Ξεχνάμε εύκολα τα εγκλήματα που εμείς μονάχα ξέρουμε.
Γράφει η Φωτεινή Βαμβούκη
Τι είναι ο τόπος του εγκλήματος; Είναι ο τόπος που διαπράττεται ένα έγκλημα. Ο τόπος ο γεμάτος ίχνη, πειστήρια, ενδείξεις που αποτελούν τον οδηγό για την εξιχνίαση του εγκλήματος.
Στον Πολυχώρο Αλεξάνδρεια, το βράδυ του Σαββάτου, ανάβουν τα φώτα της σκηνής και το λιτά αρμονικό σκηνικό που εμφανίζεται, τονίζει – χωρίς καθυστέρηση – το χαρακτήρα της παράστασης. Μυστήριο, αγωνιώδες, αινιγματικό αλλά, πτώμα δε βλέπεις. Ποιος είναι ο τόπος του εγκλήματος;
Στην παράσταση το διακρίνεις καθαρά: είναι η ύπαρξη, του κάθε χαρακτήρα. Που έχει σκοτώσει – κυριολεκτικά ή μεταφορικά – έχει καλύψει τα ίχνη και έχει αποφασίσει να φυλακιστεί, εκεί, στο ίδιο μέρος για να τιμωρηθεί ζώντας πάνω στ’ αποκαΐδια που δημιούργησε. Καταδικασμένος από ένα αόρατο δικαστήριο, σε συνεχές βασανιστικό απολογισμό, ενοχές, αλληλοκατηγορίες, ψευδαισθήσεις. Όπως όλοι οι εγκληματίες, συνδέονται συναισθηματικά με την τοποθεσία, έλκονται κοντά της σχεδόν ερωτικά σαν να έχουν δημιουργήσει δεσμό αίματος μαζί της. Είναι η ιστορία που θέλει τον εγκληματία που γυρνάει κι αναβιώνει το έγκλημά του.
Ο Γιάννης Παπάζογλου ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του, όπως όλα τα έργα του, έτσι και “ Ο τόπος του εγκλήματος” χαρακτηρίζεται από την πάλη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, την αναζήτηση της χαμένης αθωότητας, την ανάγκη των χαρακτήρων του για λύτρωση.
Σύμφωνα με τον ίδιο: «Ο τόπος του εγκλήματος» είναι ψυχολογικό δράμα, που φωτίζει τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Με δομή βασισμένη σε ήρωες και καταστάσεις που παραπέμπουν στο φιλμ νουάρ, με γλώσσα σύγχρονη, μεστή, βαδίζει χωρίς φλυαρίες και αναλύσεις. Παρουσιάζει ανάγλυφους χαρακτήρες που ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και στην καταλυτική πραγματικότητα. Η τρέλα παραμονεύει. Το τέλος θα φέρει προσωρινά την κάθαρση. Ο κύκλος, όμως, ξανανοίγει. Ο κύκλος της οδύνης. Ο κύκλος της ζωής.».
Το έργο ξεκινάει με την εμφάνιση του γέρου δικαστή του «παππού» της οικογένειας. Στην αρχή μοιάζει με ένα θλιβερό πρόσωπο, αναμοχλεύοντας ένα τραγικό γεγονός που τον έχει σημαδέψει και τον οδηγεί στην τρέλα. Ακολουθεί ο γιος του, ο ανακριτής. Βλέπουμε την αφοσίωση και την αγάπη στον πατέρα, στη σύζυγο, στην οικογένεια… πολύ καλό για να είναι αληθινό. Κι αναρωτιόμαστε: ποιο είναι το ίχνος που κρύβει; Ποιο είναι το έγκλημα και σε ποιον; Η γυναίκα του απ’ άλλη, γλυκιά, φρόνιμη και χαρούμενη. Βυθίζοντας, στην άβυσσο του ψυχισμού της, τις επιθυμίες της, είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει σε κανέναν, να πει πως παραμελεί την οικογένειά της. Όσο κι αν βυθιστούν, οι επιθυμίες ούτε χάνονται, ούτε σκορπούν, Μόνο, αναμένουν τη στιγμή που θα ξεχυθούν και θα παρασύρουν τη μετριότητά της, σ’ έναν λαβύρινθο παραλογισμού. Και τέλος το φιτίλι, η τραγουδίστρια που θέλει να ζήσει όλα τα όνειρα της, μαζί με τη ζοφερή πραγματικότητα. Τ’ αστέρια, τα κύματα και τα ταξίδια αλλά και τα φώτα, τα μεγάλα γράμματα στη μαρκίζα, τα σουξέ. Και το φιτίλι παίρνει φωτιά. Φλέγεται το ίδιο και τυλίγει στις αμέτρητες φλόγες του κι όλους τους υπόλοιπους.
Ο Γιώργος Ανδρουτσόπουλος στο ρόλο του γέρου, απέδωσε με πειθώ τον σκληρό, λογικό και ταγμένο στο νόμο δικαστικό λειτουργό που ενώ τον στοιχειώνει η πράξη που τον καθιστά ηθικό αυτουργό ενός εγκλήματος, δίνει άλλοθι στον εαυτό του και στις αδικαιολόγητες, τυραννικές επιλογές του.
Ο Κωνσταντίνος Καρακώστας ως ανακριτής, γιος και σύζυγος ακροβατεί ανάμεσα στο ψέμα της πραγματικότητας και στο ψέμα του ονείρου του. Η αλήθεια, μια στιγμή μόνο, φανερώνεται στο τέλος που αφήνει και τον ίδιο έκπληκτο.
Η Φωτεινή Γρέγου η σύζυγος, νύφη και μητέρα, παρουσίασε μ’ επιτυχία την ανέμελη εικόνα της γυναίκας που άλλη έννοια δεν έχει, παρά την οικογένειά της και το νοικοκυριό της. Ώσπου τα πράγματα δεν είναι τόσο τακτοποιημένα όπως τα έχει τοποθετήσει. Γιατί η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται είναι φτιαγμένη από την άμμο της πλάνης.
Η Υρώ Γιολδάση ως τραγουδίστρια, παρά τη φυσική γλυκύτητα του προσώπου της κατάφερε να εντάξει στο χαρακτήρα της, την ελαφράδα και την επιπολαιότητα μιας πεταλούδας της νύχτας. Και να τη συνδυάσει με την κοριτσίστικη ονειροπόληση και την ανάγκη για έρωτα και αγάπη.
Ο Θωμάς Μαυρογόνατος θέλησε να δημιουργήσει μια αίσθηση νουάρ με το φωτισμό και γενικά τα χρώματα που επικρατούν στα κοστούμια των ηθοποιών, το μαύρο και το κόκκινο. Το μαύρο που συμβολίζει το μυστήριο, την εξουσία αλλά και τη θλίψη, το θάνατο και το κόκκινο που συμβολίζει τον έρωτα, το πάθος αλλά και το αίμα, τον κίνδυνο. Στοιχεία που κυριαρχούσαν στην ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Η Ζαφειρία Μαρμαρινού υπογράφει τα κοστούμια με τους πετυχημένους συνδυασμούς και την κομψή αισθητική.
Ο Ζουάν Κούρτης σχημάτισε τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς και τον ήχο.
Ο Αντώνης Συμεωνάκης με σαράντα χρόνια εμπειρίας στο θέατρο και τον κινηματογράφο τράβηξε τις εμβληματικές φωτογραφίες της παράστασης.
Ταυτότητα της παράστασης
Που: Πολυχώρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ⁕, Σπάρτης 14, Αθήνα 112 52 τηλ. 212 1007079
Πότε: Από Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024 και κάθε Σάββατο στις 21:00 έως 28 Δεκεμβρίου 2024
Διάρκεια Παράστασης: 110 λεπτά (10 λεπτά διάλειμμα)
Τιμή Εισιτήριου: Κανονικό 15€, Μειωμένο 12€ (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65 & ομαδικό άνω των 10 ατόμων)
Προπώληση: www.ticketservices.gr. Οι τηλεφωνικές και οι online αγορές περιλαμβάνουν χρέωση υπηρεσίας 5% (ελάχιστη χρέωση 0,50€)
Κρατήσεις και στο ταμείο του θεάτρου [2121007079 & 6944898482]
Κείμενο: Γιάννης Παπάζογλου
Σκηνοθεσία / Επιμέλεια μουσικής: Θωμάς Μαυρογόνατος
Κοστούμια: Ζαφειρία Μαρμαρινού
Φωτισμοί/ήχος: Ζουάν Κούρτης
Φωτογράφιση: Αντώνης Συμεωνάκης
Παραγωγή: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΑΜΚΕ, Σπάρτης 14, Αθήνα 112 52
Παίζουν οι ηθοποιοί [αλφαβητικά] Γιώργος Ανδρουτσόπουλος, Υρώ Γιολδάση, Φωτεινή Γρέγου, Κωνσταντίνος Καρακώστας
⁕Το Θέατρο «Αλεξάνδρεια», στεγάζεται στο αστικής αθηναϊκής αρχιτεκτονικής διώροφο σπίτι, στην οδό Σπάρτης 14, όπου έζησε επί 15 χρόνια ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας της γενιάς του ’30, Μ. Καραγάτσης. Ο ηθοποιός και διευθυντής του Πολυχώρου Βασίλης Βλάχος, πριν από 11 χρόνια πήρε το εγκαταλειμμένο κτίσμα του έδωσε θεατρική πνοή και ενίσχυσε καλλιτεχνικά όλη την περιοχή της πλατείας Αμερικής.
Φωτεινή Βαμβούκη
Latest posts by Φωτεινή Βαμβούκη (see all)
- Είδαμε την παράσταση «Και πότισεν αυταίς μέλαινα χολή» της Μαίης Σεβαστοπούλου στο «Μικρό Κεραμεικό». - 26 Νοεμβρίου 2024
- Είδαμε την παράσταση «Το χρυσό κουβάρι» της Ρούλας Κοντέα στο Θέατρο της Ημέρας σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κονιστή. - 22 Νοεμβρίου 2024
- Είδαμε την παράσταση “Τα Καλυτέρα έ(ρ)πονται”σε σκηνοθεσία Κυριάκου Νικολαΐδη που παίζεται για 2η χρονιά στο Θέατρο Αλκμήνη. - 15 Νοεμβρίου 2024
Καμία κριτική