Το φιλί, πράξη ολέθρου ή έρωτα;
Υπόθεση:
Δυο άντρες. Δυο φιλιά. Μία γυναίκα.
Η αρσενική παρουσία, βίαιη ή τρυφερή. Ένα σατανικό αγόρι που λαχταρεί να κυριαρχεί. Αρπακτικό.
Ένα κορίτσι γεμάτο ζωή, διαλύεται! Παλεύει να βγει απ’το σκοτάδι που την έριξαν. Ένας άνδρας γεμάτος τρυφερότητα, αγάπη και συμπόνια.
Ένα οδυνηρό ταξίδι σ’ένα μονοπάτι γεμάτο τρύπες κι εμπόδια.
Το φιλί, πράξη ολέθρου ή έρωτα;
Η κριτική μας:
Το έργο είναι μια αμφίδρομη σχέση θεάτρου και ψυχανάλυσης, όπου ο θεατής γίνεται κοινωνός των συναισθημάτων των ηθοποιών και της εσωτερικής μάχης της ψυχής τους.
Δύο αρσενικές παρουσίες στη σκηνή, η μια βίαιη που λαχταρά να κυριαρχεί και να αρπάζει τη φρεσκάδα από το γυναικείο σώμα με τρόπο ζωώδη… Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα κορίτσι χαρούμενο και χαρισματικό, γεμάτο ζωντάνια , να διαλυθεί, να χάσει τα φτερά της και να προσπαθεί για πολύ καιρό να βγει από τη λάσπη της βίας και του τρόμου που την έριξε η ανώμαλη παρόρμηση ενός ατόμου με ψυχολογικά προβλήματα- τα οποία μάλλον απέκτησε από την αυταρχική συμπεριφορά του πατέρα του στην παιδική του ηλικία.
Σε εκείνο το σημείο εμφανίζεται ένας άλλος άνδρας, γεμάτος τρυφερότητα, αγάπη και συμπόνια. Το κορίτσι, πληγωμένο όπως είναι, στην αρχή απομακρύνεται, σιγά σιγά όμως παραδίδεται ψυχή τε και σώματι στην αγάπη του. Υπερνικάει το φόβο της και αποκτάει πάλι τα χαμένα της φτερά.
Το έργο εκφράζεται μέσα από το λόγο και την κίνηση.
Το «Φιλί στα φτερά της» είναι μια παράσταση για το αποτέλεσμα της προσέγγισης της γυναίκας με τρόπο ανώμαλο και κτηνώδη από τον πρώτο άνδρα ή με τρόπο τρυφερό, συμπονετικό και ερωτικό από τον δεύτερο.
Η ερμηνεία των ρόλων είχε μια χορευτική προσέγγιση στο στυλ της παντομίμας και αποδόθηκε με σαφήνεια από τους ηθοποιούς Στέφανο Κακαβούλι και Αθανάσιο Πισιανίδη , ενώ ιδιαίτερη ήταν η ερμηνεία και η χορευτική κίνηση της Κορίνας Κοσκινά.
Ο θεατής γίνεται κοινωνός των συναισθημάτων των ηθοποιών και της εσωτερικής μάχης της ψυχής τους.
Καμία κριτική