Θέματα με την λέξη κλειδί ΚΡΙΤΙΚΗ

Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Λιακόπουλου σε παρασύρει στην δίνη που δημιουργούν οι σχέσεις των ηρώων και ξεκινάς ένα αξέχαστο ταξίδι μέσα από τα μάτια του. Διαχειρίστηκε τις συνεχείς χρονικές μεταβάσεις, εναλλασσόμενες μεταξύ παρόντος-παρελθόντος, με φοβερή δεξιοτεχνία, εκμεταλλευόμενος σαφώς και τις ευκολίες που του προσέφερε το κείμενο. Έκανε μια εξαιρετική σκηνοθεσία με ελάχιστα σκηνικά στη διάθεσή του, τα οποία όμως ήταν αρκετά για να δημιουργήσει ολοκληρωμένες εικόνες στον θεατή.

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του έργου Βασίλης Θεοδώρου, έπειτα από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο Studio Κυψέλης, έρχεται ξανά στο θέατρο «Μπέλλος» με νέο συμπρωταγωνιστή και νέες προσθήκες στο υπάρχον σενάριο και μας προσφέρει μια εντελώς ανανεωμένη παράσταση, με ακόμα πιο μαύρο χιούμορ και μεγαλύτερες ανατροπές!

Εννιά υπέροχοι ηθοποιοί με αστείρευτο ταλέντο, αποδίδουν με απόλυτη συναισθηματική διαφάνεια την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων που καλούνται να ερμηνεύσουν στη σκηνή. Ο σκηνοθέτης μοιάζει με εργατική μέλισσα, που στοχευμένα και μεθοδικά συλλέγει τους πολυτιμότερους χυμούς από τα λουλούδια-ηθοποιούς του και φτιάχνει γενναιόδωρα το ωραιότερο και πιο ευωδιαστό αποτέλεσμα προς τέρψη όλων μας.

Η Ειρήνη Μελά, ένας χαμαιλέων εναλλαγών, κινείται από το χιούμορ στον αυτοσαρκασμό και τη σάτιρα κάνοντας κατάθεση ψυχής, καθώς απευθύνεται σε όλους εμάς γεμάτη με συγκινησιακή φόρτιση και τραγικότητα. Στην προσωπική μαρτυρία της Μάμμας Τόνι μνημονεύονται όλοι οι αγώνες, οι ελπίδες, αλλά και οι νεκροί των ανταρτών. Νεκροί του τότε και του τώρα που δεν πρέπει μόνο να μνημονεύονται, αλλά και να αποτελούν μοντέλο μίμησης για τις νεότερες γενιές.

«Ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο». Αυτή είναι και η βασική ιδέα της κωμωδίας του Μολιέρου. Είναι κατά βάση η απόρροια ολόκληρης της φιλοσοφίας του μεγάλου αυτού δημιουργού, η οποία συνοψίζεται ως γενική στάση ζωής στο γεγονός ότι για τον Μολιέρο η φυσική νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα. Αιώνες έπειτα από αυτόν σπουδαίοι άνθρωποι, από τον Αϊνστάϊν μέχρι και τον δικό μας Αρκά, το έχουν επιβεβαιώσει. Η ηλιθιότητα είναι όντως ανίκητη!

Παρακολουθήσαμε μία παράσταση που μας έκανε να χαμογελάσουμε και να περάσουμε καλά. Μας έβαλε και έναν μικρό προβληματισμό για το τι θέλει να ακούει από έναν άνθρωπο ο κόσμος, για το τι «οφείλουμε» να παρουσιάζουμε ως εικόνα στην κοινωνία, καθώς επίσης αναρωτηθήκαμε εάν είναι τελικά σκόπιμο να προσπαθεί να προσαρμόζεται κανείς σε τέτοιες νόρμες.

Η σκηνοθέτις Ρέινα Εσκενάζυ, πέρα από την έξοχη αναπαράσταση της σχέσης των ηρωίδων, θέτει μ΄έμμεσο τρόπο καίρια ερωτήματα για την ίδια τη ζωή και την προσπάθεια κάθε ανθρώπου να την νοηματοδοτήσει. Ο κάθε άνθρωπος αναζητά, αναρωτιέται, φιλοσοφεί, προσπαθεί να δώσει ουσία και βάθος στην ύπαρξή του. Η προσωπική μου κατάθεση είναι ότι η σίγουρη καταφυγή του ανθρώπου, είναι η αγάπη και τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτή την μοναδική όαση ελπίδας και πνευματικής μέθεξης.

Ρόλοι απλοί και ταυτόχρονα τόσο σύνθετοι, οι οποίοι ζωντανεύουν ανθρώπους-όνειρα του σήμερα, ταυτίζοντας τους με ανθρώπους-όνειρα του χθες και όλοι μαζί γίνονται ένα. Μπλέκονται με τα δικά μας όνειρα που δεν κατάφεραν να πραγματοποιηθούν, σαν άλλα σκουπίδια κι αυτά… Όμως η ελπίδα παραμένει ακόμα μέσα μας ολοζώντανη, χτυπώντας μας το καμπανάκι για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Έργο διαχρονικό, σκληρό, ωμό, ακανθώδες, με ακράδαντη αμεσότητα, δυναμική, ρεαλισμό και λυρισμό φωτίζει τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, περιγράφοντας με συγκλονιστικό τρόπο τα φρικιαστικά βασανιστήρια και τις απεχθείς συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μακρονήσου, απεικονίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και αναδεικνύει τον ανθρώπινο ψυχικό κόσμο με έμφαση στον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αλληλεγγύη, το θάρρος, τη συντροφικότητα, την ελευθερία…

Πρόκειται για μια σκηνοθεσία επικεντρωμένη στη δράση και το υψηλό δυναμικό των ερμηνευτών, η οποία περνά με ιδιαίτερα αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα μηνύματα του έργου. Συνδυάζοντας στοιχεία παραμυθιού, παλιάς ιστορίας, πραγματικότητας και φαντασίας μαζί, κατορθώνει να δώσει σχήμα στο όνειρο και φτερά στη φαντασία μας. Κυρίως προάγει το ανθρώπινο ιδεώδες, την ελπίδα ότι ο άνθρωπος έχοντας ελεύθερη βούληση, μπορεί να επιλέξει τον δρόμο του καλού.