Θέματα με την λέξη κλειδί ΚΡΙΤΙΚΗ

Κάποιες απολαύσεις της ζωής δεν χάνουν ποτέ την αίγλη τους. Κι όσο βυθίζεσαι σε αυτές και αφήνεσαι να σε παρασύρουν, ανανεώνεις την ψυχή σου και συνεχίζεις το ταξίδι της ζωής σου ακάθεκτος και ευτυχισμένος. Η μουσική έχει την μαγνητική επιρροή για να προσφέρει μια τέτοια ανάταση ψυχής, αρκεί να το αποφασίσει κανείς. Κι όσο υπάρχουν ερμηνευτές σαν την Ζανέλ να χαρίζουν απλόχερα τέτοιες πολύτιμες στιγμές ανάτασης στο κοινό τους, πάντα η ψυχή θα ξεδιψάει, θα ελαφραίνει και θα εξελίσσεται.

Αναρίθμητες οι ευεργετικές ιδιότητες της θεατρικής τέχνης, αναρίθμητα και τα επιδραστικά συναισθήματα που απορρέουν και ευωδιάζουν μέσω αυτής. Μια από αυτές τις ιδιότητες έγκειται στην διαχρονικότητα που παρουσιάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, διαχρονικότητα που στοχεύει στο να καταδείξει τόσο τα δυνατά σημεία της ανθρώπινης φύσης, όσο και τις αδυναμίες της που μπορούν να ξεπεραστούν με επιμονή και στοχευμένη δράση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα διαχρονικότητας και γέφυρας που στοχεύει να ενώσει το «χθες» με το «σήμερα» σε μια ιστορία με βαθύτερες κοινωνικές διακλαδώσεις αποτελεί η παράσταση «Ναπολεοντία».

Πρόκειται για μία βαθιά ανθρώπινη και τρυφερή ιστορία μέσα από το βλέμμα ενός διαφορετικού, ιδιαίτερου ανθρώπου. Μία ωδή στην έννοια της ενσυναίσθησης και στη μοναδικότητα της ύπαρξης που ξεπερνά τους υφάλους του ασυνήθιστου και του ανοικείου, που στοχεύει στη διαβατήρια μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, την απομυθοποίηση, την ανάδειξη της πραγματικότητας χωρίς αυταπάτες και ψέματα. Μία καταπληκτική διαδρομή που εμπεριέχει τόλμη, ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση για την επιτυχημένη επίτευξη του στόχου μα και σκληρές αλήθειες που αναιρούν κάθε δεδομένο.

Μαγνητίζει τα βλέμματα η «Μαρία Πενταγιώτισσα» του πολυσχιδούς Μποστ στην καλοκαιρινή της περιοδεία. Ο ταλαντούχος ηθοποιός – σκηνοθέτης Μάνος Καρατζογιάννης, έχοντας στη φαρέτρα του ένα εκλεκτό επιτελείο συντελεστών, πλάθει μία παράσταση φρέσκια, απολαυστική και άκρως διασκεδαστική με σύγχρονη ματιά, προσαρμοσμένη όμως ευλαβικά στο εικαστικό και δραματουργικό καμβά του αυθεντικού μποστικού ύφους.

Τα υπέροχα πρωτότυπα κείμενα της Άννας Μωραΐτου, δίνουν ζωή στους πέντε πρωταγωνιστές και το δικαστήριο, η τόσο ξεχωριστή και κρουστή μουσική του Νίκου Τουλιάτου, με τη συμβολή του κορυφαίου παίκτη κρουστών Simone Mongelli ξεστρατίζει την παράσταση σε ονειρικά μονοπάτια και η σκηνοθεσία του σφραγίζει κάτι το μοναδικό ως ήχο και μορφή.

Η Πολύνα Γκιωνάκη είναι μια όμορφη, λαμπερή παρουσία, που αφήνει την πόρτα της ψυχής της ανοιχτή και μπορεί κάποιος να δει το πρόσωπο και όχι το προσωπείο. Μέσα από έναν μονόλογο, αποδεικνύει το μεγάλο της ταλέντο και κρατάει συγκεντρωμένο και ιδιαίτερα συγκινημένο το κοινό της.

Ο έρωτας, η ευτυχία, ο πόνος, ο χωρισμός, οι μνήμες, δίνουν το παρόν σε κείμενα και σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, ο οποίος στοχεύει και χτυπάει «κέντρο» εξιστορώντας μας εύστοχα και με κωμωδιακό τρόπο την ιστορία μιας γυναίκας, όντας εγκλωβισμένη σε έναν προδομένο έρωτα, σε έναν συναισθηματικό λαβύρινθο ο οποίος καταλήγει αναπόφευκτα σε έναν μεγάλο χωρισμό…

Με έναν ξεκάθαρο και ευθύ τρόπο, ο σκηνοθέτης μας φέρνει σε επαφή και ενίοτε σε αντίθεση και σύγκρουση δύο δυναμικά, που και τα ίδια βάλλονται από το προσωπικό τους παρελθόν και οικογένεια. Εκείνο που εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι ότι μέσα από όλη αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα, από τη συσσωρευμένη οργή και τα αγωνιώδη ερωτηματικά αναδεικνύεται επίσης μια νοσταλγία, μια ευαισθησία και τρυφερότητα που μοιάζει κάποιες στιγμές να πέφτει σαν βάλσαμο πάνω σε πληγή.

Έχουμε να κάνουμε με μία δουλειά χωρίς ελλείψεις που δεν σου αφήνει το αίσθημα πως κάτι θα ήθελες να δεις διαφορετικά φτιαγμένο. Ερμηνείες αξιώσεων σε ένα δύσκολο έργο, που ισορροπεί όμορφα και πετυχαίνει να φωτίσει πτυχές δύο μεγάλων προσωπικοτήτων από την πιο ανθρώπινη σκοπιά τους.

Ο Στέφανος Παπατρέχας και ο Λάζαρος Βαρτάνης είναι δύο νέοι, εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί, οι οποίοι μας απέδειξαν το ταλέντο τους τόσο στη συγγραφή, όσο και στη σκηνοθεσία. Σε μια εποχή που δεν είναι εύκολη και πολλοί θέλουν να την παρουσιάσουν ακόμα πιο δύσκολη απ’ ό,τι είναι, έρχονται τέτοιου είδους δημιουργίες και βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Το ταλέντο υπάρχει και πάντα θα ανθίζει, ανεξάρτητα από τις εκάστοτε συνθήκες.