Βρέθηκα στο θέατρο “Βρετάνια” και παρακολούθησα την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης “Γκέμμα“, βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Δημήτρη Λιαντίνη. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, ένιωσα πως η παράταση που θα ακολουθούσε, θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει. Και πώς αλλιώς; Μιλάμε για τον Δημήτρη Λιαντίνη. Έναν άνθρωπο τόσο ευφυή. Έναν καθηγητή με μεγάλη αγάπη για την φιλοσοφία και τον Όμηρο. Με γνώσεις και νοήματα, που ίσως εκείνος πρώτος, μετά από χρόνια αποκωδικοποίησε. Με ένα γοητευτικό μυστήριο να ακολουθεί εκείνον και το έργο του. Έναν άνθρωπο, που κατάφερε και γήτευσε μέχρι και τον ίδιο τον θάνατο.
Ανοίγοντας η αυλαία, η μυσταγωγία ξεκίνησε. Ένα απόλυτα ατμοσφαιρικό σκηνικό, ήταν έτοιμο να ξετυλίξει τις σκέψεις, τις λέξεις και το έργο ενός από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της εποχής μας.
Και καθώς τα κεφάλαια του έργου, διαδέχονταν το ένα το άλλο, σκεφτόμουν πως αν όλοι είχαν την δυνατότητα να ακούσουν αυτές τις σκέψεις, τότε θα είχαμε μια ελπίδα να πλησιάσουμε έστω αυτό που λέγεται “το νόημα της ζωής”. Πώς; Μελετώντας τον θάνατο. Όχι γενικά, αλλά ο καθένας τον δικό του.
Εφτά υπέροχοι ηθοποιοί επί σκηνής, ο Νίκος Καλογερόπουλος, , Βίκυ Μαραγκάκη, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Κωνσταντής Ζημιανίτης, Κρυσταλλία Κεφαλούδη, Δανάη Μπερή και ο Γιώργος Νάκος, συμπλήρωσαν την επιτυχία του έργου. Με εσωτερικές ερμηνείες και σωματικό θέατρο, υψηλές τεχνικές υποκριτικής, και με την βοήθεια της Έρσης Πήττα (σύμβουλος κίνησης) κατάφεραν να αγγίξουν τις ψυχές μας… Και το μυαλό μας. Μας μίλησαν για τον θάνατο, τον έρωτα και την αιωνιότητα. Μας άνοιξαν ένα μικρό παράθυρο, του μυαλού αυτού του σπουδαίου άνδρα. Περιπλανόμενοι σαν αερικά μέσα στα εμπνευσμένα και πλήρως εναρμονισμένα με τον παλμό του έργου κουστούμια της Λευκή Δεριζιώτη, ανάμεσα στα μαγικά σκηνικά του Γιάννη Ζημιανίτη.
Την σκηνοθεσία αλλά και την θεατρική προσαρμογή, ανέλαβε ο εξαιρετικός σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος, ο οποίος έστησε ένα Αττικό δράμα, με υπέροχη μουσική ντυμένη από την Έρρικα Σωτηρόπουλου. Καθώς ο Λιαντίνης είχε αναφορές στο έργο του για τον Σωκράτη, τον Κρίσσο, τον Σόλωνα αλλά και τον Μύθο του Δία και της Ήρας, στήθηκε ουσιαστικά ένα θέατρο μέσα στο θέατρο. Το αποτέλεσμα; Ένα εξαιρετικό πάντρεμα δράματος, μουσικής και θεάτρου..
Καθώς τελείωνε, ένιωθες ήδη αλλιώς. Αυτό το διαφορετικό που δεν μπορείς να εξηγήσεις με λόγια. Απλά σου συμβαίνει. Έφυγα γεμάτη από γνώσεις, με την την ψυχή ανοιχτεί για το νέο, το άγνωστο, αυτό που μέχρι χθες δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε. Και με έναν σπόρο που μόλις φυτεύτηκε. Θα κλείσω με μία φράση του ίδιου του Λιαντίνη. “Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου”…
Μην το χάσετε..
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Πάνος Αγγελόπουλος
Ηθοποιοί: Νίκος Καλογερόπουλος, , Βίκυ Μαραγκάκη, Αλίκη Ζαχαροπούλου , Κωνσταντής Ζημιανίτης, Κρυσταλλία Κεφαλούδη, Δανάη Μπερή και ο Γιώργος Νάκος
Θεατρική προσαρμογή – Σκηνοθεσία: Πάνος Αγγελόπουλος
Μουσική: Έρρικα Σωτηρόπουλου
Σκηνικά: Γιάννης Ζημιανίτης
Κοστούμια: Λευκή Δεριζιώτη
Σύμβουλος κίνησης: Έρση Πήττα
Παραγωγή: Πολιτιστικός Οργανισμός Sound&Picture theatre production
Αραξιάνα Αβακιάν
Καμία κριτική