Παράταση παραστάσεων μέχρι την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου.
Λίγα λόγια για το έργο:
Δεκαοχτώ ανθρώπινα κορμιά που πάλλονται στο χώμα χαμένων πατρίδων και αλληλεπιδρούν με αρωγό το συναίσθημα και τη μουσική. Δεκαοχτώ ανθρώπινες ψυχές που αποτίουν φόρο τιμής σε όσους βασανίστηκαν και σε όσους επέζησαν από την πιο βάρβαρη απόπειρα εξόντωσης ενός ολάκερου λαού. Δίχως λόγια, παρά μόνο με σκηνές έντονου χορευτικού διαλόγου, διαφορετικών χορευτικών μοτίβων και δυναμικά συμβολικών παρεμβάσεων γίνεται η αφήγηση που προκαλεί, προβληματίζει, ζωντανεύει νωπές μνήμες και αφυπνίζει συνειδήσεις. Η σκηνή, γήινη και λιτή με χώμα και στάχυα να θυμίζει πατρίδες με ευμάρεια και πλούτο, τη μάνα γη, τον κάμπο που θρέφει ανθρώπους χρόνια και χρόνια. Αρχικά ένας γάμος με χαρούμενα πρόσωπα, ένα γαμήλιο γλέντι με γέλια που δεν προμηνύει τίποτα άσχημο. Έπειτα δεν αργεί να έρθει το κακό… είδα γυναικόπαιδα να τρέχουν πανικόβλητα, είδα φόβο και τρόμο στα μάτια τους, είδα απόγνωση στο βλέμμα τους, είδα παιδιά να σφάζονται και να ποδοπατούνται, είδα γυναίκες να βιάζονται, είδα οργή, μίσος και βαρβαρότητα χαραγμένα στα πρόσωπα των κατακτητών, είδα ικέτευση και παρακάλια από τις μανάδες, είδα άγριο φευγιό, σπαραγμό, πόνο, θρήνο και απελπισία, είδα εγκατάλειψη δίχως γυρισμό, ταλαιπωρία και ξεριζωμό, μύρισα θάνατο στις κρεμασμένες αγχόνες, είδα διαδρομές χαραγμένες από μικρούς Επιτάφιους και μικρές Αναστάσεις. Εικόνες πλούσιες, σφριγηλές, αλληλένδετες που ρέουν σαν το νερό και απεικονίζουν μια νοσηρή πραγματικότητα με έντονο συναισθηματικό και συγκινησιακό φορτίο. Δίχως λόγια, παρά μόνο με τα κορμιά να δονούνται στους ζωντανούς ήχους του νέι που σκορπίζονται μοναδικά στην ατμόσφαιρα και προκαλούν ρίγη συγκίνησης στους θεατές.
Με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους, το αστείρευτο πάθος τους, την ασίγαστη φλόγα τους, τον έντονο δυναμισμό τους, οι δεκαοχτώ χορευτές δημιουργούν ένα αξιόλογο εικαστικό-χορευτικό αποτύπωμα επί σκηνής και διαχέουν ένα πλούσιο συνονθύλευμα συναισθημάτων στο κοινό.
Η κριτική μας:
Παρακολουθώντας τη «Γενοκτονία», βιώνεις μία παράσταση ανθρωπιστικού χαρακτήρα, ένα θέαμα υψηλής αισθητικής και τεχνικής με το ανθρώπινο σώμα να είναι ο κύριος εκφραστής και αφηγητής. Δεκαοχτώ χορευτές, ως επί τω πλείστον γυναίκες και μικρά παιδιά, διαθέτουν αρμονία κινήσεων, συγχρονισμό, πηγαία εκφραστικότητα και πλούσιο συναισθηματισμό, ώστε να μεταλαμπαδεύσουν τη σκληρή ιστορία μέσω του σύγχρονου χορού τους. Με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους, το αστείρευτο πάθος τους, την ασίγαστη φλόγα τους, τον έντονο δυναμισμό τους, δημιουργούν ένα αξιόλογο εικαστικό-χορευτικό αποτύπωμα επί σκηνής και διαχέουν ένα πλούσιο συνονθύλευμα συναισθημάτων στο κοινό.
Εμπνευστής, σκηνοθέτης, χορογράφος και ερμηνευτής ο Παύλος Κουρτίδης, ποντιακής καταγωγής, ο οποίος με την πολύτιμη αρωγή του Όμηρου Παχατουρίδη πιστεύει ακράδαντα ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου ώστε να πάρει σάρκα και οστά τούτη η παράσταση, ως φόρος τιμής για τους νεκρούς που δεν έφυγαν ποτέ. Επιλέγει σωστά και προσεχτικά τους συνεργάτες του, με κριτήριο τις γνώσεις και την πολυετή εμπειρία του πάνω στο χορό. Δημιουργεί μία παράσταση με αρχή, μέση και τέλος. Άλλοτε υπάρχουν σκηνές έντονης φόρτισης με ασήκωτο συναισθηματικό φορτίο, άλλοτε σκηνές δυναμικές, άλλοτε σκηνές ήρεμες, άλλοτε σκηνές αποφόρτισης, δίνοντας στο θεατή ανάσες ανακούφισης.
Εντυπωσιακό εύρημα η εικόνα που ο ίδιος καταπλακώνεται από τον τοίχο και προσπαθεί συνεχώς να αναστηλώσει τα χαλάσματα, για να δημιουργήσει ένα ζεστό σπιτικό για τα παιδιά του. Ευφυές το κλειστό γυάλινο πατάρι, όπου οι αθώες παιδικές ψυχές παίζουν με το βαμβάκι ανέμελα… ανατριχιαστικές οι στιγμές που οι εκτοπισμένες γυναίκες φορτώνονται στη ράχη τους λίγα χρειώδη και αναχωρούν για το «πουθενά»… καθηλωτικό το a capella ποντιακό μοιρολόι της νεαρής Φωτεινής Πασσά, συγκλονιστική η ποντιακή σέρα των γυναικών, ελπιδοφόρο και περήφανο το φινάλε με την εικόνα του μαυροφορεμένου Ποντίου να αναγεννιέται από τις στάχτες του, στεκόμενος όρθιος με τα χέρια ορθάνοιχτα κοιτώντας στον ουρανό με πίστη και δύναμη για ένα καλύτερο μέλλον.
Από τις παραστάσεις που αξίζουν πραγματικά το χρόνο σας, τόσο για την ποιότητά της, όσο και την παραδειγματική πραγμάτωσή της!
Η επιβλητική μουσική της Λίας Χάιντ με ποντιακές επιρροές και οι ζωντανοί ήχοι από το νέι και το ούτι του μοναχικού μουσικού Χρήστου Σύγγελου, δημιουργούν κατανυκτική ατμόσφαιρα με μία απαράμιλλη δύναμη που κρύβει κάθε γενοκτονημένος λαός και υπερτονίζει τα τραγικά επακόλουθα. Οι εύστοχοι φωτισμοί από τον Παύλο Κουρτίδη εντείνουν τη συναισθηματική φόρτιση των χορευτών, όπου κινούνται από το ζόφο στο απόλυτο φως. Οι χορεύτριες φορούν φωτεινά, μουτζουρωμένα, πολυφορεμένα ρούχα, ίσως για να κρύψουν την ομορφιά τους και να γλιτώσουν από την αβυσσαλέα λύσσα των Τούρκων.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια οι όμορφοι χορευτές που μαγνητίζουν τα βλέμματα των θεατών, τόσο με τις χορευτικές τους δεξιότητες, όσο και με το υποκριτικό τους σφρίγος, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν άψογα και τα δύο μαζί. Ζωή Σωτηροπούλου, Ιωάννα-Κορίνα Παλάσκα, Χρίστος Καφετζής, Έλενα Τσικαλά-Βαφέα, Ζελίκα Μουζάκη, Θέμις Χατζή, Φωτεινή Πασσά, Μαργαρίτα Συμεωνίδου, Ιόλη Σπηλιοπούλου, Χριστίνα Μπίτου, Ελένη Δόικα, Ιουλία Δρακονταειδή, Σίλβια Ζύμα, Σάμπι Κλέτσι, Μαρία-Ματίλντα Κουρτίδου, Γιώργος Κούμπος, είναι οι μικροί εύπλαστοι θεοί που κινούν και συγ-κινούν με το χορό και το συναίσθημά τους!
Η σκηνή του θεάτρου ΠΚ βαπτίζεται με πόνο, δάκρυα και ελπίδα. Ένα τόσο σημαντικό ιστορικό γεγονός, ηχεί βροντερά μέσω των ανθρώπινων σωμάτων. Αλήθειες καθόλου εξωραϊσμένες, παρά μόνο δοσμένες μέσω του χορού με απόλυτο σεβασμό. Σύγχρονη ματιά, φρέσκια πνοή, ιδιαιτέρως δύσκολη και απαιτητική παράσταση. Είθε να βρει το φως που της αρμόζει και η φωνή της να εισακουστεί στα έγκατα της γης! Από τις παραστάσεις που αξίζουν πραγματικά το χρόνο σας, τόσο για την ποιότητά της, όσο και την παραδειγματική πραγμάτωσή της!
Ο Παύλος Κουρτίδης δημιουργεί μία παράσταση με αρχή, μέση και τέλος. Άλλοτε υπάρχουν σκηνές έντονης φόρτισης με ασήκωτο συναισθηματικό φορτίο, άλλοτε σκηνές δυναμικές, άλλοτε σκηνές ήρεμες, άλλοτε σκηνές αποφόρτισης, δίνοντας στο θεατή ανάσες ανακούφισης.
Ταυτότητα παράστασης:
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία-χορογραφία-φωτισμοί: Παύλος Κουρτίδης
Σύμβουλος έρευνας: Όμηρος Παχατουρίδης
Μουσική επιμέλεια & σύνθεση: Lia Hide
Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Βοηθός χορογραφίας: Ζωή Σωτηροπούλου
Μουσικός επί σκηνής: Χρήστος Σύγγελος (ούτι, νέι)
Φωτογραφία: Μελίνα Ζαχαράκη
Οργάνωση παραγωγής & tour management: Σοφία Καραγιάννη
Παραγωγή: Θέατρο ΠΚ (2018-19)
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Επί σκηνής: Παύλος Κουρτίδης, Ζωή Σωτηροπούλου, Ιωάννα-Κορίνα Παλάσκα, Χρίστος Καφετζής, Έλενα Τσικαλά-Βαφέα, Ζελίκα Μουζάκη, Θέμις Χατζή, Φωτεινή Πασσά, Μαργαρίτα Συμεωνίδου, Ιόλη Σπηλιοπούλου, Χριστίνα Μπίτου, Ελένη Δόικα, Ιουλία Δρακονταειδή, Σίλβια Ζύμα, Σάμπι Κλέτσι, Μαρία-Ματίλντα Κουρτίδου, Γιώργος Κούμπος
Πληροφορίες:
Στο θέατρο ΠΚ παρατείνονται λόγω τεράστιας επιτυχίας και μεγάλης ζήτησης του κοινού, οι παραστάσεις χορού του νέου έργου του Παύλου Κουρτίδη «Γενοκτονία» μέχρι την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου και κάθε Κυριακή στις 20:00.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Από 10 Νοεμβρίου 2018 μέχρι την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019.
Κυριακή 27 Ιανουαρίου: 20:00
Κυριακή 3 Φεβρουαρίου: 20:00
Τιμές εισιτηρίων:
15€ (γενική είσοδος)
13€ (μειωμένο)
10€ (ομαδικές κρατήσεις)
Προπώληση στο ταμείο του θεάτρου ΠΚ και ηλεκτρονικά:
Θέατρο ΠΚ
Κασομούλη 30, μετρό Νέος Κόσμος
Τ. 210 9011677
www.pktheater.gr
Mail: info@pktheater.gr
Ντίνα Καρρά
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να αποτυπώνει πάνω στο χαρτί συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι και με το θέατρο νιώθω ότι ξαναγεννιέμαι και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Επίσης αγαπώ τη γυμναστική γιατί "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ". Χαμόγελα και θετική σκέψη κατακλύζουν πάντα τη ζωή μου και συνεχώς λέω ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!
Latest posts by Ντίνα Καρρά (see all)
- Είδαμε την παράσταση “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” στο θέατρο Τζένη Καρέζη - 25 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “LEMON” από την ομάδα Experimento στο Μπάγκειον - 8 Οκτωβρίου 2019
- Είδαμε την παράσταση “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά στο Μπάγκειον - 18 Σεπτεμβρίου 2019
Καμία κριτική