Γράφει η Καλλιόπη Τσόγκα Φλέσσα

Βρεθήκαμε το βράδυ της Τρίτης 15 Ιανουαρίου 2019 στον όμορφο, οικείο χώρο του θεάτρου «Ήβη» με τα αναπαυτικά καθίσματα και την καλή ακουστική, στο ταμείο του οποίου η ουρά από την προσέλευση του κόσμου έφτανε σχεδόν δύο στενά μακριά. Εμείς καταφέραμε και βρήκαμε θέσεις, αν και καθίσαμε τελικά σε καρέκλες στους διαδρόμους και παρακολουθήσαμε την μεγάλη επιστροφή της παράστασης «Toc Toc» του Laurent Baffie, σε σκηνοθεσία του Κώστα Σπυρόπουλου και σε διασκευή-απόδοση κειμένου του ιδίου και της Κατερίνας Μπέη.

Λίγα λόγια για το έργο:

Toc είναι η γαλλική συντομογραφία του Τrouble Obsessionnel Compulsif και στα ελληνικά σημαίνει «Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή»-ψυχαναγκαστικά προβλήματα συμπεριφοράς. «Toc Toc» είναι μία ευφυέστατη παράσταση, όπου στο χώρο υποδοχής του ιατρείου ενός διάσημου ψυχολόγου συναντιούνται έξι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ραντεβού την ίδια ώρα με τον γιατρό. Η πτήση του γιατρού καθυστερεί, οι βοηθοί του (Δημήτρης Κατσόγιαννος και Εβελίνα Καραπάνου) ενημερώνουν συνεχώς τους ασθενείς ότι ο γιατρός κοντεύει να φτάσει, αλλά δεν φτάνει ποτέ και οι έξι χαρακτήρες όσο περιμένουν, γνωρίζονται μεταξύ τους, συζητούν και τέλος, προσπαθούν να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν ο ένας το πρόβλημα του άλλου. Τα αποτελέσματα αυτού του αυτοσχέδιου group therapy είναι άκρως απρόσμενα, ανατρεπτικά, ξεκαρδιστικά και συγκινητικά!

Η κριτική μας:

Ο Βασίλης Δαμπάογλου ή Ομάρ Ταρίφ (Κώστας Σπυρόπουλος), ταξιτζής στο επάγγελμα από τη Θεσσαλονίκη και οπαδός του ΠΑΟΚ, έχει μανία με τους αριθμούς και το μέτρημα (αριθμομανία). Μετράει και υπολογίζει τα πάντα…

Ο Φώτης Σταθάκης (Δημήτρης Σταρόβας) έχει το σύνδρομο του, το «Jill de la Turret». Βρίζει ακατάπαυστα και γαυγίζει, αλλά παράλληλα ενημερώνεται από το ίντερνετ στο τάμπλετ του για τις ασθένειες των υπολοίπων στην αίθουσα αναμονής.

Η Νίτσα Νοικοκυράκη (Γιούλη Τσαγκαράκη) είναι η υποχόνδρια Κρητικιά που έχει εμμονή με την καθαριότητα και τα μικρόβια.

Η Άννα Μαρία Κλεοπάτρα Μπιμπίκα (Βίβιαν Κοντομάρη) είναι η θεούσα που πάσχει από το σύνδρομο της επαλήθευσης…

Η Λίλη Παπαγεωργοδημητρομανωλακίδη (Κατερίνα Θεοχάρη) έχει το σύνδρομο της παλιλαλίας. Επαναλαμβάνει πάντα ό,τι λέει δύο φορές, όσο μεγάλη ή μικρή είναι η φράση της, καθώς και την κίνηση που συνοδεύει τα λεγόμενά της…

Ο Μπάμπης Γραμμένος (Νίκος Πολυδερόπουλος) δεν μπορεί να περπατήσει πάνω στις γραμμές του πατώματος και έχει μεγάλο θέμα με την απόλυτη συμμετρία!

Είδαμε την παράσταση για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 2013). Αν και γνωρίζαμε την τροπή του έργου, με το νέο θίασο και τις αλλαγές που έχουνε γίνει, έχει δοθεί μία διαφορετική νότα στο ύφος του κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά και είναι άψογα δομημένοι και δεμένοι μεταξύ τους. Είναι όλοι ένας κι ένας.

Δεν ξέρεις ποιον να πρωτοκοιτάξεις και δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα απ΄τα γέλια από τα απανωτά αστεία, που κάποια στιγμή κρατιόμασταν για να μη χάσουμε την επόμενη ατάκα. Υπάρχουν βωμολοχίες στο κείμενο, αλλά είναι τόσο όσο «χρειάζεται» να υπάρχουν και καθιστούν το κείμενο ευφυές.

Η σκηνοθεσία ήταν έξυπνη, προσεγμένη και πολύ μελετημένη. Κάποια στιγμή ακούστηκε ο υποβολέας στα λόγια του κ. Νίκου Πολυδερόπουλου, ο οποίος αντικατέστησε τον κ. Ευθύμη Ζησάκη σχεδόν την τελευταία στιγμή, αλλά δεν ήταν τόσο σημαντικό αυτό γιατί όπως εξελισσόταν η πλοκή του έργου, κρατούσε το κοινό σε αγωνία και είχε λεπτομέρειες που ο θεατής έπρεπε να προσέξει πριν δώσουν τις λύσεις και τις απαντήσεις οι ηθοποιοί. Το σημαντικό ήταν όμως, πως με πολύ ενδιαφέρον βλέπαμε όλοι, λίγο ή πολύ, κάποια ψυχαναγκαστικά στοιχεία του χαρακτήρα μας με τόσες δόσεις χιούμορ.

Στο τέλος, όταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε από το θέατρο, μετά το γέλιο ακολούθησαν σκέψεις πως εκείνο που κάνουν κάποιοι λιγοστοί άνθρωποι μια ζωή, δηλαδή να σκέφτονται και τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους, ίσως και να είναι η λύση στα προβλήματά μας!

Αγάπη ρε μου$#, που λέει και το τραγούδι! Ας είναι και μοναχική. Αγάπη και γέλιο! Κάποιες δουλειές αξίζει να τις στηρίζουμε για να έχουν συνέχεια.

Παίζουν:

Κώστας Σπυρόπουλος, Δημήτρης Σταρόβας, Βίβιαν Κοντομάρη, Νίκος Πολυδερόπουλος, Κατερίνα Θεοχάρη, Γιούλη Τσαγκαράκη, Δημήτρης Κατσόγιαννος, Εβελίνα Καραπάνου.

Συντελεστές:

Διασκευή-απόδοση κειμένου: Κώστας Σπυρόπουλος-Κατερίνα Μπέη
Σκηνοθεσία: Κώστας Σπυρόπουλος
Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου-Στεφανία Λυμπεροπούλου
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Video Art: Δημήτρης Ζόγκας
Artwork: Δημήτρης Γκάνιος
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Κατσόγιαννος
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Εβελίνα Καραπάνου
Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Κουκάς
Παραγωγή: Κάππα Σίγμα productions
Δημόσιες σχέσεις-προβολή: Μαργαρίτα Δρούτσα
Γραφείο τύπου: Δημήτρης Κουκάς

Το τραγούδι της παράστασης «Αγάπη ρε…» ερμηνεύει ο Πάνος Κιάμος σε μουσική Γιώργου Σαμπάνη και στίχους Νίκου Γρίτση.

Διάρκεια παράστασης: 120’ (με διάλειμμα)

Προπώληση: viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου (τηλ.: 2103213112)

Θέατρο «Ήβη»
Σαρρή 27, Αθήνα.
Τηλ.: 21 0321 6382

Δεν ξέρεις ποιον να πρωτοκοιτάξεις και δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα απ΄τα γέλια από τα απανωτά αστεία. Υπάρχουν βωμολοχίες στο κείμενο, αλλά είναι τόσο όσο «χρειάζεται» να υπάρχουν και καθιστούν το κείμενο ευφυές.

toc-toc-poster

 

Καλλιόπη Τσόγκα Φλέσσα

Καλλιόπη Τσόγκα Φλέσσα

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα με εντυπωσίαζε ο χώρος της τέχνης, του θεάτρου, της μουσικής, αλλά και της υποκριτικής. Είναι ο λόγος που αργότερα ήρθα σε επαφή με όλα αυτά, για να δω αν όντως έχω κάποιο ταλέντο ή αν απλώς θα τα παρακολουθώ ως θεατής και ως ακροάτρια.
Δούλεψα ως ραδιοφωνική παραγωγός σε ιντερνετικούς σταθμούς και όχι μόνο. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια και μεθόδους υποκριτικής, όπου παρέδιδε μαθήματα ένας εξαίρετος ηθοποιός και ο οποίος μας έμαθε τα μυστικά του αυτοσχεδιασμού, της γλώσσας του σώματος, της σωστής επικοινωνίας, της σκηνικής παρουσία και της ορθοφωνίας.
Τελικά, εδώ και ένα χρόνο περίπου, με κέρδισε η αρθρογραφία, η επιμέλεια κειμένων για τις κριτικές και απόψεις για τις θεατρικές και μουσικές παραστάσεις που συμβαίνουν στην πόλης μας. Αγαπώ τον εθελοντισμό, τα ζώα, τις βόλτες με το ποδήλατό μου, τις καταδύσεις και τους ανθρώπους που εκπέμπουν θετική ενέργεια και χαμογελούν.
Καλλιόπη Τσόγκα Φλέσσα