Οι kallitexnes.gr συνάντησαν και συνομίλησαν με έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και άνθρωπο, ο οποίος άνοιξε τις πόρτες του μυαλού και της ψυχής του και μοιράστηκε μαζί μας όλα αυτά τα διαφορετικά του κομμάτια που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό.
Μιλήσαμε για το θέατρο, για τα όνειρά του τόσο ως ηθοποιού όσο και ως ανθρώπου, για την οικολογία, για την τόσο σοβαρή απόφαση να ακολουθήσει τον βιγκανισμό ως στάση ζωής και δράσης, για το πόσο και αν η τύχη μας καθορίζει ως ανθρώπους, και κυρίως για το γέλιο, την χαρά και την παιδικότητα που κάπου κρύβουμε όλοι μέσα μας.
Γιώργος Κοψιδάς. Ο καλόκαρδος γίγαντας με την φωτεινή ψυχή. Ένας άνθρωπος που βάζει την αγάπη για όλους και για όλα, πάνω απ’ όλα, και κάπως έτσι χαράσει ένα μονοπάτι που οδηγεί μόνο στο φως. Γι αυτό το λόγο τελικά είναι και αυτό που είναι. Ένας υπέροχος ηθοποιός. Ας τον απολαύσουμε!
Οι kallitexnes.gr καλωσορίζουν τον σπουδαίο καλλιτέχνη Γιώργο Κοψιδά και του εύχονται πάντα τα καλύτερα και πάντα επιτυχίες.
Τετάρτη 27 Μαρτίου και σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα Θεάτρου. Ο Ανατόλι Βασίλιεφ, είναι ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του σύγχρονου θεάτρου και επιλέχθηκε φέτος από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, να γράψει το φετινό μήνυμα. Ανάμεσα σε όλα όσα είπε, καταλήγει και στο εξής : “ Mόνο ένα θέατρο κανένας ΔΕΝ έχει ανάγκη-και μιλώ για το θέατρο των πολιτικών παιχνιδιών, το θέατρο που παίζουν οι πολιτικοί, ένα μάταιο πολιτικό θέατρο. Αυτό που σίγουρα δε χρειαζόμαστε είναι το θέατρο πτωμάτων και αίματος στις πλατείες και στους δρόμους, στις πρωτεύουσες ή στις επαρχίες, ένα κάλπικο θέατρο συγκρούσεων μεταξύ θρησκειών και εθνικών ομάδων.
Στείλτε στο διάολο ηλεκτρονικές συσκευές και υπολογιστές-πηγαίνετε θέατρο! Γεμίστε ολόκληρες σειρές καθισμάτων κοντά και μακριά από τη σκηνή ,ακούστε το λόγο και κοιτάξτε τις ζωντανές εικόνες!”
Ας ξεκινήσει η συνέντευξή μας έτσι Γιώργο….πώς σου φαίνεται αυτό ως εισαγωγή;
Μια τέλεια εισαγωγή ,θα έλεγα! Μαζί με τις ευχαριστίες μου για το καλωσόρισμα και τις ευχές σας , θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα λέει ο Ανατόλι Βασίλιεφ! Για εμένα το θέατρο είναι ζωή. Είναι ελευθερία, συνεργασία, τρόπος έκφρασης, είναι αγάπη και χαρά. Μπορείς να περάσεις πιο άμεσα μηνύματα στους ανθρώπους που βλέπουν μια παράσταση.
Το να είμαι ηθοποιός, το νιώθω σαν ένα τεράστιο δώρο που μου έχει δοθεί. Το θέατρο είναι αν το σκεφτεί κανείς, μια τεράστια ανταλλαγή ενέργειας. Ό,τι δίνεις, σου επιστρέφεται αυτόματα πίσω. Η σχέση ηθοποιού-κοινού, είναι σχεδόν ιερή.
Η φετινή θεατρική σεζόν σε βρίσκει να ερμηνεύεις δύο εντελώς διαφορετικούς θεατρικούς ρόλους. Από τη μία πλευρά είσαι ο Τιμολέων Τσιριγώτης στο θεατρικό “Τα δάση στα γόνατα” σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη και από την άλλη είσαι ο Χιου Φέννυμαν στον “Ερωτευμένο Σαίξπηρ” σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Κάθε ερμηνευτικός ρόλος, θεωρώ ότι υπάρχει για να μεταφέρει κάποια μηνύματα στο κοινό του. Ας πούμε, κάποια μαθήματα ζωής. Ποια μαθήματα νιώθεις ότι μεταφέρει τόσο ο Τιμολέων όσο και ο Χιου Φέννυμαν; Με ποιον από τους δύο χαρακτήρες ταυτίζεσαι περισσότερο ως Γιώργος;
Ο Τιμολέων Τσιριγώτης είναι ένας περιπλανώμενος θεατρίνος που κάποτε έπαιζε σε μεγάλες σκηνές, που έχει πολύ ψηλά την τέχνη του αλλά έχασε κάποια στιγμή τη φωνή του και κατέληξε να παίζει σε χωριά μαζί με περιοδεύοντα μπουλούκια. Αυτό που ποθεί να βρει είναι ένα σπίτι και μια οικογένεια, κουρασμένος πια από την ατελείωτη περιπλάνηση. Μοιάζει κάπως με τον Οδυσσέα που ψάχνει εναγωνίως να βρει την πατρίδα του, την εστία του, ουσιαστικά την ψυχή του την ίδια, αυτό άλλωστε συμβολίζει σε ψυχολογικό επίπεδο ή Πηνελόπη!
Ομολογώ ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ,σε κάποια σημεία του, μου θυμίζει κι εμένα τον ίδιο, που μέχρι να γίνω ηθοποιός έκανα πολλές άλλες δουλειές, από τα 18 μέχρι τα 28 μου χρόνια. Για πολλά χρόνια ήμουν αθλητής μπάσκετ και άλλαζα συνεχώς πρωϊνές δουλειές γιατί πνιγόμουν και δεν έβρισκα κάτι που να μου ταιριάζει πραγματικά. Δούλεψα την ημέρα, δούλεψα και τη νύχτα, και μόνο όταν ήρθε το θέατρο στη ζωή μου, άνοιξε ένας κόσμος μαγικός, και είπα ότι “ναι, αυτό είναι. Εδώ είμαι!”
Σχετικά τώρα με τον Χιου Φέννυμαν…η παρουσία και ο ρόλος του οποίου αποτελούν ένα σημαντικό μήνυμα για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου…
Ενώ στην αρχή του έργου ξεκινά ως ένας αδίστακτος τοκογλύφος, ένας υποχθόνιος άνθρωπος του υποκόσμου, όταν μπλέκεται με το θέατρο και γίνεται συνέταιρος, για να πάρει τα λεφτά που του χρωστάνε, χωρίς να έχει ιδέα από τέχνη, τον παρακολουθούμε μέσα από τη διαδικασία των προβών να μεταλλάσσεται καθώς γεύεται τη μαγεία του θεάτρου. Ανακαλύπτει έναν κόσμο που δεν είχε καν ιδέα ότι υπήρχε. Αρχίζει σιγά-σιγά να ερωτεύεται το θέατρο και να αλλάζει ο χαρακτήρας του. Όταν πια του προτείνεται να παίξει και ο ίδιος έναν ρόλο στην παράσταση, εκεί είναι που έχουμε την πλήρη μεταστροφή και γίνεται ένας άλλος άνθρωπος!
Αυτή ακριβώς λοιπόν είναι η μαγική δύναμη του θεάτρου : μπορεί να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο! Με την τέχνη, ένας αρχικά άξεστος κακοποιός, μετατρέπεται ουσιαστικά σε έναν ρομαντικό και ευαίσθητο άνθρωπο! Το θέατρο έχει τη δύναμη να φέρνει στην επιφάνεια τις πιο τρυφερές και ανώτερες ποιότητες που κρύβουμε μέσα μας !
Πες μας, αν θες, πόσο σημαντική είναι η συμβολή του γέλιου για εσένα ; Ρωτάω επειδή ακόμα και σε πιο σοβαρούς ρόλους, πάντοτε βάζεις μια δόση χαμόγελου ή χιούμορ στον εκάστοτε χαρακτήρα που υποδύεσαι…
Η ζωή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το γέλιο. Έτσι ακριβώς και η τέχνη πρέπει να έχει μια ελαφρότητα. Αν προσέξεις, μέχρι και ο Τιμολέων Τσιριγώτης, αν και κουβαλάει πολύ πόνο μέσα του, έχει μια πινελιά ελαφρότητας, γιατί πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο αποσυμπιέζεται κάπως ένα υπέροχο μεν, αρκετά βαρύ δε έργο, όπως τα ¨Δάση στα γόνατα¨. Προσωπικά, στην τέχνη μου, πάντοτε προσθέτω και μια νότα χιούμορ, ακόμα και σε πιο δραματικούς ρόλους γιατί πιστεύω ότι έτσι είναι και η ζωή….ακροβατεί συνεχώς ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα…το γέλιο και το κλάμα…την χαρά και την θλίψη! Εγώ σαν θεατής συγκινούμαι πολύ βαθύτερα έτσι..
Δώσε μας αν θες, μια μικρή ιστορική αναδρομή των ρόλων που έχεις υποδυθεί όλα αυτά τα χρόνια, τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Και φυσικά πες μας και για το Assassin’s Creed!
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο! Το Assassin’s Creed Odyssey είναι ένα βιντεοπαιχνίδι στο οποίο δανείζω τη φωνή μου. Είχε γίνει ένα casting για voice actors για το παιχνίδι το οποίο έχει να κάνει με την αρχαία Ελλάδα, σε μια εκπληκτική αναπαράσταση εκείνης της εποχής, κι έγινα δεκτός. Μαζί με άλλους ηθοποιούς κάναμε για συγκεκριμένα μέρη του παιχνιδιού 26 ώρες ηχογράφησης στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία! Επειδή γενικά δεν παίζω βιντεοπαιχνίδια, μέχρι πρόσφατα δεν είχα ιδέα πόσο μεγάλο είναι όλο αυτό που συμμετείχα! Στην πορεία μόνο κατάλαβα πόσο τεράστια είναι η Ubisoft και πόσες χιλιάδες άνθρωποι παίζουν αυτό το παιχνίδι!
Σχετικά με ρόλους που έχω υποδυθεί…. οι πιο σημαντικοί είναι οι εξής: ο πρώτος μου σταθμός, τεράστιος θα έλεγα, είναι το “2” του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Ήταν το πρώτο του project έπειτα από την καλλιτεχνική διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, και μόνο για την όλη εμπειρία, μπορώ να μιλάω ώρες ολόκληρες.
Ήταν για εμένα μια μαγική συγκυρία, όπου πραγματικά μου άνοιξε τα μάτια για το τι σημαίνει τέχνη. Ήταν μια εμπειρία ζωής, μια συγκλονιστική στιγμή στην πορεία μου ως καλλιτέχνης. Θυμάμαι κάναμε πρόβες, έναν ολόκληρο χρόνο και έμαθα πάρα πολλά. Ήταν για μένα ένα τεράστιο σχολείο. Θεωρώ τον Δημήτρη Παπαϊωάννου τον δεύτερο πατέρα μου. Τον καλλιτεχνικό μου πατέρα…
Ένας ρόλος που κρατάω επίσης στην καρδιά μου, είναι εκείνος του Φιλέα Φογκ στον “Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες”, στο Μέγαρο Μουσικής. Ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους θεατρικούς ρόλους, σε μια εξαιρετική παραγωγή. Άλλοι θεατρικοί ρόλοι που απόλαυσα πολύ ήταν ο ρόλος του Maccan στο πάρτυ γενεθλίων του Pinter, του Squash Bernstein στο μιούζικαλ Victor Victoria, του Briggella στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Γκολντόνι και άλλοι πολλοί…
Αγαπώ εξίσου και τον “Ερωτευμένο Σαίξπηρ” που παίζω αυτή την περίοδο, που είναι θεατρική μεταφορά μιας ταινίας που μου άρεσε πολύ. Με τον σκηνοθέτη αυτής, τον Γιάννη Κακλέα, είναι η τρίτη φορά που δουλεύουμε μαζί και οφείλω να πω ότι είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πάρα πολύ και χαίρομαι να δουλεύω μαζί του. Είναι ένας φανταστικός καλλιτέχνης , με εξαιρετικό χιούμορ, που λατρεύει όλους τους ηθοποιούς του και μπορεί κάποιος να μάθει πάρα πολλά δίπλα του. Φέτος είμαι πραγματικά ευγνώμων και ευτυχής γι’ αυτή την λατρεμένη ομάδα, που αν ξεκινήσω να λέω για το πόσο υπέροχος είναι ο κάθε ένας τους , δεν θα φτάσει όλη η συνέντευξη! Είμαστε τόσο αγαπημένοι που είμαστε στα όρια του “ιδρυματισμού”…μιλάμε και κάνουμε πλάκες σχεδόν καθημερινά !
Τηλεοπτικά, ο πιο αγαπητός μου ρόλος είναι ο Παντελάκης στο “Μίλα μου βρώμικα”. Θυμάμαι αυτή τη σειρά με νοσταλγία, γιατί και εκεί είχαμε περάσει φανταστικά! Τελικά πιστεύω ότι το ωραίο αυτό παρεϊστικο κλίμα, το εισπράττει και το κοινό και ανταποκρίνεται θετικά σ’ αυτό.
Γενικά, είμαι δεμένος με όλα τα έργα που έχω παίξει, κι αν κάτι με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι το γεγονός ότι έχω δοκιμαστεί σε πάρα πολλά διαφορετικά είδη και έχω, εκτός από μια πιο σφαιρική εκπαίδευση και έναν μεγάλο πλούτο εμπειριών!!
Από όσο γνωρίζω, έχεις και κάποιες σημαντικές συνεργασίες με το εξωτερικό. Συγκεκριμένα ,έχεις εμφανιστεί σε αρκετές ξένες κινηματογραφικές παραγωγές. Ποιος είναι τελικά ο ρόλος του κινηματογράφου στην καριέρα και στη ζωή σου;
Μπορεί να παίζω θέατρο και τηλεόραση και να τα αγαπώ εξίσου, όμως ο μεγάλος μου έρωτας είναι ο κινηματογράφος. Θέλω πολύ να κάνω κινηματογράφο στο εξωτερικό. Να ταξιδεύω και να κάνω ταινίες. Έχω συμμετάσχει ως τώρα σε διάφορες παραγωγές του εξωτερικού, όπως λόγου χάρη σε μια ιταλική ταινία, σε μια γερμανική τηλεταινία,σε μια αγγλική σειρά, σε μια αμερικάνικη ταινία όπου είχα και πρωταγωνιστικό ρόλο και στις εκάστοτε σειρές μιλάω βέβαια και την αντίστοιχη γλώσσα!
Εκτός από την υποκριτική, έχεις και κάποιο άλλο καλλιτεχνικό ταλέντο που θα ήταν ωραίο να γνωρίζουμε; ‘Η γενικά άλλο ταλέντο…μη καλλιτεχνικής φύσης.
Μπορώ να αναφέρω ως ταλέντο, την ενασχόλησή μου με το μπάσκετ, με το οποίο ασχολήθηκα επαγγελματικά ,σε επίπεδο Γ’ και Β’ Εθνικής. Ασχολούμαι επίσης πολύ με τη γη, με τα φυτά, και με όλα όσα αφορούν την καλλιέργεια αυτής. Το όνειρό μου είναι κάποια στιγμή να έχω μια μικρή φάρμα, να ζω στην εξοχή και να φυτεύω τα δέντρα μου, να έχω το μποστάνι μου και τα ζώα μου ως συντροφιά. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για εμένα!
Τι έχεις θυσιάσει προκειμένου να φτάσεις να είσαι αυτό που είσαι σήμερα; Εννοώ αν έχεις θυσιάσει κάποια αξία, ή κομμάτια του ίδιου σου του εαυτού και των “θέλω” σου.
Τίποτα. Γιατί όταν έχεις επιλέξει να κάνεις αυτό που αγαπάς, όταν έχεις βρει τον προορισμό σου, δεν κάνεις καμιά θυσία. Κάνεις τη δουλειά σου με τόσο μεγάλη χαρά και αγάπη, νιώθεις τόσο δημιουργικός, που δεν υπάρχει καμιά θυσία. Για εμένα το θέατρο είναι η ζωή μου, είναι ένα μεγάλο παιχνίδι. Το λέει και η ίδια η πρόταση…”Παίζω στο θέατρο”.
Ο σκοπός της ζωής μας βασικά είναι το παιχνίδι και το λησμονούμε συνέχεια. Αν παρατηρήσουμε τα παιδιά και τα ζώα που έχουν τόσο έντονο αυτό το στοιχείο, ίσως ξαναθυμηθούμε ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι. Γι αυτόν το λόγο, κι εγώ απολαμβάνω τη χαρά του κάθε γυρίσματος, πρόβας και παράστασης!
Κατά πόσο τα παιδικά σου χρόνια και οι σχέσεις σου με την οικογένεια και τους ανθρώπους γενικά ευνόησε την απόφασή σου να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Δεν είχα ποτέ τέτοιο θέμα από την πλευρά της οικογένειάς μου. Απλά, ούτε κι εγώ ο ίδιος δεν είχα σκεφτεί καν το ενδεχόμενο να γίνω ηθοποιός. Το αντελήφθην σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Για να καταλάβεις, από τα 13 μου ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ και για κάποια χρόνια, το μπάσκετ ήταν το όνειρο της ζωής μου. Οπότε είχαν από τη μια μεριά τον αθλητισμό και από την άλλη μια πρωϊνή δουλειά. Έχω δουλέψει σε διάφορα πόστα. Ως εργάτης στον Δήμο Παπάγου, όπου μάζευα κλαδιά και κορμούς, courier, σε ταπητοκαθαριστήρια, ως βοηθός υδραυλικού, σε τοποθετήσεις φωτοβολταϊκών, σε αναγομώσεις πυροσβεστήρων ,σε μπαρ, οδηγός, έχω κάνει πολλές τέτοιες δουλειές.
Kαι πώς ακριβώς ήρθε η υποκριτική στη ζωή σου και άλλαξες εντελώς πορεία;
Κάποια στιγμή, στην ομάδα του μπάσκετ που ήμουν, ζητήθηκε να κάνουμε ένα δοκιμαστικό για μια ταινία, λίγες μέρες μετά μου πρότειναν να παίξω σε ένα διαφημιστικό, με επέλεξαν στη συνέχεια και για άλλα διαφημιστικά, κι από εκεί ξεκίνησαν να μου λένε να ασχοληθώ με το θέατρο. Έτσι, στα 28 μου ,άφησα για έναν χρόνο το μπάσκετ δοκιμαστικά, μια και είχα και ένα πρόβλημα με τη μέση μου, και πήρα μαθήματα υποκριτικής στο θέατρο επί Κολωνώ και την επόμενη χρονιά στο Θέατρο των Αλλαγών, κι έτσι άρχισε όλο αυτό να μου αρέσει πιο πολύ. Το καλοκαίρι που ήμουν στο Αλλαγών, ξεκίνησε ουσιαστικά και η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στο “2”. Έπειτα, ήρθαν όλα καταιγίδα!
Έχεις λάβει ως τώρα αποφάσεις οι οποίες έχουν αλλάξει ολοκληρωτικά την κοσμοθεωρία σου; Ποιες είναι αυτές, αν υπάρχουν;
Η σαφής και συνειδητή μου επιλογή να γίνω vegan. Ο βιγκανισμός δεν είναι για εμένα απλά μια διατροφική επιλογή. Είναι κάτι συνολικό. Καταρχάς είναι τρόπος ζωής βασισμένος στην αγάπη, στη συμπόνια, στην ιδέα ότι το κάθε συναισθανόμενο πλάσμα που ζει στον πλανήτη αυτό, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος, έχει δικαίωμα να ζήσει ελεύθερο, την ζωή που είναι προορισμένο να ζήσει!
Ξεφεύγοντας λίγο από το καθαρά διατροφικό θέμα, μιλάμε πλέον για ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα που πλήττει την ίδια τη ζωή της γης. Το ότι εκτρέφουμε και σκλαβώνουμε δισεκατομμύρια ζώα δημιουργεί μεγάλη δυσαρμονία στον πλανήτη. Η μαζική θανάτωση, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο αποτελεί μια τεράστιας κλίμακας γενοκτονία. Από την δράση ενός και μόνο είδους, του ανθρώπινου, τα τελευταία χρόνια χιλιάδες είδη ζώων τελούν υπό εξαφάνιση και πολλά έχουν πλέον εκλείψει οριστικά. Οι επιστήμονες αυτό θα το ονόμαζαν ιό!
Ο γνωστός σε όλους Paul Mccartney, είχε κάποτε πει ότι “αν τα σφαγεία είχαν γυάλινους τοίχους, τότε θα ήμασταν όλοι χορτοφάγοι”.
Το δηλώνω ευθαρσώς αυτό και να μπει ως τίτλος, ότι ακόμα κι αν αρρώσταινα, δεν θα ξαναέτρωγα ποτέ μου ζώο. Βέβαια συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όχι μόνο δεν αρρωσταίνω, αλλά είμαι πιο υγιής από ποτέ!!
Σχετικά με όσα ανέφερες πιο πριν, ακολουθεί και το δικό μου ερώτημα. Έρχεται στο νου μου το πρόβλημα που υφίσταται στην Αφρική επί τόσες δεκαετίες τώρα. Τι πιστεύεις σχετικά με την τόσο μεγάλη αυτή δυσαρμονία ανάμεσα σε δύο κόσμους, που θα έπρεπε ουσιαστικά να είναι ένας;
Στην Αφρική πεινάνε και αντί να ταϊζουν τον κόσμο με τα σιτηρά και τα δημητριακά που παράγουν, τα πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές στον δυτικό κόσμο για να τα δίνουν οι παραγωγοί στις αγελάδες τους προκειμένου να ταϊζονται. Δυστυχώς, δεν έχουν άλλη επιλογή προκειμένου να επιβιώσουν.
Γενικά, τεράστιες εκτάσεις γης και δάσους αποψιλώνονται προκειμένου να σιτίζονται ζώα προς κατανάλωση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αν όλα αυτά τα προϊόντα της γης και του δάσους τα δίναμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους,δεν θα υπήρχε πείνα! Μια φυτική διατροφή μπορεί να θρέψει άνετα ολόκληρο τον πληθυσμό της γης.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό έρχεται και δημιουργείται και το φαινόμενο του θερμοκηπίου….
Aν κάποιος ρίξει μια απλή ματιά στα νούμερα ερευνών, γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι όλα τα μεταφορικά μέσα του πλανήτη μαζί, μολύνουν λιγότερο από όσο οι δισεκαττομύρια αγελάδες που εκτρέφονται. Όλο και περισσότερες μελέτες αποδεικνύουν πόσο οριακά είμαστε.Μιλάμε για τεράστια μόλυνση της ατμόσφαιρας και εξίσου τεράστια κατασπατάληση νερού και γόνιμης γης.
Όλο αυτό το σκηνικό είναι σε τεράστιο βαθμό υπεύθυνο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Πρέπει να κάνουμε λοιπόν στροφή προς τη φύση και να καταλάβουμε ότι είμαστε μέρος αυτής. Δεν μας ανήκει η φύση. Εμείς ανήκουμε σ’αυτήν. Όσο για τα ζώα, ούτε αυτά μας ανήκουν. Δεν είναι εμπορεύματα, ούτε αντικείμενα. Είναι συναισθανόμενα πλάσματα, βιώνουν κι εκείνα αισθήματα όπως χαρά, λύπη, φόβο. Έχουν οικογένεια, έχουν φίλους, φοβούνται τον θάνατο όπως κι εμείς, πονάνε και αγωνίζονται για την ζωή τους …
Δε χρειάζεται καμία γλώσσα για να καταλάβει κάποιος την αγάπη, την ευγνωμοσύνη ή και τον φόβο στο βλέμμα ενός ζώου, αρκεί να το κοιτάξει στα μάτια…
Για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως είδος, για να εξελιχθούμε, πρέπει όλοι οι άνθρωποι ν’ αποκτήσουμε περισσότερη ευαισθησία κι ενσυναίσθηση για τα πάντα γύρω μας. Για τον άνθρωπο, για τη φύση και για όλα τα πλάσματά της. Να νιώσουμε ότι όλα είναι ένα…ότι όλα συνδέονται. Άλλωστε πιστεύω ότι ο πνευματικά εξελιγμένος άνθρωπος φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται σε όσους είναι υπό το έλεος του, είτε είναι ανθρώπινα είτε μη ανθρώπινα πλάσματα
Ο γνωστός φυσικός, Hubert Reeves, είχε πει το εξής: “Ο άνθρωπος είναι ένα παρανοϊκό είδος. Πιστεύει σ’ έναν αόρατο θεό και την ίδια στιγμή καταστρέφει μια ορατή φύση, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι η ορατή φύση που καταστρέφει είναι ο αόρατος θεός που πιστεύει”.
Θεωρώ ότι η διαφήμιση παίζει έναν σημαντικό ρόλο ως μέσο επιβολής κάποιων λανθασμένων ιδεολογιών. Συμφωνείς κι εσύ με αυτό;
Η διαφήμιση μας κάνει καθημερινά πλύση εγκεφάλου. Από τότε που μεγαλώσαμε, από τότε που βλέπαμε διαφημίσεις με ωραία παιδικά τραγουδάκια, με χαρούμενες αγελάδες να τρέχουν στα λιβάδια, νομίζαμε και ακόμα νομίζουμε ότι δεν κάνουμε τίποτα κακό. Η διαφήμιση είναι πολλές φορές μια απάτη η οποία γεννά την αυταπάτη. Αρκεί κάποιος να μπει στον κόπο να πάει να δει τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν αυτά τα ζώα, το πώς φωνάζουν για τη ζωή τους, τον φόβο στα μάτια τους , το πώς αγωνίζονται για τη ζωή τους, επιβιώνοντας σε σκοτεινά στέγαστρα, μη μπορώντας να δουν ούτε καν τον ήλιο. Πολλά από αυτά ζουν και θανατώνονται χωρίς να έχουν μυρίσει ποτέ χώμα ή να έχουν πατήσει χορτάρι. Όλη αυτή η βία, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο!
Στη δύσκολη αυτή εποχή που ζούμε ,στο καθαρά ατομικό κομμάτι, για ό,τι καλό ή άσχημο μας συμβαίνει, πιστεύεις ότι ευθύνη φέρουμε εμείς ως άνθρωποι ή και ο παράγοντας τύχη;
Για εμένα, δεν υπάρχει τύχη. Αυτό, πρέπει να το ξεχάσουμε. Μετά από χρόνια παρατήρησης μπορώ να σου πω ότι δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητά μας. Είμαστε πανίσχυροι δημιουργοί της ,σε καθημερινή βάση, ανάλογα με τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αισθανόμαστε, που πράττουμε, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουμε καλή τύχη δεν είναι τίποτα άλλο από την συνάντηση της ευκαιρίας με την δική μας ετοιμότητα.
Η μαγική λέξη είναι ‘ υπευθυνότητα ‘. Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο καθένας μας είναι απόλυτα υπεύθυνος για την ζωή που ζει…το έχει επιλέξει ακόμα και αν δεν το έκανε συνειδητά. Οτιδήποτε καλό ή κακό μας συμβεί, υπεύθυνοι πάντοτε είμαστε εμείς, επειδή για ό,τι έχει συμβεί, εμείς είμαστε αυτοί που το έχουμε ελκύσει στο πεδίο μας. Είτε με τη σκέψη, είτε με το πως νιώθουμε, είτε με τις πράξεις μας. Όλο το σύμπαν είναι ενέργεια, δόνηση και συχνότητα. Με ότι συντονιζόμαστε αυτό γίνεται η πραγματικότητα μας .
Πιστεύεις ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να έχουν πρότυπα ή οφείλουν να δουλέψουν πάνω στον ίδιο τους τον εαυτό προκειμένου να γίνουν οι ίδιοι πρότυπα;
Η πιο σημαντική δουλειά που έχει να κάνει κάποιος είναι με τον εαυτό του. Από εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν όλα. Πρέπει ν’ αρχίσουμε ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας περισσότερο, να τον αποδεχόμαστε περισσότερο, γιατί μόνο όταν τον αγαπήσουμε και τον αποδεχτούμε πραγματικά ,όπως είναι δηλαδή και όχι σύμφωνα με μια ιδεατή εικόνα που έχουμε φτιάξει, μόνο τότε μπορούμε ν ‘αγαπήσουμε και κάποιον άλλο άνθρωπο ή πλάσμα. Όλα τα άσχημα που βλέπουμε γύρω μας , προέρχονται από την έλλειψη αγάπης, αν και το τι εννοεί ο καθένας λέγοντας αγάπη είναι μεγάλη συζήτηση! Για μένα η πραγματική αγάπη είναι μόνο η αγάπη άνευ όρων….Ότι έχει μέσα του όρους και προϋποθέσεις δεν είναι αγάπη, είναι συναλλαγή! Για να μπορέσει όμως κάποιος να αγαπήσει αληθινά πρέπει πρώτα να μπορέσει να είναι καλά, να είναι ολόκληρος όντας μόνος του!
Aν περιμένεις να νιώσεις καλά μέσω ενός άλλου, δημιουργείται μια σχέση εξάρτησης και προσκόλλησης που δεν εμπεριέχει καμία ισορροπία. Σε μια υγιή σχέση δεν προσκολλάσαι….όντας αυτός που είσαι, ολοκληρωμένος, μοιράζεσαι πράγματα που έχεις να προσφέρεις.
Η αγάπη, η χαρά, η ευτυχία, είναι δική μας ευθύνη. Δεν θα μας φέρει όλα αυτά ο άλλος. Οι σχέσεις δεν υπάρχουν για να μας κάνουν ευτυχισμένους, αλλά για να μας κάνουν συνειδητούς. Ο σύντροφος μας είναι ένας καθρέφτης που πάνω του προβάλουμε δικά μας κομμάτια.
Μοιράσου αν θες τα όνειρά σου και πες μας τι φαντάζεσαι για το μέλλον.
Μια μόνο ευχή, ένα μόνο όνειρο: Να ταξιδεύω σ’ όλο τον πλανήτη και να γυρίζω ταινίες. Σύμπαν, με ακούς; Αν με ακούς, πραγματοποίησε το….ευχαριστώ! (γέλια)
Μαζί με τα όνειρα όμως πάνε και όλα όσα ετοιμάζεις ως καλλιτέχνης τους επόμενους μήνες. Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο; Και αν ναι, θα ήθελες να μας πεις ποιο είναι;
Ως τώρα, δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο. Το μόνο που μπορώ να πω ως σίγουρο, είναι ότι ο “Ερωτευμένος Σαίξπηρ” πάει για όλο τον μήνα Μάϊο στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών.
Και η τελευταία στάνταρ μου ερώτηση-αν και δεν είναι ακριβώς ερώτηση. Πες μας μια ευχή…μια γενική ή ειδική ευχή για οτιδήποτε περνάει από το μυαλό σου αυτή τη στιγμή!
Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να ζούμε με όλο και μεγαλύτερη ευαισθησία, με όλο και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση , για όλους τους ανθρώπους γύρω μας και για όλα τα πλάσματα που μας περιβάλλουν. Να καταλάβουμε ότι αυτός ο πλανήτης είναι ένας και όλοι εμείς είμαστε κομμάτι του, ν’ αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε ν’ αγαπήσουμε και τους γύρω μας , και να μην ξεχνάμε να παίζουμε.
Γιατί η ζωή, όπως ακριβώς και το θέατρο, είναι ένα παιχνίδι. Είμαστε εδώ για να παίξουμε, να δημιουργήσουμε, να χαρούμε, ν’ απολαύσουμε τη ζωή. Αυτή είναι η ευχή μου!
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Συνέντευξη στη θεατρική ομάδα της παράστασης “Το αίμα νερό γίνεται” - 9 Μαΐου 2023
- «Δε μείναν λόγια», το νέο τραγούδι, της ερμηνεύτριας Ζωή Λιαντράκη - 28 Απριλίου 2023
- Συζητώντας με την τραγουδοποιό κι ερμηνεύτρια,Κατερίνα Ντίνου - 22 Απριλίου 2023
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)