Ήταν υπέροχοι και οι έντεκα, μια και η παρουσία του καθενός συμπλήρωνε σαν αρμονικό κομμάτι παζλ εκείνη του άλλου. Μια ιδιαίτερα αρμονική ομάδα με ταλαντούχους ηθοποιούς, με όρεξη για δουλειά, που μας έδειξε τι σημαίνει συντονισμός, επαγγελματισμός και μεράκι για το λειτούργημα που ασκούν.
Η Κέλλυ Σταμουλάκη με πλήρη συνείδηση των καιρών και μέσα στο πνεύμα της εποχής, έγραψε ένα μοντέρνο, μέσα στα πράγματα έργο, το οποίο αφορά ανθρώπους κάθε ηλικίας. Η έξυπνη σκηνοθεσία του πατάει πάνω σε κάτι εντελώς οικείο, που είναι η προσωπική της γραφή, γι΄αυτό και το έργο επί σκηνής βγάζει αμεσότητα, ζωντάνια και έντονα χρώματα, που ταξιδεύουν στον χώρο της φαντασίας.
Θεωρώ ότι η εμπειρία του Γιάννη Μόρτζου ως καλλιτέχνης, φάνηκε για άλλη μια φορά σε αυτή την παράσταση. Μέσα σε μια μικρή σκηνή, κατόρθωσε να χωρέσει τη ζωή τεσσάρων πρωταγωνιστών και την ιστορία μιας χώρας. Ένωσε τη ζωή με τον θάνατο και μας απέδειξε ότι η επίτευξη των ιδανικών, ακόμα και όταν υφίσταται τιμωρία ή αυτοτιμωρία, επιφέρει την κάθαρση. Τη λύτρωση από τους βρόγχους, που κλείνουν τη φωνή και την ανάσα.
Ένα χιουμοριστικό, αληθινό κείμενο, που η σκηνοθέτης μας Σοφία Σπύρου μεταφέρει στη θεατρική σκηνή με όλη τη φρεσκάδα, τη ζωντάνια και την ορμή των νεανικών χρόνων. Βάζει τους πρωταγωνιστές της να αλληλεπιδρούν με έξυπνους διαλόγους και ακόμα πιο εμπνευσμένους μονολόγους, μας προσφέρει μια σύγχρονη, μοντέρνα άποψη της ζωής και του έρωτα, διανθισμένη φυσικά με την απαραίτητη δόση τρέλας και ονείρου!
Η Έντα είναι ένας «υπερήρωας». Όπου «υπέρ», σημαίνει «πέρα από» και όχι τόσο «πάνω από». Πέρα από τις συμβάσεις και τις κοινωνικές νόρμες εκείνων των καιρών, πέρα από τον μέσο νοητικό όρο, πέρα από την πεζή πραγματικότητα, πέρα από τα δεσμά κάθε είδους με μεγαλύτερο εκείνο της ίδιας της ζωής. Τόσο των άλλων, όσο τελικά και της δικής της.
Στην συγκεκριμένη παράσταση, θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί πόσο ταλέντο μπορεί να χωρέσει μέσα σε ένα θέατρο, σε μια παράσταση, όσον αφορά τη μουσική, τα κείμενα και τους στίχους. Κυρίως… πόσο θάρρος και αυταπάρνηση, ώστε να εκθέσει κάποιος τα προσωπικά του βιώματα, να τα κάνει μουσική και τραγούδι και να τα παρουσιάσει μπροστά στα μάτια όλων αυτών των θεατών που κοιτούν με δέος;
Το να βλέπω ένα θεατρικό γραμμένο από τον σπουδαίο αυτό Έλληνα δημιουργό, μου έδωσε την αίσθηση που μου δίνουν και τα κόμικς του κάθε φορά που τα διαβάζω. Μέσα από το χιούμορ και το γέλιο, αντιλαμβάνεται κανείς το βάρος και το βάθος των καταστάσεων, που αγγίζουν τον άνθρωπο ως μονάδα και ταυτόχρονα ως κοινωνικό και πολιτικό ον.
Η σκηνοθεσία του θεατρικού αυτού βασίζεται στη δύναμη των αποφάσεων. Κατά πόσο μια απόφαση μπορεί να αλλάξει ή και να καταστρέψει τη ζωή κάποιου. Κατά πόσο επιτρέπουν οι υπόλοιπες αδερφές να άγονται από τις αποφάσεις κάποιου άλλου. Πόσο αξία έχει τελικά αυτό που θέλουμε όταν έρχεται σε αντιδιαστολή με αυτό που «πρέπει». Κυρίως… όταν γνωρίζουμε ότι είμαστε μέσα στη δυστυχία, έχουμε τη δύναμη κάποια στιγμή να βγούμε έξω από τη σκοτεινή της δίνη; Ή αυτοκαταστρεφόμαστε κι εμείς, παραδομένοι;
Το kallitexnes.gr είχε τη χαρά να συναντήσει και να συνομιλήσει με τη νέα και ταλαντούχα συνθέτη Σίσσυ Βλαχογιάννη για τα πάντα! Ή σχεδόν για τα πάντα! Με χιούμορ, απλότητα και γλυκύτητα, η καλλιτέχνης μας άνοιξε την καρδιά και το μυαλό της και μας μίλησε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μιας νεαρής γυναίκας που ξεχωρίζει με τον δικό της όμορφο τρόπο στα ελληνικά πράγματα.
Η παράσταση αυτή ξεκλειδώνει το υποσυνείδητο. Ανοίγει το σκοτεινό δωμάτιο που όλοι ρίχνουμε τους φόβους, τις σκέψεις που δεν έχουν λογική, τα μικρά πράγματα που τείνουμε να αγνοούμε και θέλουμε να ξεχάσουμε, τις επιθυμίες μας που δεν τολμάμε να αναφέρουμε. Κάποια στιγμή ο Ύπνος φέρνει το όνειρο, κάποιες στιγμές μνήμες ξεπηδούν άξαφνα και ρίχνουν φως στο σκοτεινό αυτό δωμάτιο.
