Αν η επιτυχία ενός καλλιτέχνη έγκειται στις ανεξίτηλες αναμνήσεις που καταφέρνει να δημιουργήσει στο κοινό του… αναμνήσεις που μυρίζουν Αθήνα του χθες με παριζιάνικες αποχρώσεις συγκεντρωμένες γύρω από μια φιγούρα καλλιτεχνικά εκφραστική με μια φωνή κρυστάλλινη που αντηχεί ακόμα στα αυτιά του κόσμου… τότε η Ζανέλ έχει κερδίσει άνετα αυτή την διάκριση.
Πάνω στην συναισθηματική ανάγκη για απόδραση από τις αντιξοότητες της ζωής, αλλά και στην επιθυμία να επικοινωνηθεί το ευρύ φάσμα των ανθρώπινων αισθημάτων βασίστηκε τόσο η ίδια η έννοια της μουσικής, όσο και το ελληνικό ελαφρό τραγούδι… Ένα είδος που συνδύασε τον ρομαντικό παλμό του με τον πηγαίο ρυθμό και την ένταση της ελληνικής «Χρυσής Εποχής», αφήνοντάς μας μια πληθώρα τραγουδιών ως νοσταλγικό επιστέγασμα του αρμονικού τους συνταιριάσματος.
Μια αγκαλιά τραγούδια με ρίζες σε μια ετεροχρονισμένη Belle Epoque λοιπόν που κρατάνε ερμητικά κλεισμένο μέσα τους το άρωμα αυτής της αλλοτινής εποχής, μετέτρεψαν μια ήσυχη καλοκαιρινή βραδιά στο bar «Φιλότιμος» του Πειραιά σε αισθαντικό ταξίδι στην αλησμόνητη μαγεία του χθες.
Ιθύνων νους αυτής της ξεχωριστής μουσικής παράστασης και ιδανική πρωταγωνίστριά της, που μονοπώλησε τα βλέμματα και το ενδιαφέρον, ήταν η χαρισματική ερμηνεύτρια Ζανέλ. Μια παρουσία με έμφυτη καλλιτεχνική αισθητική που αποκάλυψε από τα πρώτα λεπτά της σκηνικής της παρουσίας μια απαράμιλλα γοητευτική φωνή. Χωρίς αχρείαστες φωνητικές εξάρσεις, αγγίζοντας όχι μόνο την τονικότητα των κομματιών που τραγούδησε αλλά και την ψυχή του κοινού της, εσωκλείοντας παράλληλα στην ερμηνεία της όλο το αίσθημα και το μπρίο του καιρού που γράφτηκαν, η Ζανέλ κατάφερε να ζωντανέψει μέσω της απόδοσής της μια ολόκληρη εποχή.
Τραγούδια όπως τα «Πόσο λυπάμαι» (Κώστας Γιαννίδης), «Ας ερχόσουν για λίγο» (Μιχάλης Σουγιούλ, Μίμης Τραϊφόρος) σε ερμηνεία Δανάης Στρατηγοπούλου, «Αν σ΄ αρνηθώ αγάπη μου» (Μίμης Πλέσσας, Δανάη Στρατηγοπούλου), «Τι κρίμα αγάπη μου» (Γιάννης Σπάρτακος) σε ερμηνεία Ρένας Βλαχοπούλου, «Τόσα καλοκαίρια» και «Ποιά νύχτα σ’ έκλεψε» (Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Απότομα» (Μανώλης Χιώτης), «Ένας ουρανός μ’αστέρια» (Μίμης Πλέσσας) και «Πες μου μια λέξη» (Μάνος Χατζηδάκις, Αλέκος Σακελλάριος) έδεσαν αρμονικά με έντεχνες μελωδίες, αλλά και πιο πρόσφατα ακούσματα όπως τα «Τρίτο στεφάνι» (Σταμάτης Κραουνάκης, Λίνα Νικολακοπούλου), «Ο ανθρωπάκος» (Γιώργος Χατζηνάσιος, Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Καμιά φορά» (Γιώργος Χατζηνάσιος) και «Εξωτικό χαρμάνι» (Πέννυ Μπαλτατζή), δημιουργώντας ένα μεθυστικό κλίμα στο οποίο αφέθηκε να ξεδιπλώσει την ντελικάτη της μελωδική χροιά η νεαρή ερμηνεύτρια.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της βραδιάς υπήρξε το τραγούδι της Ζανέλ σε σύνθεση και στίχους Αντώνη και Δημήτρη Παπαβομβολάκη με τίτλο «Η Λαίδη και ο Αλήτης». Πρόκειται για μια ρετρό- swing δημιουργία που ξεχωρίζει για την φρεσκάδα της και κινείται στο ύφος και το ταμπεραμέντο της ερμηνεύτριας του. Από την άλλη δεν έλειψε η γκέστ εμφάνιση του τραγουδιστή Δημήτρη Αϊβαλιώτη, ο οποίος χάρισε στους παρευρισκομένους την ερμηνεία του στα τραγούδια «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου» (απόδοση: Βιολέτα Ίκαρη) και «Αυτή η νύχτα μένει» (Σταμάτης Κραουνάκης)
Πολύτιμος συνοδοιπόρος της Ζανέλ σε αυτό το μουσικό ταξίδι στάθηκε ο ταλαντούχος πιανίστας Χρήστος Κουμούσης. Με ασύγκριτη δεξιοτεχνία και απόλυτη προσήλωση στην απαιτητικότητα των τραγουδιών, παρέδωσε άρτιες και εμπνευσμένες εκτελέσεις κερδίζοντας επάξια μερίδιο στην προσοχή του κοινού.
Τέλος, καταλυτικό ρόλο στην μαγική ατμόσφαιρα της βραδιάς έπαιξε και ο ιδιαίτερος χώρος του «Φιλότιμου». Ένα μαγαζί με αξιοπρόσεκτη αρ νουβό αισθητική που χαράζεται αβίαστα στην μνήμη, σχεδιασμένο επιμελώς για να χαρίζει μόνο τις καλύτερες στιγμές στους πελάτες του, δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει το κατάλληλο σκηνικό για την εκλεπτυσμένη μουσική πρόταση που παρουσίασε η Ζανέλ.
Αν η επιτυχία ενός καλλιτέχνη έγκειται στις ανεξίτηλες αναμνήσεις που καταφέρνει να δημιουργήσει στο κοινό του… αναμνήσεις που μυρίζουν Αθήνα του χθες με παριζιάνικες αποχρώσεις συγκεντρωμένες γύρω από μια φιγούρα καλλιτεχνικά εκφραστική με μια φωνή κρυστάλλινη που αντηχεί ακόμα στα αυτιά του κόσμου… τότε η Ζανέλ έχει κερδίσει άνετα αυτή την διάκριση.
Καμία κριτική