Ο Σπύρος Πούλης είναι από τους καλύτερους κωμικούς της νεότερης γενιάς, κι έχει πάρει μέρος σε πολλές αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές. Το φετινό καλοκαίρι του 2018, είναι ο πρωταγωνιστής του γνωστού έργου του Αλέκου Σακελλάριου “Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης”, σε σκηνοθεσία Βασίλη Θωμόπουλου, στο θέατρο Αθηνά.
Με τραγούδια όπως το “Smoke gets in your eyes” από το μιούζικαλ “Roberta”, με τον Φρεντ Αστέρ και τη Τζίντζερ Ρότζερς, όπου βρεθήκαμε νοερά στα πανέμορφα μιούζικαλ της δεκαετίας του τριάντα, μεταφερθήκαμε έπειτα στα ανατολίτικα στενά της Σαϊγκόν, με το “ I still believe” του “Miss Saigon”. Αγγίξαμε τις αμερικάνικες ιστορίες με το “West side story” και το “Class” από το μιούζικαλ “Chicago”.
Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης και η Μπέσυ Μάλφα θεωρούνται και είναι πλέον κλασικοί στο είδος τους. Αυτό σημαίνει ότι ως ηθοποιοί, έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια την αξία τους και με το παραπάνω. Οποιαδήποτε εξτρά θετική κριτική δε θα μπορούσε να τους πάει πιο ψηλά, γιατί ήδη είναι στην κορυφή και οποιαδήποτε αρνητική απλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η τελική ετυμηγορία είναι ούτως ή άλλως η αγάπη του κοινού και το μόνο σίγουρο είναι ότι την έχουν και θα την έχουν για πάντα.
Δεν ήταν μόνο τα τραγούδια που ήταν ωραία. Ήταν και η εκπληκτική φωνή και ερμηνεία του Γρηγόρη Πετράκου. Με την κιθάρα στο χέρι, βιρτουόζος ΚΑΙ εκεί, μια και μας εντυπωσίασε όλους με τις συγχορδίες του, χωρίς κανένα διάλειμμα πήρε κάθε ένα κομμάτι ξεχωριστά και το έστειλε στον ουρανό. Μεγάλη φωνή, μεγάλος καλλιτέχνης, μεγάλη καρδιά και ψυχή, η οποία ήταν απόλυτα δοσμένη στη μουσική και στο κοινό.
Ο καλλιτέχνης μας, ενώ διατηρεί τους πιο πολλούς κανόνες του stand up, προς μεγάλη τέρψη του καθενός μικρού θεατή ξεχωριστά, αναιρεί έναν βασικό: ο Γιώργος Χατζηπαύλου δίνει την ευκαιρία σε όλα τα παιδιά να συνομιλήσουν μαζί του! Κάνει ερωτήσεις και δεκάδες μικρά χεράκια σηκώνονται και περιμένουν με αγωνία να απαντήσουν. Υπάρχει άραγε κάτι πιο όμορφο από αυτό;
«Γοργόνες και μάγκες», 1968. Finos film. Γιάννης Δαλιανίδης, Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γιάννης Πουλόπουλος, Μαρινέλλα. Από τα μεγαλύτερα και πιο επιτυχημένα μιούζικαλ όλων των εποχών στα ελληνικά δεδομένα. «Γοργόνες και μάγκες», 2017-2018. Όλοι οι προηγούμενοι, ως μοντέλο όχι μίμησης αλλά επαναδημιουργίας κάτι εντελώς νέου, που έχει ως αφετηρία το παλιό. Δεν το αντιγράφει. Το πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα. Τιμά την αξία του παρελθόντος, φτιάχνοντας κάτι αριστουργηματικό για το παρόν, που μένει όμως ως παράδειγμα για το μέλλον.
Συνδυάζοντας, αναμειγνύοντας, μπερδεύοντας εποχές, στυλ, κινήσεις, μουσικές και τραγούδια, ο Ζανό Ντάνιας δημιούργησε ένα λαμπερό καλειδοσκόπιο, το οποίο μας συνεπήρε με την πρωτοτυπία και τη ζωντάνια του. Τολμηρό εγχείρημα, μια και μιλάμε για ένα σχετικά νέο είδος καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά το αποτέλεσμα εισέπραξε άφθονο γέλιο και χειροκρότημα.
Ο χορός και η μουσική είναι σαν ένας χορός της φύσης. Περιέχει μέσα του την κίνηση του νερού, τη φρεσκάδα του αέρα, την πολυχρωμία και την πλαστικότητα της γης και της κάθε κίνησης. Η επαφή με όλο αυτό, αναζωογονεί, ηρεμεί και φέρνει την ανθρώπινη ψυχή σε επαφή με την ομορφιά ως έννοια και περιεχόμενο.
Στα πέντε αυτά μονόπρακτα, πέραν του τραγικού, πέραν του αστείου στοιχείου και του διάχυτου χιούμορ, τίθεται επί τάπητος και το ζήτημα του ποιός είναι τελικά ο θύτης και το θύμα σε μια σχέση. Σε μια οποιαδήποτε μορφή σχέσης. Από τη στιγμή που δυο ψυχισμοί βρίσκονται σε αλληλεπίδραση και τριβή, κάποιες στιγμές ο θύτης μπορεί να γίνει θύμα ή και το αντίθετο. Κάποιες άλλες στιγμές κάποιος μπορεί να είναι και τα δύο μαζί και καθώς το χιούμορ μπορεί να περιέχει τραγικά στοιχεία και η τραγικότητα ψήγματα χιούμορ, δημιουργείται κατ’ αυτόν τον τρόπο μια ολόκληρη κατασκευή χαρακτήρων.
Όλα όσα έγιναν στην ακρόαση για την παράσταση «Η σιωπή δεν είναι χρυσός» του Μαυρίκιου Μαυρικίου στο θέατρο «Χώρος Τέχνης Ασωμάτων».
