«Τα πάθη της βροχής»
Ο Γιώργος Ανδρέου μελοποιεί Κική Δημουλά.
Ερμηνεύει η Κορίνα Λεγάκη.

Λίγες ημέρες πριν τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21/3), η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει μια σημαντική πρόταση που αφορά το κοινό που αγάπησε και συνεχίζει να αγαπά την μελοποιημένη ποίηση, αλλά και το καλό ελληνικό τραγούδι: το ποίημα «Τα πάθη της βροχής» της Κικής Δημουλά (από την ποιητική συλλογή «Το λίγο του κόσμου», «Ίκαρος», 1971), μελοποιημένο από τον Γιώργο Ανδρέου σε ερμηνεία της Κορίνας Λεγάκη.

«Τα πάθη της βροχής» του Γιώργου Ανδρέου, μελοποιημένο απόσπασμα από το εξαίσιο (και με ευρηματικές μουσικές αναφορές) ποίημα της Κικής Δημουλά, αποτελεί πρώτο δείγμα της εργασίας του συνθέτη με τίτλο «Ναύς μαγική, η ναύς των ονείρων» που πρόκειται να κυκλοφορήσει αρχές Ιουνίου από τη Μικρή Άρκτο.

Ο Γιώργος Ανδρέου διάλεξε ως τίτλο της νέας δισκογραφικής του εργασίας την φράση αυτή, από το εμβληματικό διήγημα «Όνειρο στο κύμα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Κύριος άξονας και αντικείμενο της, ο ποιητικός λόγος: Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Μιχαήλ Άγγελος, Σαίξπηρ, Γιουρσενάρ, Παπαδιαμάντης, Παλαμάς, Σεφέρης, Εμπειρίκος, Ρίτσος, Καρέλλη, Σαχτούρης, Καρούζος, Δημουλά, Ελευθερίου, Γκανάς, Χρονάς, Καρατζάς. Ποιήματα, αλλά και αποσπάσματα από πεζά μελοποιούνται ως τραγούδια και ως ρετσιτατίβι, ενώ χορικά αρχαίου δράματος συμπληρώνουν το σύνολο.

Ερμηνεύει η Κορίνα Λεγάκη.

«Τα πάθη της βροχής»

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο
σι, σι, σι.

Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μου ‘μαθε για τους ήχους.

Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα να ‘ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

Κική Δημουλά, «Το λίγο του κόσμου»

Amélia Muge: guitarra braguesa
Ricardo Parreira: guitarra portuguesa
Mark Nieuwenhuis: τρομπέτα
Θοδωρής Κουέλης: κοντραμπάσο
Βαγγέλης Καλαμάρας: κρουστά
Γιώργος Ανδρέου: πιάνο