«Ένας αιώνας Μίμης Πλέσσας», ένα αφιέρωμα που μας υπενθυμίζει ότι η μουσική διαδικασία που ζυμώνεται με αγάπη και μεράκι κερδίζει πάντοτε το στοίχημα με τον χρόνο και περνάει από γενιά σε γενιά σαν πολύτιμο συλλογικό κειμήλιο, που εμπνέει δέος και ευθυμία η επαφή μαζί του.
Η νέα ‘standupcomedy’παράσταση, του Κώστα Γόνη, είναι έτοιμη προς τέρψιν!
Χρειάστηκαν πολλές ώρες δουλειάς (γραψίματος, σβησίματος, ξαναγραψίματος,ξανασβησίματος, ξαναματαγραψίματος, ξαναματασβησίματος, ξαναματαμαναγραψίματος…) μέχρι να ετοιμαστεί αυτό το έργο τέχνης!!! (Λέμε τώρα).
Πρόκειται για μια παράσταση με πολύ μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού, που εστιάζει στο σωματικό και πνευματικό γίγνεσθαι του ηθοποιού αλλά και στο ανυπέρβλητο ταλέντο του! (πω πω πω)!!!!
Βασισμένος σε αληθινή ιστορία ένας δυνατός μονόλογος που μιλάει για την ανθρώπινη ύπαρξη και την ισορροπία ανάμεσα στην αγάπη και την εξάρτηση με στόχο την επιβίωση.
Η βιογραφία του Κωστή Παλαμά και η κατάθεση του έργου του σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Τσακανάκη κάνει πρεμιέρα στις 19 Μαϊου και θα ζωντανεύει κάθε Κυριακή στις 19:00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο ‘’Θέατρο 2510’’.
Μια μαύρη κωμωδία που παρουσιάζει τα σημεία των καιρών μας, στον τόπο μας όπου, συμβαίνουν τα πάντα, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Μονόλογοι του Οιδίποδα με μεγάλη δεινότητα και ευρείας θεατρικής αντίληψης ερμηνεία, με βαθιά εσωτερικότητα, με πάθος , ένταση, και παλμό ασίγαστο σε όλη την διάρκεια του έργου, και ο χορός ισάξιος και ισότιμος στο πάθος, στην ένταση και στον παλμό και με κίνηση αρμονική με κυματισμούς με τον κορυφαίο να προΐσταται, με λόγο γεμάτο συναίσθημα και έγνοια για τον Οιδίποδα .
Η Βίλια Χατζοπούλου στην σκηνοθεσία και στο κείμενο με εξαιρετικούς νέους ηθοποιούς, και τον Σπύρο Ασημένιο, την Μαρία Καλαμποκια, την Αλεξάνδρα Καρώνη την Αγγελική Μπούρα, την Χρυσάνθη Παπαλεβεντη μας ταξίδεψαν σε μια ιστορία…. ενός ηθοποιού σκηνοθέτη (Σπύρος Ασημένιος) ο οποίος ήταν ερωτευμένος με το θέατρο.
Η Τζιράρκα δεν καταγράφει απλά εικόνες, αντίθετα, αναζητά τις στιγμές που κρύβουν πέρα από την επιφάνεια της καθημερινότητας και αποκαλύπτει τις βαθύτερες διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Το έργο της λειτουργεί σαν ένα αφήγημα ειλικρίνειας, που αποτυπώνει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες μας με μια σπάνια ειλικρίνεια και αυθεντικότητα.
Η Βασίλισσα της Νύχτας Ζωζώ απόλαυσε το σόου του Διονύση, με τον ίδιο να την εκπλήσσει και να την κερδίζει όταν εμφανίστηκε μπροστά της ως Ζωζώ Σαπουντζάκη και μαζί τραγούδησαν δικά της τραγούδια. Η φιλία τους και η αμοιβαία εκτίμηση ανάμεσά τους κρατάει πολλά χρόνια και σίγουρα για τον Διονύση αυτό το φινάλε θα μείνει αξέχαστο και το πιο συναισθηματικό κλείσιμο μιας επιτυχημένης περιόδου.
Συνολικά, η παράσταση λειτουργεί σαν ένα κινηματογραφικό ταξίδι στον ανθρώπινο κόσμο, αναδεικνύοντας με ενδιαφέροντα τρόπο τις πολλαπλές διαστάσεις της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αλλά και των κοινωνικών και συναισθηματικών αδιεξόδων.
