Oι kallitexnes.gr βρέθηκαν στo “Θέατρο Ασωμάτων”, για να παρακολουθήσουν την παράσταση “Το τρίτο κύμα”, σε κείμενο Αφροδίτης Φλώρου και σκηνοθεσία Κατερίνας Μπουζάνη.Είδαμε “Το τρίτο κύμα”, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπουζάνη στο “Θέατρο Ασωμάτων”
Η Κατερίνα Μπουζάνη και η θεατρική της ομάδα “ΚΛΕΨύΔΡΑ”, η οποία απαρτίζεται από έναν σταθερό πυρήνα ερασιτεχνών ηθοποιών, μέσα σε μόλις 2 χρόνια ζωής διαθέτει στο ενεργητικό της ήδη 18 διακρίσεις. Έχοντας στο οπλοστάσιό της ένα ακόμα βραβείο που αφορά την εν λόγω παράσταση και ενόψει της επόμενης, της “Σιγής Ιχθύος”, η ομάδα αυτή έχει ήδη δώσει ένα καθαρά δικό της στίγμα και έχει αποκτήσει το δικό της, πιστό κοινό. Θίγοντας καίρια, κοινωνικά κυρίως ζητήματα, με τρόπο άμεσο και ευθύ, η “ΚΛΕΨύΔΡΑ”, με γνώμονα και κέντρο τον άνθρωπο, είναι εδώ για να θυμίσει ότι σκοπός του κάθε καλλιτέχνη είναι να είναι παρών και να στρέφει την προσοχή του στον κόσμο που ζει, σύμφωνα με τα λεγόμενα της ίδιας της Κατερίνας Μπουζάνη.
Υπόθεση
Όλα ξεκινούν με ένα πείραμα. Ένα κοινωνικό πείραμα. Σε μια τάξη, ένας καθηγητής, θέλοντας να αποδείξει αφενός τη δύναμη του φασισμού και αφετέρου τη δύναμη της ομάδας, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, κατορθώνει να μεταβάλλει εντελώς τον ψυχισμό των μαθητών του, με απρόβλεπτες όμως τελικά συνέπειες.
Κριτική
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον, μοντέρνο και έξυπνα δοσμένο κείμενο, το οποίο ανταποκρίνεται με τέλειο τρόπο στα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα, έργο της Αφροδίτης Φλώρου, έρχεται και κουμπώνει με τέλειο τρόπο με την αριστουργηματική, διεισδυτικά ρεαλιστική μα ταυτόχρονα ευαίσθητη ματιά της σκηνοθέτιδάς μας.
Με έμπνευση το πείραμα του καθηγητή Ρον Τζόουνς τον Απρίλιο του 1967 σε ένα γυμνάσιο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, και την μετέπειτα ταινία του Ντένις Γκάνσελ “Die Welle”, η θεατρική αυτή ομάδα, δημιούργησε για άλλη μια φορά, κάτι το εντελώς γνήσιο και αυθεντικό.
Η in yer face δράση, ακροβατώντας πάνω σε ένα κοινωνικό ναρκοπέδιο, θέτει επί σκηνής ένα κοινωνικό μωσαϊκό, μια ομάδα από εντελώς διαφορετικά αλλά ταυτόχρονα τόσο όμοια παιδιά, με δύσκολο παρελθόν, τα οποία δείχνουν αρχικά να ψάχνουν μέσα από την αμφισβήτηση και την επιθετικότητα, έναν λόγο ύπαρξης. Έναν σκοπό. Σε εποχές που υπάρχει πτώση, ιδιαίτερα στο οικονομικό επίπεδο, σε καιρούς που τίθεται θέμα επιβίωσης και ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος να αντιδράσει, τότε είναι που φυτρώνει πιο εύκολα ο σπόρος του φασισμού. Η ίδια η ιστορία της Γερμανίας, το αποδεικνύει πιστεύω, περίτρανα.
Πέραν τούτου όμως, ακόμα και σε πιο νορμάλ συνθήκες, έχει αποδειχθεί ότι η ατομική ψυχολογία τείνει να έρχεται σε αντίθεση με την ψυχολογία του συνόλου, η οποία κάποια στιγμή καταλήγει να γίνεται ψυχολογία του όχλου. Η ατομική ελεύθερη βούληση και κριτική σκέψη μηδενίζονται όταν κυριαρχεί η λογική της ομάδας. Ή ακόμα χειρότερα, η λογική του όχλου. Μια λογική που καταλήγει τελικά να είναι εντελώς παράλογη.
Τι είναι όμως ο όχλος; Είναι μια ενιαία μάζα, που δρα και επιδρά, έχοντας χάσει την ατομική συνείδηση, την αυτοβουλία, την κριτική σκέψη, τον αυτοσεβασμό, τις ατομικές και ηθικές αξίες. Ο όχλος τελικά, τείνει να πράττει τα εντελώς αντίθετα από εκείνα με τα οποία είχε ξεκινήσει την πορεία του ως ανθρώπινο δυναμικό. Ο όχλος, παύει να έχει κάτι ανθρώπινο. Είναι μια ξένη, πολλές φορές, εχθρική μάζα, με σκοπό τη βία και την καταστροφή. Αυτό, είναι λίγο πολύ η ουσία του πειράματος.
Είναι ουσιαστικά η απάντηση στο πώς είναι δυνατόν απλοί άνθρωποι να μπορούν να υποστηρίξουν ένα τέτοιου είδους καθεστώς, πώς γίνεται να κρατήσουν μια στάση σιωπής, αποδοχής ή και συμμετοχής σε κάθε είδους ακρότητες, και τελικά όταν όλα τελειώσουν, πώς μπορούν να αρνηθούν ότι είχαν έστω και γνώση όλων όσων γίνονταν.
Στο έργο μας, μέσα από τη λέξη “Δύναμη” (Δύναμη από την Πειθαρχία, από τη Δράση, από την Ομάδα), χτίζεται εν μια νυκτί σχεδόν, ένα κίνημα, το “Τρίτο κύμα” (σε νοηματική συμφωνία με το Τρίτο Ράϊχ), το οποίο γιγαντώνεται με γεωμετρική πρόοδο. Αποκτά σήμα, ειδικό χαιρετισμό, ειδική ένδυση, συμπεριφορά, νόμους και κανόνες. Με αμείλικτη σκληρότητα, ξερνάει όλους όσους δεν τηρούν τους κανόνες, διώχνει με την πιο ακραία βία τους τυχόν παραβάτες, τιμωρεί τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, μεταλλάσσεται σε ένα μόρφωμα.
Στο τέλος, όταν όλα έρχονται στο φως και η πραγματικότητα χτυπά την πόρτα, το μόρφωμα αυτό αποδεικνύεται πολύ πιο ισχυρό απ’ ό,τι είχε φανεί στην αρχή. Η δύναμη μιας τέτοιας τυφλής εξουσίας που κάνει δυνατό αυτόν που ήταν αδύνατος, μεθάει, και οδηγεί τελικά στην απόλυτη άρνηση. Στο απόλυτο, ακραίο τέλος.
Τα ερωτήματα που τίθενται στο θεατρικό αυτό είναι πολλά, με πιο κύριο, εκείνο του γιατί τελικά ο άνθρωπος χάνει την ατομικότητά του όντας μέρος ενός συνόλου. Τι είναι αυτό που κάνει ένα άτομο να πράξει, να πιστέψει και να δεχτεί τα εντελώς αντίθετα από αυτά που πραγματικά πιστεύει; Ποιοι παράγοντες επιδρούν και το πείθουν ότι η γνώμη μιας ομάδας είναι πιο σωστή από την προσωπική του οπτική;
Με σκηνικό δυναμισμό, μα και με απλότητα, με έντονες εναλλαγές, με ιδιαίτερα εκφραστικούς μονολόγους, έχοντας αναλάβει και την επιμέλεια κίνησης, η σκηνοθέτιδά μας, έχει χτίσει μια παράσταση η οποία δε φοβάται την αλήθεια.
Είναι ο φόβος της τιμωρίας; Ή η ανάγκη αποδοχής;
Υπάρχει άφθονο υλικό στο έργο αυτό, για να σκεφτεί κανείς πάνω σε όλα αυτά, το οποίο προσφέρεται με τον πιο καλλιτεχνικό τρόπο, μέσα από την σκηνοθεσία της Κατερίνας Μπουζάνη.
Με σκηνικό δυναμισμό, μα και με απλότητα, με έντονες εναλλαγές, με ιδιαίτερα εκφραστικούς μονολόγους, έχοντας αναλάβει και την επιμέλεια κίνησης, η σκηνοθέτιδά μας, έχει χτίσει μια παράσταση η οποία δε φοβάται την αλήθεια. Με βοηθούς στη σκηνοθεσία την Εύη Κοκκοφίτη και τον Απόστολο Τσακαλίκα, έχει δημιουργήσει ένα θεατρικό εκτυφλωτικά φωτεινό, μια καλλιτεχνική φωνή που “μιλάει” τη σημερινή γλώσσα και μεταφράζει όλους τους κοινωνικούς φόβους και προβληματισμούς με τον πιο καίριο και ωραίο τρόπο.
Της αξίζουν τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια, τόσο σε εκείνη, όσο και στην υπέροχη ομάδα της, η οποία μπορεί να καλείται ερασιτεχνική, αλλά οι δυνατότητές της την κατατάσσουν σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο.
Η ομάδα των ερμηνευτών, εντυπωσιάζει στον μέγιστο βαθμό. Ο Γιώργος Καρδαμίτσης, ως ο καθηγητής που εκτελεί το πείραμα, μοιάζει να είναι ο τέλειος αρχηγός, και στην κυριολεξία μαγνητίζει με την παρουσία και το σκηνικό του εκτόπισμα. Ο καθένας και η καθεμιά ερμηνεύτρια, ξεχωρίζει με το ταλέντο και το πάθος που δείχνει επί σκηνής, πλάθοντας 10 χαρακτήρες που είναι προορισμένοι να εντυπωσιάσουν και να προκαλέσουν τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Ένα μεγάλο ομαδικό μπράβο σε αυτή την τόσο ταλαντούχα ομάδα, κι ένα ατομικό, στους: Ευαγγελία Ζέρβα, Γιώργο Καρδαμίτση, Εύη Κοκκοφίτη, Κατερίνα Κωτσιοπούλου, Αθηνά Μπουζάνη, Γιώργο Πανταβό, Νεφέλη Παντερμαλή, Παρασκευή Πανουτσοπούλου, Έλενα Στραϊτούρη και Απόστολο Τσακαλίκα. Τους εύχομαι καλή συνέχεια, και πάντα να είναι δυνατοί και να ερμηνεύουν τέτοιους ουσιαστικούς και δυνατούς ρόλους.
Εν αναμονή της νέας έναρξης του “Τρίτου κύματος” από αρχάς Οκτωβρίου, και του νέου θεατρικού “Σιγή Ιχθύος”, που ξεκινά στον ίδιο χώρο από τις 26/9, αισιοδοξούμε ότι η νέα καλλιτεχνική σεζόν θα μας φέρει ανάλογης ποιότητας έργα, τα οποία θίγοντας καίρια κοινωνικά ζητήματα, μας προσφέρουν μαθήματα αυτογνωσίας, και κυρίως, ανθρωπιάς. Ειδικά το τελευταίο, είναι κάτι το οποίο το έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Συντελεστές παράστασης
Κείμενο:Αφροδίτη Φλώρου
Σκηνοθεσία-Επιμέλεια Κίνησης: Κατερίνα Μπουζάνη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύη Κοκκοφίτη, Απόστολος Τσακαλίκας
Σχεδιασμός Ήχου / Βίντεο: Γιούλη Σταυροπούλου
Φωτογραφία: Αλκυόνη Παπακωνσταντοπούλου
Τρέιλερ:Αντώνης Μανδρανής
Σκηνικά: Ομάδα Κλεψύδρα
Ερμηνεύουν:
Ευαγγελία Ζέρβα
Γιώργος Καρδαμίτσης
Εύη Κοκκοφίτη
Κατερίνα Κωτσιοπούλου
Αθηνά Μπουζάνη
Γιώργος Πανταβός
Νεφέλη Παντερμαλή
Παρασκευή Πανουτσοπούλου
Έλενα Στραϊτούρη
Απόστολος Τσακαλίκας
11/12/13/14 Σεπτεμβρίου
‘Ωρα:21.15
Τιμή Εισιτηρίου: 8€
Χώρος Τέχνης Ασωμάτων (Αγ.Ασωμάτων 6,Θησείο)
Τηλ.:2118009838
Καμία κριτική