Η παρέλαση & ο ουρανός κατακόκκινος
Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους.
Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους.
Επιβάτης στο τρένο στο Ρουφ. Βάζει μπροστά τις μηχανές και χάνομαι. Ταξίδι στο όνειρο, ταξίδι στο πάθος, ταξίδι στην ιστορία, ταξίδι με άρωμα γυναίκας, ταξίδι που μοσχοβολάει Ελλάδα! Η Μαρία, η Μελίνα και η Μήδεια τρυπώνουν ανάμεσά μας με τρόπο μαγικό! Μιλούν κατευθείαν στην ψυχή μας, εισβάλλουν στην καρδιά μας και γινόμαστε ένα με τις γυναίκες του Πάθους.
Σε ένα πολύ όμορφο χωριό η μικρή Κοκκινοσκουφίτσα, αγνοώντας τις συμβουλές των γονιών της να μη σταματήσει στο δάσος και να πάει το φαγητό στη γιαγιά της, μπλέκεται σε περιπέτειες με τον κακό λύκο.
Μερικές φορές, αν όχι τις περισσότερες αδυνατούμε να κατανοήσουμε όσα μας συμβαίνουν. Δεν έχουμε το θάρρος να τα παραδεχτούμε-αποδεχτούμε, ούτε να τα εξομολογηθούμε στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Όταν οι διάφορες κοινωνικές καταστάσεις μας οδηγούν στην απελπισία, η μόνη διέξοδος είναι …η αυτοκτονία; Υπάρχουν άλλες παράμετροι;
Η Κλαιρ και η Σολάνζ, δυο αδερφές, υπηρέτριες παίζουν καθημερινά ένα παιχνίδι αλλαγής ρόλων, η Κλαίρ γίνεται η Κυρία και η Σολάνζ, η Κλαιρ.
Η παράσταση μας μεταφέρει στην Τερεζίν (Theresienstadt), όπου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποτελούσε Εβραϊκό γκέτο. Οι Ναζοί χρησιμοποιούσαν την πόλη ως ενδιάμεσο στρατόπεδο για χιλιάδες Εβραίους πριν επιβιβαστούν στα τρένα θανάτου με τελικό προορισμό το Άουσβιτς και την Τρεμπλίνκα.
Αγάπη, πόνος, μίσος, εκδίκηση, απόρριψη, προσβολή, ταπείνωση, ήττα, αγάπη. Εναλλάσσονται, συνυπάρχουν, παλεύουν μεταξύ τους.
Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο, που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης;
Η «Δεσποινίς Μαργαρίτα» είναι μία δασκάλα του Δημοτικού, που στην αίθουσα διδασκαλίας ξετυλίγει τη διττή της ταυτότητα. Της δασκάλας, μα και της γυναίκας, που εξουσιάζει.