο), μουσικός σε Ωδείο, σύζυγος της Άννας Μαρίας Πετροχείλου Μπέκου, όταν επιστρέφει ένα απόγευμα από τη δουλειά, βρίσκεται προ εκπλήξεως! Η γυναίκα του έχει καλέσει για finger food, τσάϊ και συμπάθεια, τους από πάνω γείτονες για να τους ευχαριστήσει για τη βοήθειά τους στην ανακαίνιση του διαμερίσματός τους.
Υπάρχουν όμως κάποια “όμως” εδώ!
Το πρώτο ζευγάρι, παντρεμένο εδώ και 15 χρόνια έχει χτυπήσει πάτο μια και τρώγεται σαν το σκύλο με τη γάτα σε καθημερινή βάση. Ας μην κάνουμε λόγο για τη σεξουαλική ζωή τους. Τάφος.
Σε δεύτερο ζευγάρι, σε πλήρη αντίθεση με το πρώτο, δε χάνει στιγμή και ευκαιρία να πληροφορείται όλη η πολυκατοικία, πόσο πραγματικά περνάει καλά. Ανάσταση γι αυτούς, με πολλές εκρήξεις και πυροτεχνήματα.
Η ερωτική φασαρία, πηγή αμηχανίας και οργής για την Άννα Μαρία και τον Επαμεινώνδα, γίνεται το έναυσμα ώστε μια απλή βραδιά finger food, να εξελιχθεί σε ένα αλαλούμ, με απροσδόκητες αποκαλύψεις και αποτελέσματα.
Μη σας τα λέμε όμως όλα! Ραντεβού στη σκηνή του θεάτρου για τα περαιτέρω!
“O σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας, κατορθώνει με μαγικό τρόπο, να τα βάλει όλα στη σωστή σειρά, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που πέρα από εξαιρετικό σκηνοθετικά, μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου και δημιουργεί δάκρυ. Από γέλιο και από συγκίνηση μαζί. Τι πιο ωραίο από αυτό το συναίσθημα;”
Ανάλυση της παράστασης
Η μεταφορά στο θέατρο ενός ήδη διάσημου έργου ξένου καλλιτέχνη το οποίο έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία στο θέατρο και τον κινηματογράφο, είναι δίκοπο μαχαίρι. Η μία πλευρά, η “εύκολη”, είναι το γεγονός ότι ο εκάστοτε σκηνοθέτης πατάει πάνω σε μια ήδη δοκιμασμένη συνταγή. Από την άλλη πλευρά όμως, ακριβώς αυτό το γεγονός, είναι που κάνει τη νέα σκηνοθεσία κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό.
Σε ένα ξένο κείμενο το οποίο πρέπει να αποδώσει με όσο πιο άμεσο και ζωντανό τρόπο την ελληνική πραγματικότητα, ο τομέας της απόδοσης κειμένου και η μετάφραση είναι πρωτίστης σημασίας. Άρα, όταν κάποιος παρακολουθεί μια τόσο άρτια οργανωμένη και όμορφη παράσταση, οφείλει να δώσει τα αρχικά εύσημα στους ανθρώπους που δούλεψαν για όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Η μετάφραση της Μανίνας Ζουμπουλάκη και η απόδοση κειμένου του Χρήστου Κωνσταντίνου και του ίδιου του σκηνοθέτη της παράστασης, Δημήτρη Μαλισσόβα, είναι η πιο σωστή βάση προκειμένου ο σκηνοθέτης να μπορέσει να στήσει ένα έργο το οποίο κατορθώνει να κλέψει την προσοχή και την καρδιά του κοινού του.
Από το πρώτο λεπτό μέχρι και το τελευταίο η πλοκή και οι δυναμικές παρουσίες των πρωταγωνιστών μας βάζουν όλους για τα καλά στο κλίμα του θεατρικού. Μιας ξεκαρδιστικής, μα ταυτόχρονα γλυκόπικρης κωμωδίας, με αφροδισιακό ντρέσινγκ, η οποία θίγει και θέτει επί τάπητος τις μακροχρόνιες σχέσεις των ζευγαριών και δη των παντρεμένων και μέσα από σπαρταριστές καταστάσεις, δίνει και λύσεις στο “πρόβλημα”. Στο κέντρο όλων φυσικά το ζήτημα του σεξ και της χρήσης ή μη αυτού! O σκηνοθέτης όμως, κατορθώνει με μαγικό τρόπο, να τα βάλει όλα στη σωστή σειρά, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που πέρα από εξαιρετικό σκηνοθετικά, μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου και δημιουργεί δάκρυ. Από γέλιο και από συγκίνηση μαζί. Τι πιο ωραίο από αυτό το συναίσθημα;
Αν μία λέξη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τόσο τη σκηνοθεσία και την παράσταση αυτή, όσο και το πώς ένιωσα όταν αυτή τελείωσε, είναι μία: Πλήρης. Συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη και όλους όσους τον βοήθησαν σε όλο αυτό (Mανίνα Ζουμπουλάκη, Χρήστος Κωνσταντίνου, Ελένη Γιουφή, Παναγιώτα Δρόσου).
Όσον αφορά τους ερμηνευτές, ας μου επιτραπεί να κλέψω την ατάκα από μια ξένη ταινία. Και οι τέσσερις ήταν υπέροχοι. Ο Δημήτρης Σταρόβας ως το μεγάλο παιδί με τα δυο ονόματα, είναι τόσο γνήσιος που κανείς θα έλεγε ότι δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ. Όμως, επί σκηνής γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Τα δίνει στην κυριολεξία όλα και πετάει στο κοινό θανατηφόρες ατάκες και σκηνές γέλιου. Μαζί με μια μικρή εσάνς κρυφής μελαγχολίας και ρομαντισμού ο οποίος κάπου χάθηκε και μοιάζει να αιωρείται σαν τον καπνό από το τσιγάρο που βγαίνει το βράδυ να καπνίσει στην ταράτσα. Ο Επαμεινώνδας ή Ζακ Μπεκώ είπαμε…σωστά; Ή μήπως όχι; Εξαιρετικός, αυθεντικός, οξύς και ευφυής, αγαπητός και αγαπημένος του κοινού τόσα χρόνια, και όχι άδικα.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Κι εκεί ακριβώς που σταματάει το φυσικό κάλλος, ξεκινά ένα πολύπλευρο, ζωντανό και γεμάτο πάθος και συναισθηματισμό, ταλέντο. Εξαιρετική στην παράσταση, σε κάθε της κίνηση και λέξη. Κωμική, διασκεδαστική, γλυκιά, πότε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, θυμωμένη, απογοητευμένη, πληγωμένη, κατόρθωσε να μας κάνει να περάσουμε μέσα από κάθε λογής συναισθηματικά κύματα. Ενώ ειδικά στην αρχή του θεατρικού έκλαψα από τα γέλια, προς το τέλος, έκλαψα από τη συγκίνηση. Και αν κάτι με λύγισε εντελώς, είναι τα γνήσια δάκρυα της ίδιας της πρωταγωνίστριας… Μια εκπληκτική ερμηνεία, μια συναισθηματική αυτοθυσία, ένα απόλυτο δόσιμο στον ρόλο και το κοινό της. Νομίζω ότι τελικά αυτός είναι ο ορισμός της πραγματικής θεατρίνας.
Ο Γιώργος Κοψιδάς, είναι το έτερο αγόρι με τα δύο ονόματα, ο Αντωνίκος. Πυροσβέστης στο επάγγελμα, το οποίο το μεταφέρει με υπερηφάνεια και στο σπίτι του και βάζει αισθησιακή φωτιά σε όλη την πολυκατοικία. Αντί όμως να τη σβήσει, την μετατρέπει σε παρανάλωμα! Ρωτήστε τον Επαμεινώνδα και την Άννα Μαρία να σας πουν γι αυτό … Σε έναν ακόμα κωμικό ρόλο, ο Γιώργος Κοψιδάς, αποδεικνύει όλα όσα γνωρίζαμε ήδη εδώ και χρόνια. Είναι ένας από τους καλύτερους νέους Έλληνες ηθοποιούς. Πολύπλευρο ταλέντο, εκρηκτικό εκτόπισμα, ξεχωριστό ανάστημα και φωνή, ικανότητα να τα βγάζει πέρα σε οτιδήποτε του ζητηθεί, αποτελεί μια σταθερή αξία στον καλλιτεχνικό χώρο η οποία μεταφράζεται σε σοβαρή υποκριτική, σεβασμό και αυτοσεβασμό, και φυσικά ένα υπέροχο γνήσιο ταλέντο. Για άλλη μια φορά, εξαιρετικός στον ρόλο του.
Η Υακίνθη Παπαδοπούλου, ως Γεωργιάννα, σύζυγος του Αντωνίκου, μια γλυκύτατη, χρωματιστή παρουσία, κατορθώνει να κερδίσει τις καρδιές όλων. Με χαμογελαστή ευελιξία και οξύνοια, κατορθώνει να γίνει η πιο ενδιαφέρουσα ψυχολόγος, η οποία βασίζεται σε άκρως επαναστατικές θεωρίες, τις οποίες θα ανακαλύψετε όταν πάτε στο θέατρο να τη θαυμάσετε μαζί με την υπόλοιπη τριάδα. Μια νέα παρουσία στα θεατρικά πράγματα, η οποία σίγουρα υπόσχεται πολλά όμορφα πράγματα για το μέλλον, το οποίο μπορώ να πω μετά βεβαιότητας, ότι της ανήκει.
Συνολικά, η παράσταση αυτή έχει να κάνει με τέσσερις εκπληκτικούς ηθοποιούς οι οποίοι την απογειώνουν και ταυτόχρονα απογειώνουν και τους θεατές αυτής. Τους αξίζουν σε όλους και στον καθένα προσωπικά πολλά μπράβο και συγχαρητήρια.
H Μαίρη Τσαγκάρη στα σκηνικά, κατορθώνει να δημιουργήσει ένα μοντέρνο, κομψό διαμέρισμα το οποίο αναδεικνύει ως χώρος την πλοκή και τη δράση των χαρακτήρων του θεατρικού. Υψηλή ποιότητα υλικών και διακόσμησης, η οποία ταιριάζει απόλυτα με τα πανέμορφα κοστούμια της Νικόλ Παναγιώτου, η οποία με τη βοήθεια της Βίκυς Τσάπαρη, παίζοντας με έντονα χρώματα και συνδυασμούς, κάνει τα ρούχα των ηθοποιών να ξεχωρίζουν αμέσως για την καλαισθησία και την ομορφιά τους. Οι φωτισμοί του Δημήτρη Κουτά, συμβαδίζουν με την υψηλή ποιότητα όλης της παράστασης. Τονίζουν τα σωστά σημεία ή το ακριβώς αντίθετο, τη σωστή χρονική στιγμή, με τον σωστό τρόπο. Ένα μπράβο στους παραπάνω συνεργάτες για την άψογη επαγγελματική τους δημιουργία!
Ας μην κρυβόμαστε όμως…το θεατρικό αυτό θίγει με τον έμμεσο τρόπο του χιούμορ και τον άμεσο του γεμάτου συναισθηματική φόρτιση μονολόγου του τέλους, ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί να το ονομάσει κάποιος καν “θέμα”. Η λέξη θέμα ως έννοια είναι κοντινή με το πρόβλημα. Το γεγονός είναι κάτι το οποίο έχει εγκλωβίσει το θέμα-πρόβλημα μέσα στην ίδια του την καθημερινότητα. Το ζευγάρι των 15 ετών, έχει πλέον κάνει το πρόβλημα της έλλειψης επικοινωνίας σε κάθε επίπεδο, το δεύτερο παιδί του. Η λύση που προτείνει ο συγγραφέας και συνακόλουθα ο σκηνοθέτης όσο αστεία κι φαίνεται αρχικά, στο τέλος άλλο τόσο σοβαρή και καθοριστική είναι για μια τελική απόφαση. Την οποία φυσικά θα την πάρει ο κάθε θεατής. Πανέξυπνη ιδέα. Να πάτε να τη δείτε αυτή την παράσταση. Όσα ερωτήματα κι αν λάβετε, αυτόματα ίσως λάβετε και τις πρέπουσες απαντήσεις…
Συντελεστές παράστασης
Μετάφραση: Μανίνα Ζουμπουλάκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Σταρόβας, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Γιώργος Κοψιδάς, Υακίνθη Παπαδοπούλου
Απόδοση Κειμένου: Χρήστος Κωνσταντίνου – Δημήτρης Μαλισσόβας
Σκηνογράφος: Μαίρη Τσαγκάρη
Ενδυματολόγος: Νικόλ Παναγιώτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Βίκυ Τσάπαρη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κουτάς
Φωτογράφος: Γιώργος Καλφαμανώλης
Make up: Εύη Καραλή
Artwork: Indigo Creative
Α΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Γιουφή
Β΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Παναγιώτα Δρόσου
Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Κουκάς
Παραγωγή: Κάππα Σίγμα Productions
Δημόσιες Σχέσεις – Προβολή: Μαργαρίτα Δρούτσα 6942065888, mdroutsa@gmail.com
Social media: Νάντια Καφφετζή
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
- Συνέντευξη στη θεατρική ομάδα της παράστασης “Το αίμα νερό γίνεται” - 9 Μαΐου 2023
- «Δε μείναν λόγια», το νέο τραγούδι, της ερμηνεύτριας Ζωή Λιαντράκη - 28 Απριλίου 2023
Καμία κριτική