Είδαμε την παράσταση «Βέντλα, το ξύπνημα της άνοιξης» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Μία παράσταση ακατάλληλη για ηθικολάγνους, λέει… Η ηθική όμως δεν παρουσιάζει καμία απολύτως λαγνεία, όταν ένα έργο πραγματεύεται τόσο ωμά και ανοιχτά το ζήτημα της ευάλωτης, παιδικής ακόμα ψυχής και κυρίως τον θάνατο από αιτίες που δεν φέρουν καμία ευθύνη τα ίδια τα παιδιά. Ας λείπει λοιπόν, αυτού του είδους η λαγνεία. Είναι, λίαν επιεικώς, υποκριτική. Έτσι τουλάχιστον αντελήφθη την πραγματικότητα ο συγγραφέας μας και την παρουσίασε ως είχε. Με όλη τη σφοδρότητα, σκληράδα και ωμότητα των παιδιών που γίνονται έφηβοι και την καλυμμένη πίσω από τους καλούς τρόπους οπισθοδρομική, απρόσωπη και εξίσου σκληρή και ωμή κοσμοαντίληψη των ενηλίκων γονέων και εκπαιδευτικών στο «πώς» μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά.