Μια συνέντευξη με έναν ταλαντούχο, πολυπράγμονα καλλιτέχνη και άνθρωπο, είναι μια δύσκολη (όχι όμως επικίνδυνη) αποστολή. Ιδιαίτερα αν κάποιος έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την Μαρία Παπαλάμπρου η οποία μας μιλά κυριολεκτικά για την παράσταση “Πρόσωπο με πρόσωπο”, καθώς και για τις μουσικές της επενδύσεις ως η ψυχή του ROBIN 4 ARTS. Πολλοί κάνουν λόγο για την επιστροφή της ηθοποιού στο θεατρικό σανίδι, όμως όπως μας λέει κι εκείνη, είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα. Και αυτό γιατί ένας καλλιτέχνης του θεάτρου, ανήκει πάντοτε στη σκηνή, άσχετα με το αν παίζει εκεί ή όχι. Ας έρθετε κι εσείς με τη σειρά σας πρόσωπο με πρόσωπο με την Μαρία Παπαλάμπρου…Πρόσωπο με πρόσωπο με την Μαρία Παπαλάμπρου
Πείτε μας αν θέλετε κάποιες πληροφορίες σχετικά με την παράσταση στην οποία λαμβάνετε μέρος, το “Πρόσωπο με Πρόσωπο” του Αλεξάντερ Γκέλμαν. Ποιος είναι ο συμπρωταγωνιστής σας και τι έχετε αποκομίσει ως συνεργασία και επίπεδο επικοινωνίας;
Μ.Π.: Στο “Πρόσωπο με Πρόσωπο” ο Alexander Gelman, παρουσιάζει την συγκλονιστική ιστορία του πολιτικού μηχανικού Αντρέϊ Γκλάντκοφ, ο οποίος είναι ένας φιλόδοξος καριερίστας, στέλεχος σε μια από τις μεγαλύτερες κρατικές κατασκευαστικές εταιρείες, της Νατάσας Γκλάντκοφ που εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος, και του νεαρού παιδιού τους. Ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας ανατρέπει όλα όσα θεωρούσαν δεδομένα για τον γάμο τους και για την κοινή ζωή τους.
Συμπρωταγωνιστής μου είναι ο Θωμάς Κινδύνης, με τον οποίο μοιραστήκαμε αυτό το υπέροχο ταξίδι στην αναζήτηση των ηρώων μας και νιώσαμε την έξαψη και την αγωνία τους τόσο στην πρόβα, όσο και στις παραστάσεις.
Για την ιστορία… το “Πρόσωπο με Πρόσωπο” πρωτοανέβηκε από τον Θίασο Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου την περίοδο 1985-86 και προβλήθηκε από την ΕΡΤ το 1988.
Η υπόθεση που πραγματεύεται η παράσταση σχετίζεται άμεσα με την σημερινή πραγματικότητα. Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν, ως Ρώσος συγγραφέας, τι πιστεύετε ότι έχει να πει και να προσφέρει ως νοητικό δυναμικό ειδικά σήμερα;
Μ.Π.: Πιστεύω ότι μας προσφέρει ένα επίκαιρο έργο που κάνει λόγο για τους ανταγωνισμούς που αποδυναμώνουν τις σχέσεις, για τα απωθημένα που εξοντώνουν την αγάπη, για τις αδυσώπητες προσδοκίες που οδηγούν σε αδιέξοδα. Με σύγχρονη γλώσσα, διεισδυτική ματιά, με συνεχείς ανατροπές, η καθηλωτική πλοκή καθιστά το έργο αποκαλυπτικό για όλους μας.
Με ποιον τρόπο η σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου και η μουσική του Διονύση Τσακνή μπόρεσαν να στηρίξουν τόσο δραματολογικά όσο και ακουστικά το έργο αυτό στο οποίο πρωταγωνιστείτε;
Μ.Π.: Η διεισδυτική καλλιτεχνική ματιά του Γιάννη Διαμαντόπουλου ταίριαξε με το πνεύμα του έργου. Η μεγάλη εμπειρία του και το σκηνοθετικό του ένστικτό τον οπλίζουν με ιδέες και έμπνευση και νομίζω ότι του ταιριάζουν ιδιαίτερα τα έργα που φωτίζουν το θέμα “ανθρώπινες σχέσεις”, τα έργα που ειναι μια καταβύθιση στην ψυχή, γιατί εκεί εμπλέκει και την ματιά του ως κινηματογραφικός σκηνοθέτης και όλα μετατρέπονται σε ένα κοντινό πλάνο. Ο Διονύσης Τσακνής έχει επίσης απίστευτη εμπειρία από επενδύσεις σε θεατρικά έργα. Στην παράστασή μας το θέμα που εμπνεύστηκε, το μουσικό σύμπαν που δημιούργησε, είναι οι μουσικοί φθόγγοι της ψυχής του έργου μας. Μια μουσική χωρίς λυρικά στοιχεία, χωρίς συναισθηματισμό, που έρχεται σε κόντρα με τον ταραγμένο ψυχισμό των ηρώων και αυτό είναι τελικά πολύ ενδιαφέρον.
Τι μπορεί κάποιος να δει πρόσωπο με πρόσωπο; Τον άλλο άνθρωπο ή τον ίδιο του τον εαυτό; Τι προηγείται πριν τη λήψη κάποιας απόφασης; Ή κριτική ή η αυτοκριτική;
Μ.Π.: Κάποιες φορές παίζει ρόλο και η “Μοίρα” για να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, ή με τον άλλον. Ίσως οι επιλογές μας δεν μπορούν να γίνουν πάντοτε αποφάσεις. Αν απέχει η κρίση μας και από την κριτική και από την αυτοκριτική, τότε έχουμε χαθεί μέσα στην κενοδοξία, στον κυνισμό και στον τυχοδιωκτισμό.
Η πανδημία και οι επιπτώσεις/αλλαγές που έφερε τόσο στον κόσμο όσο και σε εσάς, σε ποιο βαθμό άλλαξαν τις καταστάσεις;
Μ.Π.: Νομίζω πως έχουν επέλθει σημαντικές αλλαγές, κάποια πράγματα δεν θα είναι ποτέ πια ίδια και επίσης οι επιπτώσεις είναι ασύλληπτες, με την έννοια ότι ακόμα δεν τις έχουμε ολοκληρωτικά αντιμετωπίσει. Ιστορικά, το πέρασμα των πανδημιών αφήνει έναν διαφορετικό κόσμο πίσω του. Σε προσωπικό επίπεδο για δύο χρόνια η πανδημία πάγωσε σχεδόν τα σχέδιά μου και τα περιθώρια για δημιουργία και επαγγελματική δραστηριότητα ήταν ελάχιστα, όμως ακόμα και έτσι, δεν με ακύρωσε.
Αγάπη και έρωτας. Τι είναι για εσάς και τι συμβολίζουν; Σε ποια σημεία ενώνονται και σε ποια διαχωρίζονται;
Μ.Π.: Ο έρωτας είναι μια εκρηκτική δύναμη, συμμετέχει στη δημιουργία του κόσμου μας. Μπορεί να μας εξυψώσει ή να μας αφανίσει. Όταν στις προσωπικές μας σχέσεις συνυπάρχει με την αγάπη, συνάπτουμε απόλυτες σχέσεις ζωής. Σε αυτές τις σχέσεις, αν ο έρωτας χάσει την δυναμική του, μένει η αγάπη, αλλά δεν με εκφράζει πλέον ως σχέση απόλυτη.
Η μουσική στη ζωή σας, αντιλαμβάνομαι ότι έχει μια εξέχουσα θέση. Ποια είναι αυτή και τι σας έχει προσφέρει γενικά η μουσική ως τέχνη; Ποιες στιγμές έχετε να θυμάστε που σχετίζονται με αυτή;
Μ.Π.: Από μικρή άκουγα πολύ μουσική, με ενθουσίαζε και ακόμη με ελκύει η χορευτική μουσική γιατί μου αρέσει πάρα πολύ να συνδυάζω τον χορό με τη μουσική. Από το σπίτι είχα κλασική παιδεία, επιρροή των γονιών μου. Μετά, με τράβηξαν πολλά και διαφορετικά ακούσματα. Τώρα πια έχω επικεντρωθεί περισσότερο στη ροκ και την κλασική μουσική. Η μουσική έχει επηρεάσει τρομερά τη ζωή μου και με έναν άλλο τρόπο, γιατί ως παραγωγός συναυλιών και άλλων μουσικών προϊόντων, έχω δει τη μουσική πέρα από τέχνη. Όσον αφορά τη δημιουργία ενός μουσικού έργου, είμαι ο αυτόπτης μάρτυρας από την έμπνευση μέχρι την υλοποίησή του, ως τη στιγμή που θα φτάσει στον ακροατή, και αυτό το ταξίδι το βρίσκω εξίσου ελκυστικό.
“Κάποιες φορές παίζει ρόλο και η “Μοίρα” για να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό σου, ή με τον άλλον. Ίσως οι επιλογές μας δεν μπορούν να γίνουν πάντοτε αποφάσεις. Αν απέχει η κρίση μας και από την κριτική και από την αυτοκριτική, τότε έχουμε χαθεί μέσα στην κενοδοξία, στον κυνισμό και στον τυχοδιωκτισμό”.
Θέατρο και κινηματογράφος; Ποια είναι η αξία τους για εσάς; Πώς έχετε συνδέσει την καριέρα σας με αυτές τις δύο καλλιτεχνικές κατηγορίες;
Μ.Π.: Ποτέ δεν ήθελα να διαλέξω ανάμεσα σε αυτές τις δύο μορφές της τέχνης. Αγαπώ και το θέατρο και τον κινηματογράφο εξίσου, όπως αγαπώ και την τηλεόραση. Θεωρώ ότι και αυτή είναι ένα μέσο που μπορεί κανείς να δημιουργήσει υπέροχα έργα, εάν φυσικά το θέλει. Ξεκίνησα από πολύ μικρή με σημαντικές συνεργασίες στο θέατρο και τον κινηματογράφο, μέχρι που έκανα ένα διάλειμμα κάποιων χρόνων, λόγω της ζωής μου στο εξωτερικό. Τώρα έχω επανέλθει και για μένα είναι σαν να μην πέρασε μία μέρα. Όταν ξαναβγήκα στη σκηνή ένιωσα σαν να μην είχα φύγει ποτέ. Σίγουρα για μένα το θεατρικό σανίδι είναι η πιο δυνατή στιγμή του ηθοποιού εξαιτίας της άμεσης επικοινωνίας με το κοινό, νιώθω πως γινόμαστε ΄Ενα Όλον που ανασαίνει και ζει την “Θεατρική Πράξη”.
Τι νέο μας ετοιμάζετε ενόψει της ανοιξιάτικης και της καλοκαιρινής σεζόν;
Μ.Π.: Η άνοιξη θα με βρει πολύ απασχολημένη. Με την ιδιότητά μου ως παραγωγός, ετοιμάζω με την εταιρεία μου ROBIN 4 ARTS ιδιαίτερης κλίμακας και σημασίας παραγωγές. Ενδεικτικά σας αναφέρω το καταπληκτικό μας φεστιβάλ που είναι αφιερωμένο στο παιδί και τον κόσμο του, το KIDS DREAM FESTIVAL, την υπέροχη συναυλία μας, το γεγονός του καλοκαιριού, στο ΟΑΚΑ SCORPIONS/ALICE COOPER, και το μοναδικό PIANO CITY in Athens. Για πρώτη φορά ένα μουσικό project τέτοιας έκτασης θα υλοποιηθεί στην Αθήνα. Τα προσωπικά καλλιτεχνικά μου σχέδια θα περιμένουν την νέα χειμερινή σεζόν.
Και για το τέλος…μια ευχή η οποία μπορεί να συμπεριλάβει μέσα της όλους τους ανθρώπους.
Μ.Π.: Μου είναι πολύ δύσκολο να οραματιστώ μία ευχή που θα καλύπτει όλους τους ανθρώπους. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι κάθε άνθρωπος να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη δική του προσωπική ευχή…
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- “Τα πνεύματα του Χιλ Χάους”, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη, στο “Αγγέλων Βήμα” - 14 Δεκεμβρίου 2024
- “Το Παλτό” του Νικολάϊ Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία-διασκευή Θοδωρή Γκόγκου, στο θέατρο “Αργώ” - 6 Δεκεμβρίου 2024
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
Καμία κριτική