Είμαστε ανόμοιοι και αυτή ακριβώς είναι η ομορφιά, γιατί μέσα από την ανομοιότητα μπορούμε να ανταλλάσσουμε τις ικανότητες και τις αρετές μας και να δημιουργήσουμε μια πολύ ωραία κοινωνία. Αν μπορεί ο άνθρωπος να είναι θεραπευτής σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στο σωματικό, μα και στο ψυχικό και το πνευματικό, μπορεί να αλλάξει τον άξονα της αντίληψης του άλλου.
Μέσα από μια μοντέρνα και ρεαλιστική σκηνοθεσία, η οποία όμως έχει ψήγματα ρομαντισμού και διανθίζεται με μέρη όπου ο χορός και η μουσική παίρνουν τον λόγο, ο Θοδωρής Κατσαρός στήνει ένα έργο που συγκινεί βαθιά, που φέρνει τον θεατή σε επαφή με την ψυχή του και όλα όσα κρύβει αυτή και κυρίως, του παρουσιάζει μια μεγάλη αλήθεια: όλοι μας είμαστε τόσο ως άτομα, όσο και ως συνυπάρξεις άδειες παρενθέσεις.
Η Βασιλική Σαραντοπούλου, μια πανέμορφη, ευθυτενής, αυστηρή μορφή με μαύρα ρούχα, μια έντονη παρουσία με χαρακτηριστική φωνή, μας ταξίδεψε στο παρελθόν και μας έφερε σε επαφή με όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα που ελλοχεύουν στις κρυφές γωνιές του ψυχισμού μας και περιμένουν να φανερωθούν τις ώρες της μοναξιάς.
Η σκηνοθεσία του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη προσφέρει τα πάντα στο σωστό μέτρο: γέλιο, εντυπωσιασμό, σκέψη, προβληματισμό, παραλληλισμό, μνήμες και τελικά ένα όραμα. Ανοιχτή σε κάθε είδους ερμηνεία, ελεύθερη και δυναμική ως ουσία, δεν κουράζει, δεν μπερδεύει, δεν στέκεται υπερβολικά σε κανένα πρόσωπο και σημείο. Σοφά μελετημένη, προσφέρει και προτρέπει. Δεν επιβάλλει. Ίσως γι΄αυτό τον λόγο γίνεται ιδιαίτερα αποδεκτή από όλους.
Το έργο «ΣΟΚ» ταράζει. Σοκάρει, γιατί λέει μια αλήθεια που θα θέλαμε να μην είναι αλήθεια. Είναι όμως. Ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, που δεν χαϊδεύει αυτιά και ειλικρινά πονάει. Το θεατρικό αυτό, σημαίνει πάνω απ’ όλα δράση. Όλα ξεκινούν πάντα από το πρώτο βήμα, που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να το καταφέρει, γιατί έχει ψυχή.
Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του έργου Βασίλης Θεοδώρου, έπειτα από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο Studio Κυψέλης, έρχεται ξανά στο θέατρο «Μπέλλος» με νέο συμπρωταγωνιστή και νέες προσθήκες στο υπάρχον σενάριο και μας προσφέρει μια εντελώς ανανεωμένη παράσταση, με ακόμα πιο μαύρο χιούμορ και μεγαλύτερες ανατροπές!
Η Ειρήνη Μελά, ένας χαμαιλέων εναλλαγών, κινείται από το χιούμορ στον αυτοσαρκασμό και τη σάτιρα κάνοντας κατάθεση ψυχής, καθώς απευθύνεται σε όλους εμάς γεμάτη με συγκινησιακή φόρτιση και τραγικότητα. Στην προσωπική μαρτυρία της Μάμμας Τόνι μνημονεύονται όλοι οι αγώνες, οι ελπίδες, αλλά και οι νεκροί των ανταρτών. Νεκροί του τότε και του τώρα που δεν πρέπει μόνο να μνημονεύονται, αλλά και να αποτελούν μοντέλο μίμησης για τις νεότερες γενιές.
«Ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο». Αυτή είναι και η βασική ιδέα της κωμωδίας του Μολιέρου. Είναι κατά βάση η απόρροια ολόκληρης της φιλοσοφίας του μεγάλου αυτού δημιουργού, η οποία συνοψίζεται ως γενική στάση ζωής στο γεγονός ότι για τον Μολιέρο η φυσική νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα. Αιώνες έπειτα από αυτόν σπουδαίοι άνθρωποι, από τον Αϊνστάϊν μέχρι και τον δικό μας Αρκά, το έχουν επιβεβαιώσει. Η ηλιθιότητα είναι όντως ανίκητη!
Μέσω του έργου ήθελα να μιλήσω για τη γυναίκα που επαναστατεί πρώτη φορά, μια που ως γνωστόν όλες οι πρώτες επαναστάσεις ποτέ δεν έχουν αίσιο τέλος και δεν ευοδώνουν από την αρχή. Χρειάζονται αρκετές επαναστάσεις μέχρι να επέλθει μια ουσιαστική αλλαγή στα κοινωνικά δεδομένα.
Πρόκειται για μια σκηνοθεσία επικεντρωμένη στη δράση και το υψηλό δυναμικό των ερμηνευτών, η οποία περνά με ιδιαίτερα αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα μηνύματα του έργου. Συνδυάζοντας στοιχεία παραμυθιού, παλιάς ιστορίας, πραγματικότητας και φαντασίας μαζί, κατορθώνει να δώσει σχήμα στο όνειρο και φτερά στη φαντασία μας. Κυρίως προάγει το ανθρώπινο ιδεώδες, την ελπίδα ότι ο άνθρωπος έχοντας ελεύθερη βούληση, μπορεί να επιλέξει τον δρόμο του καλού.
