Παρακολουθώντας τη «Γενοκτονία», βιώνεις μία παράσταση ανθρωπιστικού χαρακτήρα, ένα θέαμα υψηλής αισθητικής και τεχνικής με το ανθρώπινο σώμα να είναι ο κύριος εκφραστής και αφηγητής. Δεκαοχτώ χορευτές, ως επί τω πλείστον γυναίκες και μικρά παιδιά, διαθέτουν αρμονία κινήσεων, συγχρονισμό, πηγαία εκφραστικότητα και πλούσιο συναισθηματισμό, ώστε να μεταλαμπαδεύσουν τη σκληρή ιστορία μέσω του σύγχρονου χορού τους.
Είδαμε την παράσταση για δεύτερη φορά. Αν και γνωρίζαμε την τροπή του έργου, με το νέο θίασο και τις αλλαγές που έχουνε γίνει, έχει δοθεί μία διαφορετική νότα στο ύφος του κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά και είναι άψογα δομημένοι και δεμένοι μεταξύ τους. Όσο για την σκηνοθεσία, ήταν έξυπνη, προσεγμένη και πολύ μελετημένη.
Με αδιαφιλονίκητο προσόν την εξαιρετική φωνή του, που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, αλλά μάλλον άφησε τους πάντες άφωνους, καθώς επίσης την ευχάριστη σκηνική του παρουσία και το κραταιό του εκτόπισμα, χάρισε στο κοινό του στιγμές μουσικής ευδαιμονίας ερμηνεύοντας μια πληθώρα κομματιών με κύριο αποδέκτη τα συναισθήματα των θαμώνων.
Η σκηνοθέτις μας Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, παντρεύοντας το μοντέρνο με το κλασικό, αγγίζει το διαχρονικό. Με καινοτομίες, μα ταυτόχρονα με σεβασμό στην ψυχή του έργου, στην κυριολεξία γκρεμίζει στην τελευταία πράξη τα σκηνικά που κρύβουν πίσω από τους τοίχους τους χρόνια σιωπής, λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ ή που αν και ειπώθηκαν, τελικά σίγησαν.
«Ο Κοτσυφοπρίγκηπας και η Αηδονολαλούσα» χαράζει μια ανεξάρτητη πορεία στην θεατρική πραγματικότητα, καταθέτοντας μια φρέσκια και διαφορετική πρόταση που αξίζει να αγκαλιαστεί από το παιδικό κοινό, γιατί τολμάει να προχωρήσει μακριά από το θεσμοθετημένο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.
Το διάσημο έργο «Grace & Glorie» είναι μία ωδή στην αληθινή φιλία και τη διαφορετικότητα, ένας ύμνος στη ζωή που υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και τα πάντα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να είμαστε διατεθειμένοι να αποσυνδεθούμε από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μας και να επικοινωνήσουμε με τα μάτια της ψυχής και της καρδιάς μας.
Οι μεταλλαγές στη διάθεση των ηθοποιών από τη μία κατάσταση στην άλλη, είναι πολύ δυνατές και απρόβλεπτες και δίνουν μία αυθεντική ένταση στις κωμικοτραγικές καταστάσεις οικογενειακής τρέλας, σε ένα έργο με άφθονα γκροτέσκα στοιχεία και πολιτικά μηνύματα. Όλοι αποδίδουν τον ρόλο τους με φανταστική συνέπεια και αυθεντικότητα και δεν είναι κανείς πρώτος ή τελευταίος. Όλοι είναι ίσοι σε αριστουργηματική ποιότητα ηθοποιίας.
Πρόκειται για ένα έργο με αμιγώς ρεαλιστική βάση, που εντρυφά στο ένστικτο της επιβίωσης και αφήνει να ξεχυθούν όλες οι ανθρώπινες εξάρσεις που προκύπτουν από μια μοιραία και απειλητική κατάσταση. Μεστό, βαθιά ειλικρινές, με βαθμιαία ένταση που «χτίζει» το δραματουργικό κρεσέντο, είναι ένα κείμενο με κραταιά δομικά υλικά που ευνοεί τις καταιγιστικές ερμηνείες.
Ο Χάρης Ρώμας δημιουργεί μια εντελώς ξεχωριστή, διδακτική παράσταση, ιδανική για παιδιά, που τη διανθίζει με στίχους και μουσική και την κάνει μια αξέχαστη εμπειρία, τόσο για τους μικρούς φίλους, όσο και για τους γονείς τους. Πρόκειται για ένα νέο στα ελληνικά δεδομένα εγχείρημα, το οποίο πατά στην ποιότητα.
Ο σκηνοθέτης μας Βαγγέλης Πανταζής, με πλήρη σεβασμό στο συγγραφικό πνεύμα του αξεπέραστου Δημήτρη Ψαθά, κατορθώνει να το περάσει με εκπληκτικό τρόπο στο κοινό του, τόσο αυτούσιο, όσο και σύγχρονο. Συνθέτει επί σκηνής διαχρονικούς χαρακτήρες, που τους συναντά κανείς σε κάθε εποχή, μια και το γονίδιο του κουτσομπολιού υπάρχει από την απαρχή του ίδιου του ανθρώπου ως νοήμον ον.
