Η Βανέσα Αδαμοπούλου μια πολυτάλαντη καλλιτέχνης, μια στοργική σύζυγος και μητέρα, σεμνή, ταπεινή με ήθη και αξίες που σπανίζουν στις μέρες μας, μου παραχώρησε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για λογαριασμό του kallitexnes.gr. Απολαύστε την.
Αυτή την περίοδο ποιες είναι οι επαγγελματίες σας ενασχολήσεις;
Έχω φτιάξει ένα πρόγραμμα με πιάνο και σαξόφωνο, τραγούδια που αγαπώ να μοιράζομαι και κάνω κάποια live στην Αθήνα και εκτός Αθηνών. Έχω συμπεριλάβει κατά βάση κομμάτια που έχουν μια συνάφεια μεταξύ τους, αλλά τα χωρίζουν δεκαετίες, ή άπειρα χιλιόμετρα, έτσι ερμηνεύω από ρετρό κομμάτια του Σουγιούλ, μέχρι Αρλέτα, Χιώτη και Edith Piaf. Επίσης, κοντά στα Χριστούγεννα βγήκε μια ακουστική διασκευή που έκανα στο «Χειμωνιάτικο πρωί» της Ελένης Βιτάλη, κάτι που ξεκίνησε ως πειραματισμός σε πρόβα και κατέληξε σε κυκλοφορία. Είναι μια δουλειά που αγάπησα πολύ και δούλεψα εξ’ ολοκλήρου, για αρκετό διάστημα, ενορχηστρωτικά και ερμηνευτικά, ψάχνοντας, δοκιμάζοντας κι εμπιστευόμενη εν τέλει το ένστικτό μου.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με το τραγούδι;
Δεν ξέρω, αλήθεια. Δε θυμάμαι πια. Ίσως ήταν τυχαίο. Σίγουρα ήθελα να καταπιαστώ με κάτι καλλιτεχνικό, βαριόμουν αφόρητα να ζήσω μια ”κανονική” ζωή και να ξυπνώ κάθε πρωί να πάω σε μια ”συμβατική” δουλειά. Μου άρεσε το θέατρο, το σινεμά, το τραγούδι, τα βιβλία ακόμα και η ζωγραφική (είμαι φρικτή ζωγράφος). Νομίζω πως τελικά ο φόβος μου να ζήσω μια ‘‘κανονική” ζωή, με έσπρωχνε οπουδήποτε θα μπορούσα να εκφραστώ και να νιώθω πιο ελεύθερη.
Είχατε στα πρώτα σας βήματα ινδάλματα και ανθρώπους που σας στήριξαν;
Δεν θα έλεγα πως είχα ξεκάθαρα πρότυπα στα πρώτα μου βήματα. Κι αυτό ίσως να με εμπόδισε κι’όλας να συγκεκριμενοποιήσω τα θέλω μου και την εικόνα μου μες το χώρο. Παρ’ όλα αυτά, δουλεύοντας στην πορεία με τον εαυτό μου και τη μουσική, νομίζω ξεκαθάρισα πολλά. Οι άνθρωποι που θαυμάζω, είναι αυτοί που δουλεύουν με πείσμα, συνέπεια, πειθαρχεία και αυτοί πλέον με εμπνέουν.
Λείπει κάτι από την σημερινή Ελληνική μουσική σκηνή;
Δε θα το έλεγα. Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα καλλιτεχνών και τραγουδιών που θεωρώ καλύπτουν διαφορετικά γούστα. Μπορείς να βρεις κάτι που σε αντιπροσωπεύει μουσικά.
Πρόσφατα είχατε συμμετάσχει στο YFSF. Τι εμπειρίες αποκομίσατε από αυτό το παιχνίδι;
Σίγουρα το άγχος του εβδομαδιαίου live. Απ’ την άλλη το τεχνικό κομμάτι των μεταμορφώσεων ήταν ενδιαφέρον. Μπορούσες να καθίσεις στην καρέκλα του μακιγιάζ και δύο ώρες!
Μετράτε πολλές διακρίσεις, επιτυχίες, καθώς και πολλές συνεργασίες. Μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποια από όλες αυτές τις σπουδαίες σας στιγμές;
Έχω ένα θέμα σαν άνθρωπος να ζω το τώρα, μόνο αυτό μετράει για μένα. Το παρελθόν το θυμάμαι πάντα αμυδρά και συχνά, μες το λαβύρινθο του μυαλού, πολλά ξεχνιούνται.
Η συγγραφή πως και πότε μπήκε στην ζωή σας;
Πριν δέκα χρόνια. Από τότε έχουν εκδοθεί δυο μυθιστορήματα κι υπάρχει ένα ακόμα έτοιμο εδώ και κάποιον καιρό. Επίσης τελευταία πειραματίζομαι και σε σενάρια, περισσότερο προς ιδία χρήση. Το γράψιμο είναι ευεργετικό για εμένα, είναι τρόπος έκφρασης, ανάγκης και ειλικρινά ξεκίνησε απροσδόκητα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσα να γράψω, δεν έγραφα ποτέ πριν, αλλά διάβαζα πολύ λογοτεχνία. Όταν άρχισαν οι λέξεις να με βασανίζουν και να ασκούν πάνω μου μια ιδιαίτερη γοητεία, αποφάσισα να δοκιμάσω κι εγώ σε ένα άδειο χαρτί την τύχη μου. Κι ο έρωτας με τη γραφή υπήρξε ακαριαίος.
Eurovision θα πηγαίνατε;
Θα σου έλεγα όχι. Αλλά επειδή έχω μάθει πια ότι το να λες «όχι» και να είσαι απόλυτος σε κάτι είναι ό,τι πιο φαιδρό υπάρχει, δε θα το τολμήσω.
Θεωρείτε ότι η οικογένεια ήρθε την κατάλληλη στιγμή στην ζωή σας;
Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή για αυτό, ειλικρινά. Η ζωή συνήθως στα φέρνει κάπως και εσύ ακολουθείς. Και εγώ χαίρομαι που τα έφερε έτσι.
Περιγράψτε μου μια τυπική ημέρα σας…
Ξυπνάω οκτώ το πρωί για να ετοιμάσω τον μικρό για τον παιδικό σταθμό. Από τη στιγμή που θα τον αφήσω μέχρι τις τέσσερις που θα τον πάρω, μπαίνουν όλες οι δουλειές, εξωτερικές, σπιτιού, γυμναστήριο, συναντήσεις, πρόβες, γράψιμο, γενικώς ό,τι περιλαμβάνει η καθημερινή μου ατζέντα. Τα απογεύματα θα κάνουμε διάφορες δραστηριότητες, κάποιες φορές και όλη η οικογένεια μαζί, φαγητό, βόλτες, χειροτεχνίες σπίτι, επιτραπέζια και μετά γύρω στις οκτώμιση ο Ιάσονας πάει για ύπνο. Το βράδυ ή θα μείνω σπίτι, ή θα έχω κάποιο live, ή σινεμά, που μου αρέσει πολύ να πηγαίνω μόνη μου, ή θέατρο ή κανένα ποτό. Γενικώς κάνω ό,τι όλος ο κόσμος, με εξαίρεση τις στιγμές δημιουργίας που με εξιτάρουν και με κάνουν ιδιαιτέρως ευτυχισμένη, από το να μελετήσω τραγούδια, να ακούσω μουσικές ή να γράψω κάτι, οτιδήποτε, ένα βιβλίο που ετοιμάζω, μια σκέψη για σενάριο, μια ιδέα που θα μου φανεί χαζή ή κάτι που τελικά θα κρατήσω.
Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που έχετε ακούσει, την οποία θα δίνατε και στο παιδί σας;
Ό,τι συμβουλή και να άκουσα, σίγουρα δεν την εφάρμοσα. Σιχαίνομαι τις συμβουλές, τις θεωρώ άσκοπες και ψυχοφθόρες. Για τον καθένα από εμάς φτάνει το πλήρωμα του χρόνου για να πάρει το όποιο μάθημά του.
Ποια είναι τα ανεκπλήρωτα όνειρα σας που θέλετε να κάνετε πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον;
Ανεκπλήρωτα δε θα τα έλεγα, γιατί σκοπεύω ό,τι θέλω και χρειάζομαι να το εκπληρώσω, τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή, για την άλλη δεν ξέρω. Αν γνωρίζω μέσα μου πως θέλω κάτι πολύ και δεν το δοκιμάσω θα με βαραίνει, οπότε δε θα μπορούσα να αφήσω κάτι ατελές ή μετέωρο. Αν με ρωτάς, λοιπόν, αν θέλω να κάνω κάποια, πολλά άλλα πράγματα ακόμα, η απάντηση είναι πολλά, πολλά, πολλά.
Ποια είναι η πιο τρυφερή εικόνα που έχετε από τα παιδικά-εφηβικά σας χρόνια και την θυμάστε με νοσταλγία;
Ο τρόπος που ως παιδί αντιμετώπιζα τον κόσμο. Βρισκόμουν πάρα πολύ κοντά στην ουσία της φύσης και του θεϊκού. Αυτό φυσικά ισχύει για όλα τα παιδιά, είναι χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας. Από εκεί και πέρα έχω άπειρες στιγμές οικογενειακής θαλπωρής και αγκαλιάς να μνημονεύω.
Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Νομίζω είπα ήδη αρκετά. Αν θα συμπλήρωνα κάτι θα ήταν, να μη σταματά κανείς το ταξίδι που έχει μπροστά του. Να το παλεύει, να το επιδιώκει, να το κυνηγά.
Σπύρος Καλαματιανός
Καμία κριτική