Χαίρομαι πολύ για την ευκαιρία για μια διαφορετική συζήτηση με τη Ραλλία Χρηστίδου, την οποία γνωρίσαμε και αγαπήσαμε ως ερμηνεύτρια και μουσικό, ενώ από το 2015 μας ξανά συστήθηκε με μια νέα ιδιότητα, αυτή της πολιτικού και δη της πολιτικού της αριστεράς. Μέσα από την συνέντευξη που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να δούμε τους λόγους που έστρεψαν τη Ραλλία Χρηστίδου στην πολιτική, τη σχέση που διατηρεί με τη μουσική και το τραγούδι και τις βλέψεις της για το μέλλον.
Επιλέξατε να διακόψετε το τραγούδι στην πιο παραγωγική για τους καλλιτέχνες ηλικία και ενώ είχατε μια «στρωμένη» καριέρα, σας ήξερε και σας αγαπούσε ο κόσμος. Πώς και αποφασίσατε να κάνετε μια τέτοια επιλογή;
Επέλεξα να σταματήσω το τραγούδι γιατί θεωρώ ότι πρέπει κανείς να αφοσιώνεται σε αυτό που κάνει κάθε φορά, αν είναι να το κάνει σωστά. Οι συμπατριώτες μου με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και μου ανέθεσαν ένα σημαντικό καθήκον και εννοώ να επικεντρωθώ σε αυτό προκειμένου να το φέρω σε πέρας όσο γίνεται καλύτερα. Η μουσική και η σχέση μαζί της δε σταματά ποτέ, τώρα όμως προέχει να τα καταφέρω σε αυτό που μου έχει ανατεθεί στη Βουλή.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την πολιτική;
Η πολιτική με ενδιέφερε πάντα, υπήρχε σα στοιχείο και στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Μαζί με την καθημερινή εφημερίδα και συζήτηση, οι δικοί μου μας μύησαν από νωρίς στον προβληματισμό αλλά και την πολιτική δραστηριοποίηση. Χάρηκα όταν μου ζητήθηκε να στηρίξω το ΣΥΡΙΖΑ και δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά να «εκτεθώ» στον κόσμο και πολιτικά και κομματικά. Ως εκ τούτου, ας ξεκαθαρίσουμε το εξής που το θεωρώ σημαντικό: δε με ενδιαφέρει η «πολιτική», γενικά ως ενασχόληση. Δεν το βλέπω ουδέτερα. Με ενδιαφέρει η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί βρίσκομαι επίσημα από το 2012, -ανεπίσημα από πολύ νωρίτερα- και είμαι περήφανη γι’ αυτό.
Τι είναι για σας η μουσική;
Η μουσική είναι η κλίση μου, οι πρώτες μου σπουδές και φυσικά μια αγάπη ζωής. Μέσα από το τραγούδι με έμαθε και με αγάπησε ο κόσμος, κάτι για το οποίο θα είμαι πάντα ευγνώμων. Η μουσική και η σχέση μου με τους ανθρώπους που αγάπησαν σαν τα τραγούδια μου, οι εμπειρίες όλων αυτών των χρόνων της δουλειάς μου είναι η «προίκα» μου και θα την κουβαλάω πάντα μέσα μου όπου και αν με φέρουν οι επιλογές μου στο μέλλον.
Έχει κόστος για έναν καλλιτέχνη να ”ταυτίζεται” και να κατεβαίνει με κάποιο κόμμα;
Πιστεύω πως όχι. Ο κόσμος έχει αισθητήριο, μπορεί να δει τις προθέσεις όλων μας. Όταν αποφάσισα να μπω στον πολιτικό στίβο, στράφηκα πάλι στον κόσμο, ζήτησα εκ νέου την εμπιστοσύνη του αλλά σε μια νέα βάση αυτή τη φορά. Η πολιτική συχνά διχάζει, έχει σημασία όμως ότι ο κόσμος στο σύνολό του γνωρίζει ότι είμαι ένας ευθύς και ειλικρινής άνθρωπος και δε θα εντασσόμουν σε έναν πολιτικό χώρο αν δεν τον πίστευα πραγματικά και αν δεν ήμουν διατεθειμένη να δουλέψω και σε αυτόν με το 110% των δυνάμεών μου. Και μου το έδειξε με την εμπιστοσύνη του. Στόχος μου τώρα είναι να κάνω τη δουλειά μου όσο γίνεται πιο σωστά γιατί και η κατάσταση είναι δύσκολη και οι εξελίξεις των επόμενων μηνών πολύ σημαντικές για το μέλλον της χώρας.
Λόγω της πανδημίας έχουν πληγεί πολλοί τομείς της κοινωνίας μας, αλλά και πολλοί συνάνθρωποι μας (τόσο ηθικά αλλά και οικονομικά). Ένας κλάδος που έχει πληγεί είναι και οι καλλιτέχνες. Ποιες είναι οι θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τους καλλιτέχνες;
Η αλήθεια είναι ότι για την οικονομική ύφεση που υπήρχε και προ καραντίνας η οποία τώρα βαθαίνει ακόμη περισσότερο, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πλέον ότι δε φταίει μόνο η πανδημία ή ο εγκλεισμός, αλλά και οι οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης. Ιδιαίτερα δε στο θέμα της στήριξης των καλλιτεχνών, η απουσία της Πολιτείας ήταν και είναι συνειδητή και μελετημένη, δε συνέβη τυχαία. Οι αρμόδιοι γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες και την ποικιλομορφία των επαγγελμάτων και ειδικοτήτων του χώρου μας, λόγου χάρη πόσο δύσκολα μπορεί κανείς να συγκεντρώνει διαδοχικά ένσημα, κτλ. Και όμως, η κυβέρνηση επέλεξε με τα μέτρα που (δεν) πήρε να εξαιρέσει πολλούς από τους συναδέλφους μου, έστω και από τα μικρά μέτρα στήριξης που έδωσε για όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες μας. Ας μην ξεχνάμε δε ότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες δε θα δουλέψουν το καλοκαίρι ή θα δουλέψουν πολύ λιγότερο από όσο υπολόγιζαν. Έχει λοιπόν σημασία να στηριχτούν αποτελεσματικά και συνολικά, έχει σημασία να ξαναρχίσει να λειτουργεί ο χώρος, λαμβάνοντας πάντα τα αναγκαία μέτρα προστασίας, ώστε η καλλιτεχνική δημιουργία να μην σβήσει.
Πως σας υποδέχτηκαν οι συνάδελφοι σας στην Βουλή και πως είναι ποια η νέα σας καθημερινότητα;
Η υποδοχή ήταν συντροφική και ζεστή και η προσαρμογή, λόγω και των δύσκολων καταστάσεων που πέρασε και περνά η χώρα, έπρεπε να είναι -και ήταν- σύντομη. Η μόνη περίοδος που βρήκα πιο δύσκολη ήταν αυτή της καραντίνας κατά την οποία η Βουλή υπολειτουργούσε και δε μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε την κοινοβουλευτική διαδικασία όπως έπρεπε. Τώρα πλέον επανερχόμαστε στις διαδικασίες όπως αυτές ήταν προ καραντίνας και αδημονώ για τις συζητήσεις στην Ολομέλεια με όλους τους συναδέλφους παρόντες. Έχει τεράστια σημασία η συμμετοχή μας στις διαδικασίες του Κοινοβουλίου, προκειμένου να υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος και -κατά συνέπεια- και στοιχειώδης ενημέρωση του κόσμου για τα όσα γίνονται.
Έχετε ανεκπλήρωτα όνειρα τα οποία θέλετε να κάνετε πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον;
Έχω και όνειρα και φιλοδοξίες όπως όλοι μας. Είμαι άνθρωπος με πολλές ανησυχίες, πιστεύω στη δια βίου μάθηση, θεωρώ ότι έχω πολλά να μάθω και να κάνω ακόμη, να δοκιμαστώ, να μετρηθώ. Ανησυχώ πολύ για την κατάσταση στην Ελλάδα, σήμερα, την κυβέρνηση που, με τη δικαιολογία της πανδημίας ή της καραντίνας ή της οικονομικής ύφεσης, επιτίθεται σε εργασιακά δικαιώματα κερδισμένα με αγώνες, καταλύει συμβάσεις εργασίας, ιδιωτικοποιεί, με λίγα λόγια επιχειρεί μια ακόμη αναδιανομή πλούτου -και δημόσιου πλούτου- προς όφελος των λίγων. Ελπίζω οι συμπολίτες μου να αντιδράσουν αποτελεσματικά όσο ακόμη υπάρχει χρόνος. Είναι κρίμα οι γενιές των εικοσάρηδων και τριαντάρηδων να ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους και/ ή να δυσκολευτούν πολύ να κάνουν οικογένεια.
Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας;
Θα ήθελα καταρχάς να σας ευχαριστήσω για τη συζήτηση. Αν είναι να κλείσω με μια κουβέντα, θα έλεγα τη φράση του Μακρυγιάννη, αλλά ως ευχή: να βρεθούμε κάποια στιγμή πάλι στο «εμείς και όχι στο εγώ». Η πρόσφατη περιπέτεια που ακόμη δεν έχει τελειώσει μας δείχνει ότι χωρίς αλληλεγγύη τίποτε δε γίνεται. Χωρίς κοινωνική, συναδελφική, ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αν δε στηριχθούν όλες οι κοινωνικές ομάδες, με τρόπο ανάλογο με τις ανάγκες τους, θα φτάσουμε σε μια γενική κρίση και αν κάτι μας έδειξε η πρόσφατη πανδημία είναι ότι σε μια κοινωνία κανείς δεν περισσεύει. Ο κοινωνικός αυτοματισμός δε βοηθάει, η περιθωριοποίηση το ίδιο. Τα πρόσφατα γεγονότα στις ΗΠΑ το δείχνουν επίσης, σε μας και ας μην υπάρχουν οι έντονες φυλετικές διακρίσεις, υπάρχει φτώχεια, ανισότητες, ενδοοικογενειακή βία, κοινωνική αποξένωση. Έχει τεράστια σημασία οι προτεραιότητες της κυβέρνησης να αλλάξουν και αυτό θα γίνει μόνο αν το διεκδικήσει σθεναρά και ο κόσμος, μαζί με εμάς.
Σπύρος Καλαματιανός
Latest posts by Σπύρος Καλαματιανός (see all)
- Η Ελένη Γουρζή στο Μπαράκι της Διδότου - 30 Σεπτεμβρίου 2024
- 2010-2025 : Δεκαπέντε χρόνια Studio Κυψέλης - 30 Σεπτεμβρίου 2024
- Horror Film Festival - 20 Σεπτεμβρίου 2024
Καμία κριτική