Μαίρη Χρονοπούλου: “Θεωρώ ο Θεός μου έδωσε πάρα πολλά τυχερά πράγματα και μετά πλήρωσα το φόρο μου”

Μαίρη Χρονοπούλου – Η Star

Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Σακελλάριου-Γιανακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας». Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Το βραβείο παρέδωσε ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κος Σπύρος Μπιμπίλας, μαζί με τον πρόεδρο της Ακαδημίας κο Γιώργο Τσεμπερόπουλο, στην ηθοποιό που με την «ρώμη της παρουσίας της σφράγισε μια σειρά κινηματογραφικών ειδών», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

Τι ήταν αυτό που σας μάγεψε και ακολουθήσατε το δρόμο της υποκριτικής;

Τίποτα! Δεν ήθελα καθόλου να ακολουθήσω το δρόμο της υποκριτικής. Δε με ενδιέφερε. Η τύχη έφερε μπροστά μου την υποκριτική. Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός, δεν έχω πάει στη Δραματική Σχολή. Βέβαια αυτό που με παρηγορεί είναι ότι ούτε ο Μάνος Κατράκης, ούτε η Έλλη Λαμπέτη, ούτε η Κατίνα Παξινού είχαν πάει σε Δραματική Σχολή.

Ήσασταν από τα παιδιά που ήθελαν να ξεφύγουν από τα πλαίσια της οικογένειας και να κάνουν τη δική τους πορεία;

Ήμουνα πολύ καταπιεσμένο παιδί και ήταν η μεγαλύτερη μου επιθυμία να τα καταφέρω να ξεφύγω από αυτό. Στα 28 μου, όταν άρχισα να βγάζω αρκετά χρήματα, αγόρασα το δικό μου αυτοκίνητο, πήρα το δικό μου σπίτι, τότε έγινα ανεξάρτητη.

Θεωρώ ο Θεός μου έδωσε πάρα πολλά τυχερά πράγματα, μου έδωσε καριέρα, επιτυχία, χρήματα, ταξίδεψα σ’ όλο τον κόσμο, έζησα προσωπικές χαρές, είχα ευτυχισμένη προσωπική ζωή και μετά πλήρωσα το φόρο μου. Πιστεύω ότι πάντα πληρώνουμε ένα φόρο. Έμεινα 20 χρόνια παράλυτη.

Θεωρείται ότι ήσασταν τυχερή στη ζωή σας;

Δεν ήμουν τυχερή σε όλα τα επίπεδα. Θεωρώ ο Θεός μου έδωσε πάρα πολλά τυχερά πράγματα, μου έδωσε καριέρα, επιτυχία, χρήματα, ταξίδεψα σ’ όλο τον κόσμο, έζησα προσωπικές χαρές, είχα ευτυχισμένη προσωπική ζωή και μετά πλήρωσα το φόρο μου. Πιστεύω ότι πάντα πληρώνουμε ένα φόρο. Έμεινα 20 χρόνια παράλυτη.

Μετανιώσατε για κάποιες συνεργασίες που κάνατε και ποιές είναι αυτές που θυμάστε με αγάπη;

Δε μετανιώνω για καμιά συνεργασία. Από κάθε συνεργασία παίρνεις κάτι αρνητικό ή κάτι θετικό κερδίζεις εμπειρίες που θυμάσαι με αγάπη. Είναι τόσες οι ταινίες που έκανα με τον πατέρα που με εγκατέλειψε και τον αδερφό που δεν είχα κι αυτός ήταν ο Νίκος Κούρκουλος και θυμάμαι όλες μου τις δουλειές μαζί του, θεατρικές και κινηματογραφικές. Επίσης θυμάμαι και τις πολύ ωραίες ταινίες, τρεις ασπρόμαυρες, που έκανα με τον Κώστα Καζάκο.

Υπήρξαν κάποια γεγονότα που σας έκαναν να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης αλλά και προσέγγισης των πραγμάτων στη ζωή;

Αλίμονο αν δε συνέβαινε αυτό! Περνούν τα χρόνια και δε βάζουμε μυαλό; Αλλιώς βλέπεις τη ζωή στα 20, αλλιώς στα 30, αλλιώς στα 40 και μεγαλώνοντας τα βλέπουμε τελείως διαφορετικά. Η ωριμότητα αλλάζει τη σκέψη μας.

Πόσο σημαντική είναι η φιλία στη ζωή σας;

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, και το έχω ξαναπεί, στο χρηματιστήριο της ζωής ΕΓΩ έχω επενδύσει στην καλύτερη μετοχή που είναι η φιλία. Είμαι πλημμυρισμένη από φίλους, δόξα τω Θεώ, φίλους αγαπημένους. Πιστεύω ότι οι γονείς μας μοιραία θα φύγουν πριν από μας, αν έχουμε παιδιά θα μεγαλώσουν και θα φύγουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους, οι έρωτες τελειώνουν κάποια στιγμή. Τελικά, αυτό που μένει είναι οι φίλοι μέχρι το τέλος της ζωής μας.

Είναι τόσες οι ταινίες που έκανα με τον πατέρα που με εγκατέλειψε και τον αδερφό που δεν είχα κι αυτός ήταν ο Νίκος Κούρκουλος και θυμάμαι όλες μου τις δουλειές μαζί του, θεατρικές και κινηματογραφικές.

Βλέποντας την εικόνα σας φαίνεστε μία γυναίκα δυναμική, κατά πόσο οι άντρες που σας αγάπησαν, μπόρεσαν να δουν την δοτικότητα και την ευαισθησία σας;

Άλλοι τα κατάφεραν, άλλοι δεν τα κατάφεραν, αλλά δεν τους εμπόδισε η εικόνα μου να με προσεγγίσουν. Απλά δεν τα κατάφεραν να διαβάσουν τι αισθάνομαι εγώ. Δεν μπόρεσαν όλοι να με καταλάβουν, να με κατανοήσουν.

Ποια από τα τρία είδη υποκριτικής απολαύσατε παίζοντας, τον κινηματογράφο, το θέατρο ή την τηλεόραση;

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ! Το θέατρο είναι μια ενδιαφέρουσα δουλειά, μου αρέσουν οι πρόβες, η γενική δοκιμή, που τελειώνουν στις έξι το πρωί, η πρεμιέρα, μετά η επίσημη πρεμιέρα, μετά από τις 20 μέρες παραστάσεων αρχίζω και πλήττω, θέλω να αυτοκτονήσω, δε μου αρέσει κάθε βράδυ να παίζω το ίδιο έργο. Ενώ ο κινηματογράφος έχει τόσες εναλλαγές από πλάνα και γι’ αύτο τον αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου.

Πώς βλέπετε τις ελληνικές παραγωγές σήμερα σε σύγκριση με αυτές του παρελθόντος;

 Νομίζω οι οικονομικές απολαβές είναι καλύτερες σήμερα. Υπάρχουν άνθρωποι που φροντίζουν για σένα, όπως είναι η στυλίστες, να σου φέρουν ρούχα, ενώ τα παλιότερα χρόνια αγοράζαμε τα ρούχα μας. Σήμερα παίρνουν καλύτερα λεφτά. Το σινεμά έχει καλές στιγμές σήμερα, αλλά πιστεύω ότι στο παρελθόν υπήρχαν καλύτερες. Δεν γύριζαν ταινίες κουλτούρας, που ο απλός κόσμος να μην μπορεί να κατανοήσει, αλλά ο κινηματογράφος τότε είχε συναίσθημα γι’ αυτό αγαπιούνται και βλέπονται μέχρι σήμερα οι ταινίες.

Τι θα ευχόσασταν στην Μαίρη;

Θα ευχόμουνα ένα καλό τέλος, ένα ευτυχισμένο τέλος, να μην υποφέρω. Ζήλεψα μια συνάδελφο τη Μάρθα Καραγιάννη που έφυγε απότομα από τη ζωή, είχε ένα ευτυχισμένο τέλος. Δεν θέλω να βρίσκομαι στο νοσοκομείο και καλωδιωμένη στα μηχανήματα. Επίσης να μη φύγουν οι φίλοι που αγαπώ πριν από μένα, δεν θα το αντέξω.

Τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να πω ότι είστε ένας ευγενικός άνθρωπος και αυτή η ευγένεια που σας διακατέχει κάνει το συνομιλητή σας να αισθάνεται άνετα. Σας ευχαριστώ.

Θέλω να πω κι αυτό σχετικά με την ευγένεια. Ο παππάς είχε πει ότι δύο μόνο λέξεις ‘παρακαλώ’ και ‘ευχαριστώ’ αρκούν για να κάνουν τις ανθρώπινες σχέσεις καλύτερες. Σας ευχαριστώ κι εγώ.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, και το έχω ξαναπεί, στο χρηματιστήριο της ζωής ΕΓΩ έχω επενδύσει στην καλύτερη μετοχή που είναι η φιλία. Είμαι πλημμυρισμένη από φίλους, δόξα τω Θεώ, φίλους αγαπημένους.