Συζητώντας με την τραγουδοποιό κι ερμηνεύτρια, Κατερίνα Ντίνου
Οι kallitexnes.gr καλωσορίζουν την τραγουδοποιό – ερμηνεύτρια, Κατερίνα Ντίνου. Κατερίνα, επειδή τα λόγια, είτε λίγα είτε πολλά, (δεν έχει και τόσο σημασία), αν δεν είναι τα σωστά, είναι όντως φτώχεια, σε αφήνω να μας συστηθείς με τα δικά σου λόγια!
Κατερίνα Ντίνου: Με λένε Κατερίνα Ντίνου και είμαι από τη Σκόπελο. Γεννήθηκα στη Γλώσσα Σκοπέλου, τραγουδάω από τότε που έχω μνήμες, είμαι μουσικός, γράφω στίχους, τραγούδια, είμαι πτυχιούχος φαρμακευτικής, έχω δυο θαυμάσιους γιούς.
Έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά μέχρι σήμερα 6 ολοκληρωμένα προσωπικά μου άλμπουμ, οκτώ τραγούδια στο διαδίκτυο, έχουν εκδοθεί δύο βιβλία μου, μια νουβέλα, μια ιστορία αληθινή, “Η Βασίλισσα και η Αλένια”και μια ποιητική συλλογή, η “Πέτρα Αιώνια”.
Η καταγωγή σου είναι από το πανέμορφο νησί που ακούει στο όνομα Σκόπελος. Πόσο από το νησί κουβαλάς στη σκέψη, στην ψυχή σου και στους ήχους των τραγουδιών σου;
K.N.: Το νησί μου είναι το σημείο αναφοράς. Ένας τόπος ονειρικός, που αν γεννηθείς εκεί και τον αγαπήσεις όσο του ταιριάζει, σε κατοικεί εκείνος και δημιουργεί μέσα από σένα. Η Σκόπελος είναι η αρχή, η επιστροφή, οι δικοί μου άνθρωποι. Είμαι ταυτισμένη με την πατρίδα μου και όπου και να ζω είναι βαθιά η επιρροή της άμεσα ή έμμεσα σε κάθε μου έκφραση.
Πώς και πότε ακριβώς ξεκίνησε η ενασχόληση με το τραγούδι και τη μουσική γενικά; Ποιο ήταν το καθοριστικό έναυσμα το οποίο άλλαξε ρότα στην επαγγελματική πορεία της ζωής σου, Κατερίνα;
K.N.: Το τραγούδι, η μουσική, η κιθάρα μου, όσο πίσω στον χρόνο και να πάω ήταν πάντα εκεί. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που το τραγούδι ήταν ουσιαστικός τρόπος έκφρασης κι αυτό, μαζί με την επίδραση που είχε μέσα μου η μουσική, ήταν καταλυτικό. Ξεκίνησα να εμφανίζομαι σε μέρη του νησιού παιδί ακόμα, με τον αγαπημένο μου Γιώργο, τον αδερφό μου, που είναι εξαιρετικός μουσικός, μπουζούκι και τραγούδι εκείνος, κιθάρα και τραγούδι εγώ. Ακολούθησαν οι σπουδές μου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η μουσική είχε πάντα τον πρώτο ρόλο. Την κρίσιμη στιγμή του τέλους των σπουδών, η απόφαση ήταν ήδη παρμένη. Δεν άλλαξα ποτέ πορεία, ακολούθησαν πολλά τραγούδια και σπουδαίες συνεργασίες στην Αθήνα πια. Τα βιβλία μου που έχουν εκδοθεί είναι μια παράλληλη δημιουργία που πηγάζει από το ίδιο ερέθισμα. Τη μουσική.
Ποια είναι τα πιο αγαπημένα σου “παιδιά” (τραγούδια); Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής τους και ποιες οι συνθήκες στις οποίες γράφτηκαν;
K.N.: Αγαπώ ξεχωριστά το κάθε μου τραγούδι. Κουβαλάει βιώματα, μνήμες, ονόματα, ζωές. Όταν αυτά γίνονται τραγούδια είναι σαν να έχουν έναν παράλληλο χρόνο που τον ζεις ταυτόχρονα με το παρόν. Θα αναφέρω δύο που έρχονται πρώτα στη σκέψη μου. Το πρώτο είναι το “Έλα να με βρεις”… η απώλεια που με σημάδεψε και έγινε τραγούδι. Κράτησα έτσι τη μνήμη ζωντανή του ανθρώπου, της φίλης μου, που μοιράστηκα αγάπη αληθινή από τα παιδικά μου χρόνια, μέχρι πρόσφατα που έφυγε από τη ζωή άδικα και ξαφνικά. Το δεύτερο είναι “Το τραγούδι της Αλένιας”. Συνοδεύει το πρώτο μου βιβλίο που λέγεται “Η Βασίλισσα και η Αλένια”. Μια σχέση ζωής κι εδώ, με μια κιθάρα, μια παράξενη ιστορία, σαν μοιραίος κύκλος με χωρισμό και απρόσμενη επανασύνδεση. Χρόνια μακριά και στο τέλος μαζί. Όπως όλα τα αληθινά που γράφουν ιστορίες.
“Ο έρωτας περνάει από παντού. Κυριεύει, δημιουργεί, καταστρέφει, δεσμεύει, ελευθερώνει, ανατρέπει, κυριαρχεί. Δεν τον παλεύεις τον έρωτα. Δεν τον ορίζεις. Δεν τον αποφεύγεις. Αφήνεσαι. Αλλιώς δεν είναι έρωτας”.
Ποιοι μεγάλοι καλλιτεχνικοί δημιουργοί υπήρξαν οι κύριες πηγές έμπνευσής σου όλα αυτά τα χρόνια, τι πιστεύεις ότι σου προσέφεραν και κατά πόσο επηρέασαν τη δουλειά σου;
K.N.: Προσφορά ανεκτίμητη και διαχρονική, οι δημιουργίες του Μάνου Χατζιδάκη, του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Θάνου Μικρούτσικου, του Γιάννη Σπανού, του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Ελευθερίου, του Άλκη Αλκαίου, του Άκου Δασκαλόπουλου…και οι αναφορές δεν τελειώνουν. Ευλογία αυτής της χώρας το πέρασμά τους και αιώνια έμπνευση στους μεταγενέστερους.
Ανέφερε μας, αν θες, κάποιες σημαντικές για σένα δισκογραφικές δουλειές και συνεργασίες, οι οποίες σε καθόρισαν ως άνθρωπο και καλλιτέχνιδα.
K.N.: Ο πρώτος μου δίσκος το “Φως Αυγούστου” σε συνθέσεις του Φίλιππου Περιστέρη, ήταν και είναι μέσα μου ιδιαίτερα αγαπημένος, και τα τραγούδια που περιέχει και η διαδρομή της δημιουργίας του. Ακολούθησε ο δίσκος με τον Γιάννη Σπανό, και το “Σ´αναζητώ” , λατρεμένο, πολύτιμο κι ολόκληρο πάντα μέσα μου όπως ο δημιουργός του. Ο δίσκος “Σε λίγο ξημερώνει”, με την υπογραφή του Θοδωρή Παπαδόπουλου. Ο δίσκος με τον Μίμη Πλέσσα και τα τραγούδια που ήθελα πάντα να πω. Η μεγάλη μου “Επιθυμία” , ο δίσκος μου με τον Δημήτρη Λέντζο και τον Βαγγέλη Μαχαίρα.
Ποιο είναι το τωρινό μουσικό σου σχήμα το οποίο σε πλαισιώνει φέτος και με το οποίο θα συνεχίσεις με την καλοκαιρινή σου περιοδεία στην Ελλάδα; Πού λες να σε οδηγήσει ο δρόμος;
K.N.: Χρόνια συνεργάτης μου κι αγαπημένος φίλος ο Ανδρέας Βουδούρης στο πιάνο. Στο μπουζούκι ανάλογα με τις υποχρεώσεις μας, εναλλάσσονται ο Βαγγέλης Μαχαίρας, ο Άρης Κούκος, ο αδερφός μου ο Γιώργος Ντίνος και ο Δημήτρης Λιόλιος. Ο Νίκος Καινούργιος πάντα στην κιθάρα και στα κρουστά ο Στράτος Σαμιώτης ή ο Βλαδίμηρος Πέτσας. Ομάδα ονείρου. Όσο για τον δρόμο, είναι πάντα απρόβλεπτος και γεμάτος ομορφιά όπως όλα όσα είναι μουσική.
Η ποίηση, η λογοτεχνία και η μουσική, είναι τρία ιδιαίτερα σημαντικά στοιχεία στη ζωή σας και γενικά στη ζωή των ανθρώπων. Πέρα από τη μουσική σου πορεία, σε είδαμε ως συγγραφέα στο βιβλίο σου “Η Βασίλισσα και η Αλένια” και ως ποιήτρια, μέσα από τη νέα σου ποιητική συλλογή “Πέτρα Αιώνια”. Με ποιον τρόπο ήρθαν και έδεσαν τα δύο αυτά έργα με την Κατερίνα ως τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια; Τι θέλησες να πεις μέσα από τα δύο σου αυτά έργα;
K.N.: Είναι αλήθεια πως ήθελα κάτι να πω. Και το είπα ακριβώς. Όπως ακριβώς το λέω μέσα από τα τραγούδια μου. Συγγενείς τέχνες, και έχω μάθει να ελίσσομαι ανάμεσά τους αλλάζοντας φόρμες και πλαίσιο, ανάλογα με το πώς μου ταιριάζει κάθε φορά να εκφράσω αυτά που θέλω να καταγραφούν. Αυτό που λες μέσα από τα γραφόμενά σου είναι αυτό που είσαι, ο δικός σου τρόπος να μεταφράζεις και να αποτυπώνεις βιώματα, σχέσεις, διαδρομές και όποια συναισθήματα σου δημιουργούν.
Τελικά τι είναι αυτό που καθορίζει τον καλλιτέχνη; Το έμφυτο ταλέντο ή η σκληρή εργασία; Ποιο από τα δύο θεωρείς ότι είναι το πιο “ειλικρινές” ως αξία;
K.N.: Το ταλέντο προηγείται της εργασίας. Η εργασία εξελίσσει το ταλέντο όμως δεν το δημιουργεί. Το ταλέντο μόνο του χωρίς γνωσιακή εξέλιξη αδρανεί. Η ειλικρίνεια αφορά και στο έμφυτο ως αυτογνωσία και στην διαδρομή της καθημερινής ανάπτυξης. Αδιαμφισβήτητη η αξία και της γονιδιακής ευλογίας και της εργασίας για την πρόοδό της.
Σύμφωνα με την άποψή σου, ο έρωτας από πού περνάει τελικά; Ποια είναι η διαδρομή και το ταξίδι του;
K.N.: Ο έρωτας περνάει από παντού. Κυριεύει, δημιουργεί, καταστρέφει, δεσμεύει, ελευθερώνει, ανατρέπει, κυριαρχεί. Δεν τον παλεύεις τον έρωτα. Δεν τον ορίζεις. Δεν τον αποφεύγεις. Αφήνεσαι. Αλλιώς δεν είναι έρωτας.
Κατά πόσο τα όνειρα που κάνουμε μπορούν να καθορίσουν τη ζωή μας; Πιστεύεις ότι πρέπει να κυνηγάμε αυτά που ονειρευόμαστε; Και μέχρι πού μπορεί να φτάσει το κυνήγι ενός ονείρου το οποίο ίσως είναι και μια ουτοπία;
K.N.: Ξεκινάς με ένα όνειρο. Μπορεί να το έχεις δει όταν κοιμάσαι. Από ύπνο βαθύ πρωτοξυπνάμε έτσι κι αλλιώς. Το στολίζεις με όσα έχεις. Στην πορεία αποκτάς κι άλλα. Καλό είναι να ξεχωρίζεις από την αρχή ποια όνειρα ξημερώνουν. Συνήθως όταν έχεις έναν στόχο έχεις και τη δύναμη να τον κυνηγήσεις. Ζεις τη γοητεία του ταξιδιού. Όταν φτάσεις, ίσως να βρεθείς σε τόπους ανύπαρκτους, αυτό όμως ισχύει για κάθε δρόμο. Κανείς ποτέ δεν μπορεί να ξέρει το τέλος, μόνο μαθαίνει να το πλησιάζει.
Ποιες είναι οι ελπίδες και τα όνειρά σου για το μουσικό μέλλον και για το μέλλον γενικά; Τι νέο μας ετοιμάζεις σε επαγγελματικό επίπεδο;
K.N.: Ετοιμάζω τα καινούργια μου τραγούδια που άμεσα θα κυκλοφορήσουν, παρουσιάσεις του βιβλίου μου “Πέτρα Αιώνια”, καθώς γράφω ήδη και για την επόμενη ποιητική συλλογή. Νέες συναυλίες και ζωντανές παραστάσεις, αναμένονται στο αμέσως επόμενο διάστημα και στο καλοκαίρι. Η αμέσως επόμενη είναι στο Αμφιθέατρο Μίκης Θεοδωράκης στον Χολαργό στις 28 Απριλίου, και ακολουθούν μουσικές σκηνές. Είναι πολύ δημιουργικός ο χρόνος μου και αυτό που ελπίζω είναι να συνεχίσω να γράφω και να δημιουργώ. Θέλω να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ, να έχω χρόνο μαζί τους και να πάω σύντομα στο νησί μου, εκεί που όλες οι διαδρομές έχουν ομορφιά, αναμνήσεις, ζωή και θάλασσα.
Για το τέλος, άφησέ μας με έναν στίχο δικού σου τραγουδιού που βγαίνει μέσα από την καρδιά σου…
K.N.: “Σε γνώριζα πριν να σε δω σ´είδα πριν σε γνωρίσω…”
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- “Τα πνεύματα του Χιλ Χάους”, σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη, στο “Αγγέλων Βήμα” - 14 Δεκεμβρίου 2024
- “Το Παλτό” του Νικολάϊ Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία-διασκευή Θοδωρή Γκόγκου, στο θέατρο “Αργώ” - 6 Δεκεμβρίου 2024
- Εντρυφώντας στην “Υψηλή μαγειρική των σχέσων”, σε σενάριο Βίλης Σωτηροπούλου και σκηνοθεσία Κέλλυς Σταμουλάκη, στο Θέατρο της Ημέρας - 27 Νοεμβρίου 2024
Καμία κριτική