Γράφει η Ρέα Φέρτη για το kallitexnes.gr

Κατάμεστο το θέατρο….
 
Δεν ήθελα να τον σκοτώσεις
Δεν ήθελα και να σκοτωθείς 
 
Και… ήταν όλοι τους ευαίσθητοι.. με μεγάλο ταλέντο, σε αυτό το θέατρο 
 
Ρόλοι πρόκληση…με μπριο και φινέτσα …με αθωότητα και με σπουδαία πάστα ανθρώπων με χαρακωμένο πρόσωπο 
Ήταν πάντα με έναν σύντροφο, και ο ένας και ο άλλος, ιστορίες από τη ζωή στον καιρό της ειρήνης προσδίδουν το γέλιο στο κοινό, 
 
ιστορία σε χαράκωμα , στα σύνορα όπου περιμένουν τον εχθρό, ο Νίκος Δερτιλής και ο Δημήτρης Γεωργαλάς , και έρχονται κοντά και συγκρούονται …και πιάνονται στα χέρια και τελικά…
Ένας σύντροφος που προδίδει….ο ένας ή ο άλλος 
Ούτε ο εχθρός νικητής, κανένας νικητής σε έναν πόλεμο, παραμόνο οι ανθρώπινες ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους 
 
Μίλησαν, φώναξαν , τινάχτηκαν με γέλια με θυμό, 
 με θύμα όμως τον μετανάστη και τελικά τον έναν από τους δύο συνοδοιπόρους, ένα από τα δύο τσακάλια των συνόρων
 
Λεπτός και στο παίξιμο,  πολύ ευαίσθητος ο Χρήστος Παπαγεωργίου, με καθαρή φωνή και όλοι τους με ακαριαία αντανακλαστικά…
Ο Δημήτρης Γεωργαλάς μεγάλος θεατράνθρωπος με πολλές παραστάσεις στο ενεργητικό του, κάθε χρόνο μας κάνει αισθητό το μεγάλο του ταλέντο και την πηγαία του ιδιοσυγκρασία 
Ο Νίκος Δερτιλής, με την πραγματική του βαθιά ηθοποιία , ηθοποιός αξιώσεων με πολύ διεισδητικό ταλέντο, και μέσα στον ρόλο όλοι τους, μας ταξίδεψαν στον κόσμο των πολέμων με την βαθιά τους άρνηση και τη ματαιότητα του πολέμου, αν και δεν ήταν αρνητές πολέμου αλλά πολεμιστές στην ζωή και στον θάνατο , με πολύ ρεαλισμό και ερμηνείες με λητή σκηνοθεσία αλλά ήταν ότι χρειάζονται οι πολεμιστές, και οι ερμηνείες συνέχεια κάθε λεπτού ενός αρμονικού συνόλου και αυτό δηλώνει μία σκηνοθεσία που σέβεται το χρόνο και το κείμενο , ένα κείμενο,  καθαρό, με ανατροπές και στιγμές δράματος αλλά και χιούμορ στο πεδίο της μάχης,  
 
Με φιλοσοφία και βαθιά μοναχικότητα δίπλα στην συντροφικότητα του χαρακώματος
και τελικά δύο θάνατοι και ο νέος πολεμιστής ήρθε για την έπαλξη… 
 
Ένοιωθα πια τόσο προδομένη σαν να μην έχω πατρίδα και είναι μεγάλη η ύβρις 
 
Νοιώθω σαν τα βουνά, οι θάλασσες και ο ουρανός να είναι τόσο ένα με εμένα που ξεχνάω ότι είναι η πατρίδα μου…
 
Σαν να είμαι κάτι ανεξάρτητο ,  σαν να έχω δικαίωμα να έχω πατρίδα μου τον κόσμο όλον
 
Τόσες χώρες σε μια….μετανάστες πολλοί….
 
Σας είδα να παλεύετε για τα σύνορα και τελικά σε σκότωσαν…
 
Γιατί… Αφηνες κάποιους να περνάνε…
 
Είναι άνθρωποι…. και εκείνοι…
 
 
Ευχαριστώ πολύ για την παράσταση
 
από 6 Οκτωβρίου για πέντε Δευτερότριτα στο θέατρο 104
 ΧΩΡΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ

ΘΕΑΤΡΟ 104
Ευμολπιδών 41, Αθήνα 118 54

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Σκηνοθεσία: Νίκος Δερτιλής, Δημητρης Γεωργαλας
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Αποστολάτος
Σκηνογραφία κοστούμια: Μαρία Βασιλάκη
Μουσική επιμέλεια: Σαβέριος Στόλλας

Παίζουν:

Δημήτρης Γεωργαλάς
Δερτιλης Νίκος
Χρήστος Παπαγεωργίου
Βασίλης Νεμπής

Εταιρία Παραγωγής: StageLab

Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης