Το kallitexnes.gr παρευρέθηκε στο «Διάχρονο Θέατρο» της κορυφαίας ηθοποιού Μαίρης Βιδάλη για να δει μια ξεχωριστή παράσταση. Αμέσως μόλις μπήκαμε στον φιλόξενο και ζεστό χώρο, μας υποδέχτηκε άρωμα Γαλλίας και συγκεκριμένα Μολιέρου! Με ένα διάσημο έργο του Γάλλου δραματουργού, το μοναδικό του έργο με γυναίκες στους κεντρικούς ρόλους, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Théâtre du Palais-Royal το 1672 γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία και με τη μετάφραση-διασκευή της Μαίρης Βιδάλη και τη σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη, γνωρίζαμε ευθύς εξαρχής το άριστο προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Για τη Μαίρη Βιδάλη είναι ο έβδομος συγγραφέας της Aναγέννησης και του κλασικισμού που υποδύεται και ο δεύτερος που μεταφράζει, ενώ για τη Γωγώ Ατζολετάκη είναι η δεύτερη φορά που ερμηνεύει έργο του Μολιέρου. Η συνέχεια φυσικά δε μας διέψευσε στο ελάχιστο. Μπήκαμε σε μια χρονομηχανή και μεταφερθήκαμε στο Palais Royal, όπου γνωρίσαμε τους εννιά υπέροχους πρωταγωνιστές μας και γελάσαμε με την καρδιά μας τόσο με τα παθήματα, όσο και με τα μαθήματά τους!
Η μαγεία άρχισε όταν έκλεισαν τα φώτα και βρεθήκαμε μαζί με την Ερριέτ να παρακολουθούμε μάθημα πιάνου και τραγουδιού από τον Τρισοτέν. Με το ντο και το μι και το φα… ξεκινάμε!
Λίγα λόγια για το έργο:
Δύο γαμπροί της ευτυχίας, ο προικοθήρας, ελαφρά ερωτύλος καθηγητής μουσικής Τρισοτέν και ο ειλικρινής, ειλικρινά ερωτευμένος Κλίτανδρος, διαταράσσουν τα νερά της ελαφρά αλλοπρόσαλλης οικογένειας Κρυσάλ, η οποία απαρτίζεται από τα πιο αντίθετα άτομα. Από τη μία πλευρά η ρομαντική, τρυφερή Ερριέτ, ο προσγειωμένος, πρόσχαρος πατέρας Κρυστάλ και ο πανέξυπνος θείος Άριστος και από την άλλη η ψηλομύτα αδερφή Αρμάνδη, η ακόμα πιο ψηλομύτα μητέρα Φιλαμίντη και η κατά φαντασίαν καλλιεργημένη καρδιοκατακτήτρια θεία Μπελίζ. Θα μπορέσει το πλήρωμα του χρόνου να φέρει την αλήθεια στην επιφάνεια και να δικαιώσει την πραγματική αγάπη; Με λίγη καπατσοσύνη και με τη βοήθεια του συμβολαιογράφου Βάντιους, όλα γίνονται. Πώς ακριβώς; Θα το μάθετε όταν δείτε το έργο!
Οι πινελιές μιας σκηνοθέτη που έχει δώσει πάνω από το 100% των δυνατοτήτων της, είναι κάτι παραπάνω από φανερές: δεμένη πλοκή, έξυπνες εναλλαγές, ζωντανοί διάλογοι, ευελιξία, μουσική και τραγούδι, πρωτοτυπία και κυρίως ομορφιά.
Η κριτική μας:
«Ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο». Αυτή είναι και η βασική ιδέα της κωμωδίας του Μολιέρου. Είναι κατά βάση η απόρροια ολόκληρης της φιλοσοφίας του μεγάλου αυτού δημιουργού, η οποία συνοψίζεται ως γενική στάση ζωής στο γεγονός ότι για τον Μολιέρο η φυσική νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα. Αιώνες έπειτα από αυτόν σπουδαίοι άνθρωποι, από τον Αϊνστάϊν μέχρι και τον δικό μας Αρκά, το έχουν επιβεβαιώσει. Η ηλιθιότητα είναι όντως ανίκητη!
Ο συγκεκριμένος κωμωδιογράφος, πέρα από το στοιχείο του φαιδρού, μέσω του κωμικού τρόπου απόδοσης κειμένων και ερμηνευτών μπόρεσε να καυτηριάσει όλη την υποκρισία, την ψεύτικη περηφάνια και ευγένεια, την κολακεία, τη διπροσωπία, τα ψέματα και την απέραντη ελαφρότητα του «είναι», που αποτυπωνόταν σε όλα του τα έργα και αφορούσε κυρίως τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα.
Το έργο που είδαμε σατιρίζει έναν κύκλο γυναικών, που με γελοία και κραυγαλέα επιτήδευση επιδεικνύουν αυτό που εκείνες θεωρούν ανώτερο πνεύμα, χωρίς να αντιλαμβάνονται την κενότητα και τη ματαιότητα όλου αυτού του προσωπείου. Οι κακοχωνεμένες γνώσεις, που δεν έχουν ρίζες και αιτίες για να εξαπλωθούν με τον σωστό τρόπο και να γίνουν καλλιέργεια, θυμίζουν άτομα και καταστάσεις της δικής μας κοινωνίας.
Πάνω σε αυτό το τεράστιο ομολογουμένως ταλέντο, που στηρίζεται στη διαχρονικότητα των καταστάσεων που θίγει σε κάθε του έργο, στηρίχθηκε και η Μαίρη Βιδάλη και δούλεψε πάνω στη μετάφραση και διασκευή στα ελληνικά δεδομένα. Σεβόμενη απόλυτα το πνεύμα του συγγραφέα, κατάφερε να μας προσφέρει ένα κείμενο απόλυτα κατανοητό και ταιριαστό με την ιδιοσυγκρασία και νοητικό επίπεδο κάθε θεατή.
Οι χαρακτήρες του έργου διατήρησαν όλη τη γαλλική φινέτσα, ειδικά στην αρχή και το τέλος του έργου που με τις μάσκες στα πρόσωπα θύμιζαν commedia dell arte αφενός και ταυτόχρονα, μέσω των κινήσεων και μορφασμών έβγαζαν τον αυθεντικό γαλλικό χαρακτήρα, χωρίς όμως να μας αφήσουν να ξεχάσουμε και την ελληνικότητά τους.
Το όλο σκηνικό αποτέλεσμα μπορεί να συμπτυχθεί σε λίγες μόνο λέξεις: άφθονο, αβίαστο γέλιο και εγκάρδιο χειροκρότημα. Η σκηνοθέτις του έργου, Κατερίνα Μαντέλη, αν είχε βάλει κάποιο στοίχημα, στα σίγουρα το έχει κερδίσει και με το παραπάνω!
Μια ολόκληρη αίθουσα, ηλεκτρισμένη και φωτισμένη από το υπέροχο αυτό έργο, δεν έπαψε στιγμή να συμπάσχει με τις περιπέτειες των ηρώων και έγινε κι εκείνη μέρος όλης της πλοκής του.
Πώς να μη χειροκροτηθεί μια σκηνοθεσία δουλεμένη με τόση όρεξη, φροντίδα και αγάπη για την υψηλή τέχνη του θεάτρου; Οι πινελιές μιας σκηνοθέτη που έχει δώσει πάνω από το 100% των δυνατοτήτων της, είναι κάτι παραπάνω από φανερές: δεμένη πλοκή, έξυπνες εναλλαγές, ζωντανοί διάλογοι, ευελιξία, μουσική και τραγούδι, πρωτοτυπία και κυρίως ομορφιά. Θεωρώ ότι η απάντηση για το αν μια σκηνοθεσία είναι επιτυχημένη, φαίνεται στο χειροκρότημα. Ήταν από τα πιο θερμά που έχω βιώσει ποτέ και αυτό από μόνο του, νομίζω ότι λέει πολλά. Της αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και πολλά συγχαρητήρια, για κάτι στο οποίο έχει κάνει κατάθεση ψυχής και αυτό φαίνεται από το πρώτο λεπτό ως το τελευταίο!
Ξεκινώντας με αλφαβητική σειρά την κριτική μου στους ηθοποιούς και τις ερμηνείες τους, έχω τη χαρά να ξεκινήσω από τον Πέτρο Αποστολόπουλο, ο οποίος ερμηνεύει τον πατέρα της οικογένειας Κρυσάλ. Εκείνο που με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή που είδα τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη να παίζει, είναι η τέλεια και άμεση προσαρμογή στον ρόλο του. Το ταλέντο του συγκεκριμένου ανθρώπου, τον κατατάσσει στην ομάδα των πιο ταλαντούχων ηθοποιών και αυτό το αποδεικνύει τόσο η συνολική του προσφορά στον χώρο, όσο και οι διακρίσεις που έχει λάβει ως τώρα. Εξαιρετικός για άλλη μια φορά ως πατέρας, σε έναν κωμικό ρόλο που μπόρεσε να ξεκλειδώσει και άλλα στοιχεία των υποκριτικών δυνατοτήτων του.
Με άνεση, κομψότητα και δοσμένος απόλυτα στον ρόλο του, μπόρεσε να υποδυθεί τέλεια τον τρυφερό, γεμάτο ενδιαφέρον και δίκαιο πατέρα, μα κυρίως τον σύζυγο που τρέμει ελαφρώς τον ηφαιστειώδη χαρακτήρα της αιθεροβάμονος γυναίκας του! Για άλλη μια φορά χάρμα οφθαλμών και χαρά μου να τον παρακολουθώ να παίζει, του εύχομαι μόνο τα καλύτερα για το μέλλον, γιατί τα αξίζει. Μπράβο του!
Η σύζυγος του Κρυσάλ δεν είναι άλλη από τη Γωγώ Ατζολετάκη. Η Φιλαμίντη, η απόλυτη αρχηγός του σπιτιού, η γυναίκα που την τρέμει ο άντρας της, η οποία απολύει τη μαγείρισσα γιατί δεν μιλάει κόσμια, εκστασιάζεται από τις λεκτικές φιοριτούρες του Τρισοτέν, ετοιμάζει τον σωστό γάμο για την μικρή κόρη χωρίς να λογαριάσει τα αισθήματά της και απορρίπτει τον Κλίτανδρο με σκληρότητα θέλοντας με το «έτσι θέλω» να περάσει την επιθυμία της ως διαταγή στον άντρα της, κερδίζει άμεσα την καρδιά μας με την έντονη και φινετσάτη ερμηνεία της. Μπόρεσε με αριστοτεχνικό τρόπο να μας μεταδώσει ως κοινό όλη την κενή φιλοσοφία των ψευτοδιανοούμενων εκείνης της εποχής, η οποία φτάνει ως ένα σημείο να γίνεται επικίνδυνη, μια και τέτοιου είδους αποφάσεις που βασίζονται σε ρηχές αξίες και ιδέες μπορούν να επιφέρουν τη δυστυχία στη ζωή κάποιου και συγκεκριμένα στη ζωή της μικρής της κόρης, Ερριέτ.
Απολαυστική τόσο ως παρουσία, όσο και ως ρόλος, μας άφησε όλους με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Απαραίτητη ως δυναμικό στο θεατρικό μας, απέδειξε για άλλη μια φορά το τεράστιο εκτόπισμα και ταλέντο της. Την ευχαριστούμε θερμά γι΄αυτό και της ευχόμαστε να συνεχίσει να μας προσφέρει πάντα τη χαρά να τη θαυμάζουμε σε σπουδαίους ρόλους.
Η γυναίκα όμως που μας έκανε ειλικρινά να γελάσουμε ακόμα πιο πολύ, είναι η Μαίρη Βιδάλη ή αλλιώς η ψευτοδιανοούμενη, ψευτογόησσα Μπελίζ. Αν και είναι ο πρώτος της κωμικός ρόλος, είναι αναμφίβολα ένας εκπληκτικά παιγμένος ρόλος! Μια ψευτογόησσα γοητευτική όμως και απαστράπτουσα, η οποία πραγματικά σκορπάει γέλιο με τη βεβαιότητα ότι όλα τα αρσενικά τρέχουν πίσω από τα κάλλη της. Απαραίτητο συμπλήρωμα της γυναίκας του αδελφού της, μαζί αποτελούν το τέλειο δίδυμο της συμφοράς του πατέρα Κρυσάλ!
Το καλό με όσους ζουν με την αυταπάτη, δηλαδή στον δικό τους χρονοχώρο, είναι ότι κανείς δεν έχει τη δύναμη να διαταράξει την ησυχία και την ισχυρή τους πεποίθηση ότι όλα όσα πιστεύουν για τον εαυτό τους, είναι πραγματικά και ως εκ τούτου ορθά. Το άσχημο από την άλλη, είναι ότι με τον ίδιο τρόπο δεν δύνανται να αντιληφθούν το κακό που άθελά τους επιφέρουν στους άλλους και ειδικά στους πιο κοντινούς τους ανθρώπους. Το θετικό βέβαια στην περίπτωση της αξιαγάπητης Μπελίζ είναι ότι δεν προξενεί κανένα κακό, απλά συνεχίζει να διάγει τον βίο της αιώνιας σαγηνευτικής γυναίκας, που δεν έχει καταφέρει στην πραγματικότητα να σαγηνεύσει παρά μόνο τον εαυτό της!
Η κωμωδία ταιριάζει αναμφίβολα στην εξέχουσα αυτή καλλιτέχνιδα με τον ίδιο τρόπο που της ταιριάζει και η τραγωδία, μια και αποτελούν και οι δύο τις πλευρές του ίδιου νομίσματος. Αν η τραγωδία μπορεί να κάνει κάποιον να κλάψει, άλλο τόσο η ποιοτική κωμωδία μπορεί να κάνει κάποιον να γελάσει με την ψυχή του και όπου μπαίνει ως ενεργό στοιχείο η ψυχή, μιλάμε για κάτι υψηλό και ουσιαστικό. Η αξία τόσο της τραγωδίας, όσο και της κωμωδίας είναι μεγάλη και αν το κλάμα βγαίνει από την ψυχή, το γέλιο βγαίνει εξίσου και ίσως πιο πηγαία από εκείνη. Αυτό δείχνει να το γνωρίζει πολύ καλά η ερμηνεύτρια μας και το έχει αναμφίβολα κατακτήσει στο έπακρο. Μας προσέφερε μια υπέροχη ερμηνεία, γεμάτη ταλέντο και ζωντάνια, μας έκανε να γελάσουμε, να γίνουμε ευτυχισμένοι, να τη θυμόμαστε ακόμα και μετά το πέρας της παράστασης με ένα μεγάλο χαμόγελο. Υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό;
Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, τόσο για το έργο της μετάφρασης και διασκευής, όσο και για τον τόσο όμορφο αυτό ρόλο που ερμήνευσε στο μέγιστο των δυνατοτήτων της. Πάντα να είναι μαζί μας, να μας προσφέρει τέτοιες στιγμές γεμάτες ποιότητα και καλαισθησία σε όλα τα επίπεδα!
Η γλυκύτατη Έλλη Δαδήρα είναι η δεύτερη κόρη της οικογένειας, η Ερριέτ. Μια απόλυτα σοβαρή και συνειδητοποιημένη νεαρή γυναίκα, η οποία μοιάζει να κρατάει τις ισορροπίες και ξέρει τι πραγματικά αξίζει και τι ακριβώς θέλει από τη ζωή της. Ακολουθεί τη φωνή της καρδιάς της και μένει πιστή στις επιλογές της μέχρι τέλους. Ένα χάρμα οφθαλμών να παρακολουθεί κανείς τη δροσερή και ταλαντούχα αυτή ηθοποιό να μιλά ή να τραγουδά. Μια ντελικάτη, γεμάτη χάρη και ομορφιά παρουσία, η οποία αν και διαφορετική ως συμπεριφορά από τις υπόλοιπες γυναίκες, ταίριαξε απόλυτα μαζί τους και όλες μαζί δημιούργησαν ένα πολύχρωμο θεατρικό μπουκέτο που μας συνεπήρε όλους. Την ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία της, το ταλέντο και την όμορφη ερμηνεία της και της ευχόμαστε μόνο τα καλύτερα για το μέλλον!
Το ιδανικό ταίρι της Ερριέτ είναι ο Κλίτανδρος ή αλλιώς Δημήτρης Δρακόπουλος. Ένας ακόμα από την ομάδα των πραγματικά αγνών και όχι ψευτοσπουδαίων, ο οποίος όπως ακριβώς και η Ερριέτ, μοιάζει να έχει αντιληφθεί τι αξίζει πραγματικά στη ζωή. Ειδικά στο τέλος του έργου, αποδεικνύει την ανώτατη ποιότητα των αισθημάτων του και το πόσο πραγματικά σπουδαίος είναι ως άνθρωπος, όταν απαρνιέται ολοκληρωτικά το χρήμα και βάζει ως βασικό στοιχείο ζωής την αγάπη και τη συντροφικότητα.Ένας άλλος εξίσου ταλαντούχος καλλιτέχνης, με δυναμική παρουσία και έντονο εκτόπισμα ο οποίος πείθει απόλυτα ως ερωτευμένος νέος. Μια ξεχωριστή ερμηνεία, όπως και εκείνη της Μαρλέν Κάραλη, της Αρμάνδης, της μεγαλύτερης αδελφής. Αν και υποδύεται μια ακόμα ψευτοσπουδαία, είναι μια εκπληκτική ψευτοσπουδαία! Με μπρίο, κομψότητα και με τον δυναμισμό που δίνει ο ρόλος μιας νεαρής σνομπ που εκ πεποιθήσεως απορρίπτει τον γάμο, ερμηνεύει έναν εξίσου ενδιαφέροντα ρόλο ο οποίος πραγματικά στολίζει την παράσταση. Τόσο για την ερμηνεία του Δημήτρη Δρακόπουλου, όσο και για τη δική της, τους αρμόζουν πολλά μπράβο και όλες οι καλύτερες ευχές για ένα επιτυχημένο θεατρικό μέλλον!
Ο Κωνσταντίνος Νιάρχος υποδύεται τον έξυπνο και καταφερτζή θείο Άριστο (όνομα και πράγμα δηλαδή), ο οποίος στήνει ένα ολόκληρο σχέδιο προκειμένου να ξεσκεπάσει τους ψεύτες και να αποδείξει το μέγεθος της κενοδοξίας που διακατέχει τις δύο μεγαλύτερες, ψευτοσπουδαίες γυναίκες, οι οποίες κινδυνεύουν άθελά τους να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Ένας σπουδαίος ερμηνευτής σε έναν ρόλο που τον υποδύεται με πιστότητα, με απόλυτο δόσιμο, μα κυρίως με μεγάλο ταλέντο και του προσδίδει όλη την απαραίτητη λάμψη ενός σπουδαίου χαρακτήρα του Μολιέρου. Από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες που είχα την τύχη να συναντήσω και πιο πριν, πιστεύω ότι στο υπέροχο αυτό θεατρικό αποδεικνύει για άλλη μια φορά κάτι δεδομένο και το μόνο που μου μένει είναι να του ευχηθώ καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν ετοιμάζει στο μέλλον. Για άλλη μια φορά, πολλά μπράβο και συγχαρητήρια!
Ο Σάββας Σουρμελίδης είναι ο συμβολαιογράφος-ποιητής Βάντιους, ο οποίος αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει τα συμβόλαια γάμου τα οποία αλλάζουν όπως ο άνεμος αφενός και αφετέρου είναι και ο ποιητικός αντίπαλος του πολύφερνου ποιητή (εκτός από δασκάλου μουσικής) Τρισοτέν. Βαλλόμενος από διάφορα μέτωπα, τελικά τα καταφέρνει μια χαρά να σταθεί στο σπιτικό αυτό που οι μισοί είναι ψευτοσπουδαίοι με τα μυαλά στον αέρα και οι υπόλοιποι προσπαθούν να τους μαζέψουν. Ένας άξιος πρωταγωνιστής, απαραίτητη παρουσία στην παράσταση, ένας εξίσου ενδιαφέρων και αστείος ρόλος ο οποίος μας πρόσφερε άφθονο γέλιο. Του ευχόμαστε τα καλύτερα και να είναι πάντα έτσι δημιουργικός!
Ο Κωνσταντίνος Τζέμος είναι ο αιθεροβάμων, ολίγον τι προικοθήρας Τρισοτέν που πουλάει γνώσεις (ελλιπείς) ελληνικών, σονέτα (αποτυχημένα), μουσική, τραγούδι και έρωτα στην μικρότερη αδερφή, προσδοκώντας μια μεγάλη κληρονομιά. Ακόμα και όταν ξεσκεπάζεται, εκείνος παραμένει ο Τρισοτέν… πιστός στις γνώσεις, τα σονέτα του και το πιάνο. Απαραίτητο στοιχείο της οικογένειας Κρυσάλ, απαραίτητο εξίσου στοιχείο και του θεατρικού, μια και διακοσμεί πανέμορφα τόσο ως ρόλος, όσο και ως μουσική και τραγούδι όλο το έργο. Μεγάλο ταλέντο ως ερμηνεία αφενός και εκπληκτικός ως τραγουδιστής αφετέρου. Κατόρθωσε να μας μαγνητίσει όλους με την υπέροχη φωνή του. Κωμικός, ευέλικτος, με έντονο εκτόπισμα και λαμπερή παρουσία, σίγουρα είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς καλλιτέχνες που είχα την τύχη να γνωρίσω ως τώρα. Πολλά μπράβο και συγχαρητήρια και του εύχομαι μόνο επιτυχίες σε ό,τι κι αν καταπιάνεται!
Τα εντυπωσιακά σκηνικά εποχής, ανήκουν στην Ιωάννα Κατσιαβού. Με κομψό και αριστοκρατικό τρόπο, με την ύπαρξη πιάνου και πολλών βιβλίων, η σκηνογράφος μας κατάφερε να μας μεταφέρει αυτούσιο όλο το κλίμα μιας παλιάς εποχής και να μας εντάξει με πετυχημένο τρόπο μέσα σε αυτό. Εξαιρετική δουλειά, της αξίζουν θερμές ευχαριστίες και μπράβο!
Τα εκπληκτικά κοστούμια, τα οποία είναι χάρμα οφθαλμών τόσο από ποιότητα, όσο και από χρωματικές παλέτες, ανήκουν στη Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι. Συνδυασμένα με περίτεχνες, εντυπωσιακές περούκες (ειδικά εκείνη της Μπελίζ είναι ό,τι πιο όμορφο έχω δει ως τώρα), μπόρεσαν να εντυπωσιάσουν με τον πιο ευχάριστο τρόπο το κοινό, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο μια άλλη, διαφορετική πλευρά των εξαίσιων ερμηνευτών. Πρόκειται για μια εξαιρετική δημιουργία, η οποία αποδεικνύει το ταλέντο της ενδυματολόγου μας και γι΄αυτό της ευχόμαστε μόνο επιτυχίες και πάντα να μας προσφέρει καλαισθησία και κομψότητα. Μπράβο της!
Οι φωτισμοί του Γιώργου Δανεσή, προσεκτικά μελετημένοι, μπόρεσαν να αναδείξουν σωστά την όλη παράσταση, τονίζοντας τις πιο έντονες στιγμές αυτής και σε πλήρη συμφωνία με την κίνηση και τη μουσική συνετέλεσαν στο άριστο συνολικό αποτέλεσμα. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα γι΄αυτό και του ευχόμαστε καλή συνέχεια! Πολύ καλή δουλειά!
Το να γράψει κάποιος μια κορυφαία κωμωδία, είναι κάτι το οποίο απαιτεί ένα σπάνιο ταλέντο. Ο Μολιέρος σαφώς και κατείχε αυτό το χάρισμα, τόσο ως συγγραφέας, όσο και ως πρωταγωνιστής. Μπόρεσε να κάνει την κωμωδία ένα θεατρικό είδος ιδιαίτερα αγαπητό όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, της χάρισε διαχρονικότητα, αυθεντικότητα και την έκανε κλασική ως είδος και ρεπερτόριο. Μπόρεσε να περάσει μέσω κωμωδίας, φάρσας, μουσικής, τραγουδιού, τραγικωμωδίας και κωμωδίας χαρακτήρων τα πιο σημαντικά κοινωνικά μηνύματα, καυτηριάζοντας με τον πιο έξυπνο τρόπο πρόσωπα και καταστάσεις. Άπειρες οι φορές που τα έργα του τάραξαν την καθεστηκυία τάξη και όλους όσους έφεραν ψευτοτίτλους κάθε είδους.
Με το ίδιο πνεύμα η Μαίρη Βιδάλη και η Κατερίνα Μαντέλη καταπιάστηκαν με ένα ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτητικό έργο, που παρόλο ότι φαίνεται εύκολο και ελαφρύ ακριβώς επειδή είναι κωμωδία, αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα. Ένα στοίχημα που με τη συνεργασία κορυφαίων πρωταγωνιστών και συνεργατών, θεωρώ ότι το πέτυχαν και με το παραπάνω.
Το θέατρο είναι διδαχή και ακόμα πιο πολύ ως είδος η κωμωδία. Διδάσκει και ταυτόχρονα ψυχαγωγεί. Προβληματίζει και ταυτόχρονα προκαλεί ψυχική ανάταση. Μετά το πέρας μιας τέτοιας παράστασης, βγαίνει κανείς από την αίθουσα νιώθοντας ανάλαφρος και μαγεμένος με όλα όσα είδε. Το βράδυ του αποκτά μια άλλη αίσθηση, γεμάτη με μουσική, χρώματα, γέλιο και αισιοδοξία.
Είναι μια παράσταση ποιοτικά ανώτατη που θα έπρεπε να δουν άνθρωποι κάθε ηλικίας. Μαθήματα υποκριτικής, ήθους και χαρακτήρα, ιδιαίτερα σε μια εποχή που έχει τόσο ανάγκη πράγματα και πρόσωπα αληθινά. Να μην τη χάσετε με τίποτα…
Η Μαίρη Βιδάλη μας προσέφερε μια υπέροχη ερμηνεία, γεμάτη ταλέντο και ζωντάνια, μας έκανε να γελάσουμε, να γίνουμε ευτυχισμένοι, να τη θυμόμαστε ακόμα και μετά το πέρας της παράστασης με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Ταυτότητα παράστασης:
«Οι Ψευτοσπουδαίες» (Les Femmes Savantes)
Συγγραφέας: Μολιέρος (Ζαν Μπατίστ Ποκλέν)
Ελεύθερη απόδοση-διασκευή: Μαίρη Βιδάλη
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαντέλη
Σκηνικά: Ιωάννα Κατσιαβού
Φωτισμοί: Γιώργος Δανεσής
Παίζουν:
Μπελίζ: Μαίρη Βιδάλη
Φιλαμίντη: Γωγώ Ατζολετάκη
Τρισοτέν: Κωνσταντίνος Τζέμος
Κρυσάλ: Πέτρος Αποστολόπουλος
Κλίτανδρος: Δημήτρης Δρακόπουλος
Ερριέτ: Έλλη Δαδήρα
Άριστος: Κωνσταντίνος Νιάρχος
Αρμάνδη: Μαρλέν Κάραλη
Βάντιους: Σάββας Σουρμελίδης
Πληροφορίες:
Παραστάσεις:
Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.30
Απαραίτητη κράτηση στο 2107233229
Διάρκεια: 110΄με διάλειμμα.
Εισιτήρια:
Γενική είσοδος: 15€
Φοιτητές, άνω των 65, άνεργοι: 12€
ΑμεΑ: 10€
Ηθοποιοί, δημοσιογράφοι: 5€
Ατέλεια: κριτικοί, συνταξιούχοι ηθοποιοί
«Διάχρονο Θέατρο»
Πυθέου 50-52, Ν. Κόσμος
(μετρό Άγιος Ιωάννης-έξοδος Κασομούλη)
Η Γωγώ Ατζολετάκη, απολαυστική τόσο ως παρουσία, όσο και ως ρόλος, μας άφησε όλους με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Απαραίτητη ως δυναμικό στο θεατρικό μας, απέδειξε για άλλη μια φορά το τεράστιο εκτόπισμα και ταλέντο της.
Αγγελική Μπάτσου
Σ’όλο τον κόσμο τελικά δεν μπόρεσα να πάω...κατόρθωσα όμως να φανταστώ και να χαράξω τα ίχνη αυτού μέσα από ταμονοπάτια της ποίησης,της λογοτεχνίας και της φαντασίας. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε,αγαπημένος ποιητής ο Ουϊλιαμ Μπλέϊκ,ο Μπωντλαίρ και ο Απολιναίρ, αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ και ο Γκουστάβ Κλιμπ.
Latest posts by Αγγελική Μπάτσου (see all)
- Χρυσάνθη Κορνηλίου: «συγχωρώ» σημαίνει χωράω εκεί που είναι και ο άλλος - 20 Φεβρουαρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση «Η άδεια παρένθεση» στο Studio Μαυρομιχάλη - 16 Φεβρουαρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση «Όσο θα βλέπουν μάτια κι άνθρωποι αναπνέουν» με τη Βασιλική Σαραντοπούλου στην Οικία Κατακουζηνού - 15 Φεβρουαρίου 2019
Καμία κριτική