Oι kallitexnes.gr, αντιμετωπίζοντας τις καταστάσεις με τη δύναμη του λόγου και ιδιαίτερα του χιουμοριστικού, αποφάσισαν να θέσουν 13 καίριες ερωτήσεις σε γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες.

Ο σκηνοθέτης και η “ψυχή” του Studio Κυψέλη Γιώργος Λιβανός, με σήμα κατατεθέν τη σοβαρότητα, την βαθιά ευαισθησία και το λεπτό του χιούμορ, απάντησε σε όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό γύρω μας και μέσα μας. Αξίζει να διαβάσετε τις απαντήσεις του!

Πόσες ημέρες τελείτε υπό καθεστώς “ελεύθερης πολιορκίας” και τι νιώθετε για όλο αυτό;

Γ.Λ: 18 ημέρες 15 ώρες, 23 λεπτά και 11 δεύτερα. Και για να κυριολεκτήσω… ίδιο χρόνο με όλους τους συμπατριώτες μου. Συνήθισα με την ιδέα, ότι όλο αυτό γίνεται για το καλό μας. Επιτέλους ένα παγκόσμιος κοινός στόχος! Θα προτιμούσα μόνο να ‘ ταν αναίμακτος.

Πώς περνάτε ένα 24ωρο στο σπίτι εν καιρώ κορονοϊού;

Γ.Λ: Γράφω. Διαβάζω. Ενημερώνομαι από το διαδίκτυο (* είμαι για χρόνια αρνητής της τηλεόρασης). Γυμνάζομαι (*όσο επιτρέπει ο χώρος) . Ασχολούμαι με τις σελίδες των Θεατρίνων Θεατές και του Studio Κυψέλης, για να ενημερώνω τους φίλους για ό,τι κρίνω αναγκαίο ν’ αναπαραχθεί. Προετοιμάζω τα επόμενα με σύνεση και ψυχραιμία και τέλος μαγειρεύω συστηματικά για πρώτη φορά στη ζωή μου. Το κακό είναι η πολύωρη καθιστική ζωή, που δεν συνηθίζω…

Τελικά, πόσα ακριβώς πλακάκια έχει η κουζίνα σας;

Γ.Λ: 1745. Μπορεί και 46. Ή και 44… μπερδεύτηκα λίγο στο τέλος… Η αλήθεια είναι πως με αυτή την ευκαιρία γνωρίστηκα με την κουζίνα . Θαυμάσιο κορίτσι. Χορταίνεις μαζί της. Όχι δεν κάναμε δεσμό!

Όλο αυτό είναι παγκόσμια συνομωσία ή απλά έφτασαν οι εξωγήϊνοι;

Γ.Λ: Ο E.T. με πληροφόρησε πως δεν υπάρχουν εξωγήινοι και ο πρόεδρος των Η.Π.Α. μου έδωσε το ελεύθερο να σας καθησυχάσω, για τα περί παγκόσμιας μαγειρικής.

Τι θετικό πιστεύετε ότι έφερε η εμφάνιση του κορονοϊού στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ανθρώπους και καταστάσεις;

Γ.Λ: Τη συνειδητοποίηση ότι ενώ κατ ‘ ουσία είμαστε μόνοι, έχουμε εξαιρετική ανάγκη τους άλλους. Για την επικοινωνία και την ψυχική μας ισορροπία. Επίσης μας έθεσε αντιμέτωπους με την αναγκαιότητα να σκεφτούμε όλοι και να ενεργήσουμε για το κοινό καλό, γνωρίζοντας ότι φροντίζουμε πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μας.

Πείτε μας αν θέλετε, κάποιους τίτλους βιβλίων και μουσικών επιλογών που σας έχουν συντροφεύσει όλες αυτές τις μέρες.

Γ.Λ: Ξαναδιάβασα το “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο” του Προυστ (* το ‘ θελα καιρό) την “Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ” του Εβ. Βω και τώρα διαβάζω την ιστορια του κινηματογράφου του Γ. Σολδάτου. Ακούω soul μουσική που με ξεκουράζει κι όταν θέλω να επιστρέψω στα εντός μου, ακούω τα cds της Μαριάννας Τόλη. Δυστυχώς αυτά δεν κυκλοφορούν. Τα έχω μόνο εγώ.

Επειδή οι ερωτήσεις αυτές είναι προορισμένες ώστε να μας κάνει όλους να ευθυμήσουμε (τρόπον τινά), πείτε μας ένα αστείο meme (δικής σας έμπνευσης ή που έχετε ήδη διαβάσει) ή ανέκδοτο που αγαπάτε.

Γ.Λ: Θα σας πω ένα θεατρικό συμβάν. ‘Όταν παίζω δύσκολα γελώ, κάποια φορά όμως στο musical Annie ετοιμαζόμουν να βγω με την Ισμήνη Καλέση να βρούμε επί σκηνής τη Μαριάννα Τόλη. Πριν βγούμε, η Ισμήνη μου διηγήθηκε ένα περιστατικό και τελείωσε με τη φράση “Και έμεινα μαλ…κας!” Μπαίνουμε στη σκηνή μετά από δευτερόλεπτα και η Ισμήνη ατακάρει με τη φράση που έλεγε στα παρασκήνια, “Και έμεινα μαλ…κας”. Η Μαριάννα γέλασε, το κοινό γέλασε, η Ισμήνη ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ ΤΙ ΕΙΧΕ πει. Κανείς δεν μπορούσε να συνεχίσει. Χειροκρότημα! Ξεκινήσαμε ξανά σε 5 λεπτά!

Όταν κάποτε τελειώσει όλο αυτό, πώς φαντάζεστε ότι θα είναι ο κόσμος και ο άνθρωπος γενικά;

Γ.Λ: Θα αγαπάμε περισσότερο ο ένας τον άλλο και θα εκτιμάμε τη μοναξιά και την υγεία μας. Τιποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε και τα φαινομενικά σίγουρα. Πιστεύω ότι όταν αυτό τελειώσει, ο κόσμος θα είναι διαφορετικός.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε όταν λυθεί η καραντίνα;

Γ.Λ: Να δω αυτούς που αγαπώ και μου λείπουν. Και είναι αρκετοί. Δεν αρκεί το τηλέφωνο ούτε το msn.

Περιγράψτε μας την πασχαλινή σας λαμπάδα!

Γ.Λ: Λευκή με λουλουδάκια γαλάζια. Αμέ. Έτσι ήταν η τελευταία που μου προσέφεραν. Πρόσφατα μάλιστα!

Αν θέλετε, κάντε ρίμα ή βρείτε συνώνυμα με τις ακόλουθες λέξεις : καραντίνα, πανικός, βήχας, πυρετός, βαρεμάρα, γκρίνια, μίρλα, κορονοϊός, Κίνα, σπίτι.

Γ.Λ: Αχ αυτή η καραντίνα ,

Έχει γίνει πανικός

Κι αν ποτέ κανείς μας βήξει ή τον πιάσει πυρετός

Τον εκλαίνε όλοι στο σπίτι

πριν προλάβει…γενικώς.

Θέλεις από βαρεμάρα μες τη γκρίνια είμαστε όλοι

Και η μίρλα από το σόι θέλει και κουβεντολόι.

Κορονοϊός και Κίνα έγιναν λέξεις κακές

Αχ Θεέ κι αυτό θα λήξει με ένα τέλος ευτυχές!

Ποιο τραγούδι αφιερώνετε τόσο στον εαυτό σας όσο και στην αγαπημένη σας καραντίνα;

Γ.Λ: “Me and my monkey” και το “Μy way”.

Και για το τέλος, μια ευχή για το μέλλον!

Γ.Λ: Nα ξαναβρεθούμε υγιείς και χαρούμενοι στις συνθήκες που πρωτογνωριστήκαμε όλοι!

Αγγελική Μπάτσου

Αγγελική Μπάτσου

Γεννήθηκα πριν αρκετά καλοκαίρια (κι άλλους τόσους χειμώνες)στην Αθήνα. Είχα την τιμή να μεγαλώσω στους Αγ.Αναργύρους,όπου έζησα τα ομορφότερα παιδικάχρόνια σε μια τεράστια αυλή,παρέα με τα γατιά μου και δυο ζευγάρια παππούδες και γιαγιάδες που πάντα θα υπεραγαπώ.Έπειτα ήρθε η Γαλλική Φιλολογία,επιπλέον σπουδές σε γλώσσα και μετάφραση και η οικογένεια. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να είμαι παιδί της ποίησης,της λογοτεχνίας,της ζωγραφικής και της μουσικής και το όνειρό μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ήταν να ταξιδέψω σ’όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στο Θιβέτ!
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Αγγελική Μπάτσου

Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)