Έργο διαχρονικό, σκληρό, ωμό, ακανθώδες, με ακράδαντη αμεσότητα, δυναμική, ρεαλισμό και λυρισμό φωτίζει τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, περιγράφοντας με συγκλονιστικό τρόπο τα φρικιαστικά βασανιστήρια και τις απεχθείς συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μακρονήσου, απεικονίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και αναδεικνύει τον ανθρώπινο ψυχικό κόσμο με έμφαση στον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αλληλεγγύη, το θάρρος, τη συντροφικότητα, την ελευθερία… έννοιες που τείνουν να εκλείψουν στις μέρες μας.
«Η φρίκη της Μακρονήσου δεν χωράει σε βιβλία. Διαβάζεται μόνο μες στα μάτια των τρελών της.»
Λίγα λόγια για το έργο:
Τόπος δράσης η Μακρόνησος. Ένα άγονο, άνυδρο, ξηρό, βραχώδες νησί, ιδιαίτερα αφιλόξενο, που μόνο θεοί και δαίμονες μπορούσαν να ζήσουν και ανάμεσά τους χιλιάδες παραστρατημένοι που έπρεπε να βρουν το φως τους. Το «ελληνικό Νταχάου», το «Κολαστήριο», η «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» ήταν ο τόπος εξορίας των μόλις δεκαπέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου οι μηχανισμοί καταστολής τελειοποιήθηκαν, η βία συστηματοποιήθηκε και οι πολιτικά διωκόμενοι γνώρισαν τη μεγαλύτερη αναμέτρησή τους με τον ταξικό αντίπαλο. Με τρόμο και ψυχοσωματικά βασανιστήρια οι ταγματασφαλίτες, νικητές του εμφυλίου, προσπαθούσαν να αποσπάσουν δηλώσεις μετάνοιας από τους κομμουνιστές. Η πείνα, η δίψα, η φάλαγγα, το αεροπλανάκι, ο πελαργός, το δέσιμο σε στύλους, το αδιάκοπο κουβάλημα φορτίων πέτρας, οι ξυλοδαρμοί με κλομπ, ξύλα και συρματόσχοινα, η διακοπή του ύπνου με ξαφνικές νυχτερινές εφόδους, το πέταγμα στη θάλασσα με τα ρούχα, η συνεχής μετάδοση εμβατηρίων από τα μεγάφωνα ήταν μερικές από τις καθημερινές μεθόδους για την πολυπόθητη απόσπαση δήλωσης μετάνοιας. Πολλοί δεν άντεξαν τα ωμά εγκλήματά τους και υπέγραψαν, άλλοι αυτοκτόνησαν, άλλοι έμειναν ανάπηροι, άλλοι νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρεία, άλλοι οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Υπήρχαν όμως και εκείνοι οι αμετανόητοι, οι αληθινοί ήρωες, που η φωτιά του δίκιου και η θέληση για αγώνα τούς όπλιζε με τέτοιο σθένος και πάθος, ώστε όχι μόνο επέζησαν, αλλά κατόρθωσαν να φανερώσουν τις απίστευτες δυνάμεις που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του όταν αποφασίζει να ζήσει όρθιος.
Δύο τέτοιοι αμετανόητοι πατριώτες, δύο αληθινοί ήρωες, δύο αλυσοδεμένοι σύντροφοι από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ο Γιώργης Καρυστινός και ο Παναγής Ζαγκλίφας, οι οποίοι μεταφέρονται από το Λαύριο στη Μακρόνησο και είναι πλέον κάτοικοι της οδού Αβύσσου με αριθμό μηδέν. Μέσω αυτών γινόμαστε μάρτυρες όλης της φρικαλεότητας του μικρού νησιού, που έκρυβε ωστόσο τόσο μεγάλα εγκλήματα ώστε τα ουρλιαχτά των ανθρώπων πραγματικά να καλύπτουν αυτά των λύκων…
Η κριτική μας:
Η θεατρική παράσταση «Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν» είναι ένας πραγματικός άθλος, τόσο σκηνοθετικά, όσο και ερμηνευτικά, που πραγματικά φαντάζει σαν θείο δώρο για όλους εμάς. Μία αξεπέραστη παρακαταθήκη, ένα επίκαιρο όσο ποτέ έργο, που εξακολουθεί να πάλλεται σε μια εποχή όπου το τέρας του φασισμού διαρκώς ενδυναμώνεται και εκτοπισμένοι συνάνθρωποι μας υπάρχουν παντού. Η σπουδαία Σοφία Αδαμίδου αρχικά, προσφέρει απλόχερα μία εξαιρετική διασκευή με απόλυτη προσήλωση και σεβασμό στο μεγαλείο και την ψυχή του έργου του συγγραφέα. Έπειτα τη σκυτάλη παίρνει η ταλαντούχα Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, της οποίας η σύγχρονη, φρέσκια σκηνοθετική ματιά αποπνέει άκρατη ρεαλιστικότητα, σφριγηλότητα, αμεσότητα και αλήθεια με πλούσιους συμβολισμούς και εικόνες. Οπτικοποιεί ατόφια τις λέξεις σε εικόνες, βαπτίζει περίτεχνα τις εικόνες σε συναίσθημα. Καταφέρνει να μεταφέρει τη ρέουσα ατμόσφαιρα του χθες στο σήμερα και στο αύριο με απόλυτη επιτυχία. Αναβιώνουμε τον πόνο, την φρίκη, τον φόβο και την ψυχική δύναμη αυτών των ανθρώπων, αναζητούμε τα κίνητρα είτε των θυτών, είτε των θυμάτων που επιβίωσαν μέσα σε τούτη την απάνθρωπη πραγματικότητα.
Το εύστοχο γκρίζο, απέριττο, βραχώδες σκηνικό με την ξύλινη βάρκα στο βάθος και τα σκεπάσματα πεταμένα καταγής του Ντέιβιντ Νεγρίν, η κατανυκτική μουσική του Νότη Μαυρουδή, οι υπαινικτικοί φωτισμοί του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου, η αξιοπρόσεχτη διδαγμένη κίνηση της Στεφανί Τσάκωνα, οι καίριες κινηματογραφικές προβολές του Γιώργου Κορδέλλα και η αρμόζουσα ενδυματολογική επιμέλεια της Μαρίας Παπαδοπούλου συνδράμουν εποικοδομητικά στην επίτευξη ενός άρτιου εγχειρήματος, αναδεικνύοντας την περιρρέουσα φρικιαστική και αποτρόπαια ατμόσφαιρα που επικρατεί στο νησί-κολαστήριο.
Η θεατρική παράσταση «Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν» είναι ένας πραγματικός άθλος, τόσο σκηνοθετικά, όσο και ερμηνευτικά, που πραγματικά φαντάζει σαν θείο δώρο για όλους εμάς. Μία αξεπέραστη παρακαταθήκη, ένα επίκαιρο όσο ποτέ έργο, που εξακολουθεί να πάλλεται σε μια εποχή όπου το τέρας του φασισμού διαρκώς ενδυναμώνεται.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι το κάτι άλλο. Μερικές φορές πιστεύω ότι τα λόγια δεν επαρκούν για να περιγράψεις αυτό που μόλις έχεις βιώσει ως θεατής, γιατί η θεατρική μέθεξη είναι σε υπερθετικό βαθμό και οι ερμηνείες απλώς καθηλωτικές, συγκλονιστικές, σπαραχτικές. Οι δύο αντιφρονούντες ήρωες μετατρέπονται σε ανθρώπινα ράκη κατά τη διάρκεια του έργου. Μπαίνουν τόσο πολύ στο πετσί του ρόλου τους που νομίζεις ότι όντως διψούν, πεινούν, πονούν, αγανακτούν, φοβούνται, βογκούν, αλλά ποτέ δεν τα παρατούν και δεν υπογράφουν το ταπεινωτικό χαρτί, αλληλουποστηριζόμενοι και ενωμένοι στον κοινό αγώνα. Ο Παναγής του Χάρη Μαυρουδή είναι ένας νέος, ηθικά άμεμπτος, ευαίσθητος και ευσυγκίνητος άνθρωπος, που συλλαμβάνεται λόγω των πολιτικών του φρονημάτων. Αν και καταβεβλημένος ψυχοσωματικά, μένει πιστός στις ιδέες του, καταφέρνει να σταθεί όρθιος και δεν υποκύπτει στους εκβιαστές του, παραδίδοντας μάθημα για το τι σημαίνει ήθος, ιδεολογία, αξίες και αντίσταση. Αριστοτεχνική ερμηνεία που θα θυμάμαι για πολύ καιρό!
Στο πλευρό του, ο σύντροφός του ο Γιώργης του Δημήτρη Μαύρου. Ένας ισχυρός χαρακτήρας ψυχικής δύναμης και σωματικής αντοχής με χιούμορ και ευαισθησίες, που πατάει γερά στα πόδια του και έχει απόλυτη πίστη στις πεποιθήσεις του. Φαντάζεται έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο και αυτό τον οπλίζει με θάρρος και τόλμη να ανταπεξέρχεται στις μύριες κακουχίες. Απλά συγκλονιστικός!
Ο Χριστόδουλος Στυλιανού αναλαμβάνει το ρόλο του αγράμματου, σκληροτράχηλου βασανιστή Στυλιανού Καμιζόπουλου ή Μελιτζάνα ή Κουρούμπα με απόλυτη ευστοχία και πειθώ, που κάτω από το σκληρό μανδύα του διαφαίνονται ψήγματα ανθρωπιάς και ευαισθησίας προς τους δύο κρατούμενους, ύστερα από τη θαλάσσια διάσωσή του κατά τη μεταφορά τους στο νησί. Εξαιρετική η απόδοσή του!
Ο Διοικητής Γκουντάς αντικατοπτρίζεται επάξια στο πρόσωπο του Στέλιου Γεράνη. Άτομο σκληρό, ωμό, βίαιο, άκαμπτο, ενδιαφέρεται μόνο για τα γαλόνια της στολής του και δεν δίνει δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή. Αξιόλογη η προσέγγισή του!
Οι ρόλοι που υποδύεται ο Νότης Παρασκευόπουλος δεν υπάρχουν στο βιβλίο του συγγραφέα, αλλά αποτελούν έμπνευση της Σοφίας Αδαμίδου χωρίς να αλλοιώνεται ο βασικός κορμός της υπόθεσης. Υποδύεται το βαρκάρη, το καρφί και το γιατρό πειστικά, επιβεβαιώνοντας την απόλυτη κτηνωδία.
Ευχή όλων είναι να μετατραπεί η «Οδός Αβύσσου, αριθμός μηδέν» σε «Οδός Ανθρώπου, αριθμός ένα». Ο άνθρωπος πρέπει να είναι φίλος και όχι εχθρός, δεν γεννήθηκε για να βασανίζει, αλλά για να δημιουργεί όμορφα πράγματα. Το έργο ταρακουνάει και υπενθυμίζει ξεχασμένες έννοιες, όπως φιλία, αξιοπρέπεια, πίστη και ανθρωπιά. Ωδή προς τον αιώνιο αγωνιστή, οραματιστή άνθρωπο, που βάζει μπροστά το εμείς και όχι το εγώ. Σπουδαία παράσταση, σπουδαίες ερμηνείες, σπουδαίος συγγραφέας, σπουδαία μηνύματα για ένα παρελθόν με νωπές μνήμες, για ένα αμφιταλαντευόμενο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον. Στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε, γιατί «…τον φρόνιμο άνθρωπο δεν τον πειράζει κανείς… αλλά αν είναι να χαθεί μια μέρα αυτός ο κόσμος, από τους φρόνιμους θα χαθεί…..». Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!
Ταυτότητα παράστασης:
Συντελεστές:
Θεατρική διασκευή: Σοφία Αδαμίδου
Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Σκηνικά: Ντέιβιντ Νεγρίν
Σχεδιασμός φωτισμού: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου
Sound Design: Μανώλης Μανουσάκης
Κίνηση: Στέφανι Τσάκωνα
Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη
Σκηνοθεσία Video: Γιώργος Κορδέλλας.
Video art cinematography: Δημήτρης Ζόγκας, Παναγιώτης Ανδρεαδάκης
Φωτογραφία: Γιάννης Πρίφτης
Βοηθός σκηνογράφου: Νάσια Πλέτση
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: Artφως
Τους ρόλους ερμηνεύουν με σειρά εμφάνισης: Χάρης Μαυρουδής, Δημήτρης Μαύρος, Χριστόδουλος Στυλιανού, Νότης Παρασκευόπουλος, Στέλιος Γεράνης.
Τη φωνή του «δανείζει» ο Βασίλης Μπισμπίκης
Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Μέρες & ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή 21:00, Σάββατο: 19:15, Κυριακή 18:00
Τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό, 10€ μειωμένο και 5€ ανέργων- ατέλειες
Kατηγορία έργου: Δραματικό Έργο
Πληροφορίες:
Olvio Theater
Φαλαισίoυ 7 Γκάζι
2103414118
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι το κάτι άλλο. Τα λόγια δεν επαρκούν για να περιγράψεις αυτό που μόλις έχεις βιώσει ως θεατής, γιατί η θεατρική μέθεξη είναι σε υπερθετικό βαθμό και οι ερμηνείες απλώς καθηλωτικές, συγκλονιστικές, σπαραχτικές.
Ντίνα Καρρά
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Latest posts by Ντίνα Καρρά (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” στο θέατρο Τζένη Καρέζη - 25 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “LEMON” από την ομάδα Experimento στο Μπάγκειον - 8 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Μπάγκειον - 18 Σεπτεμβρίου 2019
Καμία κριτική