Θέματα στην κατηγορία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο ρομαντισμός γενικά, δεν ήταν μια ανακάλυψη του 19ου αιώνα. Ρομαντισμός μπορεί να χαρακτηριστεί κι ένα κίνημα ή σχολή λογοτεχνίας ή τέχνης που ανήκει σε άλλον αιώνα. Προσωπικά πιστεύω ότι από την πρώτη στιγμή της ανθρωπότητας, ο ρομαντισμός ήταν ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.

Προσωπικά, στο θέμα καθαρά της υποκριτικής, πιστεύω ότι υπάρχουν τόσες μέθοδοι υποκριτικής, όσοι και ηθοποιοί. Ο καθένας φέρνει στο σανίδι μια προσωπικότητα, έναν κόσμο δικό του…δεν μπορείς να του επιβάλλεις τον δικό σου τον τρόπο που σκέφτεσαι και νιώθεις. Το θέμα είναι να ανακαλύψει ο καθένας μαθητής, τον δικό του τον τρόπο. Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για σχολές, λες και είναι κάποια συνταγή στο φαρμακείο.

Το δηλώνω ευθαρσώς αυτό και να μπει ως τίτλος, ότι ακόμα κι αν αρρώσταινα, δεν θα ξαναέτρωγα ποτέ μου ζώο. Βέβαια συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όχι μόνο δεν αρρωσταίνω, αλλά είμαι πιο υγιής από ποτέ!!

Ο γνωστός φυσικός, Hubert Reeves, είχε πει το εξής: “Ο άνθρωπος είναι ένα παρανοϊκό είδος. Πιστεύει σ’ έναν αόρατο θεό και την ίδια στιγμή καταστρέφει μια ορατή φύση, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι η ορατή φύση που καταστρέφει είναι ο αόρατος θεός που πιστεύει”.

Η τέχνη είναι παρηγοριά για την ψυχή και το πνεύμα. Είναι μια βαθιά ανάγκη του ανθρώπου κάθε εποχής, είτε να εκφραστεί μέσω αυτής, είτε να πάρει ερεθίσματα από τα έργα τέχνης. Είναι μέσο παιδείας και καλλιέργειας και μπορεί να λειτουργήσει ως καθρέφτης της κοινωνίας, να προβληματίσει, να θέσει ερωτήματα.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να εκπαιδεύεται και σε άλλες τέχνες και κυρίως στη ματιά του. Να πηγαίνει ταξίδια, σε εκθέσεις ζωγραφικής, σε μουσεία, να βλέπει παραστάσεις, να διαβάζει βιβλία. Όλα αυτά σου δίνουν εικόνες και είναι υλικό, το οποίο το παίρνεις για να το δώσεις μετά πίσω στο κοινό.

Πέρα από την αισθητική και το όραμα, σκηνοθεσία για εμένα είναι πρωτίστως η υποκριτική καθοδήγηση και η δραματουργία. Μετά έρχονται οι εικόνες, οι ήχοι, τα φώτα κλπ. Σκηνοθεσία είναι στην ουσία να αναλαμβάνεις την ευθύνη όλης της παράστασης, την τελική απόφαση.

Μακροπρόθεσμος στόχος μου είναι να μπορώ να προτείνω κάποιες ιδέες σε ακόμα μεγαλύτερα κανάλια, οι οποίες να προσφέρουν κάτι νέο. Να δοθεί η σκυτάλη στην ανάπτυξη και προώθηση νέων ιδεών, τις οποίες δεν έχουμε δει ως τώρα.

Είμαστε ανόμοιοι και αυτή ακριβώς είναι η ομορφιά, γιατί μέσα από την ανομοιότητα μπορούμε να ανταλλάσσουμε τις ικανότητες και τις αρετές μας και να δημιουργήσουμε μια πολύ ωραία κοινωνία. Αν μπορεί ο άνθρωπος να είναι θεραπευτής σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στο σωματικό, μα και στο ψυχικό και το πνευματικό, μπορεί να αλλάξει τον άξονα της αντίληψης του άλλου.

Ακόμη κι αν το έργο σου έχει διαχρονικότητα, εγώ πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι αθάνατο. Υπάρχουν μεγέθη που είναι πολύ μεγάλα, τόσο που μπορεί να κρατήσουν επί αιώνες των αιώνων και πάλι δεν είμαι σίγουρος ότι στο μάκρος της ζωής του πλανήτη θα υπάρχουν ακόμη. Βεβαίως είτε είσαι άνθρωπος με τέτοια τεράστια επιρροή, είτε κάποιος άλλος με μικρότερο ταλέντο κι εμβέλεια, αφήνεις το αποτύπωμα σου σε αυτόν τον πλανήτη. Ακόμη κι αν επηρεάζεις έναν μόνο άνθρωπο ο οποίος είναι δίπλα σου, αυτός ο άνθρωπος θα λειτουργεί με κάτι από τον τρόπο που έμαθε δίπλα σε εσένα.

Μέσω του έργου ήθελα να μιλήσω για τη γυναίκα που επαναστατεί πρώτη φορά, μια που ως γνωστόν όλες οι πρώτες επαναστάσεις ποτέ δεν έχουν αίσιο τέλος και δεν ευοδώνουν από την αρχή. Χρειάζονται αρκετές επαναστάσεις μέχρι να επέλθει μια ουσιαστική αλλαγή στα κοινωνικά δεδομένα.

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει δαίμονες ή άγγελοι, αναλόγως τις συνθήκες και είμαστε εμείς τελικά εκείνοι που επιλέγουμε το φως ή το σκοτάδι μας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας διαπράχθηκαν από «φιλήσυχα» ή «υπεράνω πάσης υποψίας» άτομα. Τα όρια του καθένα ξεπερνιούνται όταν χάσει κάτι ή κάποιον που αγαπά πολύ, όταν πάψει να έχει αξιοπρέπεια, όταν διαταραχθεί η ισορροπία του κι οι «σταθερές» που τον κρατάνε στη γη. Σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις, όλοι γινόμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο «δολοφόνοι».